Ook wel Algemene Vergadering genoemd, zit er weer op. Een algemene vergadering waar de helft van de tijd opnieuw besteed werd aan geruzie met de vzw die de benedenverdieping van ons gebouw inneemt. Geruzie om futiliteiten die met een beetje goede wil zo van de baan geveegd kunnen worden. Ik heb, als voorzitter van de vergadering, mijn beste bemiddelaarskunsten uit de kast gehaald, maar het mocht helaas niet baten. We kwamen niet tot een compromis. Opeens heb ik wat meer begrip voor die ellenlange regeringsonderhandelingen. Wetende dat het het volgend jaar op onze AV weer van hetzelfde laken een pak zal zijn.
Bokrijk
Een beetje nostalgie op tijd en stond, kan al eens deugd doen. En het is gewoon een feit dat ik erg mooie kindertijdherinneringen heb aan Bokrijk. Herinneringen aan de immense speeltuin, maar ook aan het Openluchtmuseum met de charmante huisjes (zolang je er zelf niet in moet wonen), de in traditionele kledij uitgedoste vrijwilligers, en de oude voorwerpen die nog niet zo heel lang geleden dagelijks gebruikt werden. Een confrontatie met een verleden dat nog niet zo veraf is, maar toch lichtjaren verwijderd lijkt van de huidige maatschappij met zijn elektronica, overconsumptie en toenemende jachtigheid.
En zo speelden we samen met de kinderen van vriendin en oud-collega L Trou-Madame en andere kegelspellen. Aan Krulbol waagden we ons niet, omdat de vriendelijke meneer in de spelletjesschuur ons verzekerde dat dit een spel voor volwassenen was (en hij had gelijk, die dingen waren echt veel te zwaar voor kinderen uit de tweede kleuterklas en het tweede leerjaar). De pannenkoek in de namiddag luidde de definitieve aftocht in van dat buikgriepachtig virus dat langer in mijn lichaam blijft sluimeren dan verwacht en gehoopt. Al hield ik het ‘s avonds bij een heel erg kleine portie van de pastaschotel van onze sympathieke gastvrouwe, om eventuele accidentjes te vermijden.
Zelfs de weergoden waren ons gunstig gezind, want de enige druppeltjes regen vielen net op het moment dat wij aan de pannenkoeken zaten. Ideaal. Al had een paar graden warmer mijn verkleumde handen beslist geen kwaad gedaan.
Haywire
Een première in het kader van het Afrikafilmfestival buiten beschouwing gelaten, moet het al maanden geleden zijn dat ik nog eens voet zette in een cinemazaal. Feit is dat de Kinepolis bij ons om de hoek tegenwoordig erg weinig films speelt die me werkelijk aanspreken en ik het commerciële sfeertje dat er heerst niet echt weet te appreciëren. Maar een avondje uit met kameraad en filmliefhebber K was een goede reden om ons nog eens tussen de popcornvreters te begeven.
Bij gebrek aan beter kozen we voor de film Hayware. Een cliché-actiefilm met een onoverwinnelijke heldin die getrainde mannen die dertig kilo meer wegen als haar zonder verpinken uitschakelt. Hmm. Alhoewel de gevechtsscènes mooi in beeld gebracht waren, liet de film me ijskoud. Als de heldin in de helft van de film een kogel in het hart gekregen had, het zou me compleet niets gedaan hebben. De heldin kwam op mij koud en afstandelijk over (ondanks de poging om haar menselijk te maken door de band met haar vader te benadrukken en die idiote scène waarin ze rouwt om iemand waarmee ze ocharme één keer een vluggertje gehad heeft), waardoor ik me niet in haar kon verplaatsen. De reden dat iedereen op iedereen zat te schieten, bleef ook erg mistig en sommige onderdelen van de film waren gewoon saai, ik moest de neiging onderdrukken om tussendoor wat Wordfeud te spelen. En de scène met het hert was gewoon een hilarisch slechte poging tot humor. Niet te geloven dat een film met zo’n geweldige cast (Michalel Douglas, Antonio Banderas, Ewan McGregor, Bill Paxton) zo de mist in kan gaan.
Budapest Highlights – Borssó Bistro
Borssó Bistro lag in dezelfde straat als onze B&B. Op aanraden van de uitbater van Butterfly Home belandden we hier de allereerste avond van onze Budapest trip. Dit eerste bezoek viel zo goed mee, dat we er terugkeerden op onze laatste avond. Die laatste avond was ook de enige avond dat ik mij aan alcohol gewaagd heb, wat ik me wel beklaagd heb achteraf. Borssó Bistro is een absolute aanrader voor wie houdt van verfijnde keuken. De foto’s van de mooi gepresenteerde gerechten spreken voor zichzelf.
Discrepantie
Ik blijf er me telkens weer over verbazen hoe erg het beeld dat mensen van jou hebben, afwijkt van het beeld dat je van jezelf hebt. Zo noemde iemand me onlangs een “rustig” persoon. Nu denk ik dat er veel labels op mij te plakken vallen, maar rustig, neen, dat zie ik toch niet. Ik zal nog een beetje ziek geweest zijn.
Budapest Highlights – Butterfly Home
Ik begin dit reeksje met het lof zingen van onze onvolprezen Bed&Breakfast Butterfly Home. Bijzonder vriendelijke en behulpzame uitbater. Zalig ontbijt (waarvan ik door mijn virusje) niet optimaal heb kunnen genieten. Dikke sappige persappelsienen om ‘s ochtends de dag mee te beginnen, niet goed voor de darmen, helaas. De kamers waren enorm groot, mooi ingericht en smetteloos. Alleen jammer dan dat te kleine en te korte dekbed. Mijn vriend en ik zijn gewoon om met aparte dekbedden te slapen waardoor menig nachtelijk getouwtrek vermeden wordt. Eén te klein dekbek en er ligt altijd wel iemand bloot. Maar verder geen klagen: rustige, verkeersvrije straat (al vermoed ik dat je in de zomer wel wat lawaai kan hebben van de terrasjes in de straat), gelegen vlakbij een metrostation en één van de beroemdste bruggen van Budapest. Absolutely charming.
De deursaga
Enkele maanden geleden lieten we een veiligheidsdeur plaatsen. Bij installatie bleek er zich echter een minuscuul deukje in de zijkant van de deur te bevinden. Amper zichtbaar als de deur dicht is. De werklui waren echter zo eerlijk me op dit euvel te wijzen. De kans bestaat dat ik het anders niet eens zou opgemerkt hebben. De firma handelde echter correct en bood aan de deur te laten vervangen.
Maanden later was het dan eindelijk zover. De nieuwe deur zou geplaatst worden. Het was om te beginnen al een heel gedoe om de deur in de lift te krijgen. Een beetje verdacht, want bij het vorige exemplaar kostte dit niet zoveel moeite. De heren pakten de deur uit en begonnen aan de montage. Die echter abrupt eindigde toen bleek dat de nieuwe deur drie centimeter te breed was en dus met de beste wil van de wereld niet in het deurgat zou passen. Mijn vriend had nog even al lachend gezegd: kunnen jullie er niet een stukje afvijlen, maar er werd vooral groen gelachen toen het hele geval opnieuw moest ingepakt worden. Misschien moeten we toch maar overwegen gewoon een korting te vragen.
Ziek op reis
Voordat ons Wizzair vliegtuig effectief opsteeg in Charleroi voelde ik me al niet te best: beetje misselijk, beetje koortsig, beetje hoofdpijn. Maar kom, niets wat niet zou overgaan na een goede nachtrust of onderdrukt kon worden met wat perdolan. Of althans dat dacht ik. De eerste dag voelde ik me echter niet veel beter en het werd nog erger toen ik de nacht van Paaszaterdag op Paaszondag meer op het toilet zat dan in mijn bed lag. Iets buikgrieperig had me te pakken gekregen en bleef hardnekkig sluimeren de rest van de trip, ondanks alle immodium die ik slikte.
Nu is mijn standaardmanier om om te gaan met ziek zijn, doen alsof er niet aan de hand is, het ongemak te negeren en verder te werken business as usual. Helaas bleek deze handelswijze ditmaal minder effectief. Dus werd het een soberder trip dan gewoonlijk. Vroeg in bed, geen alcohol (op de slotavond na, dat kon ik mezelf toch echt niet ontzeggen, al droeg ik de dag erna de gevolgen, de schuimwijn en de cosmopolitan hadden toch gesmaakt). Doodjammer, want het eten dat we in Budapest geserveerd kregen was uitstekend, alleen kon ik er niet ten volle van genieten met steeds de vrees elk moment naar het toilet te moeten hollen in het achterhoofd.
Ik zal nog eens terug moeten gaan om al die verschillende soorten dessertwijn (tokaji) en schuimwijn uit te proberen, nietwaar?
Back in Belgium
Terug van een vijfdaagse in Budapest. In tegenstelling tot wat jullie normaal van mij gewoon zijn, verschenen er de afgelopen dagen geen verslagen van onze belevenissen. Mijn gezondheid liet het een beetje afweten waardoor de energie mij ontbrak. Wat mogen jullie wel nog verwachten de komende dagen op yab.be? Een overzichtje van mijn persoonlijke Budapest highlights. Ik zal enkele plekken of momenten in de spotlights zetten die mij bijzonder geïnspireerd hebben. Een soort persoonlijke best-of, als het ware.
Een doos pralines
Woensdagavond hadden we een collega en zijn vriendin over de vloer. De collega is al een tijdje out met een vervelende voetblessure en we zaten samen om een regeling uit te werken die toeliet dat hij toch van thuis uit kon werken, ondanks zijn immobiliteit (zijn vriendin kan hem moeilijk elke dag naar het werk voeren). Net op dat moment ging de deurbel.
Via de intercom zag ik dat het één van de mede-eigenaars van ons appartementsgebouw was die haar appartement verhuurt. Een oudere dame van het type dat elke frank in twee bijt (aja, want zij rekent nog in franken), geen internet heeft en dus moeilijk bereikbaar is en het te veel vindt om te betalen voor een aangetekend schrijven gericht aan onze nog steeds heftig tegenspartelende bouwheer. Enfin, een vervelend dametje dat ons belt op ongelegen momenten en je in het midden van de winkelstraat tegen houdt om heel haar uitleg te doen terwijl je net erg gehaast bent.
Ze had al eerder voor de deur gestaan toen ik nog niet thuis was, maar toen had mijn vriend haar niet binnen gelaten. Toch voelde ik me verplicht haar te woord te staan vanuit mijn functie als voorzitter van de Raad van mede-eigendom. We hadden al laten vallen tegen onze gasten dat er een vervelend dametje voor de deur stond, toen ik naar beneden ging. Bleek dat ons dametje in kwestie een doos pralines bij had voor mij en mijn vriend omdat we haar een draft versie voor een brief gericht aan de bouwheer bezorgd hadden.
Het schaamrood steeg me naar de wangen, want ze was speciaal twee keer langs gekomen om die pralines af te geven. Toen ik terug boven was, moffelde ik de pralines, die ik normaal met de gasten gedeeld zou hebben, haastig weg. Want hoe kan je een gulle gift als deze rijmen met het beeld van een gierig dametje dat we geschetst hadden? Zo zie je maar, oordeel niet te snel…