spel

Op een zucht van de overwinning

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik met twee zakken vol met heerlijke take-away van Dumon naar Herentals. Het oorspronkelijke plan was om samen een wandeling te maken en daarna samen te genieten van de kookkunsten van de chefkok van Dumon. Helaas, het weer wilde niet echt meewerken. Als in: regen, regen en nog meer regen. Wat een contrast met het fantastische lenteweer van de eerste lockdown!

Dus hadden mijn vriend en ik een plan B uitgewerkt: een namiddagje Risk spelen (de speldoos paste nét in de rugzak). Mijn vriend is niet meteen een fan van spellen in het algemeen en Risk in het bijzonder, maar ik kon hem toch over de streep trekken. Niets leuker dan mekaar afmaken op het spelbord!

Met goed gewassen en ontsmette handen begonnen we eraan. Het eerste spel was op een dikke twintig minuten achter de rug. Gewonnen door mijn vriend die door zijn goede startpositie slechts een paar beurten nodig had om zijn opdracht te vervullen.

We hadden de smaak te pakken en startten een tweede spelletje. Dat spel toonde zich heel wat spannender dan het eerste spel. Bij zowat elke ronde keerden de kansen en er werd gevochten op leven en dood. Het aantal extra legers dat in één beurt bij op het spelbord gezet werd, liep op tot 70! (We speelden het spel met de meest recente spelregels.) Uiteindelijk trok de vader van mijn vriend aan het langste eind en strandde ik op een zucht van de overwinning. Mijn opdracht was immers (net zoals het eerste spel) de blauwe legers (aka mijn vriend) uit te moorden. Heel vervelend dat hij zich helemaal aan de andere kant van de wereld bevond, waardoor mijn opdracht niet evident was (ik speelde met de oranje legers).

Maar een dikke proficiat aan de vader van mijn vriend (de zwarte legers), die in zijn tweede Risk-spel ooit de overwinning uit de brand wist te slepen.

IMG_7426

IMG_7434

De zwarte legers behaalden de overwinning:

IMG_7441

Tussen al dat vechten door, genoten we (letterlijk, want het spel was pas rond 21.30u afgelopen) van het heerlijke eten van Dumon:

In een schelp geserveerde Sint-jacobsvruchten met champignons, garnalen, witte wijn en kaas:

IMG_7421

Oostendse vissoep: een licht getomateerde vissoep met mosselen, kabeljauw, zalm, venusschelpen, krab,…:

IMG_7424

Tongscharfilet, sausje van garnalen en champignons, aardappelpuree – Normande:

IMG_7428

IMG_7430

IMG_7433

Verrassingsdessert: Bretoens koekje met chocolade en vanille:

IMG_7439

Geluk in het spel

Gisterenavond waren we te gast bij vrienden C en M die voor ons en nog een bevriend koppel een uitmuntend feestmaal hadden bereid, bestaande uit een hapje met banaan, kaas en spek, een glaasje met scampi in curry, paprikasoep als voorgerecht, kip met paddenstoelen en rozijntjes als hoofdgerecht en applecrumble met vanillesaus als nagerecht. Het was smullen geblazen. Na de maaltijd speelden we een spelletje chapeau. Ik was zelf behoorlijk verbaasd over wat ik allemaal uit mijn hoed toverde: de ene full house, na de andere carré tot en met een poker. Niet normaal. Ik bleef maar winnen, tot chagrijn van mijn vriendje die na mij kwam. Al een geluk dat ik niet in dat spreekwoord geloof. 😉

Maharadja

Bijna een jaar geleden kreeg ik voor mijn verjaardag het bordspel Maharadja cadeau. Gisteren zijn we er eindelijk toe gekomen het spel uit te pakken en het effectief te spelen. Het is niet dat ik niet graag gezelschapsspelen speel, het komt er gewoon nooit van. Gebrek aan tijd, het meest gebruikte excuus ooit, jullie kennen dat wel.

Telkens als ik de gulle schenkers zag, voelde ik me een beetje schuldig omdat ik hun cadeau nog altijd niet gespeeld had. En ik probeerde altijd zorgvuldig rond dit gespreksonderwerp te laveren. Omdat het spel al bijna tien maanden stof lag te vergaren in onze kast, besloot ik de koe bij de horens te vatten. Ik legde een datum vast om het spel uit te proberen samen met mijn vriend (helemaal geen liefhebber van gezelschapsspelen), mijn broertje en zijn vriendin.

De avond startte met een flesje Groot Geluk die, tot onze verbazing, besloot helemaal in zijn eentje van de tafel te springen. Door de grote druk in de fles spoot de schuimwijn in het rond. Gelukkig bleef de fles heel, maar de inhoud lag verspreid over onze ganse leefruimte. Enfin, niet getreurd, beetje gedweild, ander flesje open gedaan, de dranklucht genegeerd, Indisch eten besteld en begonnen met het lezen van de spelregels. Die spelregels bleken niet mee te vallen. Maar goed, we gaan een uitdaging niet uit de weg.

Maharadja heeft enorm veel vrijheidsgraden, waardoor er vanalles gebeurt dat je onmogelijk kan voorzien. Ik denk dat je het toch een aantal keer moeten spelen om het goed onder de knie te hebben. Het is wel zo dat wie start vanuit een gunstige positie al van bij het begin van het spel een voordeel kan opbouwen dat nog moeilijk ongedaan te maken valt. Zo was mijn vriend (tot zijn grote vreugde, grommel, grommel) al gewonnen na twee beurten. Het duurde echter nog zes beurten eer wij dat doorhadden. Ik denk wel dat er potentieel in dit spel zit, maar daarvoor moet ik het echt nog een paar keer spelen. En oja, welke dommerik heeft de rode en de paarse stenen zo hard op elkaar laten lijken?

Pokeravond

Gisteren werden we door een vriend ingewijd in de geheimen van het pokerspel. Typisch beginnersgeluk: de allereerste kaarten die ik in mijn handen kreeg, waren een paar azen. Piece of cake om de overwinning binnen te halen. Helaas was dit beginnersgeluk van korte duur. De rest van de avond heb ik niets anders dan klein grut zien passeren. Spijtig dat je bij poker geen miserie kunt gaan. De enige keer dat ik dan een straat had, had ik even voordien gepast. Verdorie toch. Al een geluk dat we niet voor echt geld speelden of ik was helemaal platzak naar huis moeten gaan.

Achja, ik troost mij met de gedachte dat er nog een revanche komt én dat ik toch wel ongelooflijk veel geluk in de liefde moet hebben. 😉

Paasmaandag

Omdat het driekoningenfeestje dit jaar door ziekte in iets beperktere kring gevierd werd, nodigden onze gastheer en gastvrouw de ganse bende uit voor een driekoningenfeestje reloaded. Op paasmaandag. De klokken brachten heel veel sneeuw en toen de gastheer “I’m dreaming of a white Christmas” op zette, ontbrak alleen nog een kerstboom om de kerststemming volledig te maken.

We aten ‘s middags kindvriendelijke spaghetti met balletjes gehakt die naar mijn mening een beetje flets van smaak was. Maar goed, kinderen houden nu eenmaal niet van té sterke smaken.  (Ik wel, ik ben bevoorbeeld dol op de Thaise keuken, daarvoor alleen al zou ik nog eens naar Thailand willen terugkeren.) Na het middagmaal werden er veel te veel (zelfgemaakte) chocoladeëieren op tafel gezet, waarvan ik natuurlijk moeilijk kon afblijven. Het metier van chocolatier intrigeert mij mateloos. Ooit ga ik eens zo’n cursus “chocolade maken” volgen. (Met de nadruk op ooit.)

Sommige kindjes werden in bed gestopt, anderen voor de tv geplaceerd (handig!) en daarna speelden de volwassenen een spelletje Bang!.  Ik vond het minder leuk dan de vorige keer. Mijn vriendje was de sheriff en hij wilde maar niet doodgaan. En ik, arme outlaw, lag er door een laf en onverwacht manoeuvre van een hulpsheriff al snel uit. Bah. Verliezen doet altijd zeer.