Eén jaar geleden

Verloren 130 mensen het leven, mensen zoals jij en ik die gewoon een avondje uit waren met vrienden en familie. De impact die de aanslagen van 13 november op zovele mensen gehad hebben, kan ik onmogelijk bevatten. Ik schreef er toen niets over, omdat de woorden mij ontbraken. En dat is nog steeds het geval.

De soldaten die sindsdien in het Brusselse straatbeeld opdoken, zijn ondertussen vertrouwd geworden. En dat terwijl ik me nog levendig kan herinneren hoe shockerend ik het vond om vele jaren geleden op reis in Egypte elke dag weer met gewapende militairen geconfronteerd te worden. Een mens went aan alles.

Ook aan het idee dat een racist en misogyn persoon binnenkort het hoofd van het machtigste land ter wereld zal worden.

De Schaduw van de Wind

Zonet met spijt de laatste pagina gelezen van het schitterende boek van Carloz Ruiz Zafon. Ik ben aan de Schaduw van de Wind begonnen vlak voordat we naar Parijs (oei, ik heb nog helemaal niks geblogt over onze ervaringen daar) vertrokken en heb het grootste deel van het boek gelezen wachtend in de lange, lange rij onder de Eiffeltoren om een ticketje te bemachtigen dat ons toegang tot de lift en de top zou verschaffen. Een bijzonder leeservaring.

Ik heb van het boek genoten, vooral van het prachtige, barokke taalgebruik van Fermín Romero de Torres en de herinnering aan Barcelona die het boek opriep. Ik ga hier niets prijsgeven van de plot van het verhaal, want ik wil het leesgenot van andere mensen niet vergallen. De plot zelf vond ik een tikkeltje voorspelbaar. Op pagina 300 had ik al door wat de clou was die pas op pagina 420 onthuld werd. Toch heeft dit mij het leesplezier niet ontnomen. Een aanrader om te lezen in lange wachtrijen, op de trein, in de wagen, overal waar je maar tijd hebt. 😉

Duimen

Willen jullie allemaal duimen dat het de komende vijf dagen mooi weer wordt? Mijn vriendje en ik bevinden ons dan namelijk in Parijs. En al beschikt Parijs over een uitgebreid metrostelsel, er bestaat geen betere manier om een stad te leren kennen dan à pied.

PS: We hebben het hotel geboekt dat Mick ons aangeraden heeft. Als het tegenvalt, weet ik wie ik aan de oren moet gaan trekken. 😉

Change of plans

Gisterenavond, vlak voor sluitingstijd stonden mijn vriend en ik in de Airstop (die dus niet open blijkt te zijn op zaterdag). Ons doel was het vastleggen van een vlucht naar Barcelona voor het verlengde weekend van Allerheiligen. En ja, wij waren er ons wel degelijk van bewust dat we, ondanks eerder gemaakte goeie voornemens, weer rijkelijk laat waren. Gevolg: er bleken alleen maar superdure plaatsen beschikbaar en dan nog op ongelukkige tijdstippen. Blijkbaar is Barcelona een populaire bestemming in de allerheiligenvakantie.

Daar stonden we dan, in de Airstop, een beetje besluiteloos, want we hadden geen alternatieve bestemming in gedachten. Gelukkig kreeg mijn vriendje op datzelfde moment een lumineuze inval: waarom zouden we niet naar Parijs gaan? Hij is namelijk ook nog nooit in Parijs geweest (oink, hoe kan dat nu?). Dus bedankten we de vriendelijke jongen van Airstop voor de geleverde opzoekinspanningen, stapten het Airstopkantoor buiten en begaven wij ons linea recta naar het station van Leuven. Gelukkig was er nog meer dan plaats genoeg in de Thalys.

Nu alleen nog een hotel in Parijs vinden. Iemand tips? 😉