de pinte

Unicorns in De Pinte

Vandaag spoorden mijn vriend en ik naar De Pinte voor een bezoekje aan onze vrienden en hun twee schattige dochters. We hadden een flesje champagne bij en wat pralines om deze reünie te vieren. (Omdat onze kameraad geen chocolade mag eten door een notenallergie, hadden de drie dames alle chocolade voor zich alleen. Niemand die klaagde. )

Onze vrienden hadden voor het middagmaal heerlijke, zelfgemaakte spaghetti voorzien en we babbelden honderduit. Tijdens de maaltijd vertelde onze vriend dat zijn oudste dochter een spreekbeurt over de dolfijn had voorbereid, maar nu bleek dat de dolfijn onderwerp zou worden van een heuse lesweek, dus mocht ze dat onderwerp niet meer kiezen voor haar spreekbeurt en zat ze een beetje in zak en as. Dus brainstormden we over een nieuw onderwerp en kwamen zo uit bij de zalm, een prachtige én lekkere vis waar heel veel over te vertellen valt!

Steekkaarten over de dolfijn:

IMG_8525

Na de lunch bracht onze vriendin de jongste dochter naar een verjaardagsfeestje en durfden wij het, ondanks het kwakkelweer, aan een wandeling in de buurt te maken. Op een paar verloren gelopen druppels na hielden we het droog. We ontdekten zelfs een prachtige, pas gehouwen totempaal in een speelbos in de omgeving.

IMG_8529

IMG_8534

Terug van de wandeling speelden we een coöperatief spelletje. En ja, op zich vind ik het nobel dat er spelletjes zijn die de deelnemers aanzetten tot samen werken, maar geef mijn toch maar een goed ouderwets spel Risk, waar ik mijn tegenstanders genadeloos in de pan kan hakken.

IMG_8540

En toen kwam de jongste dochter thuis, omgetoverd in een prachtige eenhoorn. In mijn tijd hadden we wel niet zulke fancy verjaardagsfeestjes!

IMG_8542

IMG_8547

De jongste dochter wilde heel graag haar vlechtkunsten tonen en mijn vriend werd meteen meegetrokken in het bad. Ook hij moest leren vlechten. En zo kwam het dat er een vlechtwedstrijd met mijn haar werd uitgevochten. Winnaar: de jongste dochter van onze vrienden! Al bracht mijn vriend het er beter vanaf dan ik had gedacht.

IMG_8552

IMG_8556

IMG_8560

En toen was het tijd om weer naar Leuven terug te keren. Een fijne dag, zelfs al liet de zon het afweten.

Uitstel, geen afstel!

Dat stond er bovenaan de uitnodiging die onze vrienden uit De Pinte ons een tijdje geleden bezorgden, want ja, in plaats van twee jaar geleden hun tienjarig huwelijk met veel feestgedruis te vieren, moest iedereen toen in lockdown. Maar kijk, twee jaar later was het dan toch zover en konden we samen met hen de verjaardag van onze vriendin én hun twaalfjarig huwelijk vieren. Als dat niet mooi is.

Mijn vriend en ik waren een klein uurtje te laat op het feest, wegens iets te lang blijven plakken aan het ontbijt in Kruibeke. Gelukkig verliep de cambiorit van Kruibeke naar Zevergem bijzonder vlotjes, zodat we geen bijkomende vertraging opliepen. Rond 12.30u parkeerden we onze wagen aan de Veldblomme (waar we twee jaar geleden het doopfeest van de jongste dochter van onze vrienden bijwoonden) en werden vervolgens met open armen welkom geheten door onze gastheer en gastvrouw.

Onze timing was zo slecht nog niet, want na de welkomstspeech van het nog steeds gelukkige bruidspaar werd de frietkraam geopend die het stel voor de gelegenheid had gehuurd. Ik ben niet zo’n grote fan van frietjes, maar ik kan niet ontkennen dat een portie frietjes met curryketchup zo nu en dan wel eens kan smaken. Mijn vriend genoot alvast van zijn twee bickyburgers.

Ik had speciaal voor de gelegenheid mijn DSLR camera nog eens vanonder het stof gehaald, omdat de bruid en de bruidegom graag wat foto’s met hun familieleden wilden. Dat bleek best wel een uitdaging, want er was nergens een mooi plekje in de schaduw om een groepsfoto te nemen. Dan maar gekozen voor de Veldblomme zelf als achtergrond, maar ik vrees dat de felle zon niet bepaald de beste foto’s heeft opgeleverd. Vooral de oudste dochter had heel veel last van de zon in haar ogen en staat op bijna alle foto’s met dichtgeknepen ogen en een getergde blik. Nuja, de foto’s zijn alleszins een mooi souvenir van een geslaagde dag.

Een vriend van het koppel zorgde ervoor dat alle kindjes die dat wilden (en dat waren er heel veel) geschminkt werden. Amai, onder de indruk van hoeveel geduld die kinderen aan de dag legden, want de wachtrij was echt heel lang. Maar het resultaat mocht er wezen en leverde veel fotogenieke foto’s op.

Na het dessert besloten mijn vriend en ik naar Leuven terug te rijden. Na een te korte nacht slaap (en iets te veel alcohol) was onze pijp uit en verlangden we naar een rustige zondagavond op ons appartementje.

IMG_3703

IMG_3716

IMG_3722

IMG_3728

IMG_3730

IMG_3838

IMG_3845

IMG_3850

IMG_3854

IMG_3875

IMG_3888

IMG_1422

Doopviering in De Pinte

Zondag iets te vroeg naar onze goesting uit bed om de trein naar De Pinte te nemen, alwaar we rond half twaalf verwacht werden voor de doopviering van de jongste dochter van onze vrienden. Gelukkig was het mooi weer, waardoor de wandeling van het station van De Pinte naar de kerk best wel aangenaam was. Het centrum van De Pinte bleek ook onverwacht gezellig, met een mooi wit kasteeltje, een indrukwekkende neogotische kerk en een aantal stijlvolle, oude huizen. In één van die huizen, zo wist Goofball mij te vertellen, bevond zich de beste bakker van De Pinte en omstreken. Aangezien we toch buiten aan de kerk stonden te wachten tot de ochtendmis gedaan was, besloot ik even een zijsprongetje te maken en kocht ik mezelf twee pastéis de nata bij Bakkerij Hanssens. Toch handig, die sociale media. 😉

IMG_7251

IMG_7256

IMG_7257

Alhoewel ik principieel tegen dopen ben, moet ik toegeven dat het een mooie viering was. De pastoor deed zijn best om alle aanwezige kinderen bij de viering te betrekken en de verschillende onderdelen van het sacrament uit te leggen. Het feit dat onze vriendin een koor dirigeert waarbij onze vriend voor de begeleiding op de piano zorgt, hielp natuurlijk ook wel. Onze vriend had zelfs speciaal voor zijn jongste dochter een lied gecomponeerd, met als voornaamste thema haar gezonde eetlust (helemaal een dochter van haar vader). Hoeveel kinderen kunnen zeggen dat een koor van vrienden en familie hun een serenade bracht tijdens hun doopsel? Heel bijzonder. Het feestvarken zelf gedroeg zich trouwens voorbeeldig toen het koude water uit de doopvont over haar hoofd werd gegoten.

Het feestvarken  samen met haar trotse grote zus:

IMG_7252

Na de doopviering konden mijn vriend en ik gelukkig meerijden met de broer van onze kameraad naar feestzaal De Veldblomme. De afstand was net iets te groot om te voet te overbruggen (zo’n veertig minuten stappen). Het concept van de feestelijkheden was simpel: iedereen bracht iets meer. Het resultaat was werkelijk een overdaad aan eten. Mijn vriend en ik hadden twee grote taarten van Les Tartes de Françoise meegenomen: de chocoladetaart en de kaastaart met speculoos, mijn twee favorieten. Ter plekke kreeg mijn vriend de taak toebedeeld om de zakouskis te maken. Dat ging verrassend vlot. Altijd al geweten dat er een culinair genie schuil gaat in mijn vriend. Verder waren er heerlijke zelfgemaakte quiches en een lekker stukje kaas gaat er ook altijd wel in. We hadden fijne gesprekken met de aanwezigen en genoten van het mooie weer (wat een contrast met al die mist op zaterdag).

IMG_7261

IMG_7262

Vlak voor de deur van de Veldblomme stopte een bus van de Lijn die ons zonder problemen naar het station van Gent-Sint-Pieters bracht. Uiteindelijk geraakten we redelijk vlot op onze bestemming met het openbaar vervoer en een beetje hulp van sympathieke chauffeurs, maar eerlijk, je bent wel een stuk langer onderweg dan met de wagen.

Op stap in De Pinte

Zaterdag spoorden mijn vriend en ik ‘s ochtends naar De Pinte. Een treinrit die normaal (inclusief overstap in Gent-Sint-Pieters) zo’n anderhalf uur duurt, maar dankzij de werken in Brussel-Zuid een kwartier langer duurde.

Onze vrienden stond ons, samen met hun twee dochters al op te wachten in het station. Amai, die dochters hadden een klein groeispurtje doorgemaakt! Niet te geloven dat de oudste volgend jaar al naar het eerste studiejaar gaat. Ik heb het lang ontkend, maar de realiteit begint me in te halen: ik word oud en de nieuwe generatie staat trappelend klaar om mijn plek in te nemen. Binnenkort wordt de eerste baby die in mijn vriendenkring geboren werd meerderjarig. Niet te geloven.

We lunchten gezellig samen in Italiaans restaurant La Pineta. De ober apprecieerde mijn pogingen om het stof van mijn Italiaans te blazen en de twee jongedames in ons gezelschap gedroegen zich voorbeeldig. Echt, wat een dotjes van meisjes! De spaghetti met zeevruchten was overheerlijk, maar het was de zabaglione die met de hoofdprijs ging lopen. Zó lekker!

IMG_5430

IMG_5431

De rest van de namiddag deden we niet veel wereldschokkends. Het was lang geleden dat we mekaar gezien hadden, dus stof genoeg om bij te praten, maar het was toch vooral de levendige oudste dochter die met dee aandacht ging lopen. Dat we op de terugrit tijdens de overstap in Gent nog tijd hadden om een smoothie te gaan halen, was een fijne extra bonus.

Barbecue in De Pinte

Exact een jaar na onze vorige afspraak bevond ik mij opnieuw in De Pinte voor een heerlijke barbecue met onze vrienden. Het weer was even warm als de vorige keer, zij het iets onweerachtiger. Maar hét grootste verschil was uiteraard dat dat buikje van vorig had plaatsgemaakt voor een wolk van een baby met schattige bolle wangen en een glimlach die alle harten veroverde. Het was ook supermooi om te zien hoe trots de grote zus was, geen spoortje jaloezie te bespeuren.

De grote zus en ik puzzelden samen en maakten als herinnering exact dezelfde selfie als een jaar geleden. Twee blonde meisje met een grote zonnebril en een brede glimlach op hun snoet. Bleek dat ik zelfs toevallig dezelfde outfit aan had als het jaar voordien.

Het eten smaakte me geweldig (die lamsbout!) en het zelf gemaakte champagne-ijs had misschien niet helemaal de juiste consistentie, maar was wel heerlijk verfrissend.

IMG_7255

Volgend jaar opnieuw? Maar dan hopelijk wel met mijn vriend erbij!

Barbecue in De Pinte

Heerlijk geslapen na het Beste Communiefeest Ooit. Een beetje te lang, zo bleek, want toen ik mij rond kwart na negen losmaakte van mijn verrassend comfortabele luchtmatras, bleek iedereen al lang gegeten te hebben en druk bezig met de opruim. Die was al zo ver gevorderd dat ik mij zelfs niet nog een klein beetje kon nuttig maken. Woeps.

We praatten nog wat na en toen was het al tijd om mij opnieuw naar het station van Kortrijk te laten brengen. In Kortrijk nam ik de trein naar De Pinte, kwestie van dit verlengde weekend twee vliegen in één klap te slaan. De datum voor deze afspraak lag al lang vast, nog voordat we de knoop om naar Genève te verhuizen hadden doorgehakt. Toevallig kwam de combinatie met het communiefeest de dag voordien perfect uit. Kortrijk en De Pinte liggen helemaal niet zo ver van mekaar verwijderd en zo kon ik mooi tegen lunchtijd in De Pinte zijn.

Ik had onze vrienden laten weten wanneer mijn trein zou arriveren en ze zouden me te voet tegemoet komen. Doordat ik echter aan de andere kant van het spoor was uitgestapt misten we mekaar. Het kostte ons twee telefoontjes en een hoop verwarring (er zijn twee tunnels onder het spoor in De Pinte) om elkaar eindelijk te vinden. Het was een blij weerzien met onze vriendin en haar schattige dochter (haar man was nog inkopen aan het doen voor de lunch). Het merkbaar dikker buikje van onze vriendin deed vermoeden dat er gezinsuitbreiding op komst was. En jawel! Fijn nieuws, want die tweede zwangerschap was niet bepaald van een leien dakje gelopen.

Het dochtertje van onze vrienden was een beetje ziekjes, maar dankzij de wonderen van de moderne geneeskunde (kuch, perdolan) leek ze er niet zoveel last van te hebben. We brachten samen een erg gezellig middag en namiddag door, buiten op het terras in de tuin. In de schaduw van een parasol, wel te verstaan, want de vlakke zon was echt té heet, zelfs voor een zonneliefhebber als mezelf.

Een heerlijke barbecue in goed gezelschap. Meer moet dat echt niet zijn! En de NMBS bracht mij ‘s avonds zonder problemen terug naar Leuven. Dat mag ook gezegd worden!

IMG_4159[1]

Een gezellige avond in De Pinte

Het was, denk ik, al bijna twee jaar geleden dat we onze vrienden nog eens gezien hadden. De combinatie van hun verhuis naar De Pinte, de geboorte van hun dochter en een job in het DKO waardoor onze vriendin vaak op zaterdag moet werken, maakte dat het gewoonweg niet eerder lukte om af te spreken. Gelukkig is de elfde november een feestdag waarop iedereen vrij is. De combinatie met de cocktailparty de dag voordien maakte dat ik mij niet helemaal in topvorm voelde, maar het was fijn hen terug te zien.

Onze vrienden waren nog geen haar veranderd, maar hun dochter, die we voor het laatst gezien hadden toen ze nog een baby was, had zich ontpopt tot een vrolijke en sociale tweejarige. Het deed me enorm veel plezier dat ons cadeautje zo goed in de smaak viel. Ik had een setje gekocht met een bord, een kommetje, een lepel en een bekertje met daarop een egel. De jongedame heeft er de hele avond mee zitten spelen in haar keukentje en ook haar avondmaal heeft ze uit haar nieuwe bord gegeten. Een schot in de roos!

We werden op culinair vlak trouwens in de watten gelegd! Met dim sum, een kalfsstoofpotje naar oud familierecept en een Brusselse wafel met ijs als dessert. Alleen had wat mij betreft de verwarming een tikkeltje hoger mogen staan. Mijn neus raakte helemaal onderkoeld, daar in De Pinte.

IMG_2123

IMG_2124