geel

Fietsen in de buurt van Geel

Gisteren spoorden mijn vriend en ik naar Herentals. We zorgden ervoor dat we tegen lunchtijd bij zijn ouders waren, zodat we samen een boterhammetje konden eten alvorens aan de geplande fietstocht te beginnen. Mijn vriend en ik op de blue-bike, zijn ouders op de elektrische fiets. In tegenstelling tot zaterdag was het zondag regelrecht kwakkelweer. In mijn hoofd zag ik ons al kletsnat doorheen een flinke regenbui fietsen. We monitorden dus nauwgezet de laatste weersvoorspellingen en buienradar en besloten het er dan toch op te wagen.

En we hadden geluk: op een paar verdwaalde druppels na hielden we het de ganse fietstocht droog. Onderweg lasten we een korte pauze in om het brouwerijmuseum in Geel (het bakkerijmuseum op dezelfde site was gesloten) te bezoeken. Eerlijk, een museum kan je dit amper noemen, eerder een uit de hand gelopen verzameling. Maar de site zelf is wel bijzonder en bierliefhebbers zullen hier zeker aan hun trekken komen.

IMG_1941

IMG_1942

IMG_1943

IMG_1945

IMG_1946

IMG_1947

IMG_1950

IMG_1953

IMG_1954

Na de fietstocht trokken we samen een flesje champagne open om te vieren dat we het droog gehouden hadden en trakteerden de ouders van mijn vriend ons op sushi

IMG_1984

IMG_1986

IMG_1987

Een fijne zondag, ondanks het kwakkelweer.

Palmenmarkt in Geel

Deze zondagmiddag spoorden mijn vriend en ik richting Geel alwaar we afgesproken hadden met zijn ouders, zijn broer, zus en hun gezinnen voor een namiddag op de Palmenmarkt van Geel, zowaar de grootste kermis van de Kempen. Heel eerlijk, de tijd dat ik nog warm werd van kermissen ligt ondertussen al heel lang achter mij, maar het plezier van het jonge volk gaat voor, uiteraard. Het was alleszins, ondanks het ietwat kwakkelende weer, bijzonder druk op de kermis. Het is duidelijk dat de Palmenmarkt mensen vanuit gans de omgeving aantrekt.

We waren nog niet lang aan het slenteren over de kermis, toen het oudste nichtje van mijn vriend voorstelde om samen op zo’n muntenschuiver te spelen. Met plezier ging ik in op haar voorstel, want die rinkelende vallende muntjes doen me altijd terug denken aan mijn jeugd, toen ik dat spel uren speelde op de plaatselijke kermis. En jawel, natuurlijk stopten we te veel geld in dat toestel in verhouding tot de prijzen die we ermee wonnen, maar de endorfinestoot die die vallende muntjes veroorzaakten, maakte dat meer dan goed. Uiteindelijk keerden we naar huis met een externe luidspreker, een stel oortjes en een anti-stressknuffel en hadden we samen veel plezier. En dat is het belangrijkste van allemaal. Alleen jammer dat we de karakollenkraam die onze vriendin ons had aangeraden niet vonden.

IMG_1270

IMG_1273

Toen we, na nog wat rondgelopen te hebben, het allemaal wat koud begonnen te krijgen, lieten we de kermis achter ons en reden we naar het huis van de ouders van mijn vriend. We deden een flesje schuimwijn open en klonken op de bijna-jarige heer des huizes. Zeventig jaar al, je zou het hem niet geven als je hem zo ziet. Hopelijk heeft mijn vriend dezelfde goede genen geërfd.

Voor het avondmaal hielden we het simpel: een kaasschotel voor de volwassenen en balletjes met kriekjes voor de kinderen. Meer moet dat echt niet zijn! En natuurlijk sloten we de avond af met een glaasje whisky. Met dank aan de schoonbroer van mijn vriend om ons veilig bij het station van Geel af te zetten.

IMG_1330

Een bezoek aan de Beeldentuin in Geel

Deze zondag spoorden mijn vriend en ik richting Herentals voor de jaarlijkse familiebijeenkomst. We hadden afgesproken om eerst samen een boterhammetje te eten bij zijn ouders en van daaruit dan samen met de wagen naar de Beeldentuin in Geel te rijden. Kwestie van onze ecologische voetafdruk onder controle te houden.

Bij de beeldentuin vervoegden de broer en zus van mijn vriend met hun gezin onze groep. Na het fijne bezoek aan Art Center Hugo Voeten, een klein jaar geleden, was ik erg benieuwd om de buitenbeelden collectie van deze gepassioneerde kunstverzamelaar te ontdekken.

En er stond heel wat moois in de beeldentuin. Mijn persoonlijke favoriet was het kunstwerk ‘Dump Truck’ van Wim Delvoye. Met een eervolle vermelding voor Panamarenko uiteraard. Ook in de beeldentuin werden veel beelden van Bulgaarse kunstenaars getoond, wat de bijzondere band die Hugo Voeten met de kunstenaars van dit land had, nog eens extra in de verf zette.

Wat de ontbrekende uitleg bij de kunstwerken betreft, kan ik bijna letterlijk herhalen wat ik in mijn blogpost over het Art Center schreef: de meerwaarde van een bordje met minstens de naam van de kunstenaar en het kunstwerk wordt je pas duidelijk als dit ontbreekt. Wat opnieuw leidde tot een vervelende zoektocht in het bijgeleverde boekje.

Verder erg genoten van de mooie dag en het weerzien met de schattige nichtjes van mijn vriend.

IMG_5150

IMG_5152

IMG_5154

IMG_5156

IMG_5158

IMG_5159

IMG_5160

IMG_5161

IMG_5169

IMG_5172 Continue reading →

Wandelen in de Mosselgoren

Gisteren hadden we afgesproken voor een coronavriendelijke wandeling met de zus en schoonbroer van mijn vriend en hun drie dochters. Het twijfelachtige weer hield ons niet tegen om samen de benen te strekken. En zo ontdekten mijn vriend en ik het natuurgebied Mosselgoren in Geel. Verrassend dicht bij de woonst van de zus en schoonbroer, maar tot nu toe waren we er nog nooit geraakt.

Om het gebied te bereiken, staken we eerst de Baileybrug over het kanaal Herentals-Bocholt over, een knap staaltje van militaire bouwkunst. Vervolgens begaven we ons op de drassige paden van het natuurgebied. Al snel hingen we tot onze knieën vol met modder en met mijn zomerwandelschoenen, moest ik goed oppassen niet tot aan mijn enkels in het slijk weg te zakken. Gelukkig was eengedeelte van de wandeling uitgerust met een vlonderpad, want anders had ik zeker rechtsomkeer moeten maken.

IMG_5500

IMG_5501

IMG_5502

IMG_5503

IMG_5505

IMG_5506

We hadden elkaar al heel lang niet meer gezien en de drie nichtjes van mijn vriend wilden die verloren tijd duidelijk graag inhalen. Ze stopten gewoon niet met babbelen. Tijdens de wandeling heb ik heel de plotline van Coraline gehoord en minstens drie Harry Potter boeken. 😉

En hoewel niet volledig volgens de coronaregels, betraden mijn vriend en ik toch het huis van zijn zus en schoonbroer. Hun oudste dochter moest immers haar (laatste! volgend jaar gaat ze al naar het middelbaar!) nieuwjaarsbrief voorlezen aan haar peter (mijn vriend). En tja, dat is toch minder gezellig buiten in de tuin, zeker als het regent. Mijn vriend en ik deden even een poging om onze mondmaskers op te houden, maar zetten deze al snel af. Uiteindelijk hebben we de voorbije weken ons zeer goed aan de regels gehouden en buiten ons knuffelcontact met niemand contact gehad. Een laatste rebelste daad om 2020 af te sluiten, om zo te zeggen.

Mijn vriend kreeg trouwens een hoop drank cadeau van zijn petekindje. Ongetwijfeld om ons door de komende lockdownweken te loodsen. Al was die bidon van drie liter Italiaanse landwijn, misschien toch iet of wat overdreven, want het ding past amper in onze koelkast. 😉 (De schoonbroer werkt bij de politie en had in september een opleiding in Italië gevolgd.) Ik was alleszins heel blij met de chocolaatjes van Cote D’or die ik cadeau kreeg! En die Italiaanse olijfolie komt goed van pas om te gebruiken in onze Hello Fresh of Foodbag bereidingen.

IMG_5550

En tja, aangezien we nu toch al de regels aan het overtreden waren, besloten we dan ook maar samen avond te eten. Chinees afhaalfood smaakt dubbel zo lekker als je dit kan delen met fijn gezelschap!

PS: Wel jammer dat de maaltijd onderbroken werd door een dringende sms van het werk, waardoor ik me noodgedwongen een tijdje moest afzonderen om wat telefoontjes te doen.