Het kostte me drie pogingen om een plekje te veroveren in Le chameau s’en fout en op culinair gebied had ik er om die reden misschien nét iets meer van verwacht. Gelukkig was het gezelschap uitmuntend. Het was lang geleden dat we nog eens op ons gemak konden bijpraten met de zus en schoonbroer van mijn vriend zonder gestoord te worden door kinderen die per sé met de iphone willen spelen. Een relax avondje uit met vieren dus. In een mooi en gezellig decor. En er viel iets te vieren. Meer hoeft dat echt niet te zijn.
culinair
Budapest Highlights – Borssó Bistro
Borssó Bistro lag in dezelfde straat als onze B&B. Op aanraden van de uitbater van Butterfly Home belandden we hier de allereerste avond van onze Budapest trip. Dit eerste bezoek viel zo goed mee, dat we er terugkeerden op onze laatste avond. Die laatste avond was ook de enige avond dat ik mij aan alcohol gewaagd heb, wat ik me wel beklaagd heb achteraf. Borssó Bistro is een absolute aanrader voor wie houdt van verfijnde keuken. De foto’s van de mooi gepresenteerde gerechten spreken voor zichzelf.
Een namiddag met taartjes
Gevolgd door een rustige avond om te bekomen van al dat jong geweld. Blijkt dat driejarigen minstens even boos kunnen kijken als ikzelf.
Eskimofeest
Alhoewel trouwen niets voor ons is, feesten we graag mee als vrienden besluiten elkaar hun jawoord te geven. En zo brachten we zaterdagnamiddag, -avond en -nacht door in de Gentse Eskimofabriek, een schitterende feestplek in een oud industrieel pand dat een nieuwe bestemming kreeg. Ik kreeg mijn vriend zo ver om mee te doen aan de boombal initiatie. Een klein mirakel. En op het einde van de nacht, begonnen de danspasjes zowaar zelfs een beetje te lukken! (Al hield ik er wel een blauwe wreef en een gekwetste kleine teen aan over. Niet veroorzaakt door mijn vriend, trouwens.)
Mijn door alcohol te los gemaakte tong begin wel een stommiteit, waardoor er een ongemakkelijke situatie ontstond tussen mij en een goeie vriend. Heel dom van mij en echt niet van mijn gewoonte. Een stomme uitspraak op een absoluut verkeerd moment, waardoor ik me erg schuldig voelde. Gelukkig geraakte het incident bijgelegd. En ik weet dat hij een groot hart heeft om het mij te vergeven. Alcohol, het is des duivels!
En het eten, dat was werkelijk fantastisch. We are very fortunate.
Met de bus naar Schaarbeek en terug
Ik mag dan wel een grote fan zijn van reizen met de trein (ondanks alle vertragingen, overvolle treinstellen, personenongevallen en stakingen), reizen met de bus is veel minder mijn ding. Maar soms is de bus het enig mogelijk vervoersmiddel om van hartje Brussel naar Schaarbeek te geraken op een donderdagavond, omdat mijn vriend en ik uitgenodigd waren bij vriendin F, haar charmante Italiaanse echtgenoot en al even charmante blauwogige zoon.
Rechtstaan op een overvolle bus en bij elk bultje in de weg (en zo zijn er veel tussen centrum Brussel en Schaarbeek) tegen je medereizigers gegooid worden. Rechtstaan in de trein is comfortabeler. Maar het was de moeite. We bewonderden het tijdelijke nestje van vriendin F en genoten van de heerlijke Italiaanse pasta die haar Italiaanse echtgenoot voor ons op tafel toverde. Al vond hij de pasta niet al dente genoeg (ook mijn eeuwige probleem: pasta perfect koken). Chapeau voor vriendin F trouwens, die erin slaagt haar zoon op te voeden en tezelfdertijd in Brussel full time te werken, terwijl haar echtgenoot in Italië woont en werkt. Al kan ik me voorstellen dat beiden de dagen aftellen tot ze weer definitief kunnen samenwonen in Italië.
En de bus, die bracht ons ‘s nachts van Schaarbeek naar Leuven aan een slakkegangetje dat me in een halfslaap deed wegsukkelen. Rechtstaan moesten we op dat late uur gelukkig niet.
Gasten over de vloer
Zaterdag de helft van de dag al kuisend doorgebracht. Achja, voor gasten willen wij toch graag de schone schijn ophouden dat wij propere en opgeruimde mensen zijn. Uiteraard was de eerste gast drie kwartier vroeger dan voorzien, was de vloer nog nat, waren we nog niet aan de hapjes begonnen en liep mijn vriend nog in zijn onderbroek rond op het moment dat de deurbel ging, waardoor mijn lijf minstens een uur nodig had om de extra stress die deze te vroege aankomst veroorzaakte er weer uit te krijgen. Gelukkig helpt een glaasje cava de stresshormonen verjagen. 😉
Voor de rest was het een bijzonder geslaagde avond. We serveerden hapjes die we afgekeken hadden van onze gastvrouw van vorige week: een glaasje met garnaaltjes, ei en cocktailsaus; vijg opgerold in parmaham en wat hapjes van de Delhaize om in de oven te schuiven. Poepsimpel, ware het niet dat we de eieren in twee shiften hebben moeten koken, omdat ze eerst te zacht waren. Ik had nochtans een gespecialiseerde website geconsulteerd! Bij deze kan ik dus officieel geen ei koken.
Het hoofdgerecht was een wok met peultjes, babymaïs, selder, gember, look, sojascheuten, sambal, pepertjes, oestersaus en biefstuk. Makkelijk, gezond en lekker. Wel spijtig dat één van de twee koppels die we te gast hadden aan het vasten was. Gelukkig geen deelnemers aan Dagen zonder vlees (niet dat ik iets tegen vegetarisch eten heb, maar dat weet ik dat wel graag op voorhand zodat ik een aangepaste maaltijd kan bereiden), ze dronken enkel geen alcohol. Toch wel spijtig als je dan een feestelijk glaasje cava bovenhaalt om te klinken en een lekkere fles rode wijn bij het eten wil serveren. Nog spijtiger was dat we voorzien hadden de avond af te sluiten met de ongeopende fles saké die ondertussen al bijna een jaar in de koelkast stond… Nuja, we lieten het niet aan ons hart komen en kraakten toch de sakéfles op het einde van de avond samen met het koppel dat bleef logeren. En zo belandden we een een discussie over Chinese en Japanse karakters en de verschillen daartussen (géén, als men in het communistische China van de jaren 50 geen vereenvoudigde karakters had ingevoerd).
Dessertgewijs speelden we een beetje vals, want de bananenclafoutis bevatte toch rum. Het werd dus niet één van de dessertjes die de lieve Lime mij bezorgde. Want wat Lime “poepsimpele” dessertjes noemde, leek mij toch een beetje complex. En ik was ook niet zeker of macarons wel volledig notenvrij zijn (een gast met notenallergie zien we niet graag in Gasthuisberg belanden) en we wisten ook niet zo snel absinthe uit onze drankenkast tevoorschijn te toveren, ondanks ons, ik geef het toe, rijkelijk assortiment. Maar de soep van agrumes met absinthe, dat komt er zeker nog eens van.
Wisten jullie dat vanille-ijs trouwens ook sporen van noten kan bevatten? Gelukkig hadden we een doos zonder gevonden en kon onze allergische vriend met een gerust gemoed een bolletje ijs eten.
En de saké, verdorie die smaakte. Nog een half jaar geduld!
Een gezellig avondje
Rauwe vis, koude rijst, sojasaus, wasabi en goed gezelschap, meer hoeft dat echt niet te zijn. Het maakt me erg blij om te zien dat vriendin U, na jaren vrijgezel geweest te zijn, eindelijk de ware tegen het lijf gelopen heeft. Prachtig om de liefde tussen twee mensen schuchter te zien ontluiken. Ach, die eerste kriebels, bestaat er iets mooiers? Alweer twee mensen die elkaar online vonden. Het internet, het is toch een fantastische uitvinding.
De PurPur heeft trouwens nieuwe uitbaters. Twee mediterraan ogende, knappe kerels in strakke pakken. Ik vermoed Koerden, omdat er Koerdische thee op het menubord stond. Benieuwd of deze uitbaters het langer uitzingen dan de vorigen, want de PurPur verdient echt zijn plekje in het Leuvense horecalandschap.
Brunch à l’italienne
Twee zondagen achter mekaar dompelden we ons onder in de Italiaanse cultuur. Het ziet ernaar uit dat de initiële haat-liefde verhouding die we met Italië hadden (mooi land, mooie taal, lekker eten, te veel luidruchtige Italianen) zich langzaam aan het omvormen is tot een waarachtige love story. Enfin, dit alles dankzij de inspanningen van S.P.Q.R., de Leuvense Romevereniging.
Tijdens het verjaardagsweekend van mijn vriend gingen we op zondag 26 februari naar het VINO 2012 wijnfestival in de busineslounge van OHL (meteen de allereerste keer dat we daar kwamen). Met een degustatieglaasje schoven we van stand naar stand om de verschillende wijnen te proeven. Naarmate de tijd vorderde, werden de mensen vrolijker en raakten de smaakpapillen verdoofd. We lieten ons verleiden tot de aankoop van maar liefst 12 flessen van de bruisende rode wijn Gaio Rosso uit Az. Agr. Alessandro, een nieuw importproduct van de Wine Loft. Iets heel bijzonders om als aperitief te schenken en ook leuk om cadeau te geven. De namiddag sloten we af met een overheerlijke zoete dessertwijn Vin Santo San Gimignano uit Toscane van de Zuiderse Fijnproever. Ons zal je zeker nog vaker om een flesje wijn zien gaan in beide zaken.
En zondag 4 maart schoven we om elf uur de voeten onder tafel voor de S.P.Q.R. brunch. We genoten van allerhande Italiaanse specialiteiten door vrijwilligers bereid en maakten kennis met het vriendelijke gezin aan onze tafel. Twee dagen voorbereiding was er in de brunch gekropen. De opbrengst was ten voordele van Plan België, wat maakte dat het eten eens zo lekker smaakte. En ik won daarnaast ook nog eens drie boekjes met Italiaanse recepten in de tombola. Een kleine vijf uur later keerden we helemaal voldaan huiswaarts, onze plannen om er nog een fietstochtje aan te breien uit luiheid opbergend.
Besmettelijk
De geplande avond met zes volwassenen en drie kinderen werd er eentje met vier volwassenen en twee kinderen, wegens een al dan niet griepje dat heerste in het huis van onze gastheer en gastvrouw en een zwangere gaste die zich niet aan een potentieel virus wilde blootstellen. Jammer, maar begrijpelijk.
Alhoewel het gezelschap uitgedund was, werd het toch een gezellige avond, met een keure aan lekker hapjes, heerlijke zalm met broccoli en een lekker luchtig dessert. En natuurlijk haalde ik mijn aloude trucje boven om de sympathie van de kinderen te winnen: mijn iphone. En om me helemaal populair te maken, liet ik een paar kinderspelletjes achter op de ipad-van-het-huis. (Al valt die angry birds ook in de smaak bij de mama, heb ik vernomen.)
Verjaardagsweekend
Twee weekends op een jaar houden we traditiegetrouw onze agenda vrij. Geen sociale verplichtingen, geen afspraken, we doen gewoon waar we zin in hebben. Dus klonken we deze vrijdagavond in het historische decor van de Faculty Club op de komende verjaardag van mijn vriend. Toegegeven, hij is niet meer zo piep als vroeger, maar hij ziet er nog altijd even knap uit als de dag dat we elkaar voor het eerste zagen, zeker na een paar glazen uitstekende wijn. 😉
Enfin, het eten was bijzonder lekker, wat uiteraard niet hoeft te verbazen gezien de samenwerking met restaurant Arenberg. Als afsluiter kregen we een glaasje dessertwijn gratis omdat men ons bij één gang vergeten was wijn te serveren en we waren aan onze tafel letterlijk omringd door kaarsjes. Een prachtig romantische avond.