Beetje te vroeg wakker op deze mooie zaterdagochtend. Het ontbijt is niet echt bijzonder te noemen, maar ze hebben verse minichocoladebroodjes, heerlijke lokale kazen en actimel. Meer is er niet nodig om mij ‘s ochtends gelukkig te maken. Al moet ik toegeven dat deze Ibis Styles toch wel minder is van niveau dan de Mercure waar we de vorige keer overnacht hebben. Maar hey, door hier te logeren, sparen we geld uit om chic te gaan dineren!

De zon schijnt volop, ideaal weertje voor een bezoek aan de Botanische Tuin van Lyon. Het is een stevig stuk wandelen van ons hotel, maar de verplaatsing meer dan de moeite waard. Wat een aangename verrassing! De Botanische Tuin van 8 hectare heeft een collectie van zo’n 15.000 verschillende plantsoorten en zou daarmee de grootste botanische tuin van Frankrijk zijn. We wandelen door prachtige serres, rozentuinen, rotstuinen, cactustuinen,… en ontdekken zowaar en samenscholing van giraffen! En van schildpadden! We weten echt niet waar eerst kijken.

We gaan zo op in het natuurschoon rondom ons dat we pas rond 13u aan de lunch denken. Helaas: de tuin heeft wel veel mooie bloemen en planten, het eetaanbod is iets minder. We laten ons oog vallen op een crêperie, een lekker pannenkoekje gaat er altijd wel in. Spijtig genoeg serveert deze crêperie (serieus, het stond in koeien van letters op hun gevel!) vandaag geen crêpes. Dikke teleurstelling. Mijn vriend heeft net een slaatje gekocht, wanneer ik hem totaal ontgoocheld kom meedelen dat er geen pannenkoeken zijn.

Omdat ik zo boos ben omwille van de false advertising, besluit ik deze zaak niet het genot te gunnen iets anders bij hen te consumeren. Ik houd het dus bij een vers geperst fruitsapje. Gelukkig heb ik ‘s ochtends veel kaas gegeten, waardoor ik niet zoveel honger heb.

Na deze lunch in mineur wandelen we verder langs een prachtige vijver. De botanische tuin is zo groot en mooi dat je er makkelijk een ganse dag kan spenderen. En ik denk dat we slechts een fractie van de plantencollectie gezien hebben, maar geen erg, dan hebben we een goede reden om nog eens terug te komen.

Na ons bezoek aan de de botanische tuin, lopen we langs de oevers van de Rhône verder naar Vieux Lyon. We komen langs een prachtige kleurrijke trap (waar uiteraard elke instagrammer ter wereld een selfie wil maken), ontdekken een aantal verborgen traboules en genieten van de street art die je hier werkelijk overal vindt. Aangezien mijn middagmaal uit enkel een glaasje fruitsap bestond, begint mijn maag nu stilletjes aan te knorren. Dus laat ik googlemaps ons de weg wijzen naar de artisanale gelatozaak Único. Lekker, maar niet zo goed als de gelato van Decadenza in Leuven.

Een korte, maar stevige klim brengt ons naar een mooi uitkijkpunt bij Maison Villemanzy, één van de vele in Lyon. Het voordeel van een stad met veel niveauverschillen. We zetten onze wandeling verder, steken de Saône over, wandelen een stuk langs de oevers en keren dan terug over de Passerelle du Palais de Justice. Het is nog te vroeg om naar ons hotel terug te keren, maar te laat om nog iets te bezoeken. Tijd om te aperitieven dus!

We belanden in Muraato, een mooie en gezellige wijnzaak, waar je gewoon zegt welk soort wijn jouw voorkeur wegdraagt en de dienster haalt een flesje wijn boven dat helemaal jouw ding is. Mijn witte wijn is echt een schot in de roos. Het bordje met mini-tapas biedt net voldoende tegengewicht om de wijn op mijn bijna lege maag niet meteen naar mijn hoofd te laten stijgen. Het is zo gezellig dat we nog voor een tweede glas opteren, wellicht niet zo verstandig aangezien we vanavond nog een uitgebreid diner op het programma hebben staan. Maar dat zijn zorgen voor later. Per slot van rekening leeft een mens maar één keer!

Lichtelijk aangeschoten keren we terug naar het hotel om ons op te frissen (amai, mijn voeten zijn vuil) en om te kleden voor een avondje culinair genieten in sterrenrestaurant Le Passe Temps. We vrezen even dat we tijdens de wandeling naar het restaurant door regen zullen overvallen worden, maar gelukkig komen we droog ter plekke aan.

Wij zijn de allereerste gasten in Le Passe Temps, dat ik uitkoos omdat het restaurant een Koreaanse chefkok heeft. We krijgen de beste tafel in de ganse zaak aangeboden met zicht op de indrukwekkende wijnkast, het enige accent in het sobere interieur. We zijn vertrokken voor een avond vol tongstrelende verrassingen. Onze smaakpapillen worden verwend met rundstartaar, tonijntartaar, kreeft met truffel en parmaham (ongelooflijk heerlijk!), lotte met courgette en zalig mals rundsvlees als hoofdgerecht. Elk gerecht is samengesteld uit zorgvuldig uitgekozen streekproducten. Na al dat heerlijks volgt nog een selectie van regionale kazen, een yuzu dessert met meringue (ik had op voorhand voorspeld dat we een dessert met yuzu zouden krijgen) en een chocoladedessert om in schoonheid te eindigen.

Terwijl wij zitten te genieten, breekt boven Lyon de lang verwachte regenbui los. Gelukkig is de bui over gewaaid tegen dat wij onze terugtocht naar het hotel aanvangen (toch een klein half uur stappen). Als slaapmutsje drinken we nog een glas van mijn eigen persoonlijk whisky op de kamer en kruipen vervolgens in bed. Helemaal voldaan!