En dat had eigenlijk 58,5/60 moeten zijn, want op het laatste moment nog twee woorden omgewisseld in een invuloefening die ik oorspronkelijk juist had ingevuld. Maar laat ons het erop houden dat ik meer dan tevreden ben met dit resultaat op mijn schriftelijk examen Frans. Het hoogste cijfer van de klas (te weten gekomen doordat de leerkracht per ongeluk haar overzicht met de resultaten deelde via teams). Dus stiekem een beetje trots en dubbel genoten van mijn avondwandeling vandaag!
Mijn examen Frans is goed gegaan! Ondanks de nogal suboptimale voorbereiding, bleek er toch meer zijn blijven hangen van de lessen dan ik eerst had gedacht. Benieuwd naar mijn resultaat!
Mijn werkgever organiseert dit jaar een reeks Franse lessen en alhoewel ik eigenlijk besef dat ik geen tijd heb om mij hiervoor drie uur per week te engageren, heb ik mij tijdens een moment van verstandsverbijstering toch ingeschreven. Vanavond vond de kick-off van de lessenreeks plaats om 18u met een test van onze mondelinge vaardigheden. Ik merkte dat mijn Frans roestiger was dan ik gehoopt had (ik krijg amper de tijd om het te oefenen), maar ga ervan uit dat dit wel snel zal beteren door het hoge niveau van de lessen en de nadruk die er ligt op het verbeteren van de spreekvaardigheid van de deelnemers.
Niveau B2.3 here I come!
Vandaag moesten we een presentatie geven in de Franse les (voor wie het nog niet wist, ik volg momenteel twee weken een zomercursus aan het CLT). De opdracht bestond erin in groepjes van drie een project uit te werken dat moest plaatsvinden in een bepaalde stad. Een beetje geïnspireerd op de kandidaatstelling van steden voor het organiseren van de Olympische spelen of de Wereldexpo. De groepjes werden willekeurig ingedeeld door het uitdelen van briefjes met de naam van een land erop. De stad waar het event zou plaatsvinden, mochten we zelf bepalen.
En jawel, het toeval zorgde ervoor dat ik het briefje ‘Suisse’ trok. De keuze voor Genève was bijgevolg een no-brainer. Het project dat we uitwerkten was een soort Olympiade voor de grote Europese talen Engels, Frans, Duits, Spaans en Italiaans. Een Europeade, dus. Ik was zelf niet echt overtuigd van het project (een beetje saai, naar mijn mening), maar bij gebrek aan inspiratie en niet veel zin om mijn vermoeide hersencellen in gang te zetten, sloot ik me aan bij dit voorstel. Uiteraard haalde onze presentatie het niet. Daarvoor was het te weinig sprankelend. Gent won overtuigend met het projectvoorstel voor de organisatie van een Groene Week (mét Elon Musk!).
Maar toch: een bijzonder grappige toevalligheid.
Vandaag startte ik met mijn twee weken durende zomercursus Frans aan het CLT. Op voorhand had ik een test moeten afleggen om te bepalen wat mijn niveau was. Ik was zeer blij dat ik meteen in de hoogste groep terecht kwam. Uiteindelijk heb ik mijn Frans jaren aan een stuk verwaarloosd en werd ik slechts zeer sporadisch aan deze taal blootgesteld. Met dank aan mijn leerkracht Frans, ongetwijfeld, die de grammatica en de woordenschat er bijzonder goed heeft in gedrild. Er is een reden waarom ik vriendjes ben met de man op facebook. 😉
Deze ochtend werden dan onze mondelinge en schriftelijke vaardigheden getest. Na die testen mochten we naar huis en om 12.15u werden dan de definitieve groepsindelingen bekend gemaakt. Ik heb gisterenavond nog een halfslachtige poging gedaan om wat grammatica te herhalen, maar veel verder dan een paarwerkwoordsvormen ben ik niet geraakt. (Al heb ik de vorige week wel de moeite gedaan om een paar Franstalige podcasts te downloaden.) Ik was dus behoorlijk onzeker over mijn kennis. Gelukkig vielen die testjes veel beter mee dan verwacht en vond ik ergens in mijn achterhoofd nog wat lang vergeten woordenschat terug. En jawel, tot mijn vreugde mocht ik in de hoogste groep (Vantage B2.2) blijven.
De hoeveelheid stof op mijn Frans blijkt trouwens nog gigantisch mee te vallen, want tijdens de eerste serieuze les deze namiddag vond ik dat het tempo eerder aan de lage kant lang. En blijkt dat mijn passieve woordenschat en pak groter is dan die van het merendeel van mijn medestudenten. Zal wel te maken hebben met al die jaren Spaans studeren. 😉
Gisterennamiddag hadden we bezoek van oudklasgenootje W en zijn charmante, kersverse echtgenote L. De laatste keer dat we hen zagen, was voor hun vertrek naar Argentinië, meer dan anderhalf jaar geleden. W is altijd één van mijn favoriete studiegenootjes geweest: iemand met een zalig gevoel voor humor, maar helaas niet zo veel geluk op het gebied van vrouwen. Dat laatste trekje is hij onderweg ergens kwijtgespeeld, want hij heeft het echt getroffen met de knappe en vriendelijke L. L is een Slovaakse die hij heeft leren kennen toen ze stage deed bij de Europese commissie. Ze zijn een prachtpaar. Het geluk spat ervan af. En blijkbaar kan ze nog goed koken ook, want de taart die ze meebracht, smaakte naar meer. 😉
Een bezoekje van W en L betekent converseren in het Frans. L spreekt vloeiend Frans. Een perfecte gelegenheid om het stof van mijn behoorlijk verwaarloosde Frans te blazen. Een taal moet je onderhouden, zoniet verlies je een deel van je kennis. Tegenwoordig kom ik echter nog zelden in contact met franstaligen (het winkelen in Brussel even niet meegerekend, daar heb je maar een zeer beperkte woordenschat voor nodig). We hebben ondertussen een uitnodiging op zak om hun nieuwe appartementje in Brussel te bekijken, mijn Frans kan er alleen maar deugd van hebben. En wees gerust, de volgende ontmoeting zal geen anderhalf jaar op zich laten wachten. Dan kunnen we meteen de rest van de foto’s van Argentinië bekijken, want dat waren er gewoon té veel om er op één namiddag door te jagen. (Projectie is trouwens een fantastische manier om foto’s te bekijken.)
Na hun bezoek hebben we ook iets om volgend jaar naar uit te kijken: hun kerkelijk huwelijk in Slovakije. Het staat in mijn agenda en gaan zullen we. Ik verheug mij er nu al op. Ik heb altijd al een boontje gehad voor Oosteuropese landen en ik vermoed dat zo’n Slovaaks huwelijk met erg veel traditie gepaard gaat. Slovakije, here we come!
Ik zat daarstraks samen met de Franstalige collega van mijn vriend op de trein naar Leuven. Hij was in het gezelschap van zijn vriendin en nog een vriend. De heel rit van Leuven naar Brussel werd er natuurlijk niets anders dan Frans gesproken. Hun gesprekken verstaan was geen probleem, maar spreken, aiaiai. Ik schaamde mij dood dat mijn Frans zo slecht was. Zelfs over de meest basic woordjes moest ik nadenken en ik hoorde mij fouten maken tegen de passé composé die thuishoorden in het derde middelbaar. Jongens toch. Tegenwoordig kan ik beter Italiaans dan Frans en dat is bijzonder pijnlijk, want ik volg nog maar drie jaar Italiaans. Dat komt ervan als je een taal niet meer onderhoudt: je actieve woordenschat verdwijnt en de grammatica gaat behoorlijk stroefjes.
Volgend jaar misschien eens werk maken van het opfrissen van mijn Frans. Of wat meer gaan shoppen in Brussel. 😉