petekindje

Een wervelend weekend

Vrijdag 4 juli: afhaalsushi gegeten in het Antwerpse samen met Lime en haar boyfriend en het schattige product van hun liefde bewonderd. Blij dat ik erin geslaagd ben de eerste glimlach van deze flinke brok baby op camera vast te leggen.

Zaterdag 5 juli: uitstapje naar het provinciedomein gepland met mijn petekindje en zijn ouders, helaas letterlijk in het water gevallen. Het lijkt wel alsof de zomer er de brui aan gegeven heeft en we rechtstreeks in de herfst beland zijn. De geplande barbecue bij de ouders van mijn petekindje werd dan ook wegens aanhoudende regenval geschrapt en vervangen door do-it-youself pizza’s. Ook lekker! De zelfgemaakte tiramisu was er echter te veel aan. Ik kon echt geen pap meer zeggen!

IMG_5145[1]

 

IMG_5146[1]

Zondag 6 juli: Verjaardagsfeestje van het petekindje van mijn vriend. Vijf jaar al, niet te geloven hoe snel de tijd vliegt. Ook hier strooide de regen roet in het eten. Gelukkig stond er een weersonafhankelijk gerecht op het menu: balletjes met kriekjes. Omdat ik de kriebels krijg van al verschrikkelijk genderbevestigende roze speelgoed, kochten we een coole legoset. Waar ze uiteraard niet naar heeft omgekeken want de andere cadeaus waren wel roze. Gelukkig vielen onze andere cadeaus, een gloednieuwe outfit en een bellenblaasspul, wel in de smaak. Ik blijf het toch moeilijk hebben met heel die prinsessentrend. Lang leve de stoere meisjes!

 

Een rustig weekend

De bedoeling was om heel veel Spaans te blokken, maar uiteindelijk kwam daar naar slechte gewoonte niet veel van in huis. Ik heb de hete adem van de deadline in mijn nek nodig om uit de startblokken te schieten. Op studeervlak altijd al een uitsteller geweest en dat is met het ouder worden helaas niet verbeterd. Gelukkig beperkt deze slechte eigenschap zich enkel tot mijn studeerprestaties en heb ik er voor andere activiteiten geen problemen mee om dingen op voorhand in te plannen.

Dus gingen we zaterdag een taartje eten op de nieuwjaarsreceptie van de stad Leuven. Helaas vond ik geen beeldje in mijn taart, maar ik won wel en passant een bon van 25 euro voor de INNO. Ik werd door een vriendelijke jongedame van ROB-tv geconfronteerd met drie uitspraken die zogezegd uit de mond van Louis Tobback kwamen. Er zat echter één nepuitspraak tussen en het was mijn taak om die eruit te vissen. Nu moeten jullie weten dat ik het citatenboek van ons aller burgervader naast mijn bed heb liggen, maar momenteel nog niet verder dan de kaft ben geraakt. Dus het koud zweet brak mij al een beetje uit. Gelukkig bleken de twee échte citaten bijzonder makkelijk te detecteren en was ik zonder veel moeite 25 euro rijker. Danku, ROB-tv! Misschien moet ik toch eens proberen naar jullie reportages te kijken.

Zaterdagavond aten mijn vriend en ik een wildmenu bij L’Etoile d’Or voor een gunstprijsje, met dank aan Social Deal. Ik snap eerlijk gezegd niet goed hoe de handelaars voordeel kunnen halen uit het aanbieden van zulke grote kortingen, zeker omdat ik vaak dezelfde handelaars zie terugkeren. Een zaak kan toch amper winst maken op het bedrag dat de klant betaalt minus het percentage dat Social Deal zelf afhoudt van dat bedrag? Maar goed, tegen een lekker etentje met een wildstoofpotje en crème brûlée als dessert, zeggen wij geen neen.

Zondagmiddag ging ik naar de mama en papa van mijn petekindje om zijn allereerste nieuwjaarsbrief in ontvangst te nemen. We lunchten eerst gezellig onder volwassenen, terwijl mijn petekindje zijn middagdutje deed. Ik kreeg een leuke brief in de vorm van de kerstbal, al vermoed ik dat de mama een handje geholpen heeft met het knutselwerk. :-) Mijn petekindje had als cadeautje bij de brief een flesje chocoladejenever voor mij uitgekozen, waar ik uiteraard zeer blij mee ben. Hij demonstreerde ook in één moeite dat hij nu moeiteloos zich kan rechttrekken en op twee benen blijven balanceren. De weg naar de onafhankelijkheid is ingezet!

 

 

Het tweede weekend van mei

Speelden we twee keer gastheer en gastvrouw. Zaterdag hadden we onze vrienden van over de taalgrens over de vloer. We grepen terug naar onze vertrouwde succesformule: hapjes van De Walvis, een simpele wok met peultjes, babymaïs, groene asperges, pepertjes en rundsvlees als hoofdgerecht en aardbeien in balsamico met mascarpone (een recept van Jamie Oliver) als dessert. Alleen de wok vond ik wat tegenvallen. Er zaten naar mijn smaak verhoudingsgewijs te veel peultjes in de wok en de peultjes waren niet op het juist moment geplukt, waardoor ze draderig waren en er al erwtjes in zaten. Maar gezond was het wel! We keuvelden gezellig bij onder het genot van een glaasje wijn en klaagden wat over het slecht weer (dat blijkt de laatste tijd zowat een constante te zijn).

Zondag hadden we mijn jongste petekindje over de vloer met de mama en de papa. We maakten er een heuse moederdagbrunch van met taartjes van House of Taste. En ja, we hadden weer veel te veel gekocht. Onze gasten zulle nooit met honger buiten gaan! Tussen de flesjes door organiseerden we een heuse fotoshoot met mijn petekindje. Ik probeerde zo goed en zo kwaad als het ging de witte muur van de living “uit te branden” om een echt studioresultaat te bekomen. Het lukte bijna, maar net niet helemaal. Misschien mij eens wat extra goedkope flitsen aanschaffen. Maar het belangrijkste was dat de mama van mijn petekindje heel blij was met het resultaat.

En mijn petekindje? Die kan zo in een catalogus voor professionele fotomodellen gaan staan. 😉

Een bijzondere kerstboom

Zondag waren we uitgenodigd bij de toekomstige ouders van mijn petekindje om hun kerstboom te bewonderen met kerstballen uit de hele wereld. Driekoningen is nu eenmaal de laatste dag dat het nog officieel is toegestaan een kerstboom in huis te hebben (tenzij je, zoals wij, je kerstboom pas twee dagen voor oudjaar gezet hebt). Ondertussen hebben we al twee kerstballen bijgedragen aan de collectie: eentje uit Japan en eentje uit Genève. Ik kijk er alvast naar uit om de collectie in de toekomst verder aan te vullen.

We maakten kennis met de peter van mijn toekomstige petekindje, dronken een glaasje Chardonnay Meerdael, belegden onze pizza’s met héél véél beleg en werden verwend met een voortreffelijke chocolade panna cotta. Meer van dat. :-)

Een dagje Den Haag

Ons laatste tripje naar het buitenland voor de grote Japanreis, werd er eentje naar Den Haag. Het was alweer van de kerstvakantie geleden dat we ons Hollands petekindje IRL hadden gezien en zo’n baby, dat groeit natuurlijk als kool. We waren superbenieuwd, want de mama omschreef haar als een pittige tante.

Belanden met cadeautjes voor haar verjaardag en natuurlijk ook voor de broer en zus trokken we naar Den Haag. Alwaar we naar goede gewoonte vorstelijk onthaald werden. Het was een hete zaterdag, dus wou onze gastheer niet al te veel moeite in het eten stoppen en had hij ‘gewoon wat zeevruchten gekocht bij de plaatselijke visboer’. Jawadde, kregen we daar oesters, kreeft, mosselen, garnalen, sint-jacobsvruchten en meer van dat lekkers voorgeschoteld.

Ik durf het bijna niet neerschrijven, maar dit was de eerste keer dat ik effectief kreeft at met alles erop en eraan. Op restaurant zie ik altijd een beetje op tegen dat gepruts met tangetjes en fijne vorkjes om het vlees uit de scharen te vissen. Maar kijk, na een deskundige uitleg van vriend E hebben we dat ook weer in de vingers.

Veel meer dan aan tafel zitten, eten en genieten van de voortreffelijke wijn van onze vrienden deden we niet, maar het was een fantastische dag en ons petekindje bleek echt een zonnetje in huis. Ik kijk al uit naar de moment dat ze groot genoeg is om samen met ons uitstapjes te maken.

Een bezoek aan ons petekindje in Den Haag

Tweede kerstdag brachten we een bezoekje aan ons Nederlands petekindje. Al bijna een half jaar is ze ondertussen: een vrolijke meid met bolle wangetjes en prachtige blauwe ogen die de ganse dag goedgezind is. Echt een schat van een meisje. Al zal ze, als derde in de rij, haar vrouwtje moeten leren staan tegenover haar oudere zus en broer.

Grote zus M van ons petekindje gaat ondertussen naar de Amerikaanse School in Den Haag. In een paar maanden tijd heeft het kind daar vlot Engels leren spreken. Ongelooflijk hoe snel een kleuter zo’n vreemde taal absorbeert. Voordat M naar school ging, kon ze geen woord Engels en nu konden we hele conversaties met haar houden in het Engels. Ze verbeterde zelfs onze uitspraak! Een vaardigheid waarmee ze de rest van haar leven voordeel zal doen. Persoonlijk vind ik het nog altijd doodjammer dat mijn ouders niet de mogelijkheden hadden om mij tweetalig op te voeden. Een goede talenkennis is immers een stevig fundament om een carrière uit te bouwen. Zeker als je bedenkt dat interessante jobs zich in de toekomst meer en meer in grote internationale bedrijven zullen situeren. En België is maar een stipje op de wereldkaart.

Ons petekindje

Vorige week zondag reden we naar Den Haag om ons petekindje voor het eerst in ‘t echt te bewonderen. Zoals we dat gewoon zijn van onze vrienden in Den Haag werden we getrakteerd op uitmuntend eten en authentieke West-Vlaams/Poolse gastvrijheid. Ons petekindje bleek een dotje te zijn, mét een uitmuntende wijnkennis. We kwamen met cadeautjes voor haar en kregen meteen een prachtig cadeau terug. Bedoeling is de flessen wijn te openen als ze achttien wordt. Hopelijk ziet ze het dan zitten om een glas wijn te drinken met twee oude zakken. 😉

Oja, we hebben de ganse dag buiten gezeten zonder dat er ook maar een zonnetje te zien was en toch zag mijn decolleté knalrood op het einde van de dag. Achter de wolken schijnt de zon, een waarheid als een koe.

Heerlijk eten:

Cadeautje: