lekker

Alweer een plantje extra

Gisterenavond (na de elektriciteitshock) hadden we afgesproken met vrienden E, T en hun schattige poppendochter M, omdat ze ons appartementje eens wilden zien. En ja, ze hadden een plantje en een kaartje bij om ons te feliciteren met onze verhuis. Een kleurrijke orchidee siert nu het aanrecht van onze keuken. Dit legt een zware verantwoordelijkheid op mijn schouders, want ik heb niet echt groene vingers. Planten hebben in mijn aanwezigheid de gewoonte om zielig weg te kwijnen. Maar ik heb gezworen dat ik het deze keer beter zal aanpakken. Ik zal de twee plantjes die we hebben gekregen, vertroelen en verzorgen en ze zullen groeien en bloeien (althans dat hoop ik).

Na de ronleidingen in ons appartementje, zijn we met z’n allen een uitgebreide, superlekkere menu gaan eten in restaurant Himalaya. Leuk gebabbeld. Gepraat over de toekomstplannen van E en T, nu E’s doctoraat bijna achter de rug is en hij een postdoc in het buitenland ambieert. Gespeeld met M, die gisterenavond een echt modelkindje was. Nog geen één jaar oud en ze is de hele avond mooi op de schoot bij mama en papa blijven zitten (de Himalaya had geen kinderstoeltjes). Iets voor het dessert gebracht werd, viel ze in slaap in de armen van mama T en blijkbaar lag ze daar goed. 😉

Heel leuke avond. Goed gezelschap en lekker eten, meer moet dat echt niet zijn.

Terrasje

Het eerste terrasje van het jaar 2007 is een feit. Deze avond na het werkcollege samen met mijn vriendje genoten van een overheerlijke salade niçoise (met verse tonijn!) op het terras van de Kosmopol. Zalig om in de buitenlucht te kunnen eten na een vermoeiende dag.

D’r liep trouwens veel bekend volk rond in Leuven. Op een kwartier tijd twee mannen van drieduizend (pieter jelle en i-manuel) en een oudstudiegenootje gezien. Iedereen zag er bijzonder goed gezind uit. ‘t Zal de invloed van het lentezonnetje zijn. 😉

Food week

Na de food day, nu ook de food week. ‘t Was echt wel erg deze week en dan te bedenken dat er elders op deze aardbol mensen honger lijden. Decadentie ten top:
– zaterdag Indisch met L en D (veel en lekker);
– maandag teppanyaki met de broer en zus van mijn vriend (zeven gangen, dat zegt genoeg);
– woensdag een stevige boerenmaaltijd in Bokrijk;
– en gisteren een uitgebreide diner in de Earth Shake met de collega’s (partners inbegrepen) van mijn vriend.

Dit weekend ga ik een beetje vasten en kuisen (naar het schijnt verbrandt dat calorieën), denk ik zo.

Valentijnsdiner

Omdat we de laatste avonden veel te veel gekuisd hebben naar onze goesting, namen we gisteren een snipperavond. Mijn vriend had een tafeltje gereserveerd in een restaurantje in het Leuvense (wat niet zo eenvoudig bleek te zijn, één dag voor Valentijn). Het uitverkoren restaurant was de Etenstijd in de Muntstraat. Een restaurant dat voor ons voor eeuwig en altijd onlosmakelijk met een “hapje boter” verbonden zal zijn. 😉

Mijn vriend had pas om acht uur gereserveerd omdat ik ‘s avonds nog naar een presentatie van een Fin over nieuwe media wilde gaan. Big mistake van mijn kant. De Fin bleek een goed spreker te zijn, maar de inhoud van zijn presentatie kon mij echt niet boeien. Ik zat niet bepaald te wachten op een opsomming van alle Finse fondsen die op de één of andere manier subsidies aan kunstenaars uitkeren. Boooooring. En ik kon er niet vroegtijdig tussenuit knijpen, want er waren maar zes luisteraars aanwezig.

Na de presentatie moeten spurten om mijn trein te halen, want de presentatie was dan ook nog eens uitgelopen. Dat spurtje bleek bij aankomst in het station trouwens overbodig te zijn. De eerste treinen richting Leuven waren aangekondigd met twintig minuten vertraging. Grmbl, het was mijn openbaar vervoer-dagje niet.

Gelukkig waren we nog net op tijd in het restaurant, dat bomvol Valentijnvierders zat. We kwamen al direct in de juiste stemming door het aangeboden aperitief. Het was trouwens een ware hekselketel in de Etenstijd. Doordat we vlakbij de etenslift zaten, konden we de obers bijzonder goed observeren. De stress steeg zienderogen. Te veel volk in een klein restaurant en te weinig personeel. De keuken die de bestellingen niet kon volgen. Een koppel dat na meer dan een uur wachten op hun eten het boos aftrapte. Animatie verzekerd. Ons kon het niet zozeer deren. We hadden de tijd en de wijn werd goed bijgeschonken. 😉

Het eten was trouwens voortreffelijk. Vooral de zalm en tonijn met mosterdroom was overheerlijk. Ik vond het alleszins een behoorlijk geslaagde avond. Om de twee overstresste obers een hart onder de riem te steken, hebben we een deftige fooi achtergelaten. En wat bleek, een derde ober had afgezegd voor de avond. De obers waren verbaasd dat we hen een schouderklopje gaven voor het harde werk. Waarschijnlijk hadden ze die avond al veel negativiteit te verduren gekregen. Ook chapeau voor de mensen in de keuken. Dat moet daar beslist niet plezant geweest zijn.

Zo

De examens zijn gedaan. Tijd om de zwartgalligheid op dit blogje wat te verlichten met een streepje zonlicht.

Gisterenavond zijn mijn vriend en ik gaan dineren in restaurant Ming. Vroeger was dit het chique, maar een beetje ouderwets aandoende Ming Dynasty. Een restaurant waaraan ik trouwens goeie herinneringen heb. Mijn allereerste keer in de Ming Dynasty was een etentje met vriendin M om het behalen van mijn diploma te vieren. Een afspraak die we al jaren op voorhand gemaakt hadden. “Ooit, als we afgestudeerd zijn, gaan we daar eten.” Want het leek ons studentjes, echt wel een superdeftig en heel duur restaurant.

Maar goed, ondertussen heeft de Ming Dynasty een flinke facelift gekregen. Het stijfdeftige is verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een hip en fris interieur mét zeer attente bediening. En het eten kost er niet eens zoveel geld. Wij gingen voor een chinese zuurpikante soep als voorgerecht en daarna heerlijke gesauteerde sint-jacobsvruchten. Smullen geblazen!

Na het diner haastten we ons naar de filmzaal (ik heb een heilige schrik om het begin van de film te missen en ik moet altijd nog een last minute plasje doen voordat de film begint). Omdat de examens nog fris in mijn geheugen lagen, had ik niet veel zin om een zware film te zien. Dus werd het The prestige, een film waar ik al positieve kritieken over gelezen had.

Helaas voldeed The prestige niet aan mijn verwachtingen. Misschien was het geen goed idee om twee goochelfilms vlak na mekaar te zien. (Ok, het is al een tijdje geleden dat ik The Illustionist gezien heb, maar daarna heb ik geen tijd meer gehad voor cinemabezoekjes.) Toegegeven, de beelden waren bloedmooi en de sfeerschepping was indrukwekkend. En een hoop van mijn favoriete acteurs waren behoorlijk goed aan het acteren (jammer dat Scarlett maar een bijrolletje had). Wat mij het meeste stoorde was het einde. De deus ex machina (letterlijk te nemen). Blah. Geef mij maar een échte goocheltruc.

Nieuwjaarke zoete…

En we blijven maar Nieuwjaar vieren. Vandaag een uitgebreide diner gehad met de collega’s van het werk. Het was superverzorgd. Echt om duimen en vingers bij af te likken. Om op te warmen kregen we hapjes met champagne. Daarop volgden een voorgerechtje met scampi, een hoofdgerecht met fazant en om af te sluiten een dessertbordje met voor ieder wat wils (eerste keer in mijn leven dat ik gembermousse gegeten heb). Zo’n lekkere maaltijd verdient natuurlijk een afzakkertje: een Belgische likeur met sinaasappel en chocolade-aroma. Jummie! D’r is ook heel wat afgelachen aan tafel. (Ik had het geluk aan de prettig gestoorde tafel te belanden.) Al moet ik toegeven dat het niveau van de grapjes niet altijd even hoog was (de Flair vibrator, iemand?).

Als party animal en bourgondiër pur sang kan ik natuurlijk geen bezwaar tegen al dat gefeest hebben. Alleen kreunt de weegschaal de laatste tijd wat harder dan gewoonlijk. Achja, een paar extra vrouwelijke curven erbij, zullen we maar denken. 😉

Aanrader

Voor de wijnliefhebbers: http://www.dewijnkraal.be. Gisteren hebben we dit winkeltje ontdekt toen we op de markt in de Brusselsestraat onze inkopen deden voor het feestje van vanavond. Mijn vriend en ik staan in voor het dessert en we hadden nog fruit nodig voor de chocoladefondue. (Mmmm, chocoladefondue!)

Ik was dit winkeltje al wel enkele keren voorbij gekomen, maar was er nog nooit binnen gestapt. We waren op zoek naar een cadeautje voor de opa van mijn vriend en omdat die mens een wijnliefhebber is, belandden we in de Wijn Kraal. (Gisteren was het familiebijeenkomst bij de schoonfamilie, een soort pré-oudjaarfeestje.)

We werden met open armen ontvangen in de Wijn Kraal. Zelfs nadat ik (flater) gevraagd had of ze misschien Franse wijn hadden. De Wijn Kraal is namelijk gespecialiseerd in Zuidafrikaanse en Chileense wijnen. De uitbater schoof ons na deze kleine lapsus twee glazen voor de neus. “Om te proeven.” Leuk, leuk. En na dat glaasje wijn, kregen we nog een afzakkertje: een soort Afrikaanse chocoladelikeur die nogal verdacht hard op Baileys leek. Ondertussen haalde de uitbater, ook al een man op leeftijd, zijn moppenarsenaal boven om ons te vermaken. Respect voor zijn vrouw die mee in de winkel staat, zij zal deze moppen ongetwijfeld al honderd keer hebben moeten aanhoren. Ze bleef er echter de rust zelve bij. 😉

Oja, misschien leuk om weten. Elke maand is het opendeurdag in de Wijn Kraal en kan je naar hartelust wijnen proeven. De opendeurdagen zijn te vinden op de site. Mijn vriend en ik zijn alvast van plan dit eens te doen. Als onze agenda het toelaat.