Van ‘t één naar ‘t ander

Zondag lang in bed gelegen, maar niet goed geslapen. Ik steek de schuld op nét iets te veel drank zaterdagavond. Tegen de middag voelde ik me beter en vertrokken we naar de housewarming van een bevriend koppel. ‘t Was in Leuven te doen, altijd gemakkelijk als je met de fiets naar een feestje kan. We brachten (op verzoek) wat speciale biertjes mee en vlees voor op de barbecue. Eens daar leek het ruime aanbod aan quiches en rijstpap mij aantrekkelijker dan een stuk slecht gebakken vlees en bleef ons vlees onaangeroerd in de frigo liggen. We kenden buiten het koppel wiens huis gewarmd werd, niemand, maar gelukkig waren er onder de genodigden toffe en vlotte mensen en de bijna drie meter hoge zonnebloem op het balkon was een ideale gespreksopener. 😉

De housewarming zou nog tot ‘s avonds duren, maar we moesten al snel afscheid nemen om naar onze volgende afspraak te gaan: de familiebijeenkomst bij de oma en opa van mijn vriend. De achterkleinkinderen, die steeds talrijker worden, zogen naar goede gewoonte alle aandacht naar zich toe en voordat ik het wist, was ik verstoppertje aan het spelen met het oudste achterkleinkind. Al was het concept hem nog niet helemaal duidelijk. Want ik hoefde maar te vragen: “Waar zou B zich nu toch verstopt hebben?” en daar klonk een klein stemmetje uit een schuilplaats naar keuze: “Hier!” Super grappig.

Lasagne met spinazie en hazelnoten

Gisten hadden we vrienden L en J met hun schattige dochter V te gast. Een goede reden om eens wat nieuwe receptjes uit te proberen, die ik uiteraard graag met jullie deel. Als appetizer serveerden we verse (heel goed gewassen) groentjes met humus en een hapje met gemarineerde zalm. Het pièce de résistance was de lasagne die ik in de namiddag had bereid. Ik was zelf erg benieuwd of het zou meevallen en we waren het er allemaal over eens dat het recept nog een beetje tweeking kon gebruiken. Volgende keer leg ik geen lasagneblad meer tussen de kaas en de laatste laag en gebruik ik mascarpone in plaats van platte kaas om af te werken. Het dessert was weinig origineel, maar wel lekker: Chocoladefondue.

De ingrediënten voor vier personen:

  • 900 g verse spinazie
  • 3 dl groentebouillon
  • 1 ui, gesnipperd
  • 1 teentje knoflook, geperst
  • 75 g hazelnoten
  • 2 el fijngehakt vers basilicum
  • 6 lasagnebladeren
  • 400 g blokjes tomaat uit blik
  • 200 g vetarme roomkaas
  • zout en versgemalen zwarte peper

1. Verwarm de oven voor op 200 graden Celcius. Was de spinazie en doe hem met aanhangend water in een pan. Laat de spinazie afgedekt op een hoog vuur 2 minuten koken tot hij begint te slinken. Giet de groenten af en zet hem weg.

2. Verhit 2 eetlepels bouillon in een grote pan. Voeg ui en knoflook toe en smoor ze tot ze zacht zijn. Voeg spinazie, hazelnoten en basilicum toe.

3. Leg in een ovenschaal afwisselend een laag spinazie, lasagne en tomaten. Strooi op elke laag zout en peper (dit was ik een beetje vergeten). Giet de rest van de bouillon erover. Verdeel de roomkaas over de bovenkant.

4. Bak de lasagne ongeveer 45 minuten in de oven. Serveer hem heet.

PS: Neen, ik weet ook niet wat aanhangend water is.

Zon

En dan, geheel onverwacht, komt de zon er toch door en blijkt een kwartiertje wandelen na een lunch met collega’s (in Barbik, een aanrader) voldoende om het zweet op je voorhoofd te laten parelen. Niet dat ik klaag, mind you, ik zou niet durven. Elk straaltje zon is een welgekomen afwisseling tussen de regendruppels van deze druilerige zomer door.

Ons petekindje

Vorige week zondag reden we naar Den Haag om ons petekindje voor het eerst in ‘t echt te bewonderen. Zoals we dat gewoon zijn van onze vrienden in Den Haag werden we getrakteerd op uitmuntend eten en authentieke West-Vlaams/Poolse gastvrijheid. Ons petekindje bleek een dotje te zijn, mét een uitmuntende wijnkennis. We kwamen met cadeautjes voor haar en kregen meteen een prachtig cadeau terug. Bedoeling is de flessen wijn te openen als ze achttien wordt. Hopelijk ziet ze het dan zitten om een glas wijn te drinken met twee oude zakken. 😉

Oja, we hebben de ganse dag buiten gezeten zonder dat er ook maar een zonnetje te zien was en toch zag mijn decolleté knalrood op het einde van de dag. Achter de wolken schijnt de zon, een waarheid als een koe.

Heerlijk eten:

Cadeautje:

Barbecue

Gisterenavond waren we bij vrienden uitgenodigd voor een barbecue. Eindelijk eens een mooie zonnige zaterdag, ideaal barbecueweer dus. Ware het niet dat de barbecue nog ergens in een opslagplaats stond, al waren de gastheer en gastvrouw daar helemaal niet zeker van, want het kon ook zijn dat ze hem hadden weggegeven.

Enfin, geen barbecue dus, maar wel een erg lekkere maaltijd met pasta, kerstomaatjes en verse vis. De vier kinderen (twee meisjes van de gastheer en de gastvrouw en twee jongens van het andere koppel dat uitgenodigd was) kocht ik om met boekjes en de avond werd afgesloten onder de sterrenhemel in een gezellig stadstuintje met plastieken gras en een glas Russisch wodka.

Meer moet dat niet zijn.

Buren

Mijn vriend en ik hebben niet echt veel contact met de medebewoners van ons appartementsgebouw. Voornamelijk omdat de concentratie bemoeizieke bejaarden net iets te hoog ligt. We zeggen mekaar goeiendag en daar blijft het zowat bij.

Een tijdje geleden trok er echter een nieuwe huurder in het appartement naast dat van ons. We kwamen haar zo nu en dan tegen in de gangen en het leek ons wel een hippe en toffe dame. Een kleine online zoektocht leek dit vermoeden te bevestigen. Vandaar leek het ons een goed idee om haar uit te nodigen voor ons feestje. Ik schoof een kaartje met een uitnodiging onder de deur en wachtte af.

Een kaartje onder onze deur volgde met een bedanking voor de uitnodiging en een mededeling dat het niet paste voor haar, maar dat we zeker welkom waren om bij haar iets te komen drinken. En zo zaten we vrijdagavond samen rond onze eettafel met een glaasje champagne in de hand. En toen de fles leeg was, werd er een nieuwe (roze cava) open gedaan. Voor dat we er erg in hadden was het voorbij middernacht en namen we afscheid van elkaar met de belofte dit nog eens over te doen.

De eerste kennismaking met onze nieuwe buurvrouw was een groot succes. Alleen die dode plantjes op haar balkon, daar moeten we het nog eens over hebben. 😉

Pukkelpop

Tja, wat valt er nog toe te voegen aan de stroom berichten op Twitter en Facebook? Het is een drama voor alle betrokkenen: de slachtoffers, hun familie, de festivalgangers, de organisatie,… De beelden die ik zag, waren hallucinant. De mens die machteloos staat tegenover het natuurgeweld. Gelukkig kreeg ik snel bericht dat al mijn vrienden en kennissen die op Pukkelpop waren, veilig zijn. Een hele geruststelling.

Maar goed geslapen heb ik toch niet, vannacht.

Impressies van Trier

Ik ben er nog niet toe gekomen iets te schrijven over ons weekendje in Trier dat zicht situeerde zo ergens rond onze nationale feestdag. Bij deze dus.

Ik had me voorbereid op rotweer, want de voorspellingen beloofden regen, regen en nog eens regen. De paraplu’s uit Japan zouden dienst kunnen doen. Maar kijk, de voorspellingen bleken er naar goede gewoonte weer helemaal naast te zitten. Vrijdag en zaterdag hielden we het droog en de paar regenbuitjes zondag stoorden niet.

Trier is een schattig klein stadje met een rijke geschiedenis die begint in de Romeinse tijd. En op die geschiedenis zijn ze trots, dat moge duidelijk zijn. Op alle historische Romeinse sites tref je als Romein verklede gidsen aan die in het lang en het breed de plaatselijke geschiedenis uit de doeken doen. Uitschieters waren voor mij persoonlijk de Porta Nigra (uiteraard) en het amfitheater.

Verder beschikt Trier over een alleraardigst stadscentrum met mooie, kleurige huizen en kan je in werkelijk elk restaurant of café en zelfs gewoon aan een kraampje op het marktplein genieten van een glaasje van de lekkere Moeselwijnen die in de omgeving geproduceerd worden. In Weinstube Zum Domstein krijg je voor een schappelijk prijsje drie kleine glaasjes Moeselwijn vergezeld van brood. Zo kan je proeven van dit heerlijke streekproduct zonder al te diep in het glas te moeten kijken.

Ons laatste avondmaal consumeerden we in restaurant Pfeffermühle, een knus en gezellig restaurant met een hoogstaande keuken voor een faire prijs. Absoluut een aanrader. Vooral met een glaasje Moeselwijn erbij. 😉

Grappig voorval van het weekend: in de Dom van Trier liep ik een kennis tegen het lijf met wie ik nog op een project heb samengewerkt. Heel erg grappig om zo iemand buiten de context van het werk tegen te komen. It’s a small world after all.