Deze week wordt een prima opwarmer voor de komende feestdagen. Deze middag had ik de eer Thais te lunchen met de onvolprezen Jeronimo en vanavond was het kerstfeestje in de Spaanse les met véél te veel hapjes en net genoeg cava. Volgen nog: een kerstfeestje in de Japanse en in de Russische les. Een nieuwe directeur, een nieuwe wind door het CLT. Al is het duidelijk dat de ene leerkracht al iets enthousiaster reageert op deze nieuwe traditie dan de andere. Dinsdag heb ik een kerstlunch met mijn team. Na al dat harde werk van de laatste twee maanden hebben mijn medewerkers dat dubbel en dik verdiend. Woensdag wordt er geluncht met Peter en Joke en over vrijdag moeten mijn vriend en ik nog eens nadenken. Een avondje recuperatie kan ik tegen dan misschien wel gebruiken. 😉
werk
Ensor ontmaskerd
Gisteren hadden we een personeelsvergadering op het werk. De vergadering zelf was niet veel soeps. Het belangrijkste punt op de agenda was het feit dat de bonussen voor dit jaar worden afgeschaft. Tja, dat zat er wel een beetje aan te komen met al die besparingen. Maar, gelukkig was er nog een beetje geld over voor een bezoekje aan de tentoonstelling Ensor ontmaskerd. Echt de moeite. De tentoonstelling brengt het verhaal achter de werken van Ensor. Wij kregen een heel goede uitleg van de gids, maar ik heb vooral onthouden dat Ensor een beetje een gefrustreerd mannetje was die een problematische verhouding had met zijn moeder. 😉
Na de tentoonstelling volgde een receptie met de collega’s. Uiteraard bleef ons groepje tot de laatste man plakken en werden we op het einde vriendelijk verzocht om toch maar op te krassen. Samen met collega en vriendin L nam ik de trein terug naar Leuven. We hadden alletwee nog zin in een soepje. En zo eindigden we de avond met een werkgerelateerde babbel in L’Etoile d’Or. L is iemand met ontzettend goeie inzichten en ik kan bij haar echt mijn hart uitstorten als er eens iets tegensteekt (en dinsdag waren er een aantal dingen in het honderd gelopen, dus ik wilde graag wat stoom aflaten). Ik vind het altijd verfrissend om eens een andere kijk op de zaken te horen, want soms bestaat het risico dat op den duur je blik te veel vernauwt. Bovendien ben ik niet zo goed in het ontcijferen van de onderliggende motieven van mensen. Ik pik dat niet zo snel op. Daarom apprecieer ik het des te meer als andere mensen als klankbord willen dienen.
Al bij al een geslaagde dag.
Vijf uur
Zo lang heb ik vandaag vergaderd. Twee uur met the big boss over een heel belangrijk rapport dat mijn team moet opleveren tegen begin volgende week (stressy toestanden, niet te doen, ik heb me al voorgenomen te trakteren als het helemaal klaar is, iedereen begint er echt door te zitten), aansluitend twee uur in lunchmeeting (met vieze sandwiches, yakkes) met één van onze belangrijkste opdrachtgevers over een ander document dat volgende week opgeleverd moet worden (gelukkig door iemand die niet aan het eerste rapport meewerkt), gevolgd door nog een uur vergadering over boekhoudkundige spitstechnologie i.v.m. enkele projecten die ik door het onverwachte vertrek van iemand van een ander team in mijn schoot geworpen kreeg. En dan racen tegen de klok om toch nog een beetje mails te verwerken.
En door de stress wordt (woeps) ik al dagen achtereen om zes uur wakker. Maar het komt allemaal in orde, ik heb er vertrouwen in.
Home sweet home
Eindelijk thuis na twee dagen Luxemburg! Pfft, zo’n lange treinreis is toch vermoeiend. Al probeer ik de tijd in de trein altijd zo goed mogelijk op te vullen met het beantwoorden van mails (enkel binnen de Belgische grenzen, want data-roaming is echt te duur), schrijven van documenten voor ‘t werk en van buiten leren van vervoegingen van Russische werkwoorden. Het was een goedgevulde tweedaagse. Interessante mensen ontmoet die zoveel kennis en ervaring hebben dat je je een onbeduidende dwerg voelt als je met hen in gesprek bent. Maar hey, ik leer telkens weer iets bij en zo groei ik beetje bij beetje.
Alleen jammer dat ik niet de gelegenheid had om een wandeling te maken in het besneeuwde Luxemburg. Met de kerstverlichting in de bomen en de kraampjes van de (mini-)kerstmarkt zag het er heel gezellig uit. Laat die kerstmarkten maar komen!
Mayonaise
Mijn stressniveau bereikte vandaag een voorlopig hoogtepunt. Ik moest mezelf regelmatig tot de orde roepen om te voorkomen dat ik mijn medewerkers zou afsnauwen. En dan die onmogelijke deadlines, gek wordt een mens daarvan. Oja, kan je even een visie van een pagina of zo uitschrijven, ik had dat graag over een uurtje gehad. Grrr. Dus verzon en knipte en plakte ik een visie bijeen en was ik een half uur te laat op mijn afspraak in Antwerpen: een lunchmeeting met broodjes. (Echt, lunchmeetingen zijn dodelijk voor de gezondheid, ze moesten dat verbieden.) Nog half hijgend stormde ik een lokaal binnen dat vol zat met allemaal serieuze professoren. Meteen een overdonderende indruk nagelaten. En de broodjes waren dan nog niet te vreten. Ik had een broodje gezond uitgepikt. Ik ben normaal een grote fan van koude groenten, maar enkel groenten op een broodje, neen dat is het toch niet voor mij. Laat staan wanneer die groenten verdrinken in een dikke kwak mayonaise (en ik haat mayonaise). Ik heb onopvallend wat mayonaise van tussen mijn broodje in mijn servet proberen knijpen, maar ik was zo uitgehongerd dat ik het spul toch maar heb opgegeten. Yakkes.
Na een uur zat de vergadering erop. Wat betekent dat ik dubbel zo lang onderweg ben geweest dan dat ik effectief vergaderd heb. Over efficiëntie gesproken. Dat videoconferencing nog niet meer ingeburgerd is. Of ja, waarom niet? Facetime! Ook beschikbaar op Android!
In overdrive
Heb het gevoel dat de laatste twee dagen mijn hersenen in overdrive gegaan zijn. Ik ben voortdurend met vijf dingen tegelijkertijd bezig en in mijn hoofd malen de mantra’s der dingen die beslist niet vergeten mogen worden. Ik klop lange dagen waardoor de tijd die er overblijft voor al mijn niet-werkbezigheden steeds schaarser wordt en het lijkt alsof ik uit elke minuut het maximum van rendement moet persen. Enfin, nog een goede twee weken en hopelijk is die belachelijk drukke periode op het werk dan achter de rug en kan ik weer op een normaal uur naar huis komen.
En wat hebben we vandaag geleerd?
Denk nooit: “Nu hebben we het ergste al wel gehad”. Het kan altijd nog erger.
Gelukkig heb ik een heel weekend om te recupereren en er maandag met nieuwe moed in te vliegen!
En aan een hels tempo
Is deze, ik geef het toe, korte week alweer bijna voorbij gevlogen. Op het werk ervaar ik momenteel een stevige piek in de werkdruk. Een exponentieel aangroeiende mailbox, gecombineerd met superveel (nuttige) vergaderingen, heel weinig slaap en drie avondcursussen in de week is alles behalve ideaal. Stiekem kijk ik al een beetje uit naar de kerstvakantie, maar dat durf ik niet luidop zeggen. 😉
Vereende krachten
Vandaag heeft mijn team de laatste hand gelegd aan een zwaar en belangrijk project. In de laatste rechte lijn is er nog behoorlijk veel veranderd aan het eindrapport, maar met vereende krachten hebben we het tot een goed einde gebracht. Ik ben echt wel trots op het eindresultaat. Zelfs al heb ik in de eindsprint nog wat zitten vloeken op Word dat uiteraard nooit doet wat jij ervan verwacht. Maar ik ben apetrots op de prestatie van mijn team. Ze hebben dat goed gedaan. Samen werken, werkt. L’union fait la force. 😉
Yikes
Is het nu alweer bijna middernacht? Tijd om in bed te kruipen, morgen een drukke dag met veel vergaderingen voor de boeg! (Niet veel anders dan de voorbije dagen, soit.)