Maanpaleis

Maanpaleis van Paul Auster stelde me, in tegenstelling tot mijn vorige aankoop van op de boekenbeurs, niet teleur. Prachtig geschreven en uit in een zucht (met dank aan de trip naar Noord-Engeland en terug). Het boek vertelt het niet-alledaagse verhaal over drie generaties niet-alledaagse mannen. Tegen de achtergrond van een Amerika dat me deed dromen van reizen door uitgestrekte natuurparken en leegte, veel leegte. Een heel bijzonder boek dat me helemaal opslokte, zelfs al kon ik me langs geen kanten verplaatsen in het hoofdpersonage en meanderde het verhaal van hier naar daar. Ik heb me geen moment verveeld. Een knap werkstukje dat me overtuigd heeft beslist meer van deze auteur te lezen.

Op naar het volgende boek!

Wat mij allemaal tegen steekt

  • De huidige stress-situatie op het werk.
  • Mijn eigen prikkelbaarheid.
  • Mijn slaapgebrek.
  • Het feit dat ik elke dag tot middernacht zit te werken, zonder daar veel waardering voor te krijgen.
  • De dagelijkse brandjes op het werk die tot nu toe (gelukkig) steeds geblust konden worden.
  • Het gevoel van impending disaster dat elke dag groter wordt.
  • Het gevoel dat ik continu achter de feiten aanhol.
  • Het feit dat mijn planning voor 2012 een dikke puinhoop is.
  • Het feit dat er nog altijd geen sneeuw is gevallen.
  • Dat ik met versleten kleren rondloop omdat ik geen tijd heb om er nieuwe te kopen.

Oudjaar

December is ondertussen alweer enkele dagen oud en mijn vriend en ik hebben nog steeds geen flauw idee wat we dit jaar met Oudjaar zullen doen. De voorbije maanden zijn zo hectisch geweest dat ik er zelfs niet bij stilgestaan heb dat de eindejaarsperiode met rasse schreden dichterbij kwam. In tegenstelling tot andere mensen hebben wij geen vaste tradities met Oudjaar. Het ene jaar vierden we dit in het buitenland, het andere jaar bij vrienden, dan weer op ons eigen appartement met vrienden of onder ons tweetjes op restaurant. Maar de plannen zelf lagen meestal al vast in november.

Dit jaar is er echter nog niets gepland. Het ontbreekt me aan inspiratie en blijkbaar vindt niemand ons tof genoeg om ons uit te nodigen. Iemand suggesties voor twee eenzame zielen?

Sinterklaas spelen

Deze namiddag zijn we het petekindje van mijn vriend haar Sinterklaas gaan brengen. Ons petekindje in Den Haag konden we jammer genoeg niet persoonlijk gaan bezoeken, gelukkig stuurt de Sint zijn cadeautjes tegenwoordig ook met de post op. De mama deelde ons telefonisch mee dat het snoepgoed en de cadeautjes goed waren aangekomen. Alleen de speculaas was in stukjes. Het pakje was er ook verrassend snel. BPost is duidelijk klaar voor de openstelling van de markt. 😉

Het petekindje van mijn vriend was alleszins ook tevreden met haar cadeautjes. Al vindt ze spelen met de iPhone nog altijd het allerplezantste. Zo gaat dat tegenwoordig: vijf minuten spelen met de nieuwe knuffel en de nieuwe boekjes en de rest van de avond zeuren om op de iphone spelletjes te mogen spelen. Die jeugd van tegenwoordig. Misschien moet de Sint volgend jaar dan maar een iPad brengen?