Na een vrij rustig dagje op kantoor in Brussel. Tijdens mijn middagpauze even binnen gesprongen bij Neuhaus en een lekker cadeautje gekregen ter ere van onze nationale feestdag!
‘s Avonds genoten mijn vriend en ik van het beste foodbag recept van de week: geglaceerde kalkoen met bloemkoolcouscous, appel en avocado. Zo lekker dat de kleine misstap met de pladijs met botersaus en prei-mosterdstamppot al snel vergeven was.
Deze week plaatsen we, na een paar weekjes overgeslagen te hebben, opnieuw een Foodbag bestelling, wellicht de laatste keer deze vakantie, want als alles goed gaat, vertrekken mijn vriend en ik volgende week voor een kleine drie weken op vakantie naar Bretagne. De risotto met courgette en tijm was alvast een voltreffer! Lekker én vegetarisch!
Omdat het zo’n prachtige zomeravond was, trokken mijn vriend en ik de stad in voor een ijsje van Decadenza en een avondwandeling. En zo ontdekten we in het hart van onze stad toch nog een onbekend hoekje in de Mussenstraat. Door de vrolijk geschilderde huizen waanden we ons zowaar eventjes in het buitenland.
Geen onbekende plek, maar de Universiteitsbibliotheek blijft een imposant bouwwerk, vooral in volle avondzon komt de gevel het best tot zijn recht.
En als uitsmijter: de laatste puzzelloodjes wegen het zwaarst. Al komt deze puzzel qua moeilijkheidsgraad niet in de buurt van de Dubai puzzel.
Deze nationale feestdag goed begonnen met de laatste stukjes van onze zesde (!) puzzel op hun plek te leggen:
Omdat mijn vriend helaas voor een Zwitsers bedrijf werkt, kon hij niet genieten van een vrije dag. Wat mij de gelegenheid gaf om ons appartement aan een kleine schoonmaakbeurt te onderwerpen. Alleen jammer dat de resultaten van zo’n schoonmaakbeurt zo beperkt zichtbaar blijven. Schoonmaken is echt een eindeloze klus. Veel respect voor de schoonmakers die in deze vreemde coronatijden bedrijven en restaurants veilig én proper houden.
‘s Middags trokken mijn vriend en ik de stad in om samen te lunchen bij Bar Leuv. Ik ging voor de gezonde optie: een bowl met passievruchtencoulis,witte chocolade, kiwi, banaan en granola. Heerlijk! Mijn vriend koos voor de toast met spek en ei, avocadocrème en groene kruiden. Een keuze die mij, toegegeven, toch een beetje jaloers maakt.
Gelukkig was er een brownie om tegengewicht te bieden aan al dat gezonde eten!
Na deze lekkere lunch, trok ik de stad ik voor een wandeling. Deze zomer stelt iet of wat teleur na het fantastische voorjaar, maar vandaag zette de zon haar beste beentje voor en daar wilde ik graag van profiteren.
‘s Avonds aten we pladijs met botersaus, prei-mosterdstamppot en salade. De foto geeft perfect weer hoe het gerecht smaakte: niet bepaald sexy. Van alle foodbag-gerechten tot nu toe was dit de grootste tegenvaller. Jammer.
Om deze nationale feestdag in stijl af te sluiten, zakten we af naar het stadspark om in een standstoel te genieten van een glaasje cava van D’Hulst bij pop-up bar De Groten Hof. Het was er bepaald rustig en jammer genoeg werd het al snel een beetje te fris voor mij.
Omdat we zin hadden in een cocktail, wandelden we naar Bar Nine. En ja, we hadden geluk, we vonden een tafeltje op het terras. Ik ging voor de passionata en mijn vriend voor de klassieker der klassiekers: de long island ice tea. Beide zeer lekker! Door de koude drankjes koelde ik echter snel af en al gauw stond ik vol met kippenvel. Jammer, net nu we erin geslaagd waren een plekje te veroveren op het terras van wat zowat de hipste cocktailbar van Leuven moet zijn. We overwogen nog even binnen te gaan zitten, maar hoe langer we hier zouden blijven rondhangen, hoe kouder de wandeling naar huis. Dus kozen we toch maar voor de verstandigste optie en trokken we in stevig marstempo richting ons appartement.
Gisterenavond had ik last minute besloten om dinsdagnamiddag naar kantoor in Brussel te gaan. Reden: mijn eind vorig jaar gepensioneerde voorganger had laten weten dat hij langs zou komen op kantoor om gedag te zeggen tegen de paar de collega’s daar. Natuurlijk wilde ik graag horen hoe hij de lockdown verteerde had en tegelijkertijd kon ik van de gelegenheid gebruik maken om hem een paar vragen te stellen waarvoor ik hoopte op zijn geheugen te kunnen rekenen. En dus spoorde ik ‘s middags naar Brussel.
Met onze oud-collega was alles goed, gelukkig gepensioneerd zoals dat heet. Hij had omwille van heel de coronacrisis wel een paar reizen moeten annuleren, maar dat had hij gecompenseerd door veel te fietsen in eigen buurt. Hij zag er alleszins blakend van gezondheid uit. Alleen jammer dat hij zijn dochter, die in de UK woont, wellicht nog een tijd niet zal kunnen bezoeken. We namen alleszins afscheid met de belofte elkaar snel weer te zien.
Om vier uur in de namiddag was ons gebruikelijke virtuele teambabbelmomentje gepland. Mijn collega’s die op de werkvloer aanwezig waren, hadden een conference speakerphone gereserveerd, zodat we samen in een vergaderzaal (op anderhalve meter afstand, natuurlijk) met onze thuiswerkende collega’s konden babbelen. We waren net fijn in gesprek toen een vierde collega de vergaderzaal binnen stapte. Ik was nogal verbaasd, want ik was er niet van op de hoogte dat mijn collega die dag naar Brussel zou komen en had haar naam ook niet op de lijst met aanwezigen zien staan.
Mijn verbazing werd nog groter toen mijn collega opeens allerlei lekkernijen uit haar rugzak begon te toveren. Mijn collega’s hadden samen gelegd voor een cadeau om mij te feliciteren met het feit dat ik na twee en een half jaar de facto die functie uitgeoefend te hebben mij EINDELIJK officieel directeur van mijn team mag noemen. Ik ga jullie niet vervelen met heel de uitleg, maar het volstaat te zeggen dat het met eerder beperkt enthousiasme was dat ik tijdens de coronacrisis nog een soort van sollicitatieprocedure doorlopen heb. Maar eind goed, al goed. En ik moet zeggen, verdorie, die collega’s van mij kennen mij goed: een witte wijn en een fles champagne van Magnus, een bon voor Sud Sud Bistro en als dessertje een doosje pralines van Bittersweet. Ik ben met mijn gat in de boter gevallen!
Oja, mijn vriend heeft zich vanavond echt overtroffen met het avondmaal. Waar het Foodbag gerecht van gisteren eerder basic was, kon de witvis met gierst, courgette en kerstomaat zo als feestmaal dienen. Heel erg lekker én fotogeniek. Enkele foto’s van het wordingsproces:
De kookkunsten van mijn vriend gaan er met rasse schreden op vooruit. Hij slaagt er steeds beter in te multitasken waardoor de totale bereidingstijd iets dichter bij de inschatting van Foodbag zelf komt. De romige orzo met scampi en spinazie die hij vandaag op tafel toverde, was bijna een uur vóór het begin van onze online salsales klaar. Genoeg tijd om ons avondmaal te laten zakken alvorens onze beste dansmoves boven te halen. Al kan zo’n online les toch niet tippen aan the real thing.
Jaja, wie had gedacht dat ik een persoonlijke chefkok zou overhouden aan de coronacrisis?
Deze ochtend alweer met het openbaar vervoer naar Brussel. Ditmaal combineerde ik de trein én de metro. Mijn collega en ik werden namelijk om 10u afgehaald bij het metrostation Kraainem voor een werkbezoek aan GC de Lijsterbes. Ik was het nemen van de metro duidelijk verleerd, want ik slaagde erin op de foute metro te stappen. Gelukkig merkte ik mijn fout snel op en had ik genoeg marge ingecalculeerd. Uiteindelijk was ik maar vijf minuten te laat op de afspraak.
Het was duidelijk mijn dagje niet, want tijdens het bezoek aan de werf stapte ik pardoes in een dikke modderplas die bijna mijn ganse plateauzool opslokte. Het was geen prettig zicht. Gelukkig was men ter plekke zo vriendelijk om me wat doekjes en een emmer water te geven om de ergste modder af te kuisen, waardoor mijn schoen er aanvaardbaar genoeg uit zag om de rest van de dag op het werk door te brengen.
‘s Avonds kookt mijn vriend bloemkoolpuree met scampi, spinazie en snijbiet, het beste Foodbag recept van deze week. Gezond en superlekker! Oja, ik pureerde de bloemkool door gebruik te maken van onze cocktailstamper!
Omdat het zo’n prachtig zonnige avond was, trokken mijn vriend en ik voor onze wandeling het stadscentrum in. Eens kijken hoe vol de terrasjes zaten. En na ons lichte avondmaal was er nog plek voor een lekker ijsje van Decadenza. Balans moet er zijn. 😉
En ja, het was gezellig druk op de terrasjes van de Grote Markt en de Oude Markt. Laten we hopen dat het mooie weer nog even blijft duren, zodat de noodlijdende horeca toch een deel van haar verloren inkomsten kan recupereren.
Natuurlijk konden we zelf de verleiding niet weerstaan en eindigden we op het terras van het Tafelrond met een glasje champagne en een gin tonic. Cheers, Leuven!
Niet veel noemenswaardig te vertellen vandaag, buiten het feit dat ik er eindelijk in geslaagd ben onze vijfde puzzel af te werken. Amai, dat was een moeilijke bevalling. De puzzel ging aan een vlot tempo vooruit tot we aan het laatste gedeelte blauwe lucht aanbeland waren. Geen wolkje te bekennen om ons iet of wat houvast te geven. En blijkt dat de puzzelstukjes van het merk Castorland soms zo gelijkaardig zijn dat meerdere puzzelstukjes op één en dezelfde plek lijken te passen. Waardoor ik op een gegeven moment op zoek moest gaan naar foutief geplaatste stukjes.
Mijn vriend was intussen al afgehaakt, die zorgde voor het Foodbag avondmaal: gemarineerd varkenshaasje met gebakken rijst en paprika. Een nogal flets gerecht dat geen tweede keer op ons menu zal komen te staan.
Deze ochtend zat er een fijne verrassing in de post: een doosje chocoladehartjes van Chocola Tuti! Nuja, een echte verrassing was dit niet, want het was een cadeautje van mijn collega-teamverantwoordelijken en mezelf voor alle medewerkers van ons bedrijf. Door de hitte van de voorbije dagen duurde het iets langer om de chocolaatjes tot bij de collega’s te krijgen (we wilden niet het risico lopen dat de post gesmolten hartjes afleverde), maar beter laat dan nooit. En toch wel een kleine pluim op mijn hoed: het idee voor de hartjes kwam van mij. Bij de chocolaatjes hoorde een leuk gepersonaliseerd kaartje met een gedichtje dat de collega’s van het team communicatie schreven en het ganse doosje paste perfect in de brievenbus. Heel leuk dat in de loop van de dag de enthousiaste reacties van de collega’s begonnen binnen te druppelen!
En dat was meteen het hoogtepunt van de dag, want het Foodbag gerecht van vanavond was niet echt bijzonder te noemen. Wel lekker, maar een beetje gewoontjes. Of misschien liggen de culinaire standaarden van mijn vriend en mezelf gewoon een beetje te hoog? 😉 Oja, en spotten we daar toch geen Nederlands ingrediënt, zeker?
Obligate indrukwekkende zonsondergang:
En ja, ik dacht ook eerst dat het om een typfout ging, maar getakaas blijkt een Belgische ‘fetakaas’ van geitenmelk te zijn. Een leuke woordspeling op ‘feta‘, dat sinds juli 2002 een Beschermde Oorsprongsbenaming is binnen de Europese Unie. Hoed af voor Foodbag, want dit gerecht was helemaal mijn ding. Een perfecte illustratie dat vegetarische gerecht ook heel smakelijk kunnen zijn. Een recept dat we zeker nog eens opnieuw zullen maken.
Puzzelvooruitgang (ok, we zijn een beetje stilgevallen, die lucht is echt heel lastig):
Op de sociale media waar ik trots de foto’s deel van mijn vriend’s kookkunsten, kreeg ik regelmatig de vraag waarom ik geen abonnement had op Foodbag, want Foodbag werkt, in tegenstelling tot Hello Fresh, meer voornamelijk Belgische leveranciers. Goeie vraag en het antwoord was eigenlijk heel simpel: gebrek aan research van mijn kant. Ik kende Hello Fresh als merk, omdat ik hun bestelwagens regelmatig in het straatbeeld zag, Foodbag was voor mij een nobele onbekende. Bij nadere inspectie bleek effectief het merendeel van de producten van Hello Fresh uit Nederland te komen, niet dat ik iets tegen onze Nederlandse vrienden heb, maar ik gun onze lokale economie ook graag wat. Dus zetten we ons Hello Fresh abonnement op pauze en probeerden we Foodbag uit, in de hoop dat dit beter zou meevallen dan Marley Spoon.
En jawel, de rivierkreeftbowl met pompelmoes en avocado was meteen een schot in de roos. Ik ontdekte dankzij dit recept trouwens en mijn totaal onbekende graansoort: farro. Lekker en gezond, naar ‘t schijnt!
