Kerstdiner bij Brasserie Van De Weyer

Mijn vriend en ik sloten een rustige kerstdag af met een diner bij Brasserie Van De Weyer. Na een uitgebreide online zoektocht kan ik alvast bevestigen dat veruit de meeste restaurants in Leuven op kerstdag gesloten zijn, uitgezonderd restaurants die door Aziaten uitgebaat worden. Logisch, want het merendeel van de Aziatische bevolking viert niet echt kerstmis, al heeft het fenomeen van de kerstmuzak en de overdadige kerstversiering ondertussen ook de meeste Aziatische landen bereikt.

Wij dus blij dat we bij Brasserie Van De Weyer terecht konden voor een klassiek kerstmenu. Niet dat we iets tegen sushi, Thais of Chinees op kerstdag hebben, maar een traditioneel kerstmenu heeft iets nostalgisch en vertrouwd in deze wereld waarin de waanzin het steeds vaker schijnt te halen van het gezond verstand en een onzichtbaar virus de onmacht van onze politieke leiders op een bijzonder pijnlijke manier bloot legt.

En amai, het was genieten, aan ons tafeltje voor twee in het gezellige, mooie versierde interieur van Brasserie Van De Weyer. Geniet met ons mee.

Bisque van kreeft:

Kreeft belle-vue, garnaal, gerookte zalm en cocktailsaus:

Duo van hertensteak en everzwijnfilet met wildjus, boschampignons, wintergroenten en groentenstoemp:

Gebakken zeeduivel met garnaal, warme groenten, witte wijnsaus en puree:

Sabayon met mango-ijs:

Kerstfeest bij de schoonfamilie

Vooruitgeschoven kerstfeestjes zijn heel de rage, dit jaar! Deze zaterdag waren we uitgenodigd op het kerstdiner bij de familie van mijn vriend. In totaal waren we met 17 personen: de broer en zus van mijn vriend met hun kinderen en dan nog zijn oom en tante langs moeders kant met respectieve partners. Een lange feestdis dus. Gelukkig hadden mijn vriend en ik dit jaar zijn ouders kunnen overtuigen om hun feestmaal te bestellen bij onze favoriete Leuvense traiteur, kwestie van zéker te zijn dat er lekker eten op tafel zou komen. Terwijl ik hard zat op te letten in de Koreaanse les, haalde mijn vriend de bestelling op en kocht hij en passant ook nog een paar doosjes pralines van Bittersweet. Niets is feestelijker dan zo’n heerlijk chocolaatje voor bij de koffie of thee.

Het feest zelf hield alle tradities in ere: beginnen met een glaasje champagne en een hapje (hmm, sushi!), vervolgens cadeautjes uitpakken (dankzij het systeem van lotjes trekken, moest iedereen gelukkig maar één cadeautje kopen) zodat de kinderen met hun nieuwe cadeaus konden spelen en daarna aanschuiven aan de feestdis. Het civet van hert met chocolade en veenbessen, vergezeld van een slaatje van rode kool was fenomenaal lekker en leverde voldoende gespreksstof op om de soms ongemakkelijke stiltes te overbruggen. Aangezien ik ditmaal bob was, kon de wijn niet vertroebelen dat niet iedereen aan tafel even goed met elkaar opschoot. Niets nieuws onder de zon uiteraard, komt in zoveel families voor, maar het blijft jammer.

Afsluiten deden we met een stukje scheef gezakte bûche die ik feestelijk aan mij voorbij liet gaan. De bakker had misschien ook een glaasje te veel op toen hij dit werkstuk uit zijn mouw schudde. 😉

Kerstdiner!

Ok, ok, we bevinden ons momenteel dichter bij Sinterklaas dan bij Kerstmis, maar door ons jaarlijkse kerstdiner iets vroeger in december te plaatsen, hoop ik het aantal aanwezigen te maximaliseren. Dit jaar waren we met negentien. In de laatste dagen naar het diner toe deed ik nog verwoede pogingen om er twintig van te maken, maar mijn pogingen leverden niks op en ik moest me bij dit lelijke oneven getal neerleggen.

Wat niet bepaald lelijk was, was de omgeving waarin we dineerde. De Hoorn blijft echt een geweldig inspirerende plek waar geschiedenis en vernieuwing hand in hand gaan. Voor ons gezelschap stond een mooi gedekte tafel klaar en we klonken met een glaasje cava op de vriendschap en de laatste loodjes van het jaar 2016. De gesprekken liepen als vanzelf en voordat we er erg in hadden was de avond voorbij. Met een klein groepje van die hards trokken we nog naar ons appartement voor een afzakkertje. Whisky om een mooie avond af te sluiten.

Het menu van de avond:

Sint-Jacobsnoot, Granny Smith, daikon-algen:

OF
Kwartel, wintercouscous, pastinaak:

OF
Herfstsalade, witloof, peer, blauwe kaas, noten

***
Hert, knolselder, aardappel, Gildenbier:

OF
Zeeduivel, Gandaham, geuze, paksoi, prei:

OF
Natuurpuntvlees steak met sla, frietjes en saus:

***
Vanille ijs, crumble, chocolade, slagroom:

OF
Choc o holic in diverse structuren:

OF
Ananas, limoen, tym, zwarte peper:

Kickoff eindejaarsperiode

En we zijn weer vertrokken voor een periode vol feestelijkheden, al hebben mijn vriend en ik ons voorgenomen het deze kerstvakantie wat rustiger aan te doen.

Naar goeie gewoonte startten de festiviteiten met het jaarlijkse kerstdiner onder vrienden. Dit jaar brak het aantal aanwezigen (23 personen) alle records. Waar ik, als organisator, natuurlijk superblij om was.

Dit jaar het ik voor een nieuwe locatie gekozen: de Abdijmolen bij de Parkabdij in Heverlee. Een voltreffer. Het aperitief vond plaats in de ruimte bij het mechanisme van de prachtig gereconstrueerde watermolen. Alleen jammer dat het niet lukte om een demonstratie van de molen te organiseren. Een verbeterpunt voor volgend jaar.

Na het aperitief namen we plaats in een apart zaaltje speciaal voorbehouden voor ons gezelschap. Het eten was erg lekker en de avond vloog voorbij. We maakten zelfs plannen voor een bezoek aan de Expo in Milaan volgend jaar. Voordat we er erg in hadden was het dessert achter de rug en werden we vriendelijk door het personeel aangemaand andere oorden op te zoeken.

Omdat de meeste van onze vrienden kinderen hebben, konden we hen niet meer overtuigen om naar de afterparty op ons appartement te komen. Het werd dus een bescheiden afterparty met de twee vrienden uit West-Vlaanderen die bij ons bleven logeren. We dronken nog een digestief en kropen op een deftig uur in bed.

Terwijl op zondag onze gasten uitsliepen, glipte ik naar buiten om inkopen voor het ontbijt te doen. Altijd fijn, op het gemak ontbijten op zondag. Zo rond het middaguur namen we afscheid van onze vrienden en hadden we het rijk weer voor ons alleen.

In de namiddag brachten we nog een bezoekje aan een pasgeboren baby in Mechelen. Een schattig jongetje dat zich duidelijk erg goed bij mij op zijn gemak voelde: hij viel prompt in slaap op mijn schoot en bleef daar zo’n dik uur liggen tot het tijd was voor zijn voeding. Het laatste babybezoek van 2014! Al heb ik zo het gevoel dat 2015 op dat vlak alle records zal breken.

Vroeg kerstdiner

Ok, ik geef toe, stiekem ben ik dol op kerstlichtjes en kerstsfeer. Ik ben alleen te lui om zelf een kerstboom te zetten. En na eens rondgekeken te hebben in de AVEVE winkel, serieus geschrokken te zijn van de kostprijs van bomen en ballen, heb ik beslist dat een paar brandende kaarsjes genoeg kerstsfeer zijn voor ons appartementje.

Maar ik wijk af. Ik wilde het hebben over een fijne jaarlijks weerkerende traditie: het kerstdiner met de vriendenkliek die ontstaan is uit mijn momenteel zieltogend IRC-kanaal. Met 21 personen waren we. Een mooie groep, al zeg ik het zelf. We aten net als vorig jaar in D’Artagnan. Het prachtige zaaltje in combinatie met het heerlijke eten, de mooie kerstboom en de lekkere wijn, why change a winning formula?

De avond vloog voorbij en het eten was nog lekkerder dan ik me van vorig jaar herinnerde. Die everzwijn, zo’n zalig zacht vlees!

Rond middernacht zakten we met een beperkt groepje volgelingen af naar ons appartement. Tot een uur of twee was het luchtig en gezellig, maar daarna sloeg de sfeer om, maar daarover meer in een andere post.

Dit aten wij:

Carpaccio van Gebraden Hert met Qumquats en Pas de Bleu
Of
Sint-Jacobsvrucht met een Fondue van Kerstomaat

Medaillon van Everzwijn met Groene Kool en Poivrade
Of
Filet van Red Snapper met Venkel en Gevogeltejus

Kaasbordje
Of
Exotisch Fruit met Sorbet van Lychee

Kerstdiner #1

Dit jaar klonk ik voor de vijfde keer (de tijd vliegt, ik kan het niet genoeg herhalen) samen met de vriendjes en vriendinnetjes van mijn IRC-kanaal op een vrolijk kerstfeest. Een mooie traditie die zijn oorsprong vond in de activiteiten van mijn IRC-kanaal, maar dit medium al lang ontgroeid is. Hell, de nieuwe generatie deelnemers aan het befaamde kerstdiner weten niet eens meer wat IRC is.

Wat het samenzijn er niet minder gezellig op maakte, uiteraard. We waren met twintig personen in totaal en aten een voortreffelijke driegangenmenu in het mooie privézaaltje van het schitterend vernieuwde restaurant D’Artagnan.

De bediening was tiptop en het zaaltje apart gaf ons de gelegenheid ongegeneerd lawaai te maken zonder dat we de andere klanten van het restaurant stoorden. Ster van de avond was jongeheer N, een mengeling van Italiaans en Belgisch bloed die een vrolijk kindje met prachtige blauwe kijkers en blond haar opgeleverd heeft (de overwinning van een regressief gen, ongetwijfeld). En als N even wat slecht gezind werd, hoefde we maar met één van de vele aanwezige smartphones voor zijn neus te zwaaien en de bui waaide zonder erg over. Zo gaat dat met die digital natives.

Het was plezant om te kunnen bijpraten met mensen die ik al een tijd niet meer gezien had en de avond vloog dan ook voorbij. Spijtig dat surprise guest G, de nieuwe vriend van U, te laat aankwam om met de ganse bende kennis te maken, nu moest hij het stellen met de al wat aangeschoten plakkenblijvers. 😉

Met ons groepje van acht zakten we na de rekening betaald te hebben, nog even af naar het Martelarenplein om een glimp van Music for Life op te vangen. De koude regen maakte dat de sfeer een beetje onderkoeld was, dus trokken we snel verder naar ons appartementje voor nog een afzakkertje.

Ik mengde een cocktail en schonk een fles zure wijn, die ik maar snel door de pompbak gegoten heb. Nog niet vaak voorgehad dat een wijn zo overduidelijk slecht was. In de toekomst toch maar iemand laten voorproeven.

Rond half twee vond ik het welletjes, want we werden op zondag om twaalf uur in het verre Izegem verwacht. Ik borstelde onze gasten buiten en kuste onze logies een goede nacht. Moe, maar tevreden.

Een goed begin van de kerstperiode.

Dit aten wij:
Pladijsfilet met Krokante Courgette
Of
Ravioli van Boschampignons met Rucola en Parmezaanse Kaas

Filet van Snoekbaars met Jonge Prei en een Blanke Botersaus
Of
Parelhoenfilet met Canneloni van Groene Kool, Krieltjes en een Rozemarijnsausje

Kaasbordje
Of
Compote van Durandeau Peer met Huisbereid Kaneelijs

Eerste kerstdiner van 2008

Het jaarlijkse kerstdiner met de IRC-vriendjes was een daverend succes. Met z’n zestieneneenhalf waren we. De halve persoon (aka mijn squashpartner) daagde naar goede gewoonte een drietal uur te laat op. Als locatie voor ons diner hadden we het Chess Café uitgekozen. Dit leek een goeie keuze (alhoewel de bediening echt wel onvriendelijk was) tot de dj zo rond een uur of tien de muziek keihard opendraaide. Ik kon de mensen aan de andere kant van de tafel niet eens meer verstaan. Een echte afknapper, vooral omdat zo’n kerstdiner toch een ideale gelegenheid is om bij te praten met mensen die ik niet allemaal even vaak zie.

Weggejaagd door de luide muziek zijn we dan maar (na een klein akkefietje waarbij ik plots in iemand zijn nek belandde en de grond wel heel erg veraf leek – dank aan Q, voor de redding!) ter afsluiting van de avond iets gaan drinken in de Wentelsteen. We zaten dan wel in het rookvrije gedeelte, maar toch drong er nu en dan een vleugje rook mijn neusgaten binnen. We hielden het op één drankje, want ja, werkmensen die zijn tegenwoordig snel moe. Gelukkig waren we de avond vroeg begonnen. 😉

Yet Another Blog

Life on my side

kerstdiner