Brussel Bad

Deze middag zakten we samen met de collega’s af naar Brussel Bad. Van mijn vorige bezoekjes herinnerde ik mij Brussel Bad als een relaxte plek met een leuke vibe en cocktails, heel veel cocktails. We waren in totaal met zeven personen en dus was het even zoeken naar een geschikt plekje voor een lunch. Niet iedereen heeft dezelfde smaak en de goede eetkraampjes zitten natuurlijk snel vol.

We lieten een leuk tafeltje bij een Cambodjaans eetstandje van onder onze neus wegpikken en nestelden ons dan maar op het terras van een Marokkaans/Balkan kraampje. I know, ik fronste ook even de wenkbrauwen bij het lezen van deze combinatie. Mijn keuze was snel gemaakt: couscous! Ondertussen zochten de collega’s op google de namen op van de balkangerechten op de menukaart. Weer wat bijgeleerd over de Oost-Europese keuken. Ik slaagde er zelfs in de collega’s te overtuigen een flesje rosé te bestellen om samen te delen. Altijd lekker op een warme zomerdag.

Helaas na een dik kwartier geduld uitoefenen terwijl de minuten van onze middagpauze wegtikten, was er zelfs nog niemand onze drankkeuze komen opnemen. Er was blijkbaar maar één persoon om het ganse, volle terras te bedienen en die had de situatie duidelijk niet onder controle. We zagen dat er nog veel tafeltjes die voor ons waren, zaten te wachten op ons eten en besloten wijselijk andere oorden op te zoeken.

Terug naar het Cambodjaanse eetstalletje. We zouden wel een bakje noedels kopen en dat ergens opeten. Pech voor ons, de noedels waren net op en ze waren druk bezig met er nieuwe te bakken. Behoorlijk amateuristisch allemaal. Het stalletje werkte met van die grote metalen bakken om voedsel warm te houden. Als je ziet dat de bak voor driekwart leeg is, dan begin je toch al noedels bij te bakken, zodat je de klanten kan blijven bedienen?

Enfin, ik was net met twee collega’s op zoek naar een derde optie toen de rij korter werd, omdat een paar mensen voor ons het hadden opgegeven. En opeens kwam er ook een tafeltje vrij. Cambodjaans it was! Het eten zelf stelde niet al te veel voor, maar dat had ik ook niet verwacht voor zes euro. Het ergste was dat er geen tijd meer overbleef om nog een cocktail te drinken!

Lichtelijk teleurgesteld keerden we terug naar het werk. Gelukkig was het gezelschap uitmuntend, want van de gezellige vibe van de voorgaande jaren viel er dit jaar niet zoveel te merken.

Na deze teleurstelling had ik geen andere keuze: na het werk gingen mijn vriend en ik ramen eten, my favorite comfort food (foto van de ramen van mijn vriend, want ik was al bijna halverwege toen ik aan de foto dacht).

IMG_7466[1]