Babybezoek

Tweede keer, goeie keer, zoals ze dat zeggen. Na het akkefietje met de stenengooiende jongeren dinsdagavond, was er niets dat vrijdag het bezoekje aan mijn oud-collega en zijn kersverse dochter in de weg stond. Ik fietste op mijn Velo naar een deel van Antwerpen waar ik nog nooit geweest was. Gelukkig had mijn vriend mijn gsm-houder meegenomen naar België en wees googlemaps mij zonder problemen de weg.

In het prachtige appartement van mijn oud-collega en zijn vriendin maakte ik kennis met hun schattige dochter, voorzien van bolle wangetjes om in te bijten. Ik was een beetje verbaasd dat de baby donker haar had (mijn collega is blond, net als ik), maar die kleur kan natuurlijk nog veranderen. Mijn collega was alleszins apetrots op zijn dochter. En terecht! Een stevige brok girl power!

We brachten samen een heel fijne avond door. Gewoon gezellig kletsend op de zetel met een glaasje schuimwijn en vertrok pas nadat de zon al een tijd onder was gegaan. Meer moet dat echt niet zijn.

yab en het gefnuikte babybezoek

Het was te denken, voor die ene keer dat ik eens op een deftig uur het werk verliet, omdat ik afgesproken had de pasgeborenbaby van een collega te bewonderen, stak de NMBS stokken in de wielen. Of beter gezegd: gooiden een aantal jongeren stenen vanaf een brug naar een voorbijrijdende trein. Waarom het meer dan een uur duurde om vervolgens de sporen tussen Schaarbeek en Brussel Noord weer vrij te geven, geen idee. De jongeren in kwestie zijn zelfs niet eens opgepakt. Feit is dat mijn afspraak jammerlijk de mist in ging. Je kan moeilijk om kwart na negen nog komen aanzetten bij een koppel dat pas hun gezin heeft uitgebreid.

IMG_8315[1]

IMG_8316[1]

Gelukkig is gedeelde smart, halve smart, want enkele andere collega’s bleken ook her en der vast te zitten. En in Centraal liep ik een kameraad tegen het lijf die in hetzelfde schuitje zat. Konden we wat tegen elkaar zuchten ende klagen.

Tja.

Babybezoek The Day After

Laat me zeggen dat ik me de vrijdag na mijn afscheidsfeestje niet echt in topvorm voelde. Gelukkig startte mijn werkdag met een plaatsbezoek aan een Brusselse locatie waar mijn bedrijf in september een groot evenement zal organiseren. Niet dat ik daar zelf nog bij zal zijn, maar mijn collega wilde graag dat ik hem vergezelde. De ideale manier om een kater te verwerken. Al waren het in dit geval vooral mijn voeten die me parten speelden. Te lang recht gestaan op te hoge hakken. De prijs van vrouwelijke ijdelheid.

Gelukkig was ik tegen de avond genoeg gerecupereerd om op babybezoek te gaan bij vrienden in Heverlee. Wat droombaby is hun tweede zoontje. Zo’n braaf kindje! Geen kik gegeven tijdens het ganse bezoek én dan mooi de oogjes open gedaan om te poseren voor de foto met zijn mama en papa. Ik vond persoonlijk dat de nieuwe aanwinst erg leek op zijn oudere broer, maar dat kan natuurlijk nog veranderen. Hopelijk wordt de nieuwe baby net zo’n goedlachs mannetje als zijn broer!

Mijn neefje heeft een baby!

Voorbij zijn de tijden dat we samen tikkertje speelden, zandkastelen ontwierpen of kampen bouwden in het bos. Mijn neefje (tweede in een rij van vier zonen) is papa geworden. Een meisje in een bastion van mannen. Benieuwd wat dat zal geven!

Deze eerste mei was hét geknipte moment om mijn achternichtje te gaan bewonderen. Mijn vriend en ik spraken met mijn broertje en zijn vriendin af om samen naar Antwerpen-Centraal te sporen. Veel keuze aan treinen hadden we niet, maar om de twee uur reed er toch een trein van Limburg over Leuven naar Antwerpen. Een korte wandeling later kwamen we aan bij de woonst van mijn vriend. Een woonst die mijn neef en zijn vriendin voor het eerst betrokken na terugkomst uit het ziekenhuis met hun kersverse dochter. Het bed moesten zijn ouders ‘s de avond voordien nog ineen vijzen. Kwestie van zoveel mogelijk grote veranderingen ineens achter de rug te hebben. 😉

Mijn neef en zijn vriendin hadden smakelijke hapjes voor ons voorzien en na hun dochter uitgebreid bewonderd te hebben (wat een braaf kindje!) kregen we een rondleiding in hun nieuwe huis. Mijn neef heeft de maanden na de aankoop al flink gewerkt, maar er is nog veel werk voor de boeg. Niet ideaal met een baby’tje in huis, maar moeilijk gaat ook, zeker?

De namiddag vloog voorbij en we namen afscheid met de belofte nog eens terug te komen voor een zomerse barbecue (als mijn vriend en ik dan toevallig in het land zijn).

Alvorens terug te keren naar Leuven/Limburg gingen we nog snel ramen eten bij de Wagamama. Best wel ok, maar niet te vergelijken met échte Japanse ramen. Misschien bij gelegenheid nog eens naar Zaventem sporen. 😉

Een zonnig babybezoek

Na een naar mijn aanvoelen eindeloos grijs en koud voorjaar, lijkt het alsof de lente eindelijk definitief is aangebroken. Ter gelegenheid van het zomeruur haalde de zon haar warmste stralen boven. Mijn vriend en ik hadden een rustige zondag voor de boeg, met enkel een babybezoekje in de namiddag. Omdat de kersverse baby in Kessel-Lo woonde, zagen we de kans schoon om optimaal van het mooie weer te profiteren en tot ginder te wandelen. Heerlijk, die zonnestralen op mijn gezicht!

De tien dagen oude baby leek een modelbaby recht uit een catalogus geplukt. Zó braaf en rustig. Oogjes wijd open om te poseren en de zwarte haartjes mooi in de plooi, als een volleerd fotomodel. Die nieuwsgierige blik zal haar ongetwijfeld nog ver brengen in het leven! We genoten van een drankje op het heerlijk zonnige terras van onze vrienden en klonken op zoveel pril geluk. Ondertussen lag de baby wat rond te kijken in haar koets, goed afgeschermd van die schadelijke UV-stralen. De gebakjes die onze vrienden gehaald haren, waren minder mijn ding: ik ben niet echt een liefhebber van slagroom en crème-au-beurre en al deze gebakjes waren rijkelijk met één van beide afgewerkt. Behalve de rijsttaart, maar die was teleurstellend droog. Al een geluk dat de trotse mama dat zelf ook vond.

De minder lekkere gebakjes namen niet weg dat ik erg genoten heb van een ontspannende namiddag in de zon in fijn gezelschap. De korte wandeling naar huis was de kers op de taart.

En nu is het tijd voor sushi en een Game of Thrones aflevering!

Baby’s en quiches

‘t Was geleden van begin december dat mijn vriend en ik nog eens op babybezoek gingen. Het lijkt erop dat de babyboom in onze vriendenkring zo langzamerhand begint af te nemen. Ondertussen hebben de eerste kinderen zowaar al hun vormsel gedaan (en ik mezelf maar wanhopig proberen wijs te maken dat ik niet oud ben).

Omdat ik uit goede bron weet dat een lekkere maaltijd op tafel toveren die eerste weken na de geboorte niet zo voor de hand liggend is, bestelden mijn vriend en ik quiches bij onze favoriete Leuvense traiteur om zondagavond samen met de trotse ouders en hun oudste zoon op te eten. De baby hield het bij borstvoeding. 😉 Grote broer (net de twee jaar gepasseerd) was duidelijk dol op zijn kersverse broertje. Hij poseerde superlief en met een grote glimlach voor de foto. Echt schattig om te zien. De ouders zagen er ook vrij uitgerust uit om een baby van nog geen twee weken in huis te hebben. Blijkbaar gunde hun jongste zoon hen al een paar uren na mekaar nachtelijke slaap.

De quiches (nochtans een portie voor twaalf personen) raakten tot mijn grote verbazing helemaal op. We zullen allemaal grote honger gehad hebben. ‘t Was dan ook naar goede gewoonte weer geweldig lekker! En de vanillepudding met hagelslag als dessert was de perfecte throwback naar mijn jeugd om de avond af te sluiten.

‘t Zal je maar overkomen

‘s Avonds laat geklop op de deur en vervolgens een baby voor de deur van je huis vinden. En da’s exact wat mijn collega is overkomen. Jawel, de “bewoner van het huis die gealarmeerd werd door geklop op de deur” zit twee bureaus van mij verwijderd. En zoals het een echte held betaamt, bleef hij, deze ochtend toen hij ons het verhaal deed, de bescheidenheid zelve. Een beetje overrompeld door de persaandacht, dat wel, maar hij bleef herhalen dat hij niets gedaan had wat een ander niet zou doen. En ik ben ervan overtuigd dat hij daarin gelijk heeft, maar toch, wat een ongelooflijk waanzinnig verhaal!

Tegen wil en dank, is hij op kantoor nu toch een beetje onze held!

Op babybezoek in Vilvoorde

Grappig, Vilvoorde is niet meteen een gemeente die hoog op mijn ‘te bezoeken’ lijstje pronkt en toch bracht het toeval mij maar liefst twee keer op één week naar het bouwvallige station van Vilvoorde.

Normaal gezien werden mijn vriend en ik zaterdag verwacht bij vrienden in Kumtich, maar deze afspraak werd verzet wegens conflicterende agenda’s en activiteiten. En zo kwam er tijd vrij om na de Koreaanse les naar Vilvoorde te sporen voor een babybezoekje. Mijn vriend pikte me op aan het station van Vilvoorde en samen reden we naar het AZ Jan Portaels. We troffen twee apetrotse ouders én grootouders aan. De baby bleek een flinke jongen die liever sliep dan at (de mama moest hem wakker maken om hem aan de borst te leggen). Het was fijn om te zien hoe gelukkig de ouders waren. De baby moest na 26 uur arbeid alsnog met een keizersnede gehaald worden, maar de moeder was al bijna helemaal gerecupereerd van deze ingreep. Sterke dame!

We dronken champagne, toastten op het nieuwe leven en maakten veel foto’s als herinnering voor de mama en papa. Blij voor onze vrienden! <3

Noedelsoep en blonde jongens

Hoe mooi en idyllisch Kruibeke ook moge zijn, er geraken op een weekavond is niet bepaald een lachtertje. En dan mochten we al van geluk spreken dat mijn vriend het lumineuze idee had de wagen ‘s ochtends naar het station van Mechelen te rijden en van daaruit de trein naar Brussel te nemen. Zo konden we ‘s avonds ten minste toch al de Brusselse files vermijden. Maar ja, hoe gaat dat, eerst wat vertraging met de trein en dan files rondom Antwerpen, alles bij mekaar geteld deden we toch anderhalf uur over de rit naar trotse ouders Kato en Dieter.

Gelukkig was het fileleed snel vergeten, na de kennismaking met de kleine Adriaan. Wat een brave baby! Bijna even cool als zijn grote broer Isaak! We klonken in de tuin op het nieuwe leven, bliezen bellen, bewonderden de verbouwingswerken, maakten wat gezinsfoto’s en genoten van de heerlijke zomeravond. Toen ik na de overdaad aan aperitiefhapjes een heus noedelsoepje geserveerd kreeg, kon mijn avond al niet meer stuk. De gegrilde ananas met ijs, maakte de avond helemaal perfect.

Dat er gelachen werd met mijn superwarme slaapsokken, nam ik er dan ook met graagte bij.

Die doopsuiker houden we nog wel te goed! 😉

De tijd van het jaar?

Het regent baby’s in onze kennissenkring, maar liefst drie geboortes, één zwangerschapsaankondiging én een adoptie in de voorbije twee maanden. Gisteren hebben we al een eerste babybezoekje in het Virga Jesse ziekenhuis van ons lijstje kunnen schrappen, morgen volgt het volgende. De onderhandelingen met mijn vriend zijn geopend over het bezoekje aan het schattige adoptiekindje. Singapore is niet bepaald bij de deur… 😉

Yet Another Blog

Life on my side

baby