Preview van de nieuwe PARCUM tentoonstelling ‘In beeld geboren’

Deze namiddag woonde ik een symposium over religieus erfgoed bij in de fantastische Abdij van Park. Altijd een plezier om op deze wonderlijke plek te zijn. En dat plezier wordt alleen maar groter als je daarnaast ook nog iets kan bijleren in de fantastisch mooie refter van de abdij met het schitterende stucwerk van Jan Christian Hansche. De receptie na de verschillende keynotes stelde niet zoveel voor, maar de zon scheen en het was heerlijk toeven op het bordes van het abtsgebouw. En alhoewel de verleiding groot was om gewoon te blijven babbelen in de zon met een glas in de hand, maakte ik toch van de gelegenheid gebruik om de preview van de nagelnieuwe tentoonstelling ‘In beeld geboren’ mee te pikken.

IMG_3261

Een dikke aanrader, deze tentoonstelling die terugkijkt op het ontstaan van de christelijke beeldcultuur, want het afbeelden van het goddelijke is ook in het christelijke geloof niet altijd even voor de hand liggend geweest. In de 8ste en 9de eeuw ontstond er zelfs een hevige beeldenstrijd in het Byzantijnse rijk rond de kwestie of Christus al dan niet mocht afgebeeld worden. Wie al eens een kerk van binnen heeft gezien, weet wie de strijd gewonnen heeft. 😉 (For the record: de iconodulen of beeldenvereerders.)

De tentoonstelling toont heel mooi hoe afbeeldingen van Christus weer andere afbeeldingen inspireren en legt ook linken met die twee andere grote godsdiensten: het jodendom en de islam, die heel anders omgaan met het afbeelden van het goddelijke. Je kan in deze tentoonstelling trouwens ook de oudste bekende kopie van de door brand beschadigde lijkwade van Turijn uit 1516 bewonderen. Erg boeiend. Gaat dat vooral zien, zou ik zeggen! Lees zeker ook deze mooie recensie.

IMG_3263

IMG_3264

IMG_3265

IMG_3266

IMG_3267

IMG_3268

IMG_3269

IMG_3272

IMG_3273

IMG_3274

IMG_3275

IMG_3282

IMG_3284

IMG_3286

Een schitterende herfstdag?

Vandaag waren de weergoden ons nog eens gunstige gezind. Zonde om op zo’n mooie dag binnen te blijven zitten, dus trokken we onze zomerkleren aan voor een wandeling richting Abdij van ‘t Park om daar de ikonen te bekijken. We waren niet de enigen die dit prachtige domein hadden uitgekozen voor een wandeling. Jong en oud genoten zichtbaar van de zon en de herfstkleuren. Een herinnering aan de mooie zomer die ons beloofd werd, maar er nooit kwam.

Op zo’n schitterende dag valt het moeilijk te begrijpen dat er mensen zijn die zo diep in de put zitten, dat ze geen andere uitweg zien dan een overdosis pillen slikken in combinatie met overdadig alcoholgebruik. Dit weekend is het nog goed afgelopen, maar het had anders kunnen eindigen. Er zijn ook dagen dat ik mij slecht voel en misschien komt er onnadenkend al eens het zinnetje: “ik wou dat ik dood was” uit. Maar ik kan mij moeilijk inbeelden hoe zwart het gat moet zijn waarin iemand zich bevindt die werkelijk tot uitvoering overgaat. 

Ik hoop dat niemand die deze blog leest, met gedachten aan zelfdoding rondloopt. Mocht dit toch het geval zijn, zoek alsjeblieft hulp. Praat erover. Neem iemand in vertrouwen. Ga in therapie. Het leven is heus de moeite waard, al lijkt dat even niet zo.

Mooie herfstnamiddag bij de Abdij van t Park

Bijen en abdijen

Onze dag begon vandaag met een als ontbijt vermomde scouting in Kasteel de Bunswyck. Mijn vriendje en ik zijn namelijk op zoek naar een zaal voor een feestje. Bij nadere inspectie bleek Kasteel de Bunswyck niet de locatie die we in gedachten hadden. Een beetje afgeleefd, te weinig parkeerplaatsen, niet echt onze smaak. Natuurlijk kan je niet verwachten dat het eerste schot altijd raak is, we zoeken dus verder. Goeie tips over feestzalen in de provincie Vlaams-Brabant zijn welkom.

Na het ontbijtbuffet (dat ik voor de prijs van achttien euro per persoon behoorlijk middelmatig vond, waar was het geadverteerde vers fruitsap?) trokken we het nabijgelegen bos in voor een wandeling. We genoten van de herfstzon, de bosgeuren, het gezellig geritsel van vallende bladeren en de eenzaamheid. Laat het ons erop houden dat de vrije natuur een stimulerende werking op ons heeft. 😉

Volgende stop op het programma: de tentoonstelling In godsnaam! in de Parkabdij, nog steeds met stip mijn favoriete abdij. Een mooi verzorgde tentoonstelling in een uniek kader. De tentoonstelling gaf een goed inzicht in het leven van kloosterlingen aan de hand van afbeeldingen, animatiefilmpjes, bijzondere voorwerpen, en ja, zelfs muziek. De leukste voorwerpen vond ik de poppetjes in kloosterkleren, het hostie-ijzer, het altaar gemaakt uit stro, het besloten hofje (voorstelling van het kloosterleven) en de abtsstaven. Ook de kinderen hoeven zich niet te vervelen: voor hen waren er spelletjes en puzzels. Ik denk dat de spelletjes ook bij het ouder publiek aansloegen, want ik was beslist niet de enige volwassene die haar naam in calligrafieschrift schreef. 😉

Na de tentoonstelling, die erg succesvol was, want toen wij onze audiogids terugbrachten, bleken al de audiogidsen uitgeleend te zijn, gingen we nog even wandelen rondom de abdij. Als vanzelf kwamen we terecht bij de bijenkorven. Imker Staf Kamers was enthousiast aan het uitleggen over zijn passie. Hij vertelde dat de koningen speciaal geselecteerd worden op meegaand karakter, zodat ze niet “steeklustig” zijn. Zo is het door een juiste selectie nu niet meer nodig dat hij een speciaal pak aantrekt als hij de korf openmaakt. Een bijensamenleving is perfect gestructureerd. Iedereen heeft zijn taak in het geheel. Bijen, het zijn fascinerende wezens.

Alleen jammer dat zowel mijn vriend en ik platzak waren, anders had ik beslist een potje honing of een flesjes propolis of mede gekocht. Ach ja, dat zal voor een volgend bezoek zijn.

Staf en zijn bijenkorven:

Honing en afgeleide producten:

Tuinpaviljoentjes

Deze namiddag zijn mijn vriend en ik naar de feestelijke inwijding van de gerestaureerde tuinpaviljoentjes van de Abdij van ‘t Park geweest. ‘k Heb niet zoveel tijd om een uitgebreid verslagje te schrijven (moet tegen morgen nog een werkje af hebben), maar dankzij het goeie weer was er veel volk. Veel chic volk ook: mensen die het zich kunnen permitteren zulke projecten te sponsoren uit pure filantropie. Waren aanwezig: burgemeester Tobback, Patricia, een handjevol professoren en erfgoedliefhebbers, een hoop vrienden van de abdij en wij, natuurlijk. :-) De prior van de abt gaf een mooie speech over “zijn” paviljoentjes (zijn veertigjarig priesterschap was onrechtstreeks de aanleiding voor de restauratie) en de architecte die de restauratie coördineerde gaf wat meer technische uitleg.

Na de speeches konden we onder het genot van een hapje en een drankje de paviljoentjes van binnen bekijken. Het viel niet mee om een drankje vast te krijgen, iedereen was dorstig en de mensen aan de toog waren nogal overrompeld door de massale opkomst. De hapjes waren trouwens de moeite: minigebakjes, koekjes, petits fours, sandwiches,…

Nog het vermelden waard: de kwinkslag op het einde van de speech van Tobback: “Ik ga de eer van het doorknippen van het lint aan de prior en de voorzitter van de Vrienden overlaten. ‘k Zou het zonde vinden zo’n mooi rood lint door te knippen.”

Enkele foto’s: