feest

Driekoningen

‘k Heb nog niks geschreven over het driekoningenfeestje van het voorbije weekend. Een jaarlijkse traditie die nu al aan editie 11 toe is. Het aantal aanwezige kindjes was weer met één toegenomen. Nog even en het kleine grut is talrijker dan de volwassenen. En we kunnen er alvast zeker van zijn dat er volgend jaar een koningsbaby extra bij is.

Omdat ons feestje dit jaar op driekoningen zelf viel, hadden we afgesproken om allemaal verkleed te komen. Onze vrolijke bende met kronen, beddenlakens, badjassen en rare hoofddeksels had er duidelijk zin in. En natuurlijk mocht de traditionele driekoningentaart niet ontbreken. Als ex-queen mocht ik als eerste een stukje kiezen. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik het stuk met de boon (euh, olifant, ja, echt tegenwoordig stoppen ze olifanten in taarten) al direct zag zitten. Ik had echter niet behoefte mezelf op te volgen, dus liet ik het stukje liggen en werd één van de medefeestvierders koningin. Het was haar allereerste keer, dus dat was wel gepast. :-)

Nieuwjaarke zoete…

En we blijven maar Nieuwjaar vieren. Vandaag een uitgebreide diner gehad met de collega’s van het werk. Het was superverzorgd. Echt om duimen en vingers bij af te likken. Om op te warmen kregen we hapjes met champagne. Daarop volgden een voorgerechtje met scampi, een hoofdgerecht met fazant en om af te sluiten een dessertbordje met voor ieder wat wils (eerste keer in mijn leven dat ik gembermousse gegeten heb). Zo’n lekkere maaltijd verdient natuurlijk een afzakkertje: een Belgische likeur met sinaasappel en chocolade-aroma. Jummie! D’r is ook heel wat afgelachen aan tafel. (Ik had het geluk aan de prettig gestoorde tafel te belanden.) Al moet ik toegeven dat het niveau van de grapjes niet altijd even hoog was (de Flair vibrator, iemand?).

Als party animal en bourgondiër pur sang kan ik natuurlijk geen bezwaar tegen al dat gefeest hebben. Alleen kreunt de weegschaal de laatste tijd wat harder dan gewoonlijk. Achja, een paar extra vrouwelijke curven erbij, zullen we maar denken. 😉

Verhuisfeestje!

Gisteren zijn mijn vriend en ik naar het verhuisfeestje van een interactive brandbreeding agency geweest. Het feestje was een groot succes. Een mooie nieuwe locatie (ik ben een grote fan van dat oranje en dat rood), een schitterend uitzicht over Leuven, veel oude bekenden met wie ik een gezellig babbeltje heb kunnen doen, veel hapjes en zo mogelijk nog meer drank. 😉

Dat van die drank à volonté zal mijn vriend zich deze ochtend wel een beetje beklaagd hebben. Gisteren moest ik hem bijna mee naar huis sleuren en eenmaal daar aangekomen lukte het hem zelfs niet meer de sleutel in het slot van de voordeur van nonkel K te krijgen. En terwijl hij ‘s nachts nog vol overtuiging beweerde dat hij jaja, echt waar, zou opstaan om 6.30u heeft hij deze ochtend toch maar rap de wekker een uurtje later gezet. 😉

Ik denk zelfs dat er nog alcohol in zijn bloed zat toen hij deze ochtend naar zijn werk vertrok. :-) Ach, ‘t is de laatste werkdag van het jaar, dan mag dat, he. 😉

Babbelfeest

Gisteren voor de verandering nog eens naar een trouwfeest geweest. De ondertussen al bekende formule van een dansfeest met dessertenbuffet. Ideaal voor een zoetebek als ik en die extra calorietjes kan je er vervolgens fijn afdansen.

Alleen verliep het stramien van de avond anders dan ik gewoon ben. Er was zoveel bekend volk (hopen ex-studiegenootjes die ik al een tijd niet meer gezien had) dat ik na het verorberen van mijn dessert ben blijven zitten aan tafel. Ipv mij gezwind naar de dansvloer te begeven en daar de rest van de avond te blijven plakken, heb ik bijna de ganse avond gebabbeld. Te veel interessant volk is slecht voor de danskunst (en de lijn).

Gelukkig hebben we alweer een uitnodiging voor een volgende trouwfeest op zak. Daar zal ik mijn dansschade dan wel inhalen. 😉