Vroeg opgestaan om bijna exact hetzelfde ontbijt als gisteren aan te treffen in de ontbijtruimte. Nog steeds geen fan van dat toast brood, maar hey, we hebben het gezellig, zo onder ons vieren aan de ontbijttafel.
Vandaag laten de weergoden ons in de steek. Het is een pak frisser dan gisteren en in onze huurwagen onderweg naar de Sacra di San Michele worden we een paar keer overvallen door een regenbui. Niets dramatisch, maar toch vrees ik dat mijn kledij niet geheel aangepast is aan de huidige temperaturen (een frisse vijftien graden).
Na een rit van iets meer dan een uur en een kwartier parkeren we de wagen op de parking en wandelen we een twintigtal minuten naar boven tot we de ingang van de Sacra di San Michele bereiken. Daar aangekomen blijken dat shorts en rokjes boven de knie verboden zijn in de heiligdom. Vervelend, want laat dat nu net de outfit zijn waarin wij allen uitgedost zijn. En dan te bedenken dat we op voorhand de site geconsulteerd hebben om na te gaan wat de dress code was. Nu, ik ben er vrij gerust in: een eenzame dame bemant de kassa voor de tickets, de souvenirshop én de camera’s in het heiligdom. Ik denk niet dat ze ons gaat buiten sjotten omdat onze knieën niet bedekt zijn.
Met onze op voorhand gekochte tickets passeren we zonder problemen het draaihek en lopen we snel voorbij de groep scholieren die vlak voor de ingang naar hun leerkracht staat te luisteren. Kwestie van in alle rust van het heiligdom gewijd aan Sint-Michiel te kunnen genieten. En amai, we zijn onder de indruk van de Sacra di San Michele. Wat een betoverende plek! Wat een fenomenale uitzichten! Geen wonder dat deze abdij als inspiratie diende voor ‘De naam van de Roos’ van Umberto Eco. En de grauwe regenwolken maken het geheel enkel dramatischer.
