afscheidsfeestje

Het laatste afscheidsfeestje van 2015

Je zou denken dat er na die resem feestjes van de laatste tijd een afscheidsfeestjesmoeheid zou optreden, maar voor het afscheid van meer dan 20 collega’s die overgaan naar een andere organisatie, doet een mens al eens moeite. Naar goede gewoonte vloeide de drank rijkelijk. Iets te rijkelijk, want twee jongedames die onze organisatie pas onlangs vervoegden, waren serieus boven hun theewater. Ook een manier om meteen een indruk te maken op je nieuwe collega’s. Zo kreeg ik allerlei interessante ontboezemingen over het liefdesleven van één van beiden te horen en werd nummer twee een beetje té familiair met één van onze afscheidnemende collega’s. Maar hey, iedereen heeft al eens een keertje te diep in het glas gekeken en we konden er allemaal mee lachen.

Eigenlijk was het de bedoeling om na het afscheidsfeestje nog in Leuven naar de opening van Circus en Co te gaan. En hoewel dit qua timing nog net gelukt zou zijn, had ik er gewoon geen zin meer in. Dus bleef ik gezellig thuis bij mijn vriend en keken we samen een filmpje. De boog kan niet altijd gespannen staan!

Afscheidsfeestje

Gisteren naar het afscheidsfeestje van vriend H. Hij vertrekt voor twee jaar naar Amerika om daar in een labo stamcelonderzoek te doen. Dat schijnt tegenwoordig de mode te zijn. Voor de feestelijkheden begaven we ons naar de Komeet op de Oude Markt. H had het zaaltje boven gereserveerd. Ik vond het zaaltje wat tegenvallen. Een beetje kaal, verschrikkelijk heet, onhoorbare achtergrondmuziek en het geluid van de babbelende mensen leek wel van de muren af te kaatsen. Heel moeilijk om elkaar te verstaan.

Komt daarbij dat ik een beetje in een grumpy mood was (waarschijnlijk veroorzaakt door chronisch slaapgebrek). Een grumpy mood waar zelfs geen drie mojito’s (de mojito’s in de Komeet zijn trouwens excellent, men zegge het voort) tegen opgewassen waren. Nochtans waren er genoeg leuke en interessante mensen op het feestje. En heb ik zelfs enkele toffe gesprekken gehad, met dank aan kameraad N, die er met zijn ontwapenende glimlach altijd in slaagt mij te charmeren.

Gelukkig zie ik vriend H volgende week nog op Leuven in scène, want het zou een beetje jammer zijn met een dubbel gevoel aan onze laatste ontmoeting voor het Grote Avontuur te moeten terugdenken.

Afscheid van de Australiëgangers

Ondanks het kleine accidentje van mijn vriend, zijn we er gisterenavond toch nog in geslaagd het afscheidsfeestje van bevriend koppel E, T en hun poppendochtertje M bij te wonen. ‘s Ochtends gebotst, ‘s namiddags al een vervang(huur-)wagen. Mijn vriend is met zijn gat in de boter gevallen bij zijn bedrijf .

Het was allemaal een beetje hektisch, want ik had om zeven uur schriftelijk examen van Russisch en het afscheidsfeestje was in Turnhout (= ver). Mijn vriend zou me rond acht uur (langer dan dat kon het examen niet duren, want zoveel woordjes hebben we nog niet geleerd) komen ophalen aan het CLT en onderweg moesten we nog een vriendin gaan oppikken. Op weg naar Turnhout kwamen we langs de plaats van het ongeval, maar mijn vriend had het trauma duidelijk al helemaal verwerkt. (‘t Is ne stoere!) Hij vertelde trouwens dat hij de enige was die na het ongeval een fluovestje droeg. Mensen: die fluovestjes zijn er voor uw veiligheid, doe ze aan!

‘k Voelde me om eerlijk te zijn niet echt in feeststemming. Ik was moe, had wat hoofdpijn en wilde liever in bed kruipen, maar ik vond het belangrijk om naar het afscheidsfeestje te gaan. Een mens vertrekt niet elke dag voor twee jaar naar Australië, he. Toegegeven, we gaan E, T en poppemieke M binnen een half jaar bezoeken, maar toch, ‘k wilde ze niet laten vertrekken zonder drie dikke afscheidskussen! 😉

En zo lagen we gisterenavond pas om half twee in bed en is er nog niet veel verbetering in mijn vermoeide toestand gekomen.