Author: yab

Promo-acties op en rond de trein

Vanmorgen was er in het station een ware invasie van Ethias-promo-mannetjes en -vrouwtjes. Ik kon geen twee stappen zetten of er werd mij wel van ergens een plastic zakje toegestoken om mij de geneugten van een goedkopere autoverzekering uit de doeken te doen. Beleefd als ik ben (hey, ik heb ook ooit nog van die foldertjes staan uitdelen) heb ik telkens vriendelijk bedankt met de snedige zin: “Neen danku, ik heb geen wagen.” Toch vind ik het redelijk absurd om die foldertjes te komen uitdelen in een bastion van het openbaar vervoer en was ik niet echt gecharmeerd door deze actie.

Waar ik dan weer wel door gescharmeerd wordt, is het leuke kleine oranje boekje dat ik kreeg van een vriendelijke jongedame op de trein. Ik draag de actie Iedereen Leest een warm hard toe. Zelf heb ik ook altijd iets bij om te lezen. Heel handig als je zoals ik een bloedhekel hebt aan wachten. Nooit meer het gevoel dat je zonder reden je tijd zit te verdoen. Lang leve het leesboek, altijd en overal!

Bewaarengel

Gisteren heb ik Heel Veel Geluk gehad. Ik was met de bus onderweg naar een werkbezoek bij een grote IT-dienstenleverancier. Ik zat gezellig te kletsen met mijn collega’s toen mijn lens opeens een sprong naar de vrijheid waagde. Nu moeten jullie weten dat ik al jaren tot mijn grote tevredenheid harde zuurstofdoorlatende lenzen draag. Enig nadeel aan dat soort lenzen is, dat die soms uitspringen als je per ongeluk je oog aanraakt. Dat is niet erg als dat ergens binnen gebeurt, dat is heel erg dat als op een stampvolle bus gebeurt die net aan de halte stopt waar jij moet afstappen.

Nu, het is niet de eerste keer dat mij dit gebeurt en ik heb thuis een paar reservelenzen, maar op dit moment zou een verloren lens mij wel bijzonder slecht uitkomen. Vrijdag vertrekken mijn vriend en ik voor acht dagen naar Warschau en mijn reservelenzen hebben niet meer de juiste sterkte. Op vakantie gaan terwijl je maar half ziet: niet leuk.

Gelukkig had mijn beschermengel gisteren geen dagje vrijaf genomen. Eerste reflex bij wegspringend lenzen: “Freeze!” roepen en vragen dat de collega’s mee zoeken. Niets te vinden, natuurlijk. Ondertussen waren we dus aan onze afstaphalte gekomen en wrong de dikke man op de bank naast mij zich uit zijn zitje. Zonder ook maar op of om te kijken. In mijn gedachten hoorde ik al een ijselijke gil van mijn lens die onder zoveel gewicht verpletterd werd.

Toen de persoon naast mij vertrokken was, heb ik snel mijn kleren uitgeschud, in de hoop dat mijn lens daar ergens was blijven plakken. En jawel, wat lag daar opeens te blinken op de grond? Mijn lens, nog helemaal ongeschonden. En ik happy natuurlijk. 😉

Dank u, beschermengel!

Going out with a bang

Een wegwerker is maandag op de Duitse snelweg A3 om het leven gekomen toen een bom uit de Tweede Wereldoorlog ontplofte. De man was aan de slag met een machine toen de bom explodeerde. Delen van de machine werden meer dan honderd meter ver teruggevonden.

Dit bericht in de Standaard, deed mij even stilstaan bij al die bommen die Israël boven Libanon gedropt heeft. Hoeveel jaren na datum zullen deze moordtuigen nog slachtoffers maken?

Planning

Mijn plannen voor vandaag: eindelijk eens verder werken aan die #§!à@&”# webpagina voor mijn werk. Helaas jammerlijk doorkruist door een vergadering die plots in mijn agenda verschenen is en het schrijven van een Super Dringende tekst.

‘t Zal voor morgen zijn.

Studiedag

Ik wil graag nog even terugkomen op de studiedag van vorige week vrijdag. Deze studiedag ging door in gebouw De Minne van de universiteit van Antwerpen, een splinternieuw gebouw in het hartje van de stad met kunst en poëzie erin verwerkt. Daar kunnen de betonnen bunkers van de universiteit van Leuven nog een puntje aan zuigen. Ik was werkelijk onder de indruk van de mooie architectuur en het gevoel van licht en ruimte dat je in het gebouw kreeg.

De voormiddag moesten we vechten voor een plekje in de aula waar de algemene uiteenzettingen plaats vonden. De organiserende prof had namelijk al zijn studenten half verplicht om aanwezig te zijn op de studiedag. Blijkbaar hebben proffen tegenwoordig meer gezag dan vroeger. 😉 De ruimte in de aula werd optimaal benut door een ingenieus systeem met draaistoeltjes die wegklappen onder de bank. We zaten daardoor allemaal gezellig dicht bijeen. Er waren zelfs mensen genoodzaakt op de trappen te zitten.

De eerste uiteenzetting over de virtuele projecten van het V&A vond ik het interessantste. Daarna werd er (voor mij) niet meer veel nieuws verteld. Ik mocht wel vaststellen dat de digitale kloof nog steeds in full effect is. Zo zaten er in de namiddagworkshop die ik volgde, mensen die niet wisten wat een PDA is en zelfs nog nooit van web 2.0 gehoord hadden (stel je voor!).

Niet veel bijgeleerd dus, maar wel wat kunnen netwerken. Onder andere met deze jongeman van Antwerpen blogt. Al bij al een geslaagde studiedag.

Shoppen!

Ha, een vruchtbare ochtend achter de rug! Redelijk op tijd uit bed gekropen en na het ontbijt naar het winkeltje van de neef van mijn vriend gereden. Allez ja, voorlopig werkt neef S daar nog als verkoper, maar hij heeft grootse plannen. 😉 Neef S is toevallig ook de zoon van nonkel K. We zijn ons helemaal aan het inwerken in dat deel van de familie. 😉

Een paar interessante koopjes gedaan: twee rode fleeces (eentje voor mij en eentje voor mijn vriend), een paar nieuwe sportschoenen om te gaan squashen voor mij, nieuwe schoenen voor mijn vriend en een zwembrilletje om het chloor uit de ogen van mijn vriend te houden. En dan zag ik nog mijn favoriete ondergoed-van-het-moment (Sloggi Hot Hips, stomme naam, sexy ondergoed) aan de kassa liggen in een hip, groen kleurtje (limited edition!). Dat kon ik toch niet laten liggen. 😉

Redelijk veel geld uitgegeven, maar die fleeces en schoenen zullen zeker nog goed van pas komen in Warschau. Jaja, een vruchtbare ochtend.

Saturdagy night

Gisterenavond hadden mijn vriend en ik een diner date met een bevriend koppel K en R. We zien K en R gemiddeld twee keer per jaar, dus is het steeds een plezier om bij te babbelen. Onze levens zijn zeer verschillend. K en R hebben al twee kindjes en zijn helemaal gesettled. Toch klikt het geweldig goed en gaan de gesprekken over veel meer dan alleen maar kindjes.

Ik kan me de eerste keer dat ik K zag nog levendig herinneren. Dat was op FOSDEM, nerd-event bij uitstek. Ik zat naast hem aan tafel en hij heeft toen in geuren en kleuren de bevalling van zijn vrouw uit de doeken gedaan. Ik was er even niet goed van. 😉

Anyway, het was heel erg gezellig gisterenavond. Na lang nadenken (er zijn ook zoveel restaurants in Leuven) hadden we een tafeltje voor vier gereserveerd bij het Afrikaans restaurant Isimbi. Voor maar twintig euro aten we daar een voorgerecht, hoofdgerecht en dessert. En het smaakte voortreffelijk. Je moet wel beetje een knoflookliefhebber zijn, want toen ik vanochtend opstond, proefde ik de smaak van knoflook nog steeds in mijn mond. 😉

Een wijze uitspraak van K, die ik jullie niet wil onthouden en waar ik me wel in kan vinden: “Veel mensen leven hun leven, in plaats van dit te controleren. Als er dan iets mis gaat, is het altijd de fout van iemand anders, nooit hun eigen fout. Terwijl je zelf mogelijkheden genoeg hebt om je leven te veranderen, als je dit wil.” Een interessante avond, voorwaar.