Eindejaarsreceptie

De voorlaatste werkdag van het jaar afgesloten met een receptie voor al de collega’s van mijn afdeling. Ondanks het feit dat ik meer besteld had dan gewoonlijk werden er minder hapjes geleverd. Shrinkflation it’s a thing. Gelukkig was er meer dan genoeg drank voorhanden en offerde een lieve collega zich op om nog snel een paar zakken chips te gaan halen. 😉

De treinrit terug naar Leuven met vier geweldige vrouwelijke collega’s was alleszins een vrolijke bedoening en een fijne afsluiter van een boeiend, maar zwaar werkjaar.

Garnaalkroketten bij Vincent

Een teleurstellende ervaring, deze laatste businesslunch van het werkjaar 2023. Nochtans is het interieur van restaurant Vincent erg bijzonder: een grote houten boot is letterlijk in het interieur ingewerkt en sommige zitbanken maken deel uit van de boot. De muren zijn versierd met prachtige tegeltjes die allerlei lieflijke taferelen uitbeelden.

Helaas, het eten stelde teleur. Mijn collega en ik bestelden allebei de garnaalkroketten als hoofdgerecht. De kroketten op zich waren best lekker, maar als je deze als hoofdgerecht serveert, verwacht ik daar toch minstens een slaatje bij en niet enkel frieten en peterselie. Daarnaast was dit gerecht ook echt te duur voor wat het was.

Geen wonder dat de zaak bijna leeg was…

Culinaire ontdekking van de week!

Deze avond hadden mijn vriend en ik geen zin in een simpele boterham, dus besloten we nieuwe culinaire horizonten op te zoeken aan de andere kant van de spoorlijn. Chen’s restaurant is op wandelafstand van ons appartement, maar die spoorweg vormt om de één of andere reden een psychologische drempel die we zelden tot nooit oversteken.

en amai, blij dat we eindelijk de oversteek gewaagd hebben. Deze voor mij onbekende parel moet zowaar het beste Chinese restaurant van Leuven zijn. Dat er veel Chinese klanten over de vloer komen, zegt op zich al genoeg. Het onthaal was supervriendelijk en het eten was echt bijzonder lekker en verfijnd. Een geweldige ontdekking! Hier zien ze ons zeker nog terug! En ze doen ook take-away!

Gebakken rijst:

Lichtpikante gebakken bloemkool:

Rundvlees met witloof en bonensaus:

Eend speciaal:

Yet another afscheidsfeestje

Yep, deze namiddag alweer een afscheidsfeestje bijgewoond. Ditmaal van twee collega’s uit een andere afdeling. De ene collega was een consultant die een nieuwe opdracht had aangenomen en de andere een piepjonge collega die de tijd rijp achtte voor een wereldreis. Een goeie reden om samen het glas te heffen en te toasten op hun toekomstige succes. Ik hoop dat het hen goed gaat!

Mu.ZEE, again

Ik zei toch dat ik nog eens zou terug keren om de mooie stillevens van Ensor te bewonderen. 😉 Al was het maar tien minuutjes vóór een vergadering die tweeënenhalf uur duurde. En daarna in marstempo naar het station van Oostende om op tijd te zijn voor de volgende vergadering in Brussel, onderweg op de trein het slechtste broodje aller tijden opetend. Echt, géén idee hoe je een broodje hummus zo kan verknallen.

Afscheidsfeestje op maandag

De eerste dag van de laatste werkweek van het jaar afgesloten met een dubbel afscheidsfeestje. Twee collega’s van een andere afdeling verlaten ons bedrijf voor een nieuwe uitdaging. Er was massaal veel volk aanwezig op het afscheidsfeestje, wat aangeeft dat beide collega’s graag gezien zijn. Ze werden dan ook met mooie woorden en dito cadeaus overladen. Eén ding is zeker: we gaan in de toekomst zeker nog samenwerken, want mijn bedrijf heeft nauwe banden met de organisaties waarnaar ze vertrekken. Wat maakt dat het afscheid in dit geval als minder definitief aanvoelt.

Lunch at Wolf!

Genoten van een heerlijke girl’s lunch van My Tannour at Wolf!

Kerstmarkt (x2) en (un)Holy Light

Deze middag besloten mijn vriend en ik te gaan lunchen op de Leuvense kerstmarkt, die mij dit jaar jammer genoeg niet echt aansprak. Ik ben geen grote fan van de tenten waarin de kraampjes zijn ondergebracht en het middelste gedeelte op het Ladeuzeplein was naar mijn aanvoelen veel minder mooi versierd als andere jaren en dat voor een jubileumeditie! Naar goede gewoonte brandden we een kaarsje voor het goede doel. Mijn vriend at een hartige pannenkoek en een werkelijk geweldige burger (waarvan ik ook een paar happen mocht mee-eten) en ik ging voor typisch winters kerstvoedsel: een arancini. 😉 Als dessertje at ik een chocoladezoen.

Verder kocht ik drie open plooiende sierkaarsen om voor wat gezelligheid in ons appartement te zorgen en een beertje om op te warmen in de oven, zodat ik het nooit meer koud in bed heb.

‘s Avonds maakten we een avondwandeling langs de kunstwerken van het lichtfestival (un)Holy Light. Ondertussen een jaarlijkse traditie in het Leuvense. Mijn favoriete kunstwerk was zonder twijfel ‘Moonlightwalk’ van Yvonne Goulbier in de Sint-Jacobskerk, met Nebula van het Franse kunstcollectief Lab 212 als goeie tweede.

‘Pézize’ van Dynamorphe op het binnenplein van Tweebronnen:

‘Behind the walls’ van Nathalie Maufroy in de Mechelsestraat:

‘Moonlightwalk’ van Yvonne Goulbier in de Sint-Jacobskerk:

En ja, natuurlijk belandden we tijdens onze wandeling opnieuw op de kerstmarkt, alwaar ik een gloeiend heet erwtensoepje dronk en mijn vriend een er nogal vettig uitziend broodje met Braziliaans gebak verorberde. Helaas, waren we door deze ongeplande tussenstop te laat om de twee kunstwerken in de Bondgenotenlaan te bewonderen. Volgend jaar iets vroeger vertrekken!

Sushi in Wijgmaal!

Het proces om de sushi tot in Wijgmaal te krijgen, was iets complexer dan vroeger, want onze favoriete sushizaak Kintsugi bestaat helaas niet meer. Dus moesten we eerst de sushi bij ons thuis laten leveren en vervolgens te voet naar het station lopen om daar met heel veel geluk één beschikbare taxi te vinden. Al de andere taxi’s waren bezet door de kerstmarktdrukte.

Een paar minuten nadat de taxi ons in Wijgmaal afzette, kwam de jongste zoon thuis van de OHL wedstrijd die hij ter gelegenheid van een verjaardagsfeestje had bijgewoond. Apetrots toonde hij het t-shirt dat hij van Siebe Schrijvers gekregen had. Zo stralen, geweldig om te zien!

Vervolgens genoten we op het gemak van een glaasje champagne als aperitief om vervolgens in de mooi versierde leefruimte van onze vrienden te genieten van de heerlijke sushi van Wabi Sabi, bijna zo lekker als die van de Kintsugi!

Gelukkig waren er ‘s nachts meer taxi’s beschikbaar dan in de vooravond en geraakten mijn vriend en ik vlotjes thuis. Alweer een avond om in te kaderen.

Opening Ensor tentoonstelling in Mu.ZEE

Oorspronkelijk was het de bedoeling dat ik na mijn dagje Antwerpen zou meerijden met de collega’s die met de wagen van het MAS naar Mu.ZEE in Oostende reden om de vernissage van de tentoonstelling ‘Rose, Rose, Rose à mes yeux – James Ensor en het stilleven in België 1830 – 1930′ bij te wonen. Bij nader inzien betekende dit dat ik dan opnieuw de verplaatsing van Antwerpen-centraal naar het MAS moest maken (zonder fiets ditmaal, want die moest aan het station blijven). Aangezien mijn date in Berchem woonde, leek het mij eenvoudiger om gewoon van Antwerpen-Centraal naar Berchem te sporen en de tien minuutjes van het station naar haar huis te voet af te leggen. Zo konden we ook gezellig met zijn twee naar Oostende rijden. Change of plans, dus, maar duidelijk de beste oplossing om in Oostende te geraken.

De rit verliep vlot en bood ons de gelegenheid om nog een aantal werk gerelateerde zaken te bespreken. We moesten even zoeken, maar uiteindelijk vonden we vrij makkelijk een parkeerplaats vlakbij Mu.ZEE. Dat Ensor als schilder veel mensen aanspreekt, bleek duidelijk uit de massale opkomst. Eigenlijk was het te druk om echt van de schilderijen te kunnen genieten. Al moet ik zeggen dat het fijn was om een voor mij iets minder bekende kant van Ensor te ontdekken: zijn stillevens. De vijftig stillevens van Ensor in de tentoonstelling worden geconfronteerd met een indrukwekkende collectie stillevens van Belgische kunstenaars uit de periode tussen 1830 en 1930. Echt de moeite om nog eens voor terug te komen en alles rustig op te nemen als het minder druk is.

De op Ensor geïnspireerde hapjes mochten er trouwens ook zijn. In het begin van de avond kreeg je alleen een bordje met hapjes in ruil voor een blauwe jeton, maar tegen het eind van de avond werden de bordjes vrij rondgedeeld, zodat we onze buikjes rond konden eten.

Super tof trouwens dat er zoveel collega’s op de vernissage aanwezig waren. Echt een fijne gelegenheid om onder het genot van een hapje en een drankje je collega’s wat beter te leren kennen.

En voor de terugrit naar Leuven kon ik meerijden in de gloednieuwe elektrische bedrijfswagen van de man van een collega. Wat een luxe!

Yet Another Blog

Life on my side