Solden

Te oordelen aan de berichten die her en der op Vlaamsche blogs verschijnen, zijn ‘t solden. Tot op heden heb ik het gewoon te druk gehad om daar ook maar iets van te merken. Met de eerste dagen van de solden achter de rug, kan ik me waarschijnlijk de moeite besparen om zelf op koopjesjacht te gaan. Alle leuke dingen zijn ongetwijfeld al lang door koopjesjagers pur sang uit de rekken gegrist. Wat een geruststelling dat ik de solden ook dit jaar weer zalig aan mij kan laten voorbijgaan.

Vermoeiend

Pfft, vermoeiend zo’n halve dag winkelen. Deze ochtend speciaal vroeg opgestaan om de massa volk die op zaterdag de Ikea frequenteert, voor te zijn. Onze missie: het vervolmaken van onze logeerkamer die tot nu toe eerder rommelkamerallures had. We hadden op voorhand ons lijstje klaar met aan te kopen items waardoor we ons in sneltreinvaart naar de juiste afdeling konden begeven.

Het kiezen en kopen ging vlotjes, buiten een klein probleempje aan de kassa waar de bancontactautomaat maar bleef volhouden dat mijn limiet ontoereikend was, terwijl dit toch echtentechtig niet zo was (‘k heb het achteraf nog eens nagekeken). Al een geluk dat ik een kapitaalkrachtig vriendje heb. 😉 Nadat we de kassa voorbij waren, hebben we nog redelijk lang moeten wachten op ons stapelbed. En vervolgens was het aanschuiven voor zo’n Ikea-bestelwagentje. (Onze eigen wagen is echt te klein om die grote bouwpakketten te vervoeren.)

Een paar keer heen en weer rijden tussen Leuven en Zavemtem later, waren we een stapelbed rijker. Vanaf nu kan ons bezoek zijn of haar roes bij ons uitslapen. 😉 Geen BOB meer nodig. Al denk ik dat vier personen toch echt wel het maximale aantal personen is dat ons stapelbed kan verdragen.

Surreëel Ikea-moment: een dame die in de winkel zelf haar bed begon in mekaar te steken om het vervolgens weer helemaal uit mekaar te halen en ermee te vertrekken. Mijn vriend en ik hebben tijdens het wachten-op-ons-stapelbed een tijd zitten speculeren over het nut van deze bizarre actie, maar konden geen sluitende verklaring vinden.

Na de meubelaankoop, zetten we onze tocht verder naar de Delhaize om de nodige ingrediënten in huis te halen voor het etentje maandag. We krijgen maandag namelijk hoog bezoek: nonkel K en zijn zonen komen ons appartementje aan hun keurende blikken onderwerpen. Aangezien nonkel K denkt dat onze kookkunsten zich beperken tot het prikken van drie gaatjes in een plastic verpakking en vervolgens deze verpakking in de microgolfoven steken, voelen we ons moreel verplicht om ons beste culinaire beentje voor te zetten. Ik ga hier nog niet verklappen wat er op het menu staat, maar jullie mogen wel weten dat we voor het hoofdgerecht inspiratie gezocht hebben op kokeneten.be. En als nonkel K te veel wijn heeft binnen gekapt, kan hij meteen ons splinternieuwe stapelbed uittesten. 😉

Nu snel douchen en dan de auto in voor een tochtje naar het verre Limburg.

Yet another kerstmarkt

Omdat alle goeie dingen uit drie bestaan en ik zin had in een lange middagpauze, ben ik vandaag de enige echte kerstmarkt van Brussel gaan bewonderen. Naast de obligate drank- en eetstalletjes (veruit het populairst op zo’n kerstmarkt), stonden er weer hopen standjes met prullaria. En hoewel sommige van de aangeprijsde artikelen mij beslist konden bekoren (ik ben dol op kunstwerkjes uit glas en hout), ben ik weer maar eens met lege handen wedergekeerd.

Het probleem zit hem in het feit dat ik ten eerste vermoed dat de aangeboden artikelen schandelijk overprijsd zijn en ten tweede in de loop der jaren al zoveel dingen om op de kast te zetten bijeen gekregen heb, dat ik nog amper weet wat ermee aan te vangen. Ik ben dan ook zo’n sentimenteel geval dat er niet in slaagt iets weg te gooien, waardoor ik nu al kan zeggen dat de decoratie in ons toekomstig appartement uit een vrolijk allegaartje van totaal niet bij elkaar passende spullen zal bestaan. Leve de chaos!