Van uitbollen nog geen sprake

Na vandaag werk ik nog welgeteld negen (9!) dagen op mijn huidige werk, maar van uitbollen is tot nu toe nog geen sprake geweest. Integendeel, deze week mag toch wel de geschiedenis ingaan als één van de meest stresserende in mijn carrière. Ik moest namelijk een presentatie geven over een topic dat ik niet honderd procent in de vingers had en dat voor een publiek van enkele Zeer Belangrijke Mensen. Failure was not an option. Dat die presentatie bij mij terecht kwam, had te maken van het feit dat één van mijn teamleden uitgevallen was en ik moest dus voor haar inspringen.

Natuurlijk heb ik al vaker presentaties gegeven en meestal ervaar ik op voorhand een zekere gezonde nervositeit, maar de presentatie donderdagochtend was toch van een ander niveau. Het onderwerp was erg technisch en tegelijkertijd redelijk controversieel en ik kon me in de verste verte niet voorstellen welke vragen er uit de monden van die Zeer Belangrijke Mensen zouden komen. Ik denk dat ik de ganse presentatie zeker tien keer geoefend heb, iets wat ik normaal gezien nooit doe.

Maar! Het loonde. Eens ik vertrokken was, voelde ik de zenuwen wegzakken en ging het heel vlotjes. De vragen die volgden op mijn presentatie waren bijzonder makjes. En ik voelde de spanning minuut na minuut wegebben.

En als beloning wachtte er mij in de cafetaria van het werk een heus koud buffet! Met gerookte zalm en perzik gevuld met tonijn en vismousse en pastasalades. Jay! Ideaal om een bodem te leggen voor mijn afscheidsfeestje, dat door een speling van het lot op dezelfde dag als de Belangrijke Presentatie gepland was!

koude schotel