World Choir Games in Antwerpen

De laatste zaterdag van oktober spoorden mijn vriend en ik naar Antwerpen, omdat ik VIP-tickets had voor openingsceremonie van de World Choir Games. We hadden voor de gelegenheid twee overnachtingen geboekt in het Lindner hotel, zodat we er een heus verjaardagsweekend van konden maken. Aangezien de weersvoorspellingen voor het weekend niet al te fameus waren, waren we voorzien van twee paraplu’s om ons te beschermen tegen de voorspelde regen.

Na onze koffers bij het hotel achtergelaten te hebben (de kamer was jammer genoeg nog niet beschikbaar), wandelden mijn vriend en ik doorheen de diamantwijk naar Luddites Books and Wines. Ik had immers vorig jaar van mijn toenmalige collega teamverantwoordelijken een bon van 120 euro voor deze zaak gekregen, die ik nog altijd niet verzilverd had. De zaak was echt prachtig met een mooi aanbod aan boeken. Helaas kom ik door de vele werkuren de laatste tijd niet meer aan lezen toe. Zelfs de twintig minuten sporen naar Brussel breng ik tegenwoordig door met het beantwoorden van mails. De bon zou dus in wijn omgezet worden.

We dronken een glaasje heerlijke biowijn als aperitief en aten olijfjes en crackers met hummus in de mooi ingerichte bar op de eerste verdieping. De rest van mijn bon besteedde ik aan de aankoop van zes flesjes biowijn. Heel handig: ik kon de wijnen gewoon thuis laten leveren, dat bespaarde ons alvast een hoop sleurwerk op de trein.

Oorspronkelijk waren we van plan geweest nog even terug te keren naar het hotel om in te checken, maar we zaten wat krap in tijd. We moesten immers nog een klein half uur op de tram zitten om op tijd in Grand Café deSingel te zijn, waar we om 16u werden verwacht voor een walking dinner. Een raar uur voor een walking dinner, maar hey, een gegeven paard moet je niet in de bek kijken, nietwaar? Continue reading →

After work met cava en risotto!

Eindelijk een betere locatie gevonden voor onze traditionele after work: het terras van het Muntpunt Grand Café. Echt blij om à la Mort Subite en de Scott’s Bar definitief achter ons te kunnen laten. Bye, bye, slechte en onverschillige bediening en slecht afgewassen glazen! We profiteerden van de laatste zonnestralen op donderdag om gezellig met zijn allen te drinken op de voorlaatste dag van de werkweek. Ook fijn: er zaten eens wat nieuwe gezichten bij de afterworkers. Altijd leuk om wat nieuwe collega’s te leren kennen. Met de reorganisatie zijn er massaal veel nieuwe mensen aangenomen, waarvan ik tot mijn scha en schande nog niet eens één derde ken, laat staan dat ik weet waarmee ze hun dagen vullen. Ideaal om mijn netwerk dus wat uit te breiden, zo’n after work. 😉 Zelfs de grote baas kwam even langs om op een flesje cava te trakteren. (Wellicht geïnspireerd door het feit dat hij mij met een ijsemmer met daarin een fles cava zag komen aandragen. Ik geloof in leading by example. ;-))

Toen de laatste zonnestraal achter de Brusselse gebouwen verdwenen was, werd het echt te koud om nog buiten te zitten en verkasten we naar binnen, om uiteindelijk met een groepje van acht die hards de straat over staken om te eindigen in de Ricotta & Parmesan, alwaar ik genoot van een heerlijke risotto aux cèpes et jus de veau.

En als kers op de taart pikten mijn collega en ik op de terugweg naar Leuven mijn vriend met de trein op aan de luchthaven van Zaventem. Soms zit alles mee!

Cocktails met de collega’s

Omdat niet alle collega’s van mijn team aanwezig konden zijn op de vorige drink, had ik op basis van de doodle meteen een tweede datum geprikt. Helaas, één na één regende het afzeggingen: wegens verlof, de zoektocht naar een huis, een spierscheur, last minute boodschappen,… Uiteindelijk waren we maar met vijf personen.

We lieten de geringe opkomst echter niet aan ons hart komen en trokken op voorstel van mijn hippe Brusselse collega’s naar cocktailbar Arthur Orlans. Een cocktailbar zo fancy dat je moet aanbellen om binnen gelaten te worden. Dat in combinatie met de boudoir-achtige inrichting maakte dat we het gevoel hadden een geheime wereld binnen te stappen. Dat vertaalde zich uiteraard in de prijs van de cocktails: veertien euro voor de goedkoopste cocktails op de kaart. Niet bepaald goedkoop, maar de kwaliteit was uitstekend en de gedroogde bananenschijfjes die erbij geserveerd werden, waren heel lekker.

Gezien de prijs hielden we het op één cocktail als aperitief en verkasten we daarna naar restaurant Publico voor een pasta gevolgd door een bijzonder calorierijk dessert. De pasta vond ik eerder gewoontjes, maar de tarte tatin was helemaal mijn ding. Wel handig, zo een aantal Brusselkenners in je team. Zo komt een mens nog eens ergens. Al blijkt bij nader inzien dat ik restaurant Publico al eens eerder bezocht had.

Ondanks dat we maar met vijf waren, vond ik het een heel geslaagde avond. In grote groepen blijven de gesprekken vaak op de oppervlakte en is het moeilijk om met iedereen te spreken. In een kleinere groep is er meer ruimte voor diepgaande gesprekken en ik sloot de avond dan ook af met het gevoel mijn collega’s weer wat beter te kennen.

Zomerse avond in Brussel

Dinsdagavond zakten we met wat collega’s af naar het Warandepark. Doel: gezellig samen iets drinken op het terras van pop-up bar Woodpecker Royal. Ondertussen zijn er heel wat collega’s met vakantie en deze week heb ik voor het eerst sinds januari gemerkt dat de werkdruk wat lager lag. Een welgekomen adempauze die maakte dat er zowaar tijd was om rond vijf uur de deur van het kantoor achter ons dicht te trekken en iets te gaan drinken met het team.

We waren in totaal met tien personen van mijn team. Een mooie opkomst! Het was heerlijk om samen te genieten van een drankje onder de schaduw van de bomen van het Warandepark en gewoon wat te kletsen. Over het werk, maar ook over de dingen die ons daarbuiten bezig houden. Het was nog steeds warm, maar de avondlijke hitte was draaglijk.

Ons groepje we druppelsgewijs kleiner terwijl de ene na de andere collega afscheid nam om de trein naar het thuisfront te nemen. Met een groepje van vier die hards zakten we vervolgens af naar Thais restaurant Manola III . We waren hier min of meer op goed geluk terecht gekomen, omdat het vlakbij het Warandepark was, maar het restaurant stelde niet teleur. Echt heel lekkere Thaise gerechten!

Een fijne avond, die ik afsloot op de trein in het gezelschap van mijn nieuwste medewerker, een collega die ik al lang ken (ik heb haar zelfs nog geworven) en die in september de overstap naar mijn team zal maken.

<3 mijn collega’s!

After work!

Of hoe de personeelsvergadering die afgesloten werd met een kleine drink in de cafetaria gezellig overliep in één van de meest succesvolle after works ooit. Denk dat we met een groep van ongeveer 30 personen waren. Eerst zaten we binnen bij de Scott’s Bar, maar nadat de heftige regenbui overgedreven was, trok de hemel open en konden we naar het terras buiten verhuizen. Enige minpuntje: door het goede weer van de voorbije dagen zat de Scott’s Bar volledig zonder cava. En zelfs na herhaaldelijk aandringen van onze kant, konden we het personeel niet overtuigen om naar een winkel te gaan om wat flessen in te slaan. Dus hield ik het maar bij een glaasje witte wijn en een cocktail (of twee).

After Work met de collega’s

Tijdens de zomervakantie ligt het werktempo op mijn werk altijd wat lager dan gewoonlijk. Veel collega’s zijn met verlof en we krijgen minder opdrachten binnen dan doorheen het jaar. Een ideaal moment om een after work drink te organiseren. Plan A was een bezoekje brengen aan Brussel Bad, helaas gooiden de weergoden roet (of beter gezegd: regen) in het eten. Het werd dus Plan B: iets drinken in Scott’s Bar.

Ondanks de vakantiemaanden was de opkomst hoog. In totaal zo’n twaalf personen. De meesten moesten echter vroeg naar huis, dus doorzakken in Brussel was ditmaal geen optie. Van al die glaasjes cava had ik echter een serieus hongertje gekregen. Ik sms’te mijn vriend dat ik om 20.08u terug in Leuven zou zijn en of hij zin had om iets te gaan eten. Al een geluk voor mijn lege maag dat hij dat wel zag zitten. Een portie mosselen van bij L’Etoile d’Or waren de perfecte afsluiter van de dag. Overheerlijk! <3

After work

Ondanks de moedige pogingen van het NMBS-personeel om onze after work te boycotten, mogen we toch wel spreken van een geslaagde opkomst, donderdagavond. Toegegeven, ongeveer de helft van de aanwezigen bestond uit collega’s die in ‘hellhole’ Brussel wonen, maar dat maakte het niet minder plezant. Ik kon zelfs mijn vriend overtuigen om een glaasje te komen meedrinken. Met z’n negenen slaagden we er toch in om twee flessen cava soldaat te maken en dan moet je weten dat de meeste mannen een biertje dronken.

De temperaturen vielen veel beter mee dan voorspeld (ligt het aan mij, maar zitten die weerberichten er tegenwoordig niet meestal glansrijk naast?) en het deed gewoon deugd om in de zon wat te babbelen en relaxen. Komt er tegenwoordig veel te weinig van, met het leven dat steeds sneller voorbij raast en ik die de confrontatie met de weg vliedende tijd niet altijd durf aangaan. Fijn om even te genieten van de kleine dingen des levens, zoals een terrasje en een treinrit langs Brussels Airport in het aangename gezelschap van mijn vriend en een toffe collega.

Fuck de terroristen

Netwerkevent in The Egg op dinsdag: afgelast.
Koreaanse les in het Korean Cultural Center op woensdag: afgelast.
Matsuri in Bozar op donderdag: afgelast.

Bijna werd de op donderdag geplande afterwork drink met de collega’s ook afgelast. Gelukkig waren er veel collega’s die na het werk toch zin hadden om samen iets te gaan drinken in Brussel, terrorismehoofdstad van de wereld. De opkomst voor deze afterwork in de Rooster’s was zelfs onverwacht groot, het was duidelijk dat veel mensen nood hadden om stoom af te laten na de aanslagen. Niets beter dan een lekkere cocktail om het gebeurde te verwerken en de Brusselse horeca een hart onder de riem te steken. In tijden als deze moeten we ons omringen met menselijke warmte en oprechte vriendschap, want je weet nooit wat de volgende dag brengt.

<3 mijn collega’s.

During and After Work

Deze donderdag stond helemaal in het teken van de naderende vakantie. Eén van de collega’s neemt twee maanden ouderschapsverlof tijdens de zomermaanden en organiseerde als (tijdelijk) afscheid een gezellige lunch onder collega’s. We zakten in totaal met negen personen af naar de Fanny Thai om te genieten van een goedkope, maar lekkere lunch. Spijtig dat er op het terras geen plaats meer was voor onze groep, want de zon had er duidelijk zin in.

Na het werk werden de banden met de collega’s nog wat strakker aangehaald in het zonnetje op het terras van Scott’s bar. De tijdens Happy Hour bestelde cocktails (caipirinha en een drankje op basis van schuimwijn, cointreau en verse ananas die helemaal niet vers was) gingen vlotjes binnen en naarmate er meer collega’s naar huis keerden, werd de stemming steeds vrolijker. En zo bleef ik alleen achter met drie mannelijke collega’s en kwam het gesprek, geheel buiten mijn wil om, plots op onderwerpen als lichaamsbeharing en anal bleaching. 😉 Altijd interessant om je collega’s op een andere manier te leren kennen. 😉

Terwijl de discussie ging over landingsbanen versus volledig kaal, zat mij vriend elders op een terrasje met zijn collega’s iets te drinken. Voor er erg in hadden was het al dik negen uur gepasseerd en besloten we toch maar richting Leuven af te zakken.

Ik nam afscheid van mijn collega’s die van plan waren ergens in Brussel een burger te gaan eten en sprak af met mijn vriend om dezelfde trein naar Leuven te nemen. Op weg naar het station kon ik het niet laten de Sint-Goedelekathedraal te vereeuwigen die lag te blinken in de avondzon. Prachtig gewoon.

Op de trein bestelden mijn vriend en ik het ideale eten om een opkomende kater de kop in te drukken: Indisch. We aten bijzonder marginaal achter onze pc met een filmpje en kropen op tijd in bed. Super dagje en dat in het midden van de werkweek!

Yet Another Blog

Life on my side

after work