Een hemelsbreed verschil

Ik durf al eens sakkeren op de hoeveelheid vergaderingen op mijn werk en ‘s morgens gaat opstaan vaak met het nodige gezucht gepaard (vooral omdat ik ‘s avonds niet op tijd in bed geraak). Maar tijdens de treinrit op weg naar mijn werk, ben ik goedgezind en blij om aan de nieuwe dag te beginnen, zij het niet aanspreekbaar omdat ik me wegsteek in mijn metrokrantje of andere lectuur. En ik moet toegeven dat ik het stiekem wel een beetje leuk vind, gevraagd te worden voor werkgroepen en adviescommissie allerhande, want dat wil zeggen dat mijn inbreng geapprecieerd wordt. En heb ik al eens een slechte dag op het werk, dan wordt die ruimschoots gecompenseerd door fijne dagen.

Wat een verschil, wat een hemelsbreed verschil met mijn eerste job. Ik herinner mij mijn allereerste werkdag nog levendig. Wat een tegenvaller. Wat een afknapper. Hoe helemaal anders dan ik mij had voorgesteld. Ik kwam ‘s avonds thuis en heb ongeveer een ganse rivier bij elkaar geweend. Als u weet dat ik mijn tranen meestal opspaar voor ronduit dramatische situaties, zegt dit genoeg. Ik wilde de volgende dag niet meer gaan werken, maar ben toch gegaan. Heb er het beste van proberen maken, maar na een half jaar wist ik het, dit is niet wat ik wil, ik moet hier weg. Toen was elke ochtend een lijdensweg: opstaan, tegen je zin naar het werk gaan.

Wat een verschil met nu. Een hemelsbreed verschil.

Bijen en abdijen

Onze dag begon vandaag met een als ontbijt vermomde scouting in Kasteel de Bunswyck. Mijn vriendje en ik zijn namelijk op zoek naar een zaal voor een feestje. Bij nadere inspectie bleek Kasteel de Bunswyck niet de locatie die we in gedachten hadden. Een beetje afgeleefd, te weinig parkeerplaatsen, niet echt onze smaak. Natuurlijk kan je niet verwachten dat het eerste schot altijd raak is, we zoeken dus verder. Goeie tips over feestzalen in de provincie Vlaams-Brabant zijn welkom.

Na het ontbijtbuffet (dat ik voor de prijs van achttien euro per persoon behoorlijk middelmatig vond, waar was het geadverteerde vers fruitsap?) trokken we het nabijgelegen bos in voor een wandeling. We genoten van de herfstzon, de bosgeuren, het gezellig geritsel van vallende bladeren en de eenzaamheid. Laat het ons erop houden dat de vrije natuur een stimulerende werking op ons heeft. 😉

Volgende stop op het programma: de tentoonstelling In godsnaam! in de Parkabdij, nog steeds met stip mijn favoriete abdij. Een mooi verzorgde tentoonstelling in een uniek kader. De tentoonstelling gaf een goed inzicht in het leven van kloosterlingen aan de hand van afbeeldingen, animatiefilmpjes, bijzondere voorwerpen, en ja, zelfs muziek. De leukste voorwerpen vond ik de poppetjes in kloosterkleren, het hostie-ijzer, het altaar gemaakt uit stro, het besloten hofje (voorstelling van het kloosterleven) en de abtsstaven. Ook de kinderen hoeven zich niet te vervelen: voor hen waren er spelletjes en puzzels. Ik denk dat de spelletjes ook bij het ouder publiek aansloegen, want ik was beslist niet de enige volwassene die haar naam in calligrafieschrift schreef. 😉

Na de tentoonstelling, die erg succesvol was, want toen wij onze audiogids terugbrachten, bleken al de audiogidsen uitgeleend te zijn, gingen we nog even wandelen rondom de abdij. Als vanzelf kwamen we terecht bij de bijenkorven. Imker Staf Kamers was enthousiast aan het uitleggen over zijn passie. Hij vertelde dat de koningen speciaal geselecteerd worden op meegaand karakter, zodat ze niet “steeklustig” zijn. Zo is het door een juiste selectie nu niet meer nodig dat hij een speciaal pak aantrekt als hij de korf openmaakt. Een bijensamenleving is perfect gestructureerd. Iedereen heeft zijn taak in het geheel. Bijen, het zijn fascinerende wezens.

Alleen jammer dat zowel mijn vriend en ik platzak waren, anders had ik beslist een potje honing of een flesjes propolis of mede gekocht. Ach ja, dat zal voor een volgend bezoek zijn.

Staf en zijn bijenkorven:

Honing en afgeleide producten:

Yukkie

Vorige week was er op het werk tijdens de middagpauze een marktje met producten uit de eerlijke handel. Aangezien ik altijd open sta om nieuwe dingen te proberen, wilde ik een flesje kombucha original green en kombucha rooibos kopen. Een bioproduct dat nog goed is voor de gezondheid ook, wie kan daar iets tegen hebben? Twee kleine flesjes, als het tegenvalt, dan is dat nog geen ramp. Omdat ik soms een watje ben, liet ik mij echter door de vriendelijke meneer aan het kraampje overtuigen om ook een grote fles kombucha ascetic mee te nemen. “Ja, juffrouwtje, ik doe wat van de prijs af omdat het de laatste dag is en ‘t is zuiverend en moet ge geen zakske hebben?”

Enfin, eerlijke handel, dat steun ik graag. Veel overredingskracht was er niet nodig. Al had ik moeten weten dat er iets niet helemaal in de haak was met het spul in kwestie. Het standje van de vriendelijke meneer-commercant was namelijk het enige standje waar je niets kon proeven. En sinds vandaag weet ik waarom. Kombucha ascetic is namelijk niet te drinken. Het smaak naar azijn met brubbels is. Het is zo slecht dat je niet anders kan dan een vies gezicht trekken bij de eerste druppel die op je tong belandt.

Ach ja, het kunnen niet allemaal meevallers zijn, he?

Russische les

‘t Is nog steeds grote liefde tussen mij en de Russische taal. Ik denk dat ik stiekem een beetje verliefd aan het worden ben op de juffrouw en dan met name op haar ongebreidelde enthousiasme om ons zo goed mogelijk Russisch aan te leren. Ik kan haast niet wachten tot ik genoeg Russisch onder de knie heb om naar Rusland te gaan. Benieuwd naar het land en de inwoners.

Vergaderen

Ben ik net mijn boeltje aan het bijeen pakken om naar huis te vertrekken, komt er een collega van een andere dienst vragen of ik morgenvoormiddag bij een vergadering aanwezig kan zijn. Ik moet in eerste instantie niet zo vriendelijk gekeken hebben, want hij vroeg het daarna nog eens heel beleefd. Ik had morgenvoormiddag echter niks in mijn agenda staan en “geen goesting” telt niet als excuus.

En zo zit ik ook deze week weer aan een gemiddelde van één vergadering per dag. En ik die dacht dat het wat rustiger zou worden na de Deadline.