Verf, verf, verf

Zo’n dagje schilderen is verdorie vermoeiend. Maar het resultaat mag gezien worden. We (= mijn vriend, zijn ouders, zijn broer en zus en ikzelve natuurlijk) hebben erg ons best gedaan. Het ganse appartement (plafonds inbegrepen) is van primer voorzien. Om dit resultaat te bereiken ben ik deze ochtend veel te vroeg uit mijn bed moeten kruipen en dat terwijl ik er gisteren eigenlijk een tikkeltje te laat erin lag. Eigen schuld, dikke bult, moest ik maar niet nog iets willen gaan drinken in de Wentelsteen met enkele toffe mensen.

Wat mij eraan doet denken dat ik iedereen die aanwezig was op onze BlogMeet van harte moet bedanken. Ik vond het een geweldige avond, heb talloze leuke gesprekken kunnen voeren en heb in één moeite mijn hoofdrekenen wat kunnen opfrissen. 😉 (Volgende keer gaan we toch met bonnetjes proberen te werken om de afrekening op het einde wat simpeler te maken.) Een dikke dankjewel ook aan mijn vriendje, die samen met mij de blogmeute trotseerde om centjes te verzamelen. ‘t Is een schatje (en hij kan goed kantjes schilderen).

Nu ga ik een lekker warm bad nemen. Ik denk dat ik vannacht goed zal slapen.

Hectisch

Vanochtend Italiaanse les (het eerste kwartier was weer afzien, mijn Italiaans zat héél ver). Na de les rap rap een boterhammetje gegeten en verf gaan kopen om ons appartementje een mooier uitzicht te geven. Volgens mij zijn wij de ideale klanten: wij vragen uitleg en beslissen vervolgens op vijf minuten wat we willen. Omdat we leven in een voortdurende race tegen de klok, hebben we niet de tijd om winkels af te lopen om prijzen te vergelijken. Als wij u online vinden en uw aanbod staat ons aan, is de kans groot dat u aan ons zal verkopen.

Daarna nog snel naar de Delhaize om voldoende brandstof in te slaan om morgen de noeste schilders van voedsel te voorzien. Douche genomen en nu naar de BlogMeet! Ik heb er zin in!

Verjaardagsdiner

Gisteren zijn we, om de verjaardag van mijn vriend op gepaste wijze te vieren, gaan dineren in de Voltaire. We hadden geluk dat de zeswekelijkse Saveuravond net samenviel met zijn verjaardag. Ik ben al een half jaar aan het proberen zo’n saveuravond bij te wonen, maar telkens had ik andere verplichtingen. Deze keer hadden we geluk. Ik was er dan ook heel snel bij om een tafeltje voor ons twee te reserveren.

Het werd een behoorlijk geslaagde avond. Het concept van de saveuravond is simpel: je krijgt van elk nieuw gerecht op de suggestiekaart een klein hapje te proeven. Wat neerkomt op vijf voorgerechtjes, vijf hoofdgerechtjes en vijf desserts. Op die manier proef je van alles wat en kan je ook gerechten proberen die je misschien zelf nooit zou bestellen als ze op de kaart staan.

Mijn favoriete gerechtjes van de avond:
– Carpaccio van tonijn à la Niçoise
– Eendenfilet met appelsiensaus en gebakken polenta
– Sorbet van meloen onder bubbels

Lekkere herinneringen. En nu ga ik nog wat keukenkastjes kuisen.

Cadeautjes kopen

‘t Is niet gemakkelijk om een cadeautje te vinden voor mijn vriendje. De jongen heeft al alles om gelukkig te zijn (een gloednieuw appartement en mezelf 😉 ). Toch heb ik deze middag een poging gedaan om een geschikt cadeautje te vinden. Ik heb het bij iets niet te duur gehouden waar we nog alletwee plezier aan zullen beleven. Benieuwd wat hij ervan vindt. :-)

Feestje

Gisteren zijn mijn vriend en ik naar het verjaardags- annex doctoraatsfeestje van vriend M geweest. Het feestje ging door op zijn appartement, dus het aantal genodigden was beperkt. Niet dat mij dat stoorde: als er minder volk is, heb je de tijd om meer diepgaande gesprekken te voeren. Er waren een aantal nieuwe gezichten bij, maar ongemakkelijke stiltes vielen er nooit. De aanwezigen hadden natuurlijk allemaal een IT-achtergrond, dat schept een band. 😉 Vooral met genodigde U had ik een “klik”. Lang geleden dat ik nog zo hard gelachen heb. :-)

Als afsluiter kregen we het trouwalbum van M en L te zien. Een kunstwerkje van fotograaf Jos Verhoogen. M en L hebben er lang op moeten wachten, maar het resultaat was dit zeker meer dan waard. Prachtige foto’s verwerkt in een bijzonder mooi album. Een aandenken dat de eeuwigheid kan trotseren.

Alleen een beetje spijtig dat het feestje in het midden van de week viel, waardoor niemand het echt laat kon maken. Ach ja, volgende week legt vriendin U haar doctoraat af en zie ik de mensen die ik gisteren heb leren kennen weer terug. Ik kijk er al naar uit!

We geven hem nog een kans

De man uit Oostrozebeke. Hij is mij deze ochtend uit bed komen zetten (ik met slaapoogjes, nog in pyama en met mijn bril op mijn neus vloekend op zoek naar de sleutels van de voordeur) om te zeggen dat hij vandaag échtentéchtig de plintjes komt bevestigen. Maar dat hij de sleutel van onze voordeur niet vond. Die sleutel lag natuurlijk gewoon op de afgesproken plaats. Zoeken kunnen ze niet goed, daar in West-Vlaanderen. 😉