Het kostte me drie pogingen om een plekje te veroveren in Le chameau s’en fout en op culinair gebied had ik er om die reden misschien nét iets meer van verwacht. Gelukkig was het gezelschap uitmuntend. Het was lang geleden dat we nog eens op ons gemak konden bijpraten met de zus en schoonbroer van mijn vriend zonder gestoord te worden door kinderen die per sé met de iphone willen spelen. Een relax avondje uit met vieren dus. In een mooi en gezellig decor. En er viel iets te vieren. Meer hoeft dat echt niet te zijn.
Bijzonder huisdier
Gespot in de straten van Leuven.
Existentiële vraag
Heeft er iemand een idee waarom paraplufabrikanten van opvouwbare paraplu’s het nodig vinden om daar zo’n stoffen zakje rond te fabriceren? Is er iemand die dat zakje effectief opnieuw gebruikt nadat de paraplu er na aankoop voor de eerste keer uitgehaald werd? En is er iemand die iets kan doen met een collectie onnuttige en ongebruikte zakjes?
Back from Brazil
Niet ik, dat zou net iets té decadent zijn, maar mijn squashpartner. Zes weken mooi weer en knappe vrouwen. Hij zag er bijzonder ontspannen uit. 😉 Ik ben alleszins blij dat hij terug is, mijn squashspel begon wat roestig te worden.
Yab stelt teleur
Vandaag heb ik één van de moeilijkste telefoons van mijn leven gedaan. Na heel wat getwijfel had ik een belangrijke knoop doorgehakt en het resultaat daarvan was dat ik iemand verschrikkelijk moest teleurstellen. Ik wist op voorhand dat het een onaangenaam gesprek zou zijn, maar had niet verwacht dat het zo snel een negatieve draai zou krijgen. Heel erg jammer, want het was helemaal mijn bedoeling niet om mensen te kwetsen en ik haat het mensen om mensen te moeten teleurstellen.
Enfin, ik ben er werkelijk fysiek niet goed van geweest. Maar goed, een levensles rijker, zullen we maar denken.
Keuzes, keuzes
Argl! Het leven, niemand die ooit zei dat het gemakkelijk was…
Speelgoedmuseum in Mechelen
Zaterdag bezochten we met zes volwassenen en zeven kinderen het speelgoedmuseum in Mechelen. Voor mij was dit de allereerste keer dat ik kennis maakte met dit museum en ik moet zeggen dat ik aangenaam verrast was door de uitgebreide collectie. Je merkt ook dat er inspanningen gedaan worden om de collectie op een inventievere manier te presenteren dan louter door het speelgoed in vitrines achter glas te steken (het schilderij van Brueghel met de kinderspelen was echt tof gevonden). Het museum deed ook moeite om wat interactiviteit in te bouwen door de kinderen via drukknoppen het speelgoed in beweging te laten zetten. Leuk dat ook speelgoed uit andere continenten een plekje kreeg. De kinderen zelf waren het na een uurtje of twee wel beu: al dat speelgoed en nergens mee kunnen spelen! Gelukkig was er in de cafetaria genoeg speelgoed voorhanden waar wél mee gespeeld kon worden. (For the record: de vier-op-een-rij score tussen mezelf en kameraad K: 1-1. Dat vraagt om een revanche!)
Zelf had ik gerust nog wat langer in het museum kunnen ronddwalen. Want eerlijk, ik denk dat het museum leuker is voor volwassenen dan voor kinderen. Voor ons werd het een echte trip down memory lane met oude gezelschapsspellen (nog overgeërfd van mijn moeder), de eerste Suske en Wiskes en Jerommekes, monchichi’s, lego en duplo, viewmasters, K’nex, Elektro, speelgoed van Fisher Price, Barbies (die ik nooit kreeg en waar ik enkel bij vriendinnen mee kon spelen) en oude puzzels. Het kind in mezelf maakte een vreugdesprongetje bij al die mooie en bijna vergeten herinneringen: al die gewonnen Mens-erger-je-niet-spelletjes tegen mijn oma en de kibbelpartijen wanneer mijn broertje weer maar eens verloor met Hotel, omdat ik in de eerste spelronde Hotel President binnenhaalde. Sweet memories.
Wat crappy iphone-foto’s:
Oja. Ons afsluitende etentje in De Ridder van Musena bleek ook een schot in de roos te zijn. Iets minder budgetvriendelijk dan verwacht, maar wat een service. We hadden de gezellige Orangerie helemaal alleen voor ons gezelschap en alle kinderen kregen kleurpotloodjes en een kleurplaat om zich bezig te houden. De balletjes in tomatensaus vielen erg in de smaak bij het jonge volkje en mijn parelhoen mocht er ook zijn. Toplocatie met lekker eten vlakbij Planckendael.
Budapest Highlights: Opera
Het verhaal wil dat Franz-Josef toenmalig keizer van Oostenrijk-Hongarije, ook wel bekend als de gemaal van Sisi, toezegde de bouw van een opera in Budapest te financieren op voorwaarde dat de opera niet groter zou zijn dan deze in Wenen. De Hongaren voerden dit bevel naar de letter uit. De opera was niet zo groot als die in Wenen, maar wel mooier. Althans dat vinden de Hongaren. Ik laat jullie zelf oordelen.
Budapest Highlights: Széchenyi Bath & Spa
Széchenyi Bath & Spa is een historisch complex van een uitgebreid aanbod aan thermaalbaden. Er zijn sauna’s op alle mogelijke temperaturen, medicinale zwavelbaden en een schitterend buitenbad dat zomer en winter op 39 graden is. Al het water is afkomstig uit natuurlijke warmwaterbronnen. Volgens mijn gids is Széchenyi Bath & Spa gekend om de schakende mannen in het buitenbad. Wij slaagden er tijdens ons bezoekje in slechts één schakend koppel te spotten, dus misschien is de schaakinteresse van de gemiddelde Hongaar afgenomen.
Budapest is bekend om zijn uitgebreide aanbod aan badfaciliteiten. Als je deze stad bezoekt, moet je zeker de tijd uittrekken om minstens één bad te bezoeken. Széchenyi Bath & Spa is het grootste complex en bovendien volledig gemengd. Andere baden zijn beurtelings voor mannen en vrouwen geopend. De baden zelf waren prachtig, al had het toch ook iets van vergane glorie: douches die verroest waren of waarvan de doucheknop ontbrak, verkleedruimtes waar je zowel op blote voeten als op schoenen liep die niet regelmatig gepoetst werden, een algemeen gevoel dat het toch allemaal net iets beter onderhouden kon zijn.
En het allerergste: het feit dat je maar op één plek handdoeken kon huren. Dat huren verliep trouwens op een bijzonder inefficiënte manier die me deed terugdenken aan communistische tijden: een onvriendelijke madame die er helemaal alleen voor stond, van iedereen huurgeld én waarborg in ontvangst moest nemen en dan telkens ticketjes moest afprinten op een trage computer. De ticketjes mocht je zeker niet verliezen of je kreeg je waarborg niet terug. Tegen de tijd dat we eindelijk aan de beurt waren, waren de gewone sponzen handdoeken op en bleven er enkel nog een soort lakens over. Beter dan niets, zullen we maar denken zeker? De rij om onze lakens terug te geven was zo mogelijk nog veel langer.
Jammer, want met een beetje inspanning van de uitbaters kan zo’n bezoek aan een badhuis echt een onvergetelijke ervaring zijn.
Twee tips alvast voor een bezoekj: neem je eigen handdoeken mee en reserveer direct een cabine.
Anderhalve dag Kopenhagen
Ik weet het, mijn ecologische voetafdruk is er alweer wat groter op geworden, maar de plicht riep. Dus stapte ik gisteren op een vliegtuig richting Kopenhagen voor een conferentie en bijhorend diner. De weersomstandigheden in Kopenhagen waren suboptimaal en met suboptimaal bedoel ik ijskoud. Waar blijft die lente? Het is verdorie april. En zo was ik genoodzaakt in mijn vrije uurtjes van winkelcentrum naar winkelcentrum te vluchten om mijn verkilde vingers de kans te geven weer op temperatuur te komen. Gelukkig was vandaag de zon wel van de partij, wat meteen een wereld van verschil maakte. De conferentie zelf was kort, maar boeiend. Het aantal aanwezigen was bewust beperkt gehouden om de interactie tijdens de brainstormsessies te verhogen. Heel interessante mensen leren kennen en een tof gesprek gehad met één van de aanwezigen uit Tallinn. De locatie waar de conferentie doorging was schitterend: The Black Diamond is werkelijk een adembenemend verlengstuk van de Deense Koninklijke bibliotheek.
En vandaag ben ik alweer terug in België. Zo vliegt een werkweek wel snel voorbij.
Oja, foto’s genomen met mijn oude Canon Powershot G7. Vandaar de crappy kwaliteit.