geocaching

Geocaching in het Park van Tervuren

Yep, vandaag alweer genoten van een prachtige nazomerdag. Voor de gelegenheid hadden we afgesproken met onze vrienden en hun zoontje om samen te gaan geocachen in Duisburg. Helaas, door de combinatie van wegenwerken en de Belgische en Europese kampioenschappen gravel slaagden we er gewoonweg niet in om de kerk van Tervuren te bereiken.

Na heel wat tevergeefse rondjes gereden te hebben, besloten we te gaan voor plan B: een wandeling in het mooie Park van Tervuren. Altijd leuk en gelukkig zitten daar ook heel wat geocaches verstopt.

We genoten van het mooie weer en het enthousiasme op het gezicht van het zoontje van onze vrienden wanneer hij alweer een geocache mocht openen. Ongelooflijk dat ik in oktober nog steeds in mijn zomerkleren kan rondlopen!

IMG_0772

IMG_0773

IMG_0788

IMG_0798

IMG_0800

IMG_0809

IMG_0815

IMG_0821

Van al dat wandelen, krijgt een mens honger. En dus sloten we de avond af op het terras van ‘t Park, een kwaliteitsvolle brasserie die zich letterlijk op een steenworp van het park van Tervuren bevindt.

Het voorgerecht met Sint-Jacobsvruchten was werkelijk om duimen en vingers af te likken en de eendenborst was ook zeer lekker, al had de hoeveelheid wat mij betreft net iets meer mogen zijn.

Sint-Jacobsschelpen met groene asperge, kerstomaten, chips van chorizo, rucola en basilicum:

IMG_0830

Eendenborst met truffelhoning, seizoensgroenten en aardappelen:

IMG_0832

Een smakelijk afsluiter van een fijne namiddag!

Geocaching in Florival

Zondag spoorden mijn vriend en ik naar Florival voor een namiddagje geocaches zoeken met onze vrienden uit Heverlee. Voor de verandering was het eens mooi weer, dus we zagen het helemaal zitten.

Het eerste waar onze blik op viel nadat we uit de trein gestapt waren, was Café Au Val Fleuri, een volks café recht tegenover het spoor met een groot terras. Op dat terras bevond zich een kraam waar je oesters, garnaalkroketten en flesjes wijn kon kopen. Het mooie weer had talloze liefhebbers van deze lekkernijen naar buiten gelokt en het was behoorlijk druk op het terras. Ik had meteen al zin om de plannen radicaal om te gooien en een namiddag te genieten van een glaasje schuimwijn, wat oesters en garnaalkroketten op een terras in de zon. Helaas, onze kameraad uit Heverlee is een die hard geocachingfan, die zich niet zo snel van de wijs laat brengen. Geen erg, een garnaalkroketje smaakt ook lekker ná een wandeling.

Onze vriend haalde zijn gps boven en al snel waren we geocaches aan het zoeken. Allez, laten we eerlijk zijn: de mannen waren geocaches aan het zoeken en de vrouwen waren aan het babbelen. Persoonlijk hou ik meer van het wandelen dat bij geocaching hoort dan van het zoeken zelf. Maar ieder zijn meug, he! De zoektocht werd alleszins stevig bemoeilijkt door de erg drassige toestand van de wandelpaden. De Dijle stond hoog door de recente regenval en veel weiden stonden half blank. Een aantal van de geocaches moesten we dus noodgedwongen aan ons voorbij laten gaan, wegens enkel bereikbaar met stevige laarzen.

IMG_6524

IMG_6525

IMG_6528

IMG_6529

IMG_6531

IMG_6532

IMG_6535

IMG_6536

IMG_6537

We maakten ook kennis met het principe van de dazenval (dankjewel, twitter!)

IMG_6539

Gelukkig waren er genoeg geocaches te vinden op onze weg om de mannen bezig te houden. Na een fijne wandeling kwamen we opnieuw uit bij ons startpunt: Café Au Val Fleuri. Tot mijn grote teleurstelling was de kraam volledig uitverkocht. Zelfs geen garnaalkroketje mee te bespeuren. De vriendelijke uitbater van de kraam, die gezellig stond te babbelen met wat inwoners van Florival, verzekerde ons dat hij de volgende keer een garnaalkroketje voor ons opzij zou houden als we dit bij het begin van onze wandeling zouden bestellen. Gelukkig waren de flesjes schuimwijn nog niet uitverkocht en konden we samen op het terras van Café Au Val Fleuri klinken op een fijne namiddag!

Geocaching

Om voldoende energie te hebben voor zaterdagnamiddag wandelen en schattenzoeken, begonnen mijn vriendje en ik de dag met een ontbijt in de Improvisio. Er gaat niets boven een ontbijt met bubbels om de dag welgemutst te starten. (Danku, genereuze schenker van deze Bongobon.) Helaas zette een fameuze stortbui al meteen een demper op de vreugde. Regen en geocaching, het is geen ideale combinatie.

Gewapend met paraplu’s en absoluut niet meer waterdichte regenjassen, stonden we om één uur op de trappen van de Sint-Pieterskerk te hopen op beter weer. Even overwogen we met ons gezelschap van zeven een café in te duiken om te wachten tot de bui overgewaaid zou zijn. We besloten ons echter niet te laten doen door een beetje regen en begaven ons naar het middelpunt van Leuven om vandaar de zoektocht naar de eerste cache aan te vatten.

Na wat gepruts met de gehuurde gps slaagden we erin min of meer de locatie van de cache te identificeren, met name het binnenplein waaraan de Wentelsteen ligt. Een paar slecht geparkeerde auto’s en heel veel natte klimop stonden tussen ons en de schat en zijn daar blijven staan, want na wat gezoek dropen we af naar de Wentensteen om onze handen te warmen aan een kop warme choco. Een paar stukjes taart en wat pannenkoeken later, gingen we weer op pad en zowaar: de zon was vanachter de regenwolken tevoorschijn gekomen.

Op naar cache nummer twee, hopelijk hadden we ditmaal meer succes. Deze cache vonden we zonder problemen. We maakten een fijne wandeling door de stad, kwamen nog eens bij de Improvosio terecht, want dat was één van de tussenstoppen op weg naar de schat en vonden het filmrolletje met daarin een doorweekt vodje papier zonder al te veel moeite. Hoera!

Daarna trokken we richting Kessel-lo. Er zou een microcache verborgen zijn op een speelterreintje. Veel gezocht, maar niets gevonden. De teleurstelling was voelbaar. Elk speeltuig werd aan een grondige observatie onderworpen, we klauterden overal op en onder (al een geluk dat door het slechte weer niet veel kindjes in de speeltuin aanwezig waren), wrikten stenen los, maar vonden niks. Toen er alweer druppels uit de hemel begonnen te vallen, gaven we er de brui aan.

Op naar l’Etoile d’Or voor een aperitiefje (cava, natuurlijk). We praatten wat na en maakten een behoorlijk vage afspraak om eens in Antwerpen te gaan geocachen. Van al dat zoeken en aperitieven wordt een mens hongerig. Ik waagde mij aan de zilveren zeevruchtenschotel (een specialiteit van de l’Etoile d’Or) en dat heb ik mij beslist niet beklaagd. Heel lekker! En meer dan voldoende om mijn honger te stillen.

Na het eten namen we afscheid van enkele geocachers met andere verplichtingen en trokken we met een groepje van vier richting Het Depot voor anderhalf uur taiko. Een mooie afsluiter van een, ondanks het tegenvallende weer, fijne dag.

Gevonden

Oude stadsmuur

Studentikoos weekend

Naar aloude getrouwe gewoonte ben ik weer veel te laat met mijn verslagje van vorig weekend. Maar met de hete adem van het nieuwe weekend in de nek, doe ik een kleine inspanning om in een notendop samen te vatten waar ik mij vorig weekend mee bezig gehouden heb.

Het weekend stond voor het grootste deel in het teken van mijn studentenvereniging. Zaterdag werd er vanaf de namiddag druk vergaderd en werden er plannen gesmeed voor de werking van het komende jaar. Een nieuwe voorzitter werd unamiem verkozen. De voorzitter is een goeie vriend van mij en een briljante geest, ik ben ervan overtuigd dat onder zijn leiding onze vereniging een nieuwe elan zal krijgen.

Om het jaar goed in te zetten zijn we na al dat vergaderen, plannen en brainstormen zaterdagavond gaan wokken à volonté in de Wok Dynasty. Ditmaal ben ik erin geslaagd mij niet tot barstens toe vol te eten (hét probleem met die all you can eat-formules). Wel spijtig dat de Wok Dynasty al sloot om 23.00u en er daardoor geen tijd meer was voor de traditionele afsluiter met saké. Ach, een ander keertje dan maar.

Zondag stonden onze medewerkers (allez, een deel daarvan toch) ‘s ochtens om half acht paraat in het station van Leuven. Bestemming: Blankenberge. Als je met zo’n vrolijke bende bent, vliegt de tijd en voordat we het wisten had de trein ons op onze bestemming gebracht. Eerste stop: het strand! Met de voetjes in het water. Het weer was ons welgezind, het water was een tikje fris, maar daar wenden de voetjes snel aan.

Iedereen hield het droog (zelfs de nieuwe voorzitter) en na nog wat van de zilte zeelucht genoten te hebben, vervolgenden we onze tocht naar Sealife. We hadden medelijden met de zielige zieke zeehondjes en vonden zeeotters coole, maar gemene beesten. Het personeel was heel vriendelijk en gaf een goeie uitleg over het wel en wee van de beestjes. Sealife heeft ook (evidemment) zeer mooie aquaria. Mijn persoonlijke favoriete beestjes waren zonder twijfel de zeepaardjes. Zo mooi, zo kwetsbaar en zo’n geëmancipeerde mannetjes. 😉

‘s Middags (nuja, middag, het was ondertussen al twee uur voorbij) zijn we iets gaan eten in een taverne op de dijk. Mosselen voor mij! Van al die zee- en waterdieren te bekijken, krijgt een mens honger.

De verdere namiddag vulden we met een nerdactiviteit bij uitstek: geocaching. Dit keer hadden we meer geluk dan bij onze vorige poging, we vonden alle aanwijzingen en na een schitterende wandeling langs de zee en in de duinen ontdekten we de schat. Hoera voor ons! Geocaching is écht een heel leuke activiteit om in groep te doen. Vooral multicaches zijn een aanrader voor wie houdt van schatzoeken.

Nadat we de schat gevonden hadden, sprongen (of een minder dynamisch werkwoord) we op de kusttram en namen we de trein naar huis.

Een geslaagd weekend om het academiejaar mee te beginnen.