Toegegeven, als de tentoonstelling Dalí & Magritte niet verlengd was, was ik er ongetwijfeld niet geraakt. Maar soms heeft een mens al eens een meevaller en dit was er zo eentje. Toen het bericht van de verlenging binnen liep, was ik er als de kippen bij om twee tickets te kopen voor het allerlaatste weekend van de tentoonstelling. Op de valreep, met andere woorden.
En ja, het was een beetje te druk om optimaal van de prachtige werken van Dalí en Magritte te kunnen genieten, maar met wat slim manoeuvreren, slaagden mijn vriend en ik er toch in om onze favoriete werken uitgebreid te bewonderen. Ook complimenten aan de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten die erin geslaagd zijn een zeer mooie bezoekersgids uit te werken met toegankelijke teksten over de werken van beide kunstenaars (de tikfouten zie ik graag door de vingers). Zeer fascinerend om de gelijkenissen, maar ook de verschillen te ontdekken in de werken van Dalí en Magritte. Een toptentoonstelling!
In het algemeen voelde ik me iets meer aangetrokken tot de werken van Magritte dan tot die van Dalí. De werken van Dalí zijn me een beetje te nachtmerrieachtig. De bekoring van Sint-Antonius is natuurlijk een absoluut topwerk, maar ik zou het liever niet in mijn living hangen. Geef mij dan maar dat lieflijk duifje van Magritte.
Een greep uit de werken die mij het meeste aanspraken:
La magie noire – Magritte:
Ontdekking – Magritte:
De geheimzinnige speler – Magritte:
De ontdekking van het vuur – Magritte:
Geboorte van vloeibare verlangens – Dalí:
Mierengezicht – Dalí:
Het woordgebruik – Magritte:
De ideeën van de acrobaat – Magritte:
Een paar met het hoofd vol wolken – Dalí:
De aanslag – Magritte:
De bekoring van Sint-Antonius – Dalí:
De annunciatie – Magritte:
Ouderdom, adolescentie, kindertijd (De drie levensfasen) – Dalí:
Portret van mevrouw Isabel Styler-Tas (Melancholie) – Magritte:
En het museumgebouw zelf mag er natuurlijk ook wel zijn. 😉
Als uitsmijter nog een werk van Panamarenko:
