Het Marktrockweekend

Een iets rustiger weekend dan het vorige en dat mocht ook wel, want er lagen nog bergen onverwerkte foto’s op mij te wachten. Vrijdag op tijd gestopt met werken om nog een gedeelte van de Meyboomviering mee te pikken. Daarna deed ik samen met mijn vriend een terrasje en probeerden we alweer een nieuw sushi-restaurant uit (You Sushi). Aan het tempo waarop er in Leuven nieuwe sushirestaurants bijkomen, gaat 50% van de Leuvense restaurants binnenkort sushi serveren. Niet dat je mij hoort klagen! 😉

Na onze sashimiboot met smaak naar binnen gewerkt te hebben, ging ik een ijsje halen bij Decadenza en liepen we wat rond tussen de Marktrockkraampjes. Niet veel volk op de Leuvense pleinen en de acts waren ons grotendeels onbekend. Ondanks de beperkte publieksopkomst kwamen we veel bekend volk tegen (waaronder de jongste zoon van vrienden die heerlijk lag te slapen in zijn buggy, zijn oren beschermd met een gigantische koptelefoon). Ik voelde me niet echt geïnspireerd om foto’s te nemen en we keerden dan ook ruimschoots op tijd naar huis.

Zaterdag werden we verwacht bij de ouders van mijn vriend. Wegens de slechte gezondheidstoestand van zijn oma en opa vond de traditionele familiebijeenkomst nu bij zijn ouders plaats. Het was een drukte van belang, want de drie nichtjes en de broer en zus van mijn vriend hebben zich de laatste jaren vol overtuiging op gezinsuitbreiding gestort. De aanwezige kinderen (tien) waren tussen de nul en vijf jaar oud en eisten uiteraard alle aandacht op. Van rustig bijpraten was er geen sprake. Ik had beloofd wat foto’s te maken van het jonge volkje, wat best wel een uitdaging was: zoveel jeugdige energie geconcentreerd op één plek. Maar de resultaten mogen er zijn.

De oma van mijn vriend kwam ook even langs, maar al het lawaai van de achterkleinkinderen werd haar al snel te veel. Bij het afscheid had ze tranen in haar ogen. Alsof ze dacht dat dit de laatste keer was dat ze ons allemaal samen zou zien. En het deed zeer, te zien hoe fragiel en breekbaar haar lichaam geworden was. De tand des tijds toont geen genade.

Zondag had ik het appartement voor mij alleen. Mijn vriend was naar de vrijgezellen van een vriend en ik deed het rustig aan. In de namiddag wat gaan wandelen in de Kruidtuin en vervolgens nog een stukje K3 meegepikt. Het historische moment dat deze drie dames de Leuvens Oude Markt volledig inpakten, mocht ik toch niet missen. Nog nooit zo’n concentratie aan buggy’s bij mekaar gezien op onze Oude Markt. Maar het mag gezegd: het jeugdige volkje was een erg enthousiast en dankbaar publiek, de sfeer zat er goed in en ik betrapte mijn voet erop zelfs een beetje in de maat mee te tikken.

Al bij al niet veel van Marktrock gezien. En spijtig genoeg moet ik deze columnist bijtreden: trek de stekker eruit. De gloriedagen van Marktrock liggen immers spijtig genoeg al lang achter ons.

 

En juli werd augustus…

En de zon bleef tot mijn grote vreugde het beste van zichzelf geven. Een terugblik op de voorbije anderhalve week:

  • maandag 29 juli: Een bezoekje aan de zoMerbar met vrienden die de dag voordien teruggekeerd waren uit Indonesië. Van een jetlag viel er alleszins niets te merken, want ze waren in topvorm! Met veel plezier naar hun reisverhalen geluisterd onder het genot van een drankje op het mooiste terras van heel Leuven. Alleen jammer dat de wespen zich ook tot deze locatie aangetrokken voelden.
  • dinsdag 30 juli: ‘s Avonds een vergadering van de Raad van Mede-eigendom over een erg vervelend en delicaat onderwerp, gelukkig kon ik daarna de frustratie van me af squashen.
  • woensdag 31 juli: Een uitnodiging om te gaan plonsen in een zwembad bij een vriend, dat slaan wij niet af! Alleen spijtig dat het net deze woensdag wat killer was. Het werd al snel te koud in het zwembad, maar niet getreurd: een lekkere wok, een glaasje wijn en goed gezelschap zijn de perfecte ingrediënten voor een gezellige avond. Niets leukers dan bij valavond in een tuin zitten en de vleermuizen in het schemerdonker zien rondfladderen. Ik word altijd een beetje nostalgisch van die beestjes.
  • donderdag 1 augustus: De M-idzomer kick-of. Veel schoon volk in M, veel bekenden tegen het lijf gelopen. Fijne sfeer op het mooiste en gezelligste festival van Leuven. Bij het concert van Trixie Whitley had ik gemengde gevoelens: mooie stem, goede muzikante, maar vloeken op het podium vind ik niet zo professioneel overkomen. Het M-café was een ideale plek om de drukte en de lange wachtrijen aan de drankstandjes te ontvluchten.
    Geëindigd op het terras van M waar we toevallig onze vrienden uit de Spaanse les tegen het lijf liepen. En ja, als er iemand trakteert voor haar verjaardag, dan kunnen wij geen neen zeggen, he!
  • vrijdag 2 augustus: De tweede M-idzomerdag viel op de heetste dag van het jaar, gelukkig was er de airco van M om te ontsnappen aan de hitte. Schitterende zomeravond waarbij we alweer veel bekende tegen het lijf liepen en genoten van het diverse culturele aanbod in M.
  • zaterdag 3 augustus: Mijn nieuwe bril gaan ophalen bij Optiek Vandenbalck. Erg verschoten van de dikte van de glazen en de onflatterende verkleining van mijn ogen bij het opzetten van mijn modieuze bril. Laat het ons erop houden dat deze bril voor strikt privé-gebruik bedoeld is en slechts in ultieme noodgevallen met de buitenwereld gedeeld zal worden.
    Voorbereidingen getroffen voor Picknick in het Park: inkopen gedaan op de markt in de Brusselsestraat, bij de Walvis en bij Saha in de Pensstraat. Heel veel fruitsla gemaakt.
    Derde M-idzomerdag. Merkelijk minder volk vandaag, wat het aangenaam toeven maakte in de tuin van M. Bekenden tegengekomen, ons goed geamuseerd, iets gedronken in het M-café.
  • zondag 4 augustus: Picknick in het Park met Goya, Lies, hun bevallige dochters, nog een bevriend koppel en hun stoere zonen. Mijn vriend en ik waren speciaal vroeger opgestaan om goeie plaatsen te reserveren voor onze picknick-dekentjes (waardoor we te lang naar mijn goesting moesten wachten op ons gezelschap, gelukkig hadden we de flessen cava even in de diepvriezer gezet). Zalig zonnetje, gezellig ontspannen sfeertje, cava en veel te veel eten (vishapjes, taboulé, humus, quiche, chocoladetaart, brownies, fruitsla,…). Fantastische ochtend. Alleen jammer dat ik wegens Hapje Tapje verplichtingen al om kwart voor twaalf weg moest.
    Op Hapje Tapje veel hapjes en drankjes geproefd (té veel om hier op te sommen, al onthoud ik de overheerlijke zarzuela van Tr3s), gegeten en gedronken met de vrienden uit de Spaanse les. Veel bekenden tegen het lijf gelopen (duhuh). Genoten van het kuieren tussen de kraampjes en de drukte die op geen enkel moment té erg werd.
    Laatste M-idzomeravond. Gelachen met de MEOW tentoonstelling, beseft dat ik geen Wovenhand-fan ben (sorry, Goya!), geëindigd op het terras van M waar we jaja, alweer onze vrienden uit de Spaanse les aantroffen.
  • maandag 5 augustus: Normaal moest dit een rustig avondje worden om te bekomen van het drukke weekend, maar een uitnodiging voor een last minute verjaardagsfeestje doorkruiste deze plannen. Wie kan er neen zeggen tegen een glaasje schuimwijn in een prachtige tuin als de geuren van de net gepasseerde regenbui nog in de zomerlucht hangen? Alleen die vervelende muggen, die waren niet uitgenodigd!
  • dinsdag 6 augustus: Bleven we thuis!
  • woensdag 7 augustus: Hadden we een afspraak met onze vriend uit Hasselt. We aten Indisch in restaurant Mountain Top, brainstormden over mogelijke toepassingen van 3D-printing in het kader van een business-idee dat hij moet uitwerken voor zijn MBA-opleiding en braken ons het hoofd over de problemen in onze Westerse maatschappij. Good times!

En dan moet ik helaas vaststellen dat de zomer al halfweg is. De tijd gaat veel te snel…

Een correcte klantenservice

Als het goed is, mag het ook gezegd worden. Na een foutieve meting van één van de werknemers van Heating Leuven, lieten wij voor niks een expert van Vaillant langskomen om onze perfect functionerende verwarmingsketel na te kijken. Ik stuurde daarop een mail naar Heating Leuven waarin ik vriendelijk vroeg om de 87,98 euro die de interventie van Vaillant ons gekost had, terug te betalen.

En kijk eens aan, vandaag zit er een creditnota in mijn inbox en word ik vriendelijk verzocht mijn rekeningnummer op te geven. Zonder boe of ba. Zo hoort dat. Dankjewel Heating Leuven!

Het wekelijkse weekendverslag!

Om jullie niet langer in spanning te houden, exclusief op yab.be: het wekelijkse weekendverslag!

Zaterdag stond ik vroeger dan gewoonlijk op, want ik moest om half tien bij de opticien zijn om mijn ogen te laten opmeten. Na jaren de verplaatsing tussen badkamer en slaapkamer gemaakt te hebben met mijn oude bril uit de vorige eeuw, leek het mij stilletjes aan tijd voor vervanging. Mijn ogen zijn er sinds die vorige eeuw sterk op achteruit gegaan en die oude bril kon in geen enkel geval nog dienst doen als vervanging voor mijn lenzen. Op reis ben ik dan ook altijd supervoorzichtig om geen lens te verliezen (harde lenzen durven al eens je oogbol te verlaten door een onverwachte aanraking), maar ooit geraakt mijn geluk op en zit ik in een tropisch land met een bril die totaal niet meer op sterkte is. Na de meting bleek dat mijn ogen er weer op achteruit gegaan zijn. Ik klok nu af op -13 en -13.75. Oh well, een paar kwartjes meer of minder zal nu niet meer het verschil maken.

Na het bezoek bij de opticien ging ik naar de bank, omdat ik ergens mijn bankkaart kwijtgespeeld ben (waarschijnlijk door onoplettendheid in een automaat laten steken). De hemel was grauw geworden en ik moest tussen de druppels door laveren. Bij de bank aangekomen bleek dat deze tijdens de maanden juli en augustus gesloten was op zaterdagvoormiddag (iets wat uiteraard niet vermeld stond op de website). Terwijl ik vloekte op de onmogelijke openingsuren van banken (serieus, een laatavondopening tot 18u, dan noem ik geen laatavondopening, dan zit ik meestal nog op mijn werk!) brak de hel los boven Leuven. Wat een spectaculair onweer. Het water viel met bakken uit de lucht en ik besloot dan maar even te schuilen in de selfbanking ruimte van de rotbank met de onmogelijke openingsuren.

Toen de regen ietwat milderde spurtte ik naar de INNO om een cadeautje te halen voor de ouders van mijn petekindje. Andere boodschappen liet ik voor wat ze waren en ik geraakte in halfdroge toestand thuis.

In de namiddag trok de hemel net op tijd open voor onze afspraak met onze Antwerpse vrienden en hun vierkoppige kroost in het Provinciedomein. De keuze om daar af te spreken, bleek een schot in de roos. Het jonge volkje amuseerde zich rot op de speeltuigen, genoot van een ijsje bij het zwembad (de volgende keer nemen we ons zwempak mee!) en leerde ons innovatieve manieren aan om een waterfiets te besturen. Dobberen in het zonnetje op de vijvers van het Provinciedomein er zijn ergere manieren om een zaterdagnamiddag door te brengen.

Voor het avondmaal had ik gereserveerd in Brasserie 500, een geweldig grote brasserie aan de Naamsesteenweg mét speeltuin. Ideaal om vier uitgelaten wildebrassen op los te laten. Ik at voor de eerste keer mosseltjes, en óf ze smaakten! (De crème brûlée als dessert deed dat eveneens.) Doordat de kinderen op tijd in bed moesten liggen, waren we mooi op tijd thuis vooraleer het grote onweer boven Leuven losbarstte. Een indrukwekkend klank- en lichtspel voor ons, maar spijtig genoeg heel wat overlast en nachtelijke uurtjes werk voor anderen.

Zondag besloten we eens een keertje sportief te doen. Van al die mooie voornemens om onze fietsconditie na Japan in ere te houden, is spijtig genoeg niet veel in huis gekomen. We werden zo rond vier uur verwacht bij mijn petekindje (en zijn ouders) in Tielt-Winge. Geen onoverkomelijke afstand vanuit Leuven. Volgens Googlemaps zouden we er één uur en vijf minuten over doen, uiteindelijk werd dat toch iets meer dan anderhalf uur. Ter verdediging van onze nu ook weer niet zo slechte conditie: we hebben echt wel op ons gemak gefietst, kwestie van niet helemaal bezweet aan te komen.

De eindmeet was in zicht toen we beseften dat we twee cadeautjes thuis waren vergeten. Omkeren zagen we niet echt zitten, dus het zal voor een volgende gelegenheid zijn. Gelukkig zijn het cadeautjes die niet slecht worden!

In de mooie tuin van onze vrienden werden we onthaald op heerlijke Italiaanse kazen en charcuterie (veel te veel!), gevolgd door zelfgemaakte pasta met een stukje biefstuk op de barbecue. Als dessert kregen we een variatie op panna cotta geserveerd. Mijn petekindje was alweer flink gegroeid en stond al behoorlijk stevig op zijn beentjes. Met die mooie blauwe ogen zal hij alvast verzekerd zijn van heel veel vrouwelijke (of mannelijke, wie weet) aandacht!

Na het zeer rijkelijke avondmaal fietsten we opnieuw anderhalf uur naar huis. Niet voldoende om al de extra calorieën te verbranden vrees ik, maar we apprecieerden het wel dat Googlemaps voor de terugweg een iets makkelijker route had uitgekozen en dat we die ene venijnige bergkam niet meer over moesten.