Sushi in Wijgmaal

Toen we zaterdag tijdens ons diner in HOP Gastrobar aan onze vrienden vroegen waar we hun herstellende zoon een plezier mee konden doen, kwam het antwoord heel spontaan: een sushi delivery in Wijgmaal. We zijn op dat vlak natuurlijk niet aan ons proefstuk toe, dus de afspraak was snel gemaakt: woensdag zouden mijn vriend en ik sushi aan huis brengen, om zo meteen twee werken van barmhartigheid in één klap te vervullen: de zieken bezoeken en de hongerigen spijzen. 😉

‘s Middags belde ik onze sushibestelling door naar Kintsugi, zodat mijn vriend en ik deze mooi op tijd konden afhalen om de taxi naar Wijgmaal te nemen (mijn vriend stelde nog even voor de bus te nemen, maar dat zag ik niet echt zitten). Bij onze aankomst in Wijgmaal trokken onze vrienden meteen een flesje bubbels open, om te klinken op alles waar er maar op te klinken viel. Ik was alleszins blij te horen dat hun reisplannen wellicht zullen doorgaan. Met natuurlijk een minder actief programma dan oorspronkelijk gedacht, maar eens rustig aan doen op vakantie, heeft nog nooit iemand kwaad gedaan, nietwaar?

Zeer bijzondere wijnkoeler (ja, dat is een massieve blok ijs):

IMG_8012

IMG_8010

Het werd, naar goede gewoonte, een enorm gezellig avond. Een avond die we afsloten met een glaasje vermouth (of misschien wel twee) van Convento Wines. Heerlijk!

Dineren bij HOP Gastrobar

De reservatie stond al vast sinds eind december (HOP maakt deel uit van dat kransje hyperpopulaire Leuvense restaurants waar je nog amper binnen geraakt), maar even leek het erop dat onze afspraak met onze vrienden uit Wijgmaal weer in het water zou vallen. Deze vrijdag moest hun zoon die al een tijdje sukkelde met pijn aan zijn bekken immers met spoed geopereerd worden. En ja, als je zoon thuis ligt pijn te lijden, staat je hoofd er natuurlijk niet naar om op restaurant te gaan. Gelukkig kregen we vrijdag al snel het nieuws dat de operatie heel goed was verlopen (‘het allerbeste scenario’) en dat de pijn na de operatie goed onder controle was. Na een herstelperiode van twee weken, waarop hij niet mocht steunen op zijn been, zou het ergste achter de rug zijn.

De opa stelde zich kandidaat als oppas en zo konden we zaterdag toch samen met onze vrienden de voeten onder tafel schuiven. Heel blij voor hen dat de operatie zo goed was verlopen en dat we daar samen op konden klinken. Want amai, dat was weer veel te lang geleden! We babbelden over hun vakantieplannen voor de Paasvakantie, die door de operatie onzeker waren geworden. Je stapt natuurlijk niet zomaar met een pas geopereerde jongeling op een vlucht die negen uur duurt. Aan de andere kant, met een attest van de arts zou hij als rolstoelpatiënt wel mee kunnen op het vliegtuig en bovendien krijg je dan overal voorrang. Ik gaf hen het advies nog even af te wachten, als het herstel effectief zo goed zou lopen als verwacht, leek mij zo’n vlucht niet onoverkomelijk. En ja, zwemmen met een herstellende wonde, dat gaat natuurlijk niet, maar ongetwijfeld waren er op hun vakantiebestemming nog veel andere leuke dingen te doen. Het leek me dat ze na al die stress wel een vakantie konden gebruiken, zelfs al zou die er dan licht anders uitzien dan eerst gepland.

Oja, het eten bij HOP was werkelijk uitstekend. Ik weet niet hoe de chefkok het doet, maar de gerechten bij HOP zijn altijd nét dat tikkeltje anders en origineler dan in andere restaurants: bijzondere bereidingswijzen in combinatie met interessante ingrediënten. En hoeveel restaurants ken jij die hun eigen kombucha bereiden? Ook tof: bij elke gang kan je kiezen uit aangepaste wijnen, bieren of alcoholvrije dranken. Echt super!

Kaasdip met crackers:

IMG_7908

Prosciutto:

IMG_7909

IMG_7913

Tartaar zandwortel – raita – jus van langoustine:

IMG_7915

Zeebaars, bloedsinaasappel, gefermenteerde veenbes, rozebottel:

IMG_7916

Knolselder, tortellini, gerookte forel, vinaigrette van citroen & parmezaan:

IMG_7919

BBQ zeeduivel, raapsteel, zuurdesem, Caesar dressing:

IMG_7922

Spiering duroc de Riegel, bbq prei, pesto daslook, sweet chilli, ketchup biet:

IMG_7923

Hondshaai, prei bitterbal, gerookte paling, mosterd:

IMG_7927

Rabarber, citroen, sweet nacho’s, tijm:

IMG_7929

Na de koffie namen we afscheid van onze vrienden, die begrijpelijk, graag naar hun herstellende zoon terugkeerden. Mijn vriend en ik bleven nog even plakken voor een afzakkertje. Een calvados voor hem en een madeira voor mij. Zalig lekker!

IMG_7941

Dinner at Harvest

Een datum vinden om met drie personen samen iets te gaan eten, dat kan toch niet zo moeilijk zijn, zou je denken? Maar het is duidelijk dat de sociale verplichtingen weer op volle kruissnelheid gekomen zijn, nu de pandemie verdrongen lijkt te zijn door ander en gewelddadiger nieuws. Onze eerste poging om samen iets te gaan eten liep op een sisser uit, wegens onverwachte andere verplichtingen van mijn collega. Gelukkig lukte onze twee poging wel.

Het moet echt jaren geleden zijn dat we nog eens met z’n drietjes samen op stap gingen. Grappig trouwens: zowel de collega als de oud-collega met wie ik ging dineren, heb ik ooit aangeworven om jobs te doen die ik zelf vóór hen had ingevuld. Dat schept een band uiteraard! Uit onze gesprekken bleek alvast een beetje heimwee naar de tijden toen we samen in hetzelfde team zaten en nog niet constant verpletterd werden door een torenhoge werkdruk. Niet dat we vroeger niet hard werkten, maar er waren periodes dat de werkdruk merkelijk lager lag en er meer tijd was voor een babbeltje, een lunch en ‘s avonds een spontaan drankje. Momenteel heb ik het gevoel dat we onszelf continu achterna hollen op het werk. Er is zelfs geen tijd meer om te lunchen, laat staan successen te vieren en dat is gewoonweg heel spijtig.

Het weer zat alvast mee op deze mooie lente-avond. Voordat mijn collega en ik op het werk vertrokken, werden we getrakteerd op een prachtige zonsondergang.

IMG_7860

En ja, het eten bij Harvest was opnieuw zeer lekker. Maar amai, wat was er aan de hand met het personeel? Mijn collega’s en ik hadden de marktmenu met aangepaste wijnen besteld. En zowel bij het voorgerecht, als bij het dessert vergat onze dienster de wijn te komen inschenken. Na verschillende keren tevergeefs wuiven en een ietwat geïrriteerde blik in mijn richting, ging er dan toch ergens een belletje rinkelen en kwam de dienster aangestormd met de wijnflessen. Het voorgerecht van mijn oud-collega was ondertussen al helemaal op! Het restaurant was wel zo vriendelijk om hem dat glas niet aan te rekenen, maar bij het dessert herhaalde zich gewoonweg hetzelfde scenario. Verschillende keren proberen de aandacht te trekken, tot we eindelijk onze wijn kregen. Ik voelde me zelfs beschaamd dat ik dit restaurant aan mijn collega’s had voorgesteld. Gewoonweg onbegrijpelijk. De enige verklaring die ik kan bedenken is dat er misschien iemand onverwacht was ziekgevallen. Maar toch, ik denk dat ik na deze ervaring niet snel zal terugkeren naar Harvest. En dat is jammer, want zowel het eten als de wijn zijn er heel lekker.

Thaise zalmtartaar: avocado, sesam, limoen, knapperige groenten:

IMG_7867

Skrei met beboterde kool en truffel, chips van boerenkool, dauphine aardappelen:

IMG_7870

Crème brulée met peer en Grand Marnier

IMG_7871

Tatin wafel met appels:

IMG_7873

Belgisch kaasschoteltje:

IMG_7875

Op de terugweg naar het station kwamen we langs de Koninginnegalerij getooid in geel en blauw uit solidariteit met de Oekraïense bevolking die het slachtoffer zijn van een totaal zinloze oorlog. Waanzin.

IMG_7877

Palau de la Música Catalana – 5 maart 2022

Onze laatste halve dag in Barcelona, snik. We stonden vroeg op om onze valiezen te pakken en wandelden vervolgens naar het Black Swan hostel, waar we onze valiezen konden achterlaten. Een beetje vervelend dat we de valiezen niet ergens in het appartement zelf konden stockeren, maar niet onoverkomelijk. We ontbeten in de buurt bij alweer een ander 365 Café, want om 10u moesten we al in het Palau de la Música Catalana zijn voor een rondleiding.

En ja, het Palau de la Música Catalana, ontworpen door Lluís Domènech i Montaner, was nog even indrukwekkend als in mijn herinnering. Het oorspronkelijke gebouw kon dankzij de aankoop en afbraak van een nabijgelegen kerk tussen 1982 en 1989 gerenoveerd en uitgebreid worden, waardoor het Palau de la Música Catalana net iets meer ademruimte kreeg. Want dat is het spijtige: het staat geprangd tussen de omliggende gebouwen, waardoor het heel moeilijk is de prachtige gevels in hun geheel te overschouwen. Mijn felicitaties alleszins aan de architecten Oscar Tusquets en Carles Díaz die de zeer smaakvolle uitbreiding ontwierpen.

IMG_7426

IMG_2297

IMG_2299

IMG_2313

IMG_7436

IMG_7437

IMG_7440

IMG_7471

IMG_7475

Tijdens de rondleiding hadden we het genoegen naar orgelspeler Benjamin Alard te kunnen luisteren die zich aan het voorbereiden was voor zijn concert. Geeft meteen een heel ander gevoel aan zo’n bezoek. De muziek bracht de fabuleuze concertzaal echt tot leven. Moet fantastisch zijn om op zo’n plek een concert bij te wonen.

IMG_7443

IMG_7451

IMG_2302

IMG_2305

IMG_2309

IMG_2312

Voor de lunch haastten we ons naar Mercat de la Boqueria, waar we nog net zes plaatsen konden bemachtigen aan de toog van Clemens (onze eerste keuze Quim zat helaas al helemaal vol). Mijn eerste bestelling bleek echter gefrituurde ipv gebakken inktvisjes te zijn, gelukkig kon ik de inktvisjes delen met mijn gezelschap en vervolgens bij mijn tweede poging wél gebakken inktvisjes bestellen. Ik ben nu eenmaal geen grote fan van gefrituurde zaken. Heel fijn om ons verblijf in Barcelona te kunnen afsluiten met lekker eten en een glaasje cava op een bijzondere plek. Continue reading

Montjuïc, Teleférico del Puerto, Barceloneta, Paradiso en El Mercat – 4 maart 2022

We startten onze laatste volledige dag met, hoe kon het ook anders, een heerlijk ontbijt bij El Arból, onze favoriete ontbijtzaak in Barcelona. Even twijfelde ik om iets anders te bestellen, maar hey, hoe kon ik de lokroep van heerlijke eggs benedict weerstaan? Het is niet dat dit gerecht vaak op de kaart staat in België!

Spijtig genoeg was de tafel waaraan ons gezelschap al twee keer had plaatsgenomen in gebruik en moesten we achteraan in een iets minder gezellige hoek plaatsnemen. Gelukkig was het eten nog altijd even lekker. Echt grote fan van dit soort ontbijt- en lunchzaken!

IMG_7350

IMG_7351

Na het ontbijt bestelden we een taxi om ons naar Montjuïc te brengen, wegens te veraf om te voet te doen. Voor zes personen is een taxi in Barcelona trouwens een erg voordelige optie. De taxichauffeur was duidelijk niet zo bekend met Montjuïc, want hij zette ons af op een parking vanwaar het nog een stuk stappen was naar Castell de Montjuïc.

Vanaf Montjuïc (letterlijk: heuvel van de Joden, vroeger lag hier een Joods kerkhof) genoten we van het uitzicht op de haven van Barcelona. Veel bedrijvigheid viel er niet te bespeuren in de haven, we zagen slechts één containerschip dat gelost werd. Misschien nog de naweeën van de pandemie?

IMG_2202

IMG_2204

IMG_2207

IMG_2208

Aan de kassa van Castell de Montjuïc kochten we een combiticket voor de versterkte vesting en de botanische tuin. Ik herinnerde mij van mijn allereerste bezoek aan Barcelona dat ik de cactussen in die botanische tuin zo geweldig had gevonden, dus leek me wel leuk om dat samen met onze vrienden te doen.

Het bezoek aan Castell de Montjuïc zelf is vooral de moeite om wille van de prachtige uitzichten en de boeiende geschiedenis van de plek. Mij sprak vooral de tentoonstelling aan over de bewogen geschiedenis, geïllustreerd aan de hand van schilderijen en afbeeldingen. Het fort had oorspronkelijk als belangrijkste doel de stad Barcelona te beschermen, maar werd ook gebruikt als gevangenis en executieplek. In 1842 beschoten de hier gelegerde soldaten, trouw aan het regime in Madrid, vanaf dit fort de stad om een opstand van de inwoners naar te slaan. De tentoonstelling gewijd aan het ondertussen verdwenen attractiepark op de heuvel liet mij daarentegen ijskoud. Deze is wellicht vooral interessant voor mensen die zich dat park nog kunnen herinneren en hier met zekere nostalgie aan terug denken.

IMG_2211

IMG_2216 Continue reading

Ardent op de Dageraadplaats

‘s Middags landde mijn vriend in België, perfect getimed voor onze afspraak ‘s avonds in Antwerpen met mijn oud-studiegenoot en zijn nieuwe vriendin. Altijd spannend zo’n eerste kennismaking met een nieuwe liefde. Gelukkig klikte het meteen met haar. Een sympathieke dame die duidelijk het beste in onze kameraad naar boven brengt. Heel blij dat hij na een moeilijke periode opnieuw het geluk gevonden heeft!

En ja, het eten in restaurant Ardent, stelde niet teleur (al was ik even vergeten dat ik dit restaurant zelf had voorgesteld, op basis van een kleine zoektocht op de website van Michelin en wou ik de credits aan onze kameraad geven). Al verbaasde het me wel dat sommige tafeltjes onbezet bleven. Dat is voor een Leuvens restaurant vermeld in de Michelin-gids gewoonweg ongezien. In Leuven zijn we weer aanbeland in het tijdperk van maanden op voorhand reserveren om een tafeltje vast te krijgen…

Mijn favoriete gang was zonder twijfel het in melk gegaarde pluma van Duroc-varken. Ongelooflijk hoe mals dat vlees was. En ja, ik had oorspronkelijk het zoete dessert besteld, maar toen de vriendelijke ober het kaasschoteltje van mijn vriend kwam voorstellen, werd ik overvallen door een plotse golf van jaloezie en kon ik het niet laten zelf ook nog een kaasplakje te bestellen. Waarop onze kameraad mijn goede voorbeeld volgde. 😉 En amai, wat een topper om de avond mee af te sluiten! Heerlijk!

IMG_7752

Appetizer:

IMG_7755

Witte asperges met karnemelk, daslook en ei:

IMG_7757

Leng met vichysoise van prei, erengi en antiboise van groene asperges en kappertjes:

IMG_7760

Lekker wijntje voorzien van een prachtig etiket:

IMG_7762

Met pruimensap gekonfijte konijnenbout met krielaardappeltjes en mousseline met ponzu:

IMG_7766

In melk gegaarde pluma van Duroc-varken met boontjes en Cross & Blackwellsaus:

IMG_7767

Warme chocoladefondant met crumble van brownie en mascarpone-ijs:

IMG_7770

Selectie kazen, geaffineerd door Van Tricht:

IMG_7774

Nog een extra pluspunt voor restaurant Ardent: gelegen op wandelafstand van Berchem station. Lekker handig voor wie graag een glaasje drinkt!

Saint Patrick’s Day met de collega’s

Na een fijne lunch ‘s middags, ‘s avonds op tijd de laptop dicht geklapt voor een avondje op stap met de collega’s. Een beetje last minute viel er een uitnodiging in mijn mailbox om Saint Patrick’s Day te vieren in Irish Pub O’Reilly’s in hartje Brussel. Laat ik eerlijk zijn: niet echt een fan van Guinness en aanverwanten, maar des te meer van op stap gaan met de collega’s! Eindelijk nog eens onbezorgd samen iets kunnen drinken, na meer dan twee jaar wachten! Al voelde het nog iet of wat onwennig aan: zo’n drukke pub vol met feestende mensen.

Tot mijn grote vreugde bleek O’Reilly’s kleine flesjes cava te verkopen. Ideaal voor niet-bierdrinkers zoals mezelf. En ja, ons groepje was eerder bescheiden in aantal, maar de aanwezigen hadden er duidelijk zin. Eén van mijn collega’s, had zelfs een volledige Saint Patrick’s Day outfit aan! Chapeau! In mijn kleerkast hangt er slechts één groene jurk en daarvoor was het nog nét dat tikkeltje te koud. Misschien mij volgend jaar een groene winterjurk aanschaffen?

Uiteraard bleef ik langer plakken dan ik mezelf had voorgenomen, want tegen het eind van de avond kwam er nog een oud-collega opdagen die ik al heel lang niet meer gezien had. Heel fijn om met hem te kunnen bijpraten! Hij was trouwens vergezeld van een zeer slimme en interessante dame, die ik in de toekomst vaker tegen het lijf hoopt te lopen.

Geïmproviseerde feestjes zijn vaak de beste feestjes!

IMG_7723

Ladies lunch at Spago

Met de pandemie steeds meer in de achteruitkijkspiegel, knoopten mijn lieve collega’s en ik opnieuw aan bij onze lunchtraditie. Op aanraden van onze jongste compagnon maakten we een afspraak om op Saint Patrick’s Day samen te lunchen bij Italiaans restaurant Spago.

Helaas, de ochtend van onze afspraak moest het jongste lid van ons trio afhaken wegens ziek opgestaan. Jammer, maar helaas. Omdat ik enorm uitgekeken had naar de lunch, besloot ik niet af te zeggen. Uiteindelijk was het al veel te lang geleden dat ik het derde lid van ons trio nog gezien had. En alhoewel ik niet veel tijd had, werd het toch een gezellige afspraak, zelfs al was ons trio afgeslankt tot een duo.

Restaurant Spago zelf wist mij echter niet te overtuigen. De tagliatelli met gerookte zalm, courgette en safraan (nochtans één van de suggesties) was gewoonweg te zwaar. Blijf het vreemd vinden dat een restaurant dat zich Italiaans durft noemen room in zijn sauzen verwerkt, zelfs al weet ik dat dit aansluit bij de smaak van de Belgen. Tja, wellicht was het gedeeltelijk mijn schuld dat mijn gerecht tegen viel, ik had me bij de echte klassiekers op het menu moeten houden, want de spaghetti carbonara van mijn vriendin zag er beter uit. Gelukkig smaakte dat stiekeme glaasje prosecco bij de lunch uitstekend!

IMG_7731

IMG_7733

 

Kathedraal, food tour, haven en Skybar – 3 maart 2022

Op tijd opgestaan, want ik had tickets gereserveerd voor een bezoekje aan de kathedraal van Barcelona om 10u. We wandelden in de richting van de kathedraal op zoek naar een plek om samen te ontbijten. Een licht ontbijt zou volstaan, want in de namiddag stond er een food tour op het programma.

We belandden in een biologische zaak die bij een supermarktketen hoorde met de bekend klinkende naam Veritas. We konden een leuk plekje aan een toog bemachtigen met zicht op de Capella de Santa Àgueda. Ik hield het bij een smoothie en een croissant gevuld met chocolade. Kwestie van mezelf te sparen voor de food tour. 😉

Stipt om 10u stonden we aan de ingang van de kathedraal, klaar voor een eerste of (in het geval van mijn vriend en mezelf) hernieuwde kennismaking met dit historische bouwwerk. Natuurlijk was er weer een audioguide in de prijs inbegrepen, die je kon downloaden en die niet helemaal naar behoren werkte. Op dat vlak kan er nog wat vooruitgang geboekt worden!

IMG_2024

IMG_2026

IMG_7242

IMG_7244

IMG_7248

De kathedraal op zich blijft natuurlijk een indrukwekkend bouwsel, zij het dat de verschillende uitbreidingen die in de loop der jaren werden toegevoegd naar mijn mening niet altijd even goed bij elkaar passen. Via een lift konden we een bezoek brengen aan het dak en daar genieten van het uitzicht op de omgeving. Het hoogtepunt van een bezoek aan de kathedraal blijven naar mijn mening de mooie pandgang en de ganzen in de binnentuin. Het contrast met onze vorige bezoeken aan deze plek kon amper groter zijn: terwijl het vroeger drummen was om ook maar glimp van een gans op te vangen, konden we nu een uitgebreide fotoshoot met ganzen doen. Er waren amper bezoekers in de kathedraal. Die coronacrisis heeft toch ook voordelen!

IMG_2037 Continue reading

Casa Vicens, Casa Milà en Casa Batlló – 2 maart 2022

Bij het wakker worden voelde ik me, tot mijn grote opluchting, een pak beter dan gisteren. Ik had nog wat lichte buikkrampen, maar verder leek alles redelijk onder controle te zijn.

Ik keek zelfs uit naar het ontbijt bij El Árbol, waarvan onze vrienden gisteren wat foto’s hadden doorgestuurd toen ik nog in bed lag te bekomen van mijn slechte nacht. En onze vrienden hadden niet overdreven, wat een fantastische ontbijt- en lunchplek! Het was moeilijk kiezen uit de vele lekkere gerechten op de kaart, maar trouwe lezers (zijn die er eigenlijk nog op deze blog?) weten ongetwijfeld dat ik nooit kan weerstaan aan eggs benedict!

IMG_7111

IMG_7112

IMG_7114

IMG_7123

Na het ontbijt wandelden we naar Casa Vicens, het eerste belangrijke ontwerp van de jonge architect Gaudí. Casa Vicens was vroeger een buitenhuis, omgeven door een prachtige tuin in het landelijke dorpje Gràcia, inmiddels opgeslokt door het steeds verder uitdijende Barcelona. Het buitenhuis werd later uitgebreid door Joan Baptista Serra de Martinez.

Tijdens mijn vorige bezoeken aan Barcelona was dit huis nog in privéhanden en niet opengesteld voor het publiek. In 2014 verkochten de erfgenamen van de laatste bewoner het huis aan een bank en tussen 2015 en 2017 onderging het geheel een bijzonder grondige renovatie en restauratie. Tijdens de renovatie werd het huis uitgerust met een prachtige moderne trap die het originele huis van Gaudí met de uitbreiding van Joan Baptista Serra de Martinez verbindt.

IMG_7124

IMG_7128

IMG_7137

IMG_7141 Continue reading