Couscous bij deBuren

Yep, deze week bracht ik twee keer mijn lunchpauze door bij deBuren. De vertoning van een reportage over de geheimen van de authentieke Marokkaanse couscous in combinatie met een couscous buffet, verzorgd door tante Bahija, waren voldoende om mij over de streep te trekken. Mijn vriend is geen echte fan van couscous, daarom we trekken, tot mijn grote spijt, zelden naar restaurants waar ze dit gerecht serveren. Deze kans mocht ik dus niet laten schieten.

En jawel, ik werd niet teleurgesteld. De reportage van schrijver Abdelkader Benali en zijn vrouw Saida Nadi-Benali bood mij de gelegenheid om meer te leren over de tradities van de Marokkaanse keuken, een keuken waar ik minder goed bekend mee ben. Hét interessantste onderdeel van de reportage, was het bezoek aan een traditioneel Marokkaans gezin in de bergen (drie generaties onder één dak), waar de vrouwen van het huis toonden hoe de couscous bereid werd. Het werk dat kruipt in het met de hand malen van de tarwe en vervolgens het draaien van de couscousballetjes is behoorlijk indrukwekkend. Ik zou het geduld niet kunnen opbrengen om een dag lang bezig te zijn aan de bereiding van slechts één gerecht. Na de reportage volgde nog een interview met de makers en daarna liet mijn collega haar kookboek signeren door de auteurs. Ze straalde helemaal, want ze is een grote fan van het programma Chez Benali én de Marokkaanse keuken.

En oja, ik overat mij een beetje aan de heerlijke couscous! Hieronder een foto van mijn eerste bord (van de drie).

Chocolade overdosis

Deze middag hadden mijn collega’s en ik nog een gaatje na een behoorlijk fletse spaghetti bij de Monk. Op aanraden van één van mijn collega’s trokken we naar Frederic Blondeel voor een chocoladedessert. Jawadde, lang geleden dat ik nog zo’n fenomenale chocolademelk gedronken heb. Dik en smeuïg van de échte chocolade (en wellicht ook wat room). De brownie die ik daarbij at, was eveneens hemels. Toegegeven, de combinatie was misschien wat van het goede teveel, wat een fameuze namiddagdip tot gevolg had. Maar wat een genot!

En zo heb ik dankzij mijn collega’s alweer een nieuwe Brusselse hotspot leren kennen. Ik ga zeker nog eens terug gaan om een doosje pralines te kopen.

Ontmoeting tussen mode en kunst op de 32ste verdieping

Dinsdagavond was ik uitgenodigd voor een rondleiding doorheen de nieuwe tentoonstelling ’RECOLLECTION – ART & FASHION’ van Belfius. Deze rondleiding was niet mijn eerste kennismaking met de Belfius Art Collection, maar het was wel de eerste keer dat ik (een deel van) de collectie kon bewonderen in de nieuwe tentoonstellingsruimte in de Belfius-toren aan het Rogierplein. Fantastische plek om te genieten van een portie kunst!

De tentoonstelling ’RECOLLECTION – ART & FASHION’ biedt de bezoekers een nieuwe kijk op de Belfius Art Collection door de kruisbestuiving met Belgische modeontwerpers. Een zestigtal werken van Belgische kunstenaars, zoals Rubens, Pourbus, Théo Van Rysselberghe, Jef Verheyen, Jo Delahaut en Rinus Van de Velde gaan in dialoog met stukken uit het ModeMuseum Antwerpen, uit privécollecties of met originele ontwerpen van nieuwe stylisten. Het fantastische decor van de tentoonstelling is van de hand van KRJST Studio.

Ik moet zeggen dat ik erg genoten heb van de tentoonstelling (en uiteraard de hapjes, de drankjes en de babbel achteraf). De tot in de puntjes verzorgde opstelling is bijzonder creatief en de modecreaties staan moeiteloos hun mannetje tussen de kunstwerken uit de collectie, meer nog de confrontatie tussen beide vond ik een echte meerwaarde. Dat mode kunst is, daar hoeft niemand nog aan te twijfelen!

Ik laat jullie even meegenieten van mijn favoriete combinaties:

Met een bijzondere vermelding voor het mooie werk ‘Nest’ van jonge beeldhouwer Thomas Lerooy. Heel fijn dat we via een filmpje de totstandkoming van dit werk konden volgen.

Bedankt voor de uitnodiging, Bruno! Ik heb genoten van mijn dag vol met kunst.

Op stap met de collega’s

Donderdagavond stond er alweer een after work drink met de collega’s op het programma. De opkomst was minder groot dan andere keren, maar het is niet de kwantiteit die telt maar de kwaliteit, nietwaar?

Plaats van afspraak was ditmaal de Brewdog vlakbij het centraal station. Na eerdere prettige ervaringen, viel dit bezoekje een klein beetje tegen. Let op, de cava aan vijf euro het glas was nog steeds uitstekend, maar om de één of andere reden vonden ze het nodig om de aanwezig dj het volume al omhoog te laten draaien rond een uur of zes ‘s avonds. Nog wat te vroeg om de party te starten, wij wilden gewoon gezellig bijpraten.

Het voorstel om de Brewdog achter ons te laten en ergens samen te gaan eten, viel dan ook bij iedereen in goede aarde. Na een brainstorm van bijna drie kwartier (besluitenloosheid van grote groepen mensen, ik word daar altijd een beetje zenuwachtig van). hakte ik uiteindelijk zelf de knoop door en reserveerde ik een tafel voor acht bij de Fanny Thai.

De gezellige avond werd aldaar verder gezet met lekker Thais eten en een veel te zoete witte wijn (onze sommelier in opleiding had pech met haar wijnkeuze).

A fun evening was had by all.

Opening BOZAR Electronic Arts Festival

Donderdag was ik uitgenodigd op een uitwisselingsproject tussen Nederlandse en Duitse collega’s die met dezelfde materie als ik bezig zijn. Heel inspirerende gesprekken gehad en interessante connecties kunnen leggen.

De dag werd in stijl afgesloten op de opening van het BOZAR Electronic Arts Festival. Alhoewel het al de vijfde keer is dat BOZAR dit festival organiseert, was het de eerste keer dat ik deelnam. De speeches hadden ze wat mij betreft gerust mogen skippen. Ongelooflijk saai en dat voor een festival dat zich als doel stelt boeiende kruisbestuivingen tussen kunst en technologie in de kijker te zetten. Ik had al bijna rechtsomkeer gemaakt. 😉

Gelukkig was de tentoontelling andere koek. Zeer knappe werken, al stelde ik me bij sommige werken wel de vraag of het hier nog wel over kunst ging, aangezien de nadruk zo sterk op het technologische aspect lag. Ik denk hierbij aan de kunstmatige ledematen en de andere toepassingen die zich in de medische sector situeerden.

Oja, fan van deze ongelooflijke schoenen!

De lekkere boterham met mozarella in het gloednieuwe Victor Bozar café in gezelschap van de mensen die ik tijdens de uitwisseling had leren kennen, was de perfecte afsluiter van de dag.

Girls night out!

Op stap gaan met ons vriendinnengroepje van acht collega’s is altijd een hele onderneming. De eerste horde die genomen moet worden, is een datum vinden die in ieders agenda past. Als deze onderneming tot een goed einde gebracht is, volgt de volgende uitdaging: beslissen waar we iets gaan eten. Na zware en moeizame onderhandelingen wordt dan eindelijk de knoop door gehakt en kan het plezier beginnen!

Ditmaal zakten we niet naar Leuven af voor ons avondje uit. We werden immers op het aperitief verwacht bij onze recent van Leuven naar Brussel verhuisde vriendin. We bewonderden haar spiksplinternieuwe appartement in de Marollenwijk en dronken een flesje cava (of twee) om te klinken op deze nieuwe fase in haar leven. En we hadden nog meer redenen om te klinken. Een andere vriendin maakte het nieuws bekend dat ze zwanger was. Heel blij voor haar, want haar eerste zwangerschap is niet zo goed afgelopen. Je zag dat ze nog niet voluit durfde genieten van dit nieuwe leven in haar buik, maar dat komt ongetwijfeld nog.

Ons avondmaal aten we in restaurant Easy Tempo niet zo ver van het appartement van onze vriendin. Een no nonsense Italiaans restaurant dat mij toch ietwat teleurstelde. Ik bestelde één van mijn lievelingspasta’s: spaghetti alle vongole, maar vond slechts elf schelpjes in mijn gerecht. Dat mocht gerust wat meer zijn. De limoncello als afsluiter werd daarentegen zeker geapprecieerd!

Zoals dat meestal gaat als je in gezelschap van vriendinnen bent, vloog de tijd. Een groep van acht personen is spijtig genoeg net iets te groot om alle gesprekken goed te kunnen volgen. Dus ik heb naderhand altijd het gevoel dat ik een hoop gesprekken half gevoerd heb. Misschien moeten we onze frequentie van samen op stap gaan verhogen zodat we minder te vertellen hebben als we elkaar weerzien. 😉

Een zonovergoten wandeling doorheen Brussel

Gisteren vond onze jaarlijkse sportieve teambuildingactiviteit plaats. Vorig jaar eindige deze dag helemaal natgeregend en verkleumd. Dit jaar troffen wij echter een uitzonderlijk mooie, zonnig zomerdag in wat ongetwijfeld de geschiedenis zal ingaan als de warmste septembermaand aller tijden (totdat dit record over een paar jaar opnieuw verbroken wordt als gevolg van global warming). Uitgedost in mijn meest fleurrijke zomerkleedje met daaronder mijn wandelsandelen, wandelde ik met acht andere collega’s 14 kilometer doorheen Brussel. Een wandeling die ons van het Atomium, langs Thurn&Taxis, via de Vismarkt naar Brussel Centraal bracht. De wandeling op zich vond ik niet bijster spectaculair, maar daar draait het in deze niet om. Het gaat immers om het gezellig samenzijn met collega’s. Zo’n wandeling leent zich immers goed tot gesprekken die de werksfeer overstijgen. Heel aangenaam om je collega’s eens op een andere manier te leren kennen.

Uiteraard levert een zonovergoten editie geen echt heroïsche verhalen op, maar deze editie zal herinnerd worden als die met het Beste Weer Ooit en de editie dat alles zo vlot ging dat we veel eerder dan verwacht uitgewandeld. Ok, toegegeven de beslissing om het traditionele middagmaal te vervangen door een picknick zal daar ook wel voor iets tussen zitten (één van de vorige edities brachten we méér dan een uur al wachtend op ons eten door). We hadden dus meer dan voldoende tijd om naar het einde van de wandeling toe een ijsjespauze in te lassen bij ijssalon Gaston op de Vismarkt. De ideale afsluiter van een perfecte dag!

Picknick op het dak van de Beursschouwburg

Onze ex-collega was op het werk voor een vergadering en da’s altijd een goeie reden om gezellig samen te gaan lunchen en herinneringen op te halen. Een collega met West-Vlaamse roots die nu in Brussel woont, kwam met het voorstel om te gaan picknicken op het dak van de Beursschouwburg. Zeg tegen mij het woord ‘dakterras’ en je hebt mijn volle aandacht. Allen ben ik niet het type om ‘s ochtends wat vroeger op te staan om boterhammetjes te smeren. Gelukkig kon je ter plekke ook een lunchbox krijgen.

En jawel, de suggestie was een schot in de roos. Deze lunchbox van AUB-SVP was niet alleen ecologisch verantwoord, het smaakte nog geweldig ook! Heel fijn om samen met de collega’s in het zonnetje te kunnen genieten van een hapje en een drankje. Alleen jammer dat het rabarbersap op was. Gelukkig kon ik nog net het laatste bodempje uit de fles te pakken krijgen, alvorens noodgedwongen op appelsap over te moeten schakelen.

Aanrader voor wie in Brussel werkt en tijdens de lunch wil genieten van de mooie laatste zomerdagen.

After Work met de collega’s

Tijdens de zomervakantie ligt het werktempo op mijn werk altijd wat lager dan gewoonlijk. Veel collega’s zijn met verlof en we krijgen minder opdrachten binnen dan doorheen het jaar. Een ideaal moment om een after work drink te organiseren. Plan A was een bezoekje brengen aan Brussel Bad, helaas gooiden de weergoden roet (of beter gezegd: regen) in het eten. Het werd dus Plan B: iets drinken in Scott’s Bar.

Ondanks de vakantiemaanden was de opkomst hoog. In totaal zo’n twaalf personen. De meesten moesten echter vroeg naar huis, dus doorzakken in Brussel was ditmaal geen optie. Van al die glaasjes cava had ik echter een serieus hongertje gekregen. Ik sms’te mijn vriend dat ik om 20.08u terug in Leuven zou zijn en of hij zin had om iets te gaan eten. Al een geluk voor mijn lege maag dat hij dat wel zag zitten. Een portie mosselen van bij L’Etoile d’Or waren de perfecte afsluiter van de dag. Overheerlijk! <3

Lunchen op het dak van een parkeergarage

Op aanraden van een collega reserveerden mijn vriend en ik een tafeltje voor een zomerse lunch op Rooftop 58, een pop-up restaurant/bar op het dak van Parking 58 met een adembenemend uitzicht op Brussel. De locatie is op zich al bijzonder, de tijdelijke constructie die op het dak gebouwd werd maakt de ervaring helemaal af. Jammer dat dit restaurant op 30 september alweer de deuren sluit. Reserveer dus snel een tafeltje als je het zelf wil proberen.

De gerechten die chefkok Sang Hoon Degeimbre, Kok van het Jaar 2016 volgens Gault&Millau, voor ons creëerde:

Rollade van gemarineerd rundsvlees, vergezeld van gegrilde aubergine met miso en venkel
Liernu seizoensgebonden groentjes met gelacteerde jus en dille olie
Kabeljauw met grootmoeders appelsap en een emulsie van ansjovis
Wortelen, viooltjes, witte chocolade en bloemen

Een feest voor de ogen én de smaakpapillen!

Yet Another Blog

Life on my side

brussel