vooruit

Generale repetitie van Sun & Sea in VIERNULVIER

Deze avond spoorde in naar Gent om samen met een collega de generale repetitie van Sun & Sea mee te pikken. Een opera die zich letterlijk afspeelt op het strand. Voor deze gelegenheid was een zaal van VIERNULVIER vol met zand gekapt en konden de toeschouwers vanaf de eerste verdieping neerkijken op een heus strandtafereel, inclusief strandballen, parasols, papieren bloemen, honden, handdoeken, strandstoelen, zonnecrème, badmintonrackets en nog veel meer.

Ik wist eerst niet goed wat te verwachten, maar aangezien deze voorstelling in het Litouws Paviljoen in 2019 de Gouden Leeuw won op de Biënnale voor hedendaagse kunst in Venetië, moest dit wel de moeite zijn. En amai, ik werd niet teleurgesteld. Voor mijn ogen ontspon zich een fascinerend verhaal over alledaagse bekommernissen dat opbouwde nar een apotheose waarin de lamentabele toestand van onze planeet werd aangeklaagd. Klimaatverandering als kunst, je moet het maar doen.

IMG_7305

IMG_7306

IMG_7308

IMG_7310

IMG_7311

IMG_7318

IMG_7320

IMG_7325

IMG_7617

Geniet mee van de muziek: filmpje 1, filmpje 2, filmpje 3.

Na de voorstelling pikte ik nog samen met mijn collega een glaasje wijn mee op de receptie, maar lang kon ik helaas niet blijven, want er wachtte mij nog een flinke treinrit naar het Leuvense en ik wilde het op deze weekdag niet al te laat maken.

De Vooruit vernieuwd!

Woensdag had ik de eer en het genoegen aanwezig te zijn bij de officiële opening van de nieuwe ­inkombalie van kunstencentrum Vooruit en het gloednieuwe open atelier gelegen in de voormalige snoepwinkel Temmerman. De Vooruit was de laatste jaren voortdurend in verbouwingsmodus en alhoewel deze dubbele opening niet het einde betekent van de renovaties en uitbreidingen, vormt deze wel het voorlopige sluitstuk van het masterplan voor de Vooruit.

De nieuwe inkombalie zorgt voor een veel duidelijker onthaal en door de balie van plaats te veranderen, ontstaat er een plein dat aansluit bij de straat. Grote fan ook van het kunstwerk van Christoph Hefti: een omgekeerde rode loper die uit maar liefst 35.000 tegeltjes in 11 kleuren bestaat. Je kan er gewoon naar blijven kijken. En dan moet ik ook een dikke pluim geven voor het werk van DIAL Architects, die functionaliteit met ecologisch bewustzijn wisten te combineren. Prachtig om te zien hoe de details van de oude Vooruit terug komen in de nieuwe. Zeer kwaliteitsvolle architectuur.

Na het officiële gedeelte met speeches van minister Gatz en ongeveer elke Gentse politicus in het schepencollega, werden we getrakteerd op een glaasje en mochten we de getransformeerde snoepwinkel gaan bewonderen. Zeer mooi, al dat hout.

IMG_3197

IMG_3202

IMG_3204

IMG_3205

IMG_3207

IMG_3209

IMG_3210

IMG_3220

IMG_3221

Als kroon op deze zeer boeiende namiddag, waren mijn collega’s en ikzelf uitgenodigd voor een lunch. Vanaf het balkon genoten we van het zonnetje en het uitzicht op de Gentse waters. Tof concept trouwens, zo’n buffet. Voor elk wat wils! Natuurlijk volgden er tijdens de lunch nog wat speeches. De dankwoorden vlogen over en weer en het ontroerde me oprecht om te zien hoe trots de architect op zijn werk was. Niet elk bouwproject hoeft in ruzie en vertraging te eindigen!

IMG_3213

IMG_3214

IMG_3215

IMG_3216

IMG_3218

De Ultimas in Gent

Nadat ik mijn bloemetjes in het station van Gent aan een supercollega had toevertrouwd zodat ze bij haar de nacht konden doorbrengen, trok ik met een paar andere collega’s richting de Vooruit in Gent voor de uitreiking van de Ultimas. We slaagden erin een plekje op het overvolle terras van de Vooruit te versieren. Wij waren duidelijk niet de enigen die nog snel iets wilden eten voor de prijsuitreiking. Het broodje met zalm en guacamole dat ik bestelde, was simpel, maar lekker. En de heerlijke zon op mijn gezicht maakte dat ik helemaal in de stemming was voor een leuke avond.

IMG_4346

De uitreiking zelf viel enigszins tegen. De presentatie van de avond was tenenkrullend slecht. Vooral de stand-up komiek (geen idee waar ze die kerel ergens hadden opgedoken) was verschrikkelijk. Van de meeste winnaars was het zelfs niet duidelijk wat ze deden of waarom ze de prijs gewonnen hadden. Nog nooit iemand zo onvoorbereid uit zijn nek zien lullen. Spijtig, spijtig, want het was best wel een mooi rijtje winnaars. Vooral over de Geelse gezinsverpleging, winnaar van de prijs voor immaterieel erfgoed, had ik graag meer vernomen. Gelukkig maakte het serene interview met Raf Simons, winnaar van de prijs algemene culturele verdienste, de rest van de avond een beetje goed. Wat een gemiste kans!

IMG_4360

Oja, bonuspunten voor de mannen in rokjes! Jullie kunnen je niet voorstellen hoe blij deze frisse verschijningen mij maakten! Alleen die snorren, dat was er te veel aan.

IMG_4353

En de muziek van Muziekpublique kon ik ook wel smaken!

Gelukkig volgde na dit ietwat teleurstellend eerste gedeelte van de avond een geweldig goeie receptie waarop we overstelpt werden met drank en hapjes. Het was gewoon zo ontzettend leuk dat mijn collega en ikzelf geen andere keuze hadden dan een taxi te bellen om nog op tijd in het station te geraken om onze laatste trein naar Leuven te halen. Anders hadden we moeten overnachten in de Vooruit zelf. 😉

De terugweg naar Leuven brachten we nuttig door door een facebook-account voor mijn collega te creëren zodat hij mijn wilde avonturen in Genève zou kunnen volgen.

A fun evening was had by all! (Al voelde ik me door al die drank gecombineerd met het late uur waarop ik in bed lag én het extra vroege uur waarop ik eruit moest, de dag nadien niet bepaald in topvorm.)

Aan het onthaal met een BV

Op 2 februari organiseerde mijn bedrijf een groot evenement in de Vooruit in Gent. In een onbewaakt moment had ik toegezegd om een handje toe steken aan het onthaal. Mijn enthousiasme kreeg echter een stevige knauw toen bleek dat ik reeds om 8 uur ‘s ochtends op het appel moest verschijnen. Argl. Het lot was mij echter gunstig gezind: één van mijn collega’s viel ziek uit (jammer voor die collega, uiteraard) en ik kon de hotelkamer overnemen die voor haar geboekt was. Mijn vriend en ik konden er zelfs een romantisch uitje van maken, want hij moest toevallig diezelfde woensdag in Gent zijn voor een conferentie.

En zo kwam het dat we maandagavond na de salsales met ons koffertje richting ibis Gent Centrum Opera reden. Het parkeren in de garage onder het hotel bleek een hele opgave te zijn, nog nooit zo’n smalle parkeerplaatsen gezien. Geen wonder dat de meeste wagens brutaalweg twee plekken in beslag namen. Derde keer, goeie keer, want na tevergeefs twee andere parkeerplekken geprobeerd te hebben, lukte het uiteindelijk om in een derde in te rijden (en ja, wij hebben parkeersensoren op onze wagen). Opgelucht meldden we ons aan bij het onthaal en betaalden met de glimlach de toeslag voor mijn vriend.

De piepkleine hotelkamer stelde niet al te veel voor, maar we hadden een (slecht) bed en een douche én ik moest niet om kwart voor zes ‘s ochtends uit de veren. Het ontbijt was zelfs lekker (hoera voor scrambled eggs) en ik voelde me helemaal klaar om het onthaal voor een uur of twee te bevrouwen. Ik en een mij onbekend heerschap hadden de helpdesk post toegewezen gekregen. Mijn onthaalcollega bleek een heel erg aangename heer te zijn, reeds gepensioneerd, maar steeds bereid zijn oud-collega’s een handje toe te steken. Bleek zelfs dat hij zowaar een BV was. Eén van de deelnemers aan het evenement herkende hem van een toneelstuk dat ze het weekend voordien gezien had en waarin hij één van de hoofdrollen gespeeld had. Heel erg grappig.

De tijd aan het onthaal vloog voorbij en de rest van de dag was ik vrij om de sessies bij te wonen die mijn interesseerden en bij te praten met mensen die ik al een tijdje niet gezien had.

Impressies van de rest van de dag:

Cultuurprijzen

Gisteren zijn mijn vriend en ik naar de uitreiking van de cultuurprijzen in de Singel geweest. Ik moet ootmoedig bekennen dat ik het merendeel van de genomineerden van haar noch pluim kende. Er zitten duidelijk nog grote gaten in mijn cultuur, maar ik vrees dat ze niet snel opgevuld zullen raken. Toch mochten enkele van mijn favorieten met een prijs naar huis: Sylvia Van Peteghem van de Gentse universiteitsbibliotheek, Open Kamp en Kunstencentrum Vooruit dat met de prijs voor algemene culturele verdienste de hoofdvogel afschoot.

Beste moment van de avond: mijn vriendje die minister Anciaux een handje geeft en dat terwijl hij op voorhand zo hard gezworen had dat hij dat zeker niet zou doen. 😉 En oja, kriekjes in brandewijn, dat is straf spul…