Sterren plukken bij Essenciel

Mademoiselle Julie en ik zijn goed bezig met het verzamelen van sterren. Na ons bezoek aan Melchior in Tienen was ik er tot mijn grote verbazing in geslaagd een tafel voor twee te bemachtigen bij Leuvens sterrenrestaurant Essenciel.

Gisteren was het dus zover: onze volgende culinaire topervaring! Julie kwam naar goeie gewoonte met de trein en omdat we nog wat tijd op overschot hadden voordat Essenciel open ging, profiteerden we van de gelegenheid om een klein aperitiefje te drinken bij een nieuw Leuvens concept SLŌ slow food & living. Mijn glaasje schuimwijn smaakte alvast naar meer, kijk er al naar uit om een keer te gaan brunchen bij SLŌ.

Iets na zeven stapten we vervolgens binnen bij Essenciel voor werkelijk een fabuleuze culinaire ervaring. Ik kan niet anders dan zeggen dat de chefkok en zijn team die ster dubbel en dik verdienen. Heel vriendelijke bediening, zalig lekkere cocktails en ja, de gerechten waren zo mogelijk nog lekkerder dan ze eruit zagen.

Cocktails maison:

Cocktails en appetizers:

Mademoiselle Julie:

Versgebakken brood:

Lijngevangen zeebaars, koolrabi, citroen, codium:

Otoro, koshihikari, komkommer, ponzu:

Oosterschelde kreeft, verse pasta, romesco, buratta:

Noordzeevis, brandade, spitskool, bottarga:

Entrecote ‘Morucha’, gerookte look, aubergine, ansjovis:

Pinapple ‘tepache’, jasmijnrijst, manog, combava:

Zoetigheden bij de thee en koffie:

Na genoten te hebben van de laatste versnaperingen wandelden we op een stevig tempo richting het station. Ik had tijdens het eten gezien dat er ‘s avonds laat geen treinen meer reden richting Tienen wegens werken aan de sporen. De treinen werden vervangen door een bus. Aan het station zelf was het even zoeken naar de plek waar die vervangbussen vertrokken (serieus, NMBS, dat kan toch echt duidelijker worden aangegeven). Gelukkig waren we net op tijd zodat Julie zonder problemen op de vervangbus richting Tienen kon stappen.

Een topavond die naar meer smaakte!

Dinner by EssenCiel

Ongetwijfeld het meest fancy avondmaal van deze tweede lockdown. Heel veel potjes, sausjes en kruiden om de gerechten af te werken. Maar amai, het smaakte. Dikke aanrader als je iets te vieren hebt of gewoon houdt van lekker eten, natuurlijk.

Salade van Noordzee krab, gele biet, vinaigrette met karnemelk:

Heilbot, bouillabaisse, venkel:

Gekonfijte varkenswang, schorseneer, raapjes en knolselder:

Alleen het dessert had voor mij nét iets specialer mogen zijn:

Dinner by Essenciel

Mijn vriend en ik hadden een serieuze appetijt overgehouden aan ons uitstapje naar de Doode Bemde. Gelukkig konden we ons verheugen op de culinaire hoogstandjes van Essenciel, ons tweede sterrenrestaurant sinds de lockdown.

Terwijl we genoten van onze maaltijd mét roze bubbels, babbelden we virtueel bij met mijn broer en zijn vriendin. Zij hadden frietjes afgehaald, dus waren iets sneller klaar met eten. Geen erg, want dat gaf mijn schoonzusje de gelegenheid om ons wat tips te geven over hoe best de saus op te warmen. Ik moet wel zeggen dat menu ‘Essence’ de meest complexe afhaalmaaltijd tot nu toe was. Inclusief crèmes in spuitzakjes, au bain marie bereidingen en groenten die nog apart gebakken moesten worden. Maar: het leverde ons wel het mooist gedresseerde bord van heel de lockdown op.

Bubbels:

Tartaar van zeebaars met radijs en ceviche vinaigrette:

Stoofpotje van asperges, erwten en buikspek:

Griet, brandade, lenteraapjes:

Kaastaartje:

Alweer een culinaire avond van hoogstaand niveau!

Wandelen in de Doode Bemde

Het fenomenale lenteweer blijft aanhouden, tijd om daarvan te profiteren en onze actieradius wat te vergroten. Dankzij de tips van onze vrienden fietsten we naar de Doode Beemden, een natuurgebied vlakbij Leuven dat mij volledig onbekend was. De fietstocht naar de Doode Beemden alleen al maakte dit uitstapje de moeite waard. We ontdekten alweer een andere fietstunnel onder de E40 en fietsten via het Dijlepad langs de prachtige meanderende Dijle. We spotten zowaar zelfs twee bunkers van de KW-linie. Echt genoten van deze prachtige route, met dank aan Googlemaps die deze scenic route voorstelde.

De Kapel van Onze-Lieve-Vrouw ten Pui:

Vlak voordat we aankwamen bij het Kasteel van Neerijse, het startpunt van onze wandeltocht, besloot ik nog een kleine omweg aan onze fietstocht toe te voegen. Die omweg bracht ons langs een prachtige holle weg die echter zo steil was dat we noodgedwongen in de helft moesten afstappen, maar het uitzicht eens we boven aankwamen, maakte het de klim meer dan waard. Spijtig genoeg was het domein van het kasteel zelf afgesloten, maar niet getreurd, ook zonder een blik van dichtbij op het kasteel was de wandeling doorheen de Doode Bemde een fijne belevenis. De Doode Bemde is een prachtig en afwisselend natuurgebied, dat (aan de vlonderpaden te oordelen) in normale omstandigheden een vrij nat en drassig gebied moet zijn. Nu was het er echter kurkdroog. En hoe blij ik ook ben met dit zalig zonnige weer, het ontgaat me niet dat de natuur rondom ons snakt naar water.

De terugrit was, in tegenstelling tot de heenrit, grotendeels bergaf. Echt genieten! In totaal kwamen we tijdens deze uitstap drie bekenden tegen. Een persoonlijk record.

Hemels dineren bij EssenCiel

Oftewel: de bijna gemiste dinner date.

Al in december had ik een tafeltje voor vier gereserveerd bij restaurant EssenCiel, om toch maar zeker te zijn van een tafeltje in dit populaire Leuvense restaurant. Elk jaar proberen we minstens één keer chique te gaan dineren met de zus en schoonbroer van mijn vriend. Met drie kinderen en twee drukke jobs is dat voor hen niet altijd vanzelfsprekend, dus ik kijk er altijd erg naar uit. Dit keer hadden ze zelfs een hotelletje geboekt in Leuven om optimaal van de avond te kunnen genieten. Toch dreigde onze afspraak nog op het nippertje fout te lopen.

Vrijdag kregen wij een whatsapp-je van de schoonbroer met de vraag of wij voor hem een doosje pralines bij Bittersweet konden halen. Geen probleem uiteraard, hij bedankte ons vriendelijk en typte vervolgens: “tot zondag”. Op dat moment gingen bij mij de alarmbellen af. “Tot zondag”??? De reservatie was op zaterdag! Ik typte meteen terug dat onze afspraak op zaterdag was en gaf mijn vriend de opdracht tegelijkertijd te bellen.

Aangezien het vrijdag 1 april was, hoopte ik nog even dat die “tot zondag” een zeer misplaatste 1 april-grap was. Helaas, dat bleek niet het geval. De zus van mijn vriend had de foute datum in haar agenda genoteerd. Zondag 27 maart in plaats van zaterdag 26 maart. Het logeerpartijtje voor de drie kinderen was geregeld voor zondag op maandag en ook het hotel was geboekt van zondag op maandag. Aiaiaiai! EssenCiel is gesloten op zondag en zelfs al was het open, de reservatie verzetten zou zeker niet lukken in een weekend. En op een zondagavond uitgebreid gaan dineren is ook niet meteen de beste start van de werkweek. De beste optie was de hotelboeking verplaatsen, wat wellicht niet zo moeilijk zou zijn en dan heel hard duimen dat een bereidwillige grootouder de drie dochters zou willen opvangen.

Maar kijk, soms zit alles mee en een dik half uur later kregen we al een bericht dat onze afspraak op zaterdag kon doorgaan. Dikke zucht van verlichting. Reden te meer om de maaltijd op zaterdagavond met een flesje champagne af te trappen! En af te sluiten met een heerlijk digestief. 😉

Dit aten wij: