tomaat garnaal

De Ultieme Ultimas

Vorig jaar werd er in het Concertgebouw van Brugge met tomaten gegooid naar onze minister-president, dit jaar at ik tomaat garnaal terwijl ik gezeten achter mijn pc de prijsuitreiking volgde. Met een werkelijk fe-no-me-nale bouillabaisse met rouille en toast als opwarmer. Het contrast met vorig jaar kon amper groter zijn. En al was er dit jaar geen receptie, het lekkere eten maakte er toch een feestelijk moment van. De Klimop is echt wel mijn go-to place voor aan huis geleverde brasserie-klassiekers!

IMG_8911

IMG_8915

Beste editie van de Ultimas ooit, trouwens. Strakke en professionele show, zonder ook maar één saai moment.

Het uitzicht bij De Stordeur

Nog vier nachtjes slapen en mijn vriend en ik vertrekken op reis. Enfin ja, ik durf het nog niet te luidop zeggen, want voor je het weet sluit Frankrijk de grenzen met België of zo en komt er niets in huis van al die fijne plannen. Mijn vriend en ik hebben er nochtans allebei nood aan om er eventjes tussenuit te zijn. Leuven en omgeving hebben we ondertussen al wel gezien en onszelf kennende is het moeilijk om van het werk los te komen als die werklaptop binnen bereik ligt. Voor je het goed en wel beseft, ben je weer mails aan het beantwoorden. Maar goed, voorlopig ziet het ernaar uit dat we maandag kunnen vertrekken zoals gepland.

Omdat we potgrond en een druppelsysteem nodig hebben voor onze plantjes fietsen we naar de AVEVE aan het kanaal. Een goed excuus om het terras van De Stordeur eens uit te proberen. Tijdens onze fietstochtjes zijn we hier zo vaak gepasseerd dat onze nieuwsgierigheid gewekt is. Benieuwd naar het uitzicht vanaf het terras!

Het uitzicht is inderdaad de moeite, maar jammer genoeg kan je daar alleen maar van genieten als je zit aan een tafeltje vlakbij de glazen wand die uitkijkt op het kanaal. De andere tafels hebben eerder een beperkt uitzicht, maar het is er wel gezellig zitten en het eten is zeer lekker. Applaus voor een klassieke tomaat garnaal mét volledig uitgeholde en gepelde tomaat. Zo hoort dat! De salade Niçoise van mijn vriend zag er trouwens ook geweldig uit.

IMG_1604

IMG_1605

IMG_1608

IMG_1610

Belgische kost bij Le Bugatti

Na mijn Bourgondische uitspattingen in Mechelen, spoorde ik terug naar Brussel. Doordat de workshop wat langer had geduurd, was ik maar net op tijd voor de dinner date met mijn vriend en zijn collega’s in wat ongetwijfeld hun favoriete Brusselse restaurant is: Le Bugatti. Het was het derde jaar op rij dat we bij Le Bugatti aten en ik ben er zeker van dat we hier volgend jaar opnieuw zullen belanden, indien mijn vriend en zijn collega’s in 2021 naar FOSDEM komen. Het restaurant en de bediening voelt alleszins zeer vertrouwd aan ondertussen.

Ik moet toegeven dat ik helemaal geen honger had, na al die kaas en wijn in de namiddag. Ik herinnerde mij van het vorige bezoek aan Le Bugatti dat de wijn niet zo fameus was. Om het contrast met de heerlijke wijnen die ik in The Cellar geproefd had, niet te groot te maken, bestelde ik me een coupe champagne. Altijd lekker. Natuurlijk was onze Fransman weer rijkelijk te laat, dus bestelde ik frietjes voor mijn gezelschap dat met knorrende magen zat te wachten. Uiteindelijk kwam de Fransman toch opdagen met vrouw en kind en kon iedereen bestellen.

Omdat mijn appetijt zeer klein was, ging ik voor de voorgerecht versie van de tomaat-garnaal (één tomaat i.p.v twee). Daarvoor had ik nog net een plekje vrij. Mijn vriend bestelde een typisch Brussels streekproduct: bloempanch. Bloempanch is de Brusselse versie van een bloedpens, maar veel dikker en met spek erin verwerkt. Ik proefde een stukje en moet zeggen dat de bloempanch heel lekker was. Zeker de moeite waard om te bestellen bij een volgend bezoek, al was de portie wel zéér riant.

IMG_7429

IMG_7431

IMG_7427

Na de maaltijd keerden we terug naar ons hotel en dronken daar nog een glaasje in de Loui Bar. Om in de sfeer van de dag te blijven, hield ik het bij een glaasje wijn, terwijl mijn vriend en zijn twee collega’s de dag afsloten met iets sterkers.