Op stap in Antwerpen

Vrijdag was mijn vriend in het land, dé ideale gelegenheid om iets te gaan eten met zijn zus en schoonbroer. En ja, ik weet dat het aanbod aan restaurants Antwerpen, schier eindeloos is, maar toch kon ik het niet laten om in te gaan op het behoorlijk smakelijke aanbod van de Troubadour: 7 gerechtjes voor slechts 39 euro! Daar kan een mens niet voor sukkelen, he. ‘t Is dat mijn vorig bezoek zo’n succes was.

Om 18.25u stonden we voor (gesloten) deur van de Troubadour. Blijkt dat dit restaurant bijzonder stipt is, ook als het op openingstijden aankomt, want vijf minuten later mochten we wel binnen. Ik had vroeg gereserveerd omdat de politieagent-schoonbroer van mijn vriend om 22u aan zijn Tomorrowland shift moest beginnen. We informeerden even bij de uitbater of we toch zeker om 21.30u de maaltijd konden afronden en hij verzekerde ons dat dat geen probleem was.

Wij genoten van:

Ceviche van zeebaars , fris en zomers:

Burrata met gebrande avocado en groene gazpacho:

Beste garnaalkroket in de wereld:

Lamsschouder, traaggegaard, handgerolde couscous met aubergine:

Keizersbaars , calamari en saffraanrijst:

Rundstartaar , gepickelde groentjes:

Basilicum, rabarber en aardbeien ijs van yoghurt:

Buiten de rundstartaar (die me vreemd genoeg wat tegenviel, normaal ben ik nochtans een fan) was alles bijzonder lekker. Genoten ook van de ongestoorde gesprekken. Meestal zijn hun drie dochters erbij en dan is het moeilijk om drie zinnen na mekaar te zeggen zonder onderbroken te worden door een kwetterend kinderstemmetje.

Rond half tien betaalden we de rekening, zetten we onze politieagent af aan Antwerpen-Centraal en zochten we hogere oorden op voor een cocktail (of twee). Gelukkig was de Sky Bar ditmaal wél open. Een beetje jammer dat er een verjaardagsfeestje aan de gang was waardoor de muziek nogal luid stond, maar het uitzicht was prachtig en de cocktails werkelijk voortreffelijk. Prijs voor de beste cocktail van de avond gaat naar de Ciroc en Provence (met wodka, limoen en siroop). Heerlijk!

En dat we na deze fijne avond mooi voor de deur van mijn studio werden afgezet, was natuurlijk ook niet te versmaden.

Middelheim

Dit weekend was mijn agenda maagdelijk leeg. Geen afspraken, geen plannen, geen uitstapjes, niks. Een oproep op Facebook leverde niet meteen een supertip, noch een uitnodiging voor een geweldig feestje op (mijn populariteit is tanende, ik besef het). Al kan dat ook gelegen hebben aan het feit dat ik niet veel zin had me ver te verplaatsen. De komende weekends dienen zich op dat vlak al druk genoeg aan.

Maar een godgans weekend alleen thuis zitten, dat kan ik gewoon niet. Zelfs al zijn er in principe genoeg dingen waarmee ik mij kan bezig houden (mijn Koreaans opfrissen, mijn achterstand in tripadvisor reviews wegwerken, de foto’s van mijn voorbije vakantie verwerken, de was doen,…), ik voel na een dag de muren al op mij afkomen.

Dus besloot ik iets te doen wat al lang op mijn lijstje stond: een bezoekje aan de tentoonstelling Experience Traps in het Middelheimmuseum. Ik fietste op mijn gemak naar ginder en wandelde een beetje in willekeurige volgorde van het ene naar het ander kunstwerk met in mijn oren de podcasts Trojka (over de Russische revolutie) en Death in Ice Valley (over de mysterieuze dood van de tot nu toe ongeïdentificeerde Ishdal vrouw). Een combinatie die wonderwel werkte.

Ik beperkte me niet tot de Experience Traps kunstwerken, ik passeerde ook langs een paar klassiekers uit de collectie die mij in het verleden al aanspraken. De hemel was strak blauw met hier en daar een schapenwolkje en het gras was bijna volledig verdord door de aanhoudende droogte. Het leek wel alsof ik een andere wereld binnen stapte.

The Passage of the Hours – Pedro Cabrita Reis:

Condor – Josuë Dupon:

Untitled – Monika Sosnowska:

Koning en koningin – Henry Moore:

Eindeloze Kronkel – Max Bill:

Het zwarte schaap – Johan Muyle:

Arc de Triomphe – Gelitin:

Folding House 2 – Monster Chetwynd:

Envelope – Tony Cragg:

Zuilenpaviljoen – Charles Vandenhove:

Nose Job -Andra Ursuta:

Misconceivable – Erwin Wurm:

Na mijn bezoek vond ik dat ik wel een gelato verdiend had en fietste ik speciaal helemaal naar Fratelli omdat ik ergens gelezen had dat deze ijsjeszaak de beste gelato van heel Antwerpen verkocht. Uiteraard niet zo lekker als de gelato van Decadenza, maar toch lekker genoeg om een omweg voor te maken!

Bar Stark

Gespot: hipster plek voor koffie- en theeliefhebbers niet ver van mijn studio in Borgerhout. Toen mijn vriend en ik er waren, was het veel te warm voor koffie of thee, dus hielden we het bij een verfrissende limonade (ik) en een streekbiertje (mijn vriend). Na jaren geen limonade meer gedronken te hebben, heb ik dit jaar dit verfrissende drankje, dat ik altijd associeerde met mijn jeugd in Limburg, herontdekt. Fijn dat er tegenwoordig zo veel verschillende smaken limonade te vinden zijn en dubbel fijn dat die nieuwe limonades helemaal niet lijken op het plakkerig zoete goedje uit mijn herinnering.

Alleen jammer dat de openingsuren van Bar Stark nogal beperkt zijn.

Op stap in Antwerpen

Dit weekend stond er een afspraak met onze West-Vlaamse vrienden op het programma. De derde stad die we samen bezoeken, na eerdere uitstapjes naar Ieper en Gent. We hadden ‘s middags afgesproken op, hoe kan het ook anders, de Dageraadplaats. Onze vrienden had voor ons zessen een tafel gereserveerd op het terras van restaurant Aan het strand van Oostende (ja, ik vind dat ook een bizarre naam voor een Antwerps restaurant).

Onze vrienden arriveerden een beetje te laat, maar dat kon ons niet deren. Hadden mijn vriend (die voor het weekend overgevlogen was) en ik wat meer quality time voor ons tweetjes. De zon scheen, maar afgewisseld met wat wolkjes, dus was het aangenaam toeven onder de schaduw van de bomen op de Dageraadplaats. Om de eerste honger te stillen bestelden we wat tapas, terwijl de kinderen van onze vrienden zich uitleefden op de speeltuigen op de Dageraadplaats. De tapas (albondigas en scampi in look) waren bijzonder lekker. We genoten.

Gelukkig hadden we stof genoeg om bij te praten, want het hoofdgerecht liet wel heel lang op zich wachten, daar Aan het strand van Oostende. En het terras zat nog niet eens vol. Ook drankjes versieren bleek minder evident dan verwacht, want de bediening (nochtans waren ze met drie) was niet bepaald opmerkzaam en eens besteld duurde het een eeuwigheid om een paar drankjes aan onze tafel te brengen (hoe lang kan het duren een glas wijn uit te schenken?). Jammer, want de salmon poké bowl (een soort Hawaïaanse gedeconstrueerde sushi geserveerd in een kom) was best wel lekker.

Na een lunch die wat langer uitgelopen was dan gepland, namen we de tram naar de Groenplaats. De zoon van onze vrienden wilde graag de kathedraal bezoeken. Jammer genoeg kwamen we net aan toen de kathedraal sloot. 15u is wel een heel vroeg uur om dicht te gaan, vind ik persoonlijk. We waren duidelijk niet de enige teleurgestelde toeristen. En dat allemaal omdat we zo lang moesten wachten op onze lunch…

We lieten het echter niet aan ons hart komen en besloten een fijne wandeling te maken langs de Schelde in de richting van Park Spoor Noord. Onderweg passeerden we het MAS en lieten we de roltrappen ons tot aan het dakterras voeren. Na vijf minuten van het uitzicht genoten te hebben, waren de kinderen het al beu. 😉 Gelukkig waren ze wel te vinden voor een ijsje van Fratelli!

Op ons gemak wandelden we verder naar Park Spoor Noord, waar we nog net genoeg tijd hadden voor één drankje, want onze vrienden hadden die avond een tweede afspraak in het Antwerpse en we moesten nog helemaal terug wandelen naar de Dageraadplaats waar hun auto geparkeerd stond.

Het is vreemd, het was alsof de uren voorbij waren gevlogen en voor we het goed en wel beseften was het tijdstip om afscheid te nemen alweer aangebroken. Het was fijn om een dagje de toerist uit te hangen in Antwerpen.

De Zomerfabriek

Deze zaterdag had ik niets gepland: ik moest mijn vuile was van veertien dagen wegwerken en dringend naar de winkel om mijn proviand aan te vullen. Het was de voorbije dagen al druk genoeg geweest dus ik keek wel uit naar een rustig dagje.

Dat was echter buiten mijn huisbazin gerekend die op de terugweg van een tweedaagse aan zee vroeg of ik geen zin had om samen te aperitieven rond een uur of vijf. Wel ja, waarom niet, eigenlijk? Van zodra ze terug was in Borgerhout bracht ik een flesje witte wijn naar beneden om samen van te genieten in de tuin (veel te warm op mijn dakterras). It was an all women affair, want haar echtgenoot zat ergens op een festival in Nederland.

Omdat we geen van beide plannen hadden, besloten we een uitstapje te maken naar de Zomerfabriek, één van de vele plekken waar je kan genieten van de Zomer van Antwerpen, vlakbij onze woonst. De kleinste van het gezelschap in de buggy en wij met z’n drietjes op stap. Het was pas een uur of zes, dus nog behoorlijk rustig. Geen probleem om een plekje in de schaduw te bemachtigen. We gingen voor Thais street food (voor amper 9 euro kan een mens niet sukkelen) en dronken daar nog een glaasje bij.

Onze anderhalf jaar oude meid bleek toch nog wat honger te hebben. Zonder schroom nestelde ze zich op mijn schoot en at ze gretig van de stukjes kip en broccoli die ik haar aanreikte. Al een geluk dat de curry helemaal niet pikant was! Ik moet zeggen dat het dochtertje van onze huisbazen echt mijn hart gestolen heeft met haar prachtige glimlach in combinatie met een pittig karaktertje. Echte girl power!

Een onverwacht fijne avond!

Met twee Overzee, aflevering twee

Woensdagavond had ik een date met de coole mama van Adriaan en Isaak. Super dat sinds mijn verhuis naar Antwerpende afstand tussen ons kleiner geworden is en we elkaar wat vaker kunnen zien. Omdat ik er zeker van was dat restaurant Overzee bij haar in de smaak zou vallen, reserveerde ik een tafeltje voor twee. Al moet ik toegeven dat ik even getwijfeld heb of ik onze afspraak niet beter zou verplaatsen, omdat ik niet zeker was hoe ik me zou voelen na de afscheidsviering.

Maar de mooie wandeling langs de Cogels-Osylei en de fijne avond in goed gezelschap waren duidelijk het ideale tegengif tegen de zware emoties van de namiddag. De zon had haar beste beentje voorgezet en we dronken een (alcoholvrij!) aperitiefje op een terrasje in de zon, alvorens naar ons tafeltje aan het raam bij Overzee te verhuizen. Uiteraard konden we het niet laten onze maaltijd te laten voorafgaan door een cocktail, die zijn immers zalig lekker bij Overzee.

En jawel, het eten was nog even lekker als ik me herinnerde en we hadden heel fijne gesprekken over best wel serieuze onderwerpen. Tegelijkertijd realiseerde ik me dat ik sinds mijn terugkeer naar België te weinig tijd voor serieuze gesprekken met vrienden vrijgemaakt heb, zo overspoeld dat ik ben geraakt door mijn werk. Terwijl ik daar zo’n enorme behoefte aan had, toen ik in Genève wanhopig op zoek was naar eender welke job.

Dus wie zin heeft in een goed gesprek op eender welke locatie bereikbaar met het openbaar vervoer, geef een seintje.

Reunited!

Sinds vanochtend is mijn vriend opnieuw in België. De laatste keer dat we elkaar zagen, was op Pinkstermaandag 21 mei. Bijna een maand geleden dus. Denk dat dit de langste periode is dat we van elkaar gescheiden geweest zijn sinds de tijd dat we nog studeerden. Gelukkig hebben we het allebei zo druk op ons werk dat de weken voorbij vliegen. We hebben amper tijd om elkaar te missen. Al hoop ik wel dat de zomer voor ons allebei wat meer ademruimte zal bieden.

We hadden ‘s ochtends al in het station afgesproken, want hij had mijn identiteitskaart nodig om wat praktische zaken te regelen met onze boekhouder. Mijn vriend was al druk aan het skypen toen ik hem rond negen uur ontmoette in Brussel-Centraal, want (Murphy) gisterenavond was er iets grondig misgegaan met de koeling van de supercomputer waarvoor hij en zijn team verantwoordelijk zijn. Crisis, dus, want het ding was nog maar een paar weken geleden opgeleverd. Gelukkig wisten de mensen van het datacenter waar de supercomputer gehost werd van aanpakken.

‘s Avonds zagen we elkaar terug, nadat hij een dagje doorgebracht had op mijn studio in Borgerhout. We hadden afgesproken in Hotel Van der Valk om samen te dineren. Tot mijn opluchting waren de problemen met de koeling van de supercomputer ondertussen onder controle en konden we met z’n tweetjes genieten van een romantisch diner.

Fietstochtje naar Aartselaar

Na de grauwe, grijze zaterdag, volgde en prachtig zonnige zondag. Ideaal voor een fietstochtje van Borgerhout naar Aartselaar met een Blue-bike van de NMBS. Ik begon mijn fietstochtje op een Antwerpse Velo om in Berchem station over te stappen op een Blue-bike. Dat laatste verliep iets minder vlot dan gehoopt want ik slaagde er niet in het zadel van de fiets bij te stellen naar een hoogte geschikt voor mijn korte beentjes. Gelukkig vond ik een sterke man die bereid was mij uit de nood te helpen.

De fietstocht naar Aartselaar was een bijzonder prettige ervaring. Googlemaps bracht mij langs mooie lanen met brede fietspaden, smalle lanen met hoge bomen en gezellige woonwijken. Het enige vervelende was dat mijn gsm-houder voor op de fiets nog in Genève lag en ik dus om de haverklap moest stoppen om na te gaan wat het volgende deel van de route was.

In Aartselaar aangekomen, werd ik bijzonder vriendelijk onthaald door vrienden K en C die onlangs hun familie uitgebreid hadden met een tweede zoon. Al een even groot dotje als hun eerste zoon. We dronken gezellig iets op hun balkon en genoten van de prachtige namiddag. Hun oudste zoon (drie jaar) toonde trots zijn puzzelkunsten. Tot mijn verbazing maakte hij puzzels van veertig stukken zonder hulp! Jawadde, indrukwekkend. En ook toen we samen spelletjes speelden (allemaal bedoeld voor oudere kinderen) bleek dat hij bijzonder intelligent was. Alweer eentje die hoogstwaarschijnlijk een jaartje zal mogen overslaan.

Na een fijne namiddag namen we afscheid, want er wachtte mij nog een flinke fietstocht van zo’n 45 minuten. De route terug die Googlemaps voor mij koos, was iets minder mooi dan de heentocht, maar de fysieke inspanning deed me deugd. Nu ik zoveel werk, schiet sporten er een beetje bij in. Hopelijk brengen de zomermaanden beterschap.

De Troubadour

Yep, alweer een restaurant om toe te voegen aan mijn lijstje culinaire ontdekkingen in Antwerpen.

Dinsdagavond had ik afsproken met een vriendin die ook in het Antwerpse woont, een collega-ingenieur die ik lang, lang geleden leerde kennen op studententrip naar Polen, nog altijd één van de meest memorabele reizen ooit. Al zijn de herinneringen aan die fijne tijd helaas ondertussen vervaagd.

Mijn vriendin had een tafeltje voor twee gereserveerd bij De Troubadour, een restaurant dat me ook al door andere Antwerpenaars aangeraden was. En jawel, wat een pareltje is me dat! De manier alleen al waarop de eigenaar de menukaart kwam voorstellen was genoeg om me het water in de mond te laten krijgen. We konden niet anders dan voor de Grand Tasting gaan. De vier voorgerechtjes om te delen waren stuk voor stuk pareltjes, maar de hoofdprijs wordt ongetwijfeld weggekaapt door de carpaccio van wagyu. Fenomenaal lekker! Het hoofdgerecht (roggenvleugel met rodebietrisotto) ging op hetzelfde élan verder. De bijzondere wijnen die we bij ons gerecht geserveerd kregen, maakten het geheel af. Het dessert was iets minder, maar dat zagen we graag door de vingers.

Gebrande makreel, oosterse tomatencompote:

Kroketje van Zeebrugse grijze garnaal

Gelakte varkensschouder, frisse asperges met sinaas:

Carpaccio van Wagyu met slaatje van gekonfijte Wagyu:

Roggenvleugel, rode-biet-risottoe, cioggia biet, kruidensausje en currycrackers:

tarte tatin van mango, frangipane van ananas, dragon-banaanijs

We hadden trouwens een goed excuus voor deze uitspattingen: mijn vriendin heeft sinds begin april een nieuwe job, met maar liefst 65 mensen onder zich! Ok, daarvan moet ze slechts vier personen rechtstreeks aansturen, maar toch, indrukwekkend. Altijd fijn om vast te stellen hoe goed de vrouwen in mijn omgeving het doen. Yo go, girl!

Omdat het de ganse avond al behoorlijk onweerachtig was, besloot ik op veilig te spelen en de bus naar Borgerhout terug te nemen. Ik had al enorm veel geluk gehad dat ik tussen de regenbuien droog in het restaurant geraakt was (gelukkig was het niet ver wandelen vanaf Berchem station), maar ik wilde het lot geen tweede keer tarten.

Nog een restaurant om eens met mijn vriend te gaan eten. We gaan een culinaire week moeten inlassen tijdens de vakantie. 😉

Een rustige Pinkstermaandag

Na het drukke weekend waren mijn vriend en ik blij dat we niets op het programma hadden, deze Pinkstermaandag. Gewoon gezellig onder ons tweetjes wat bekomen van het drukke weekend en het vele reizen zou ons deugd doen. En ik wilde van de gelegenheid gebruik maken om wat te knabbelen aan mijn mailachterstand, opgelopen door al die brugdagen verlof te nemen op het werk.

Tegen lunchtijd begaven we ons te voet naar de Dageraadplaats voor kimchi pork buns en een noedelsoepje op het terras van Umamido. Vanop ons terras konden we de bedrijvigheid op de Dageraadplaats gade slaan. Over het ganse plein stonden allerlei standjes opgesteld die onze nieuwsgierigheid opwerkten. Na het eten gingen we dus even op verkenning, maar al snel bleek dat alle standjes tweedehandskoersfietsen en gespecialiseerd fietsmateriaal verkochten. Blijkt dat we geen van beiden echt warm lopen voor antieke koersfietsen. 😉

Op de terugweg lasten we een tussenstop in bij een Carrefour express om wat proviand in te slaan voor de komende dagen. De rest van de dag brachten we door op mijn studio in Borgerhout. Kwestie van de batterijen op te laden met alweer een drukke werkweek in zicht.

Yet Another Blog

Life on my side

antwerpen

Op stap in Antwerpen

Middelheim

Bar Stark

Op stap in Antwerpen

De Zomerfabriek

Met twee Overzee, aflevering twee

Reunited!

Fietstochtje naar Aartselaar

De Troubadour

Een rustige Pinkstermaandag