Spilliaert

Twee dagen geleden heb ik een bezoekje gebracht aan de Léon Spilliaert-tentoonstelling in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België. Ik was niet echt bekend met zijn werk, zodat ik de tentoonstelling zonder vooroordelen heb kunnen bekijken.

Ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was. Vooral zijn marines en zelfportretten in Oost-Indische inkt konden mij bekoren. Ook Vertigo staat hoog op mijn lijstje favoriete werken van Spilliaert. Geen originele keuze, waarschijnlijk, maar ik hou van de eenvoud en de kracht van dit werk. Al heeft het ook iets deprimerends.

Typerend voor Spilliaert is dat hij zijn beste werken gemaakt heeft toen hij nog jong was. Jong, ongelukkig in de liefde en lijdend aan allerlei lichamelijke kwalen. Na zijn huwelijk en de geboorte van zijn dochter werden zijn werken opeens een pak vrolijker en ook een pak minder interessant. Zou er dan toch waarheid schuilen in het gezegde dat een kunstenaar lijden moet?

Fair Trains

Allez vooruit, ‘k heb mijn duit in het zakje gedaan. Voor tien euro heb ik tien pralines van Oxfam gekregen en in één moeite een goeie daad verricht. Mijn geweten is weer (eventjes) gesust. Het viel mij wel op dat ik één van de weinige mensen was die in het station zo’n doosje pralines kocht. Iedereen zal het te druk hebben met kerstaankopen doen, zeker?

Om de één of andere reden schijn ik ook altijd vrijwilligers voor liefdadigheidsorganisaties allerhande aan te trekken. Ik denk dat er op mijn voorhoofd geschreven staat: “Ik ben een watje. Als u mij een mooi verhaaltje vertelt over het goede doel waar u voor ijvert, kan u mij zonder al te veel problemen geld aftroggelen.” ‘t Is niet dat ik het niet weet, he.

Verhuisfeestje!

Gisteren zijn mijn vriend en ik naar het verhuisfeestje van een interactive brandbreeding agency geweest. Het feestje was een groot succes. Een mooie nieuwe locatie (ik ben een grote fan van dat oranje en dat rood), een schitterend uitzicht over Leuven, veel oude bekenden met wie ik een gezellig babbeltje heb kunnen doen, veel hapjes en zo mogelijk nog meer drank. 😉

Dat van die drank à volonté zal mijn vriend zich deze ochtend wel een beetje beklaagd hebben. Gisteren moest ik hem bijna mee naar huis sleuren en eenmaal daar aangekomen lukte het hem zelfs niet meer de sleutel in het slot van de voordeur van nonkel K te krijgen. En terwijl hij ‘s nachts nog vol overtuiging beweerde dat hij jaja, echt waar, zou opstaan om 6.30u heeft hij deze ochtend toch maar rap de wekker een uurtje later gezet. 😉

Ik denk zelfs dat er nog alcohol in zijn bloed zat toen hij deze ochtend naar zijn werk vertrok. :-) Ach, ‘t is de laatste werkdag van het jaar, dan mag dat, he. 😉

Vrouwenkracht is vredesmacht!

Wil jij ook dat:
– vrouwen actief betrokken worden bij het voorkomen van oorlog en geweld
– vrouwen een stem krijgen in onderhandelingen en in de wederopbouw van hun land
mensenrechten van vrouwen op de agenda staan bij vredesonderhandelingen en in het postconflict reconstructieproces
– vrouwen meer moeten deelnemen aan vredesmissies
– België hiervoor een actieplan opstelt
– België hierin een actieve voorbeeldrol speelt binnen de VN-Veiligheidsraad

Teken dan de petitie!

Stokjes (the sequel)

Zie, dat komt ervan als je je eigen principes met voeten treedt. Dan is de stokjes-lawine niet veraf. Omdat ik mijn maandelijkse stokjesrantsoen al overschreden heb, zal ik dit stokje dan ook aan mij voorbij laten gaan. Want zeg nu zelf, zit er iemand te wachten op verhalen over hoe ik in mijn kindertijd op het kerkhof ging spelen en over hoe ik mijn eigen religie uitgevonden heb?

Niemand? Dat dacht ik al.

Yet another kerstmarkt

Omdat alle goeie dingen uit drie bestaan en ik zin had in een lange middagpauze, ben ik vandaag de enige echte kerstmarkt van Brussel gaan bewonderen. Naast de obligate drank- en eetstalletjes (veruit het populairst op zo’n kerstmarkt), stonden er weer hopen standjes met prullaria. En hoewel sommige van de aangeprijsde artikelen mij beslist konden bekoren (ik ben dol op kunstwerkjes uit glas en hout), ben ik weer maar eens met lege handen wedergekeerd.

Het probleem zit hem in het feit dat ik ten eerste vermoed dat de aangeboden artikelen schandelijk overprijsd zijn en ten tweede in de loop der jaren al zoveel dingen om op de kast te zetten bijeen gekregen heb, dat ik nog amper weet wat ermee aan te vangen. Ik ben dan ook zo’n sentimenteel geval dat er niet in slaagt iets weg te gooien, waardoor ik nu al kan zeggen dat de decoratie in ons toekomstig appartement uit een vrolijk allegaartje van totaal niet bij elkaar passende spullen zal bestaan. Leve de chaos!

Hoezee!

Alweer een dictator minder op de wereld. Ze vallen als vliegen tegenwoordig. Hopelijk haalt het volk al die gouden standbeelden van “het hoofd aller Turkemen” naar beneden en wordt dat goud netjes over de verarmde bevolking verdeeld.

Rest de vraag: wat nu? Ik vrees dat het machtsvacuüm na de dood deze machtswellusteling heel wat getouwtrek zal veroorzaken. Want deze gekke dictator zat bovenop een mooie gas- en oliereserve. En gas en olie zijn wel vaker de aanleiding geweest tot conflicten…

Zes rare dingen

Jaja, ik vrees dat ik er deze keer toch niet onderuit zal geraken. Nick en Framboos smeten een stokje in mijn richting en ik kon niet meer op tijd bukken. En alhoewel iedereen weet (of niet weet) dat ik principieel tegen stokjes ben, wil ik voor dit stokje mijn principes wel eens opzij schuiven en jullie zes rare dingen over mezelve verklappen om jullie alzo een blik in de duistere diepten van mijn verwrongen psyche te gunnen. Moehahahahaaa!

1. Ik heb tot mijn twintigste geen druppel alcohol aangeraakt, daarna is het helemaal misgegaan.
2. Ik hou van seks op rare plekjes. (Alhoewel ik dit persoonlijk helemaal geen rare eigenschap vind, schijnt dit sommige mensen erg te shockeren.)
3. Een vederlichte aanraking met eender welk levenloos voorwerp is genoeg om mij drie weken een kanjer van een blauwe plek te bezorgen.
4. Ik heb een leesverslaving. Dat wil zeggen dat ik alles lees wat zich in mijn buurt bevindt. En dat gaat van etiketten op eetwaren, over roddelblaadjes (ja, ik beken) tot Tolstoj. Ik ben een alleslezer. (Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik alles wat ik lees goed vind.)
5. Ik ben stiekem gewoon een nerd, maar niemand gelooft dat. Grinnik.
6. Ik ga in restaurants of cafés NOOIT op de toiletbril zitten. Ik blijf enkele centimeters boven de toiletbril zweven. Een uitstekende training voor de beenspieren, overigens.
7. Ik ben een verlegen meisje. (En als jullie dat niet geloven, dan maak ik jullie iets anders wijs.)

PS: Ja, ik ben er mij van bewust dat dit zeven rare dingen zijn. Zeven is het goddelijke getal mensen!

PS2: Wie dit stokje hebben wil, die mag het komen halen.