terrasje

10.000 stappen: fail

Sinds 3 mei doet ons bedrijf mee aan No steps no glory, een actie om minstens tienduizend stappen per dag te halen. Omdat ik tijdens de werkweek merkelijk minder beweeg dan vroeger (al die verplaatsingen van de ene naar de andere vergaderzaal vallen weg), schreef ik me enthousiast in voor dit initiatief. Voordeel is dat ik tegelijkertijd mijn stappen ook kan laten meetellen voor De Roze Mars.

Vandaag had ik mijn één uur middagpauze nodig om een vergadering voor te bereiden waarvoor de stukken pas zondagnamiddag (!) waren doorgestuurd, dus kon ik geen middagwandeling maken. Om dat te compenseren trok ik vanavond welgemutst mijn wandelschoenen aan om een aantal meter verder te stranden op het Martelarenplein, alwaar ik twee collega’s op een terrasje aantrof. En tja, wie kan de lokroep van een terrasje met sympathieke collega’s weerstaan? En die arme horeca moeten we toch ook steunen, nietwaar?

In plaats van te wandelen, zat ik dus anderhalf uur op een terras. Zo gaan we nooit aan die 10.000 stappen per dag geraken, he!

Als uitsmijter de zonsondergang van vandaag:

IMG_8442

Het eerste terrasje van 2021

Dat moest natuurlijk bij l’Etoile d’Or zijn, de brasserie waar we onze laatste cocktail dronken vlak vóór de eerste lockdown. Aangezien we al een take-away maaltijd besteld hadden voor ‘s avonds, hielden we het op een voorgerechtje en twee glazen cava. Welverdiend na ons bezoek aan de Abdij van Park.

Lang leve het aspergeseizoen!

IMG_8373

Om ons voorgerechtje wat te laten zakken, trokken we de stad in om de sfeer op te snuiven. Dat veel mensen uitkeken naar hun eerste terrasje in zeven maanden, moge duidelijk zijn. Het was zelfs zo druk op de Oude Markt dat de politie het plein moest afsluiten. Duimen dat we het virus nu definitief onder controle hebben en we met zijn allen onbezorgd kunnen genieten van een frisse pint van ‘t vat, een cocktail of een lekker glaasje wijn.

IMG_8374

IMG_8377

IMG_8380

IMG_8386

IMG_8388

IMG_8389

IMG_8391

IMG_8392

IMG_8397

IMG_8402

Brossen

Vandaag voor het eerst sinds mijn studententijd nog eens gebrost, op voorstel van de grote baas dan nog wel. Een doorgaans moeilijke vergadering was goed gegaan, het zonnetje scheen en de eerste terrasjes van het jaar lonkten. En een aanbod van de grote baas om te trakteren op een drankje, zeg nu zelf, wie durft dat af te slaan? En zo lasten we stiekem een adempauze in van een drietal kwartier die iedereen zichtbaar deugd deed en konden we er de rest van de dag met vernieuwde daadkracht tegenaan.

Vrijdagavond

Het stond al een tijdje in mijn agenda: de eerste vrijdagavond van juli zouden mijn vriend en ik iets gaan eten met mijn broertje en zijn vriendin, om daarna nog een beetje Beleuvenissen mee te pikken. Het zou een bijzondere avond worden, want zowel mijn potentieel toekomstig schoonzusje (mijn broer staat even weigerachtig ten opzicht van het huwelijk als ikzelf) als ik zouden dan onze uitslag hebben. Door een gebrekkige communicatie van de faculteit rechten (waarover later meer) zat ik echter nog een beetje in spanning.

Potentieel schoonzusje B had haar punten al wel en was met glans (en waarschijnlijk een graad, vandaag is haar proclamatie) geslaagd. Dus bestelden we prompt een fles cava in restaurant De 3 Tonghen om dit te vieren. Het bepalen van een diploma moet met bubbels gevierd worden, nietwaar? Ik was superblij voor haar. Ze heeft dit jaar ontzettend hard gewerkt aan haar thesis en haar stage. Oververdiend dat ze loon naar werken krijgt. Ze was zelf natuurlijk behoorlijk in de wolken met het afronden van haar studies en ik twijfel er niet aan dat ze een fantastische pedagoge zal zijn.

Na het eten (tapas als voorgerecht, zarzuela voor mij, paëlla voor broer en vriendin en gemengde grillade voor mijn vriend) was het tijd om ons cadeautje te overhandigen. Mijn broer en ik hadden afgesproken dat we een Bongo ballonvaart cadeau zouden geven. Als een diploma behalen nog geen goede reden is om van de grond te gaan, dan weet ik het ook niet meer. 😉

Vervolgens trokken we ter afronding van de avond richting Oude Markt, waar we er met veel geluk in slaagden nog een vrij tafeltje voor vier op een terrasje te vinden. Bart Peeters was net bezig aan de laatste nummers van zijn optreden en de ganse Oude Markt ging uit de bol. Ik moet zeggen dat ik geen fan van Bart Peeters ben, maar het publiek bespelen kan hij als geen ander. Toen de vermoeidheid toesloeg, werd het tijd om huiswaarts te trekken. Een fijne avond.