Kerstdiner!

Ok, ok, we bevinden ons momenteel dichter bij Sinterklaas dan bij Kerstmis, maar door ons jaarlijkse kerstdiner iets vroeger in december te plaatsen, hoop ik het aantal aanwezigen te maximaliseren. Dit jaar waren we met negentien. In de laatste dagen naar het diner toe deed ik nog verwoede pogingen om er twintig van te maken, maar mijn pogingen leverden niks op en ik moest me bij dit lelijke oneven getal neerleggen.

Wat niet bepaald lelijk was, was de omgeving waarin we dineerde. De Hoorn blijft echt een geweldig inspirerende plek waar geschiedenis en vernieuwing hand in hand gaan. Voor ons gezelschap stond een mooi gedekte tafel klaar en we klonken met een glaasje cava op de vriendschap en de laatste loodjes van het jaar 2016. De gesprekken liepen als vanzelf en voordat we er erg in hadden was de avond voorbij. Met een klein groepje van die hards trokken we nog naar ons appartement voor een afzakkertje. Whisky om een mooie avond af te sluiten.

Het menu van de avond:

Sint-Jacobsnoot, Granny Smith, daikon-algen:
Sint-Jacobsnoot, Granny Smith, daikon-algen

OF
Kwartel, wintercouscous, pastinaak:
Kwartel, wintercouscous, pastinaak

OF
Herfstsalade, witloof, peer, blauwe kaas, noten

***
Hert, knolselder, aardappel, Gildenbier:
Hert, knolselder, aardappel, Gildenbier

OF
Zeeduivel, Gandaham, geuze, paksoi, prei:
Zeeduivel, Gandaham, geuze, paksoi, prei

OF
Natuurpuntvlees steak met sla, frietjes en saus:
Natuurpuntvlees steak met sla, frietjes en saus

***
Vanille ijs, crumble, chocolade, slagroom:
Vanille ijs, crumble, chocolade, slagroom

OF
Choc o holic in diverse structuren:
Choc o holic in diverse structuren

OF
Ananas, limoen, tym, zwarte peper:
Ananas, limoen, tym, zwarte peper

Op babybezoek in Vilvoorde

Grappig, Vilvoorde is niet meteen een gemeente die hoog op mijn ‘te bezoeken’ lijstje pronkt en toch bracht het toeval mij maar liefst twee keer op één week naar het bouwvallige station van Vilvoorde.

Normaal gezien werden mijn vriend en ik zaterdag verwacht bij vrienden in Kumtich, maar deze afspraak werd verzet wegens conflicterende agenda’s en activiteiten. En zo kwam er tijd vrij om na de Koreaanse les naar Vilvoorde te sporen voor een babybezoekje. Mijn vriend pikte me op aan het station van Vilvoorde en samen reden we naar het AZ Jan Portaels. We troffen twee apetrotse ouders én grootouders aan. De baby bleek een flinke jongen die liever sliep dan at (de mama moest hem wakker maken om hem aan de borst te leggen). Het was fijn om te zien hoe gelukkig de ouders waren. De baby moest na 26 uur arbeid alsnog met een keizersnede gehaald worden, maar de moeder was al bijna helemaal gerecupereerd van deze ingreep. Sterke dame!

We dronken champagne, toastten op het nieuwe leven en maakten veel foto’s als herinnering voor de mama en papa. Blij voor onze vrienden! <3

Wanneer woorden tekort schieten

Gisteren kregen we bezoek van onze vrienden. Hoewel ik altijd blij ben bezoek over de vloer te krijgen, was het ditmaal een samenzijn in mineur. Onze vrienden waren al een tijdje aan het proberen om zwanger te worden en na een zware behandeling was dat eindelijk gelukt.

Helaas, door een gruwelijke speling van het lot bleek na verder onderzoek dat hun zoontje een zware genetische afwijking had. Mocht hun kindje al levend ter wereld komen, dan zou zouden de overlevingskansen erg beperkt zijn en het kindje zelf zwaar gehandicapt zijn. Er restte hun dus geen andere keuze dan de zwangerschap af te breken.

Mijn hart brak toen ik het nieuws vernam en het kaartje van hun zo hard gewenste zoontje in de brievenbus vond. Een piepklein jongetje dat voor eeuwig en altijd een onvervulde wens zou blijven en nooit zou opgroeien in een gezin omringd door alle liefde van de wereld.

Onze vrienden zijn nuchtere mensen en spraken heel rationeel over wat er hen overkomen was. Toch was de pijn die zich verschuilde onder hun woorden voelbaar en wenste ik dat ik meer kon doen dan enkel een glas en een luisterend oor aanbieden.

Spelletjes spelen

Het idee ontstond op ons jaarlijkse vriendenweekend in Libin: waarom organiseren we niet eens een spelletjesnamiddag om ons geheel ende volledig te wijden aan het elkaars legers vernietigen op het Risk-spelbord? Zo gezegd, zo gedaan. Ik prikte 27 november in mijn agenda en verzamelde elf spelletjesliefhebbers om er een gezellige namiddag van te maken. Zelfs onze vrienden uit Milaan waren van de partij!

Omdat het Risk-spel nog niet gearriveerd was, startten we met een spelletje Jenga. Altijd leuk! In parallel werd er aan de andere kant van de tafel chapeau gespeeld. We slaagde erin een prachtig bouwwerk te fabriceren totdat het onevenwicht niet meer te vermijden was en de blokjes tegen de vlakte gingen.

jenga

Daarna was het tijd voor het serieuze werk: Risk! Met een gloednieuw Risk-spel! De eerste keer in mijn leven dat ik zelf eigenaar ben van een Risk-Spel!

De spelregels waren wel grondig veranderd ten opzichte van de tijd dat ik nog een frequente speler was, wat maakte dat ik het spel tactisch niet altijd even goed speelde. Vooral de nieuwe regels voor de aanval met maximaal drie legers en het inwisselen van de kaarten creëerden een heel nieuwe dynamiek. Het feit dat ik verloor is dan ook geheel en al aan de combinatie vernieuwde spelregels met domme opdracht (ik moest 24 landen veroveren, omdat ik toch moeilijk mezelf kon uitroeien) te wijten. Maar nu ik de spelregels onder de knie heb, zal niets of niemand mij van een toekomstige overwinning kunnen afhouden! Ha!

risk

Baracca!

Blijft toch één van de betere concepten in de Leuvense horeca. Niet dat het sharing concept ondertussen nog zo origineel is, maar Baracca voert het wel geweldig goed uit. Gezellige vibe, vriendelijke en efficiënte bediening, lekker eten en uitstekende wijnen. Meer moet dat niet zijn om van een restaurant een succes te maken. Tel daar nog eens het uitstekende gezelschap van onze vrienden bij en je hebt het recept voor een geslaagde avond.

Secreto N° 7

Uovo Affogato

oesters

 Ceviche

Fragole

Tiramishare

Het kwam trouwens goed uit dat we per toeval twee dagen na mekaar dit établissement aandeden, want vrijdag was ik onze battery pack op het terras vergeten. Gelukkig had de ober die onze tafel afruimde hem terug gevonden en kregen we bij navraag hem meteen in de handen gestopt. Sympathiek!

Onverwachte ontmoetingen

Zijn vaak de beste!

Gisterenavond hadden mijn vriend en ik niets gepland (ik probeer vrijdagavonden tegenwoordig vrij te houden om me te kunnen voorbereiden op de Koreaanse les zaterdagochtend). Omdat ik echter gelezen had dat er in het kader van Leuven by Night allerlei foodtrucks en eetstandjes in de Bondgenotenlaan zouden staan, had ik mijn Koreaans huiswerk (wij moeten tegenwoordig al heelder opstellen schrijven) al op donderdagavond gemaakt, zodat de vrijdagavond lekker leeg was.

We namen voor de zekerheid ook het fototoestel mee, want wie weet, stootten we op een fotogenieke scène voor ons kerstkaartje. Natuurlijk was de eerste foodtruck waaraan we halt hielden de Koreaanse voor een lekkere portie tteokbokki (떡볶이). Alleen jammer dat dit een vrij zwaar gerecht is, waardoor er van bij het begin al niet meer veel ruimte overbleef voor bijkomende gerechtjes. Al kon ik het niet laten om wat mee te pikken van de heerlijke everzwijnstoverij met chocolade die mijn vriend besteld had bij het kraampje Convento Food.

Tteokbokki

Ik maakte van het latere sluitingsuur van de winkels gebruik om nog een jurk te passen in één van de chiquere kledingwinkels aan de Bondgenotenlaan. Het model was prachtig, maar de kleur was niet helemaal mijn ding en in de andere kleur hadden ze mijn maat helaas niet meer. Jammer. We stapten met lege handen naar buiten, al had het gratis glaasje champagne wel gesmaakt.

Net toen we aan het overwegen waren om een tweede glaasje champagne te gaan drinken aan de bar van het ongespecificeerde goede doel, liepen we een bevriend koppel tegen het lijf. Ze hadden de kinderen thuis gelaten onder toezicht van de babysit en kwamen net als wij van de kerstsfeer in Leuven proeven. We bestelden meteen vier glaasjes champagne om deze toevallige ontmoeting te vieren en beslisten de rest van de avond met elkaar door te brengen.

We genoten met ons viertjes van de ietwat kitscherige verlichting van het stadhuis, gingen even kijken naar de start-ups in de zijvleugel van het stadhuis en belandden bij Jeroen Meus om (eindelijk) eens zo’n ‘haute dog’ te proberen. Ik moet eerlijk bekennen dat het broodje met worst mij beter beviel dan verwacht, al zal ik nooit een echte fan van het concept worden. Daarvoor eet ik gewoon niet graag genoeg worst.

Würst

We sloten onze avond af op het verwarmde terras van de Baracca (niet ecologisch, wel gezellig) met een lekkere cocktail. Mijn moscow mule was de perfecte afsluiter van een zeer fijne avond.

Moscow Mule

Dineren bij Ogst in Hasselt

Na ons gezamenlijk bezoekje aan Tafelrond in september, hadden we ditmaal afgesproken met onze vriend bij Ogst in Hasselt. Alweer een nieuw culinaire ontdekking. Het interieur zag er alvast veelbelovend uit: een oud herenhuis, dat nadien tot een winkelpand was omgevormd en nu minimalistisch aangekleed als restaurant dienst deed. We spraken kort met de eigenaar die duidelijk erg trots was op het pand en zijn rijke geschiedenis. Ik hield vooral van de mooie houten vloeren, de originele peertjes die het pand verlichtten en de tot op de baksteen gestripte witgeverfde muren. Erg mooi en sober.

Een ideaal interieur om te genieten van deze kleine kunstwerkjes:

appetizers:
IMG_2167

IMG_2168

Pastinaaksoepje met garnalen

schelvis • aardpeer • pickles van ui:
schelvis • aardpeer • pickles van ui

heek• pompoen • visei:
heek• pompoen • visei

pijlinktvis • boerenkool • yuzu:
IMG_2176

hinde • kweepeer • crumble van ‘cazette de bourgogne’:
hinde • kweepeer • crumble van ‘cazette de bourgogne’

appel • walnoot • peterselie:
appel • walnoot • peterselie

Zoals gewoonlijk hadden we weer bijzonder diepgaande gesprekken. Het doet alleszins deugd om te merken dat er nog mensen zijn die worstelen met de dingen des levens.

Culinaire ontdekkingen in Antwerpen

Gisteren waren we op stap in Antwerpen met Kato en Dieter, die voor de gelegenheid hun twee knappe zonen bij de grootouders gelaten hadden. We hadden afgesproken Bij Lam & Yin, wat mijn vriend en mezelf toeliet om met de trein naar Antwerpen te gaan. Toch een veel aangenamere manier van reizen dan met de wagen. Voorzien van een laptop vliegt dat uurtje reistijd zo voorbij en niemand die zich de glaasjes wijn bij het avondmaal moet ontzeggen. Alleen spijtig dat ‘s avonds de treinen al zo vroeg stoppen met rijden. Gelukkig konden we Bij Lam & Yin terecht voor de vroege shift om 18u.

Wat volgde was een bijzonder gezellige avond van culinair hoogstaand niveau. Ik heb oprecht genoten van het gezelschap èn van de verfijnde Chinese keuken van Lam & Yin. Echt een ontdekking! Met als absolute uitschieter de heerlijke Sint-Jacobsvruchten. Ongelooflijk vers! De geweldige sake die ik daarbij dronk, mocht er zeker ook zijn. Jammer genoeg kunnen de foto’s helaas niet de heerlijke aroma’s van de gerechten weergeven.

Appetizer met eend:
appetizer

Sint-Jacobsvruchten gestoomd met eiwit:
Sint-Jacobsvruchten gestoomd met eiwit

Jonge duif met cashewnoten:
Jonge duif met cashewnoten

Autumn chocolade creation by Gewaegd:
Autumn chocolate creation by Gewaegd

Snow Crysanthemum Tea:
thee

Het voordeel van de vroege shift, was dat we ons diner al rond half negen afgerond was. Tijd genoeg voor een cocktail of twee bij Dogma Cocktails. De tweede ontdekking van de avond, met dank aan Dieter voor de research. Weggedoken in zalige sofa’s genoten we in de met kaarslicht verlichte kelder van heerlijke én originele cocktails. Ik dronk een classic cosmopolitan (soms durf ik al eens conservatief uit de hoek komen) en een Cobra’s fang. Moeilijk om een favoriet te kiezen, want beide cocktails waren een genot voor de smaakpapillen. De cocktails van mijn tafelgenoten mochten er trouwens ook zijn. Alleen voor de portemonnee is een bezoek aan deze cocktail iets minder goed.

IMG_2145

IMG_2148

Spijtig dat mijn vriend en ik niet meer in Antwerpen komen. Deze culinaire ontdekkingen smaken alvast naar meer. Dat belooft voor volgende week!

Een gezellige avond in De Pinte

Het was, denk ik, al bijna twee jaar geleden dat we onze vrienden nog eens gezien hadden. De combinatie van hun verhuis naar De Pinte, de geboorte van hun dochter en een job in het DKO waardoor onze vriendin vaak op zaterdag moet werken, maakte dat het gewoonweg niet eerder lukte om af te spreken. Gelukkig is de elfde november een feestdag waarop iedereen vrij is. De combinatie met de cocktailparty de dag voordien maakte dat ik mij niet helemaal in topvorm voelde, maar het was fijn hen terug te zien.

Onze vrienden waren nog geen haar veranderd, maar hun dochter, die we voor het laatst gezien hadden toen ze nog een baby was, had zich ontpopt tot een vrolijke en sociale tweejarige. Het deed me enorm veel plezier dat ons cadeautje zo goed in de smaak viel. Ik had een setje gekocht met een bord, een kommetje, een lepel en een bekertje met daarop een egel. De jongedame heeft er de hele avond mee zitten spelen in haar keukentje en ook haar avondmaal heeft ze uit haar nieuwe bord gegeten. Een schot in de roos!

We werden op culinair vlak trouwens in de watten gelegd! Met dim sum, een kalfsstoofpotje naar oud familierecept en een Brusselse wafel met ijs als dessert. Alleen had wat mij betreft de verwarming een tikkeltje hoger mogen staan. Mijn neus raakte helemaal onderkoeld, daar in De Pinte.

IMG_2123

IMG_2124

Cocktailparty, Episode V

Naar wat ondertussen een stevige jaarlijkse traditie is geworden, organiseerden mijn vriend en ik een cocktailparty voor de collega’s van mijn werk. Alvorens in de drank te vliegen, gingen we met een tiental personen eten in de Himalaya. Er zijn slechtere manieren om de avond in te zetten dan met een heerlijke portie Indian Food.

Bij het eten werden voornamelijk non-alcoholische dranken gedronken, kwestie van ons wat te sparen voor de cocktails nadien. En jawel, mijn collega’s hebben zich weer van hun beste kant laten zien. Een paar flessen sterke drank zijn zelfs helemaal leeg geraakt. En de splinternieuwe fles gin die ik had gekocht, is gewoon bijna leeg. In totaal waren we met meer dan twintig personen, een feestelijk groepje!

Gelukkig was er ditmaal niemand ziek en bleven mij nachtelijke schrobpartijen bespaard, maar ik ben er vrij zeker van dat de nieuwe vriendin van mijn collega zich vandaag iets minder goed zal voelen. Kwestie van meteen een goeie indruk na te laten bij de collega’s van haar vriend. 😉 Deze editie zal ongetwijfeld de geschiedenis ingaan als de eerste cocktailparty waar er traantjes vloeiden. Mijn iets boven haar theewater zijnde collega had het moeilijk met de dood van Leonard Cohen, in combinatie met de verkiezing van Donald Trump. Een paar dikke knuffels later ging het al wat beter.

De party werd afgesloten om vijf uur ‘s nachts, nadat we rond half vijf een tevergeefse poging gedaan hadden een taxi te pakken te krijgen voor mijn twee vrouwelijke collega’s. Uiteindelijk was het makkelijker om gewoon de allereerste trein te nemen.

Alweer een topeditie!