Het verhaal wil dat Franz-Josef toenmalig keizer van Oostenrijk-Hongarije, ook wel bekend als de gemaal van Sisi, toezegde de bouw van een opera in Budapest te financieren op voorwaarde dat de opera niet groter zou zijn dan deze in Wenen. De Hongaren voerden dit bevel naar de letter uit. De opera was niet zo groot als die in Wenen, maar wel mooier. Althans dat vinden de Hongaren. Ik laat jullie zelf oordelen.
Széchenyi Bath & Spa is een historisch complex van een uitgebreid aanbod aan thermaalbaden. Er zijn sauna’s op alle mogelijke temperaturen, medicinale zwavelbaden en een schitterend buitenbad dat zomer en winter op 39 graden is. Al het water is afkomstig uit natuurlijke warmwaterbronnen. Volgens mijn gids is Széchenyi Bath & Spa gekend om de schakende mannen in het buitenbad. Wij slaagden er tijdens ons bezoekje in slechts één schakend koppel te spotten, dus misschien is de schaakinteresse van de gemiddelde Hongaar afgenomen.
Budapest is bekend om zijn uitgebreide aanbod aan badfaciliteiten. Als je deze stad bezoekt, moet je zeker de tijd uittrekken om minstens één bad te bezoeken. Széchenyi Bath & Spa is het grootste complex en bovendien volledig gemengd. Andere baden zijn beurtelings voor mannen en vrouwen geopend. De baden zelf waren prachtig, al had het toch ook iets van vergane glorie: douches die verroest waren of waarvan de doucheknop ontbrak, verkleedruimtes waar je zowel op blote voeten als op schoenen liep die niet regelmatig gepoetst werden, een algemeen gevoel dat het toch allemaal net iets beter onderhouden kon zijn.
En het allerergste: het feit dat je maar op één plek handdoeken kon huren. Dat huren verliep trouwens op een bijzonder inefficiënte manier die me deed terugdenken aan communistische tijden: een onvriendelijke madame die er helemaal alleen voor stond, van iedereen huurgeld én waarborg in ontvangst moest nemen en dan telkens ticketjes moest afprinten op een trage computer. De ticketjes mocht je zeker niet verliezen of je kreeg je waarborg niet terug. Tegen de tijd dat we eindelijk aan de beurt waren, waren de gewone sponzen handdoeken op en bleven er enkel nog een soort lakens over. Beter dan niets, zullen we maar denken zeker? De rij om onze lakens terug te geven was zo mogelijk nog veel langer.
Jammer, want met een beetje inspanning van de uitbaters kan zo’n bezoek aan een badhuis echt een onvergetelijke ervaring zijn.
Twee tips alvast voor een bezoekj: neem je eigen handdoeken mee en reserveer direct een cabine.
Borssó Bistro lag in dezelfde straat als onze B&B. Op aanraden van de uitbater van Butterfly Home belandden we hier de allereerste avond van onze Budapest trip. Dit eerste bezoek viel zo goed mee, dat we er terugkeerden op onze laatste avond. Die laatste avond was ook de enige avond dat ik mij aan alcohol gewaagd heb, wat ik me wel beklaagd heb achteraf. Borssó Bistro is een absolute aanrader voor wie houdt van verfijnde keuken. De foto’s van de mooi gepresenteerde gerechten spreken voor zichzelf.
Ik begin dit reeksje met het lof zingen van onze onvolprezen Bed&Breakfast Butterfly Home. Bijzonder vriendelijke en behulpzame uitbater. Zalig ontbijt (waarvan ik door mijn virusje) niet optimaal heb kunnen genieten. Dikke sappige persappelsienen om ‘s ochtends de dag mee te beginnen, niet goed voor de darmen, helaas. De kamers waren enorm groot, mooi ingericht en smetteloos. Alleen jammer dan dat te kleine en te korte dekbed. Mijn vriend en ik zijn gewoon om met aparte dekbedden te slapen waardoor menig nachtelijk getouwtrek vermeden wordt. Eén te klein dekbek en er ligt altijd wel iemand bloot. Maar verder geen klagen: rustige, verkeersvrije straat (al vermoed ik dat je in de zomer wel wat lawaai kan hebben van de terrasjes in de straat), gelegen vlakbij een metrostation en één van de beroemdste bruggen van Budapest. Absolutely charming.
Voordat ons Wizzair vliegtuig effectief opsteeg in Charleroi voelde ik me al niet te best: beetje misselijk, beetje koortsig, beetje hoofdpijn. Maar kom, niets wat niet zou overgaan na een goede nachtrust of onderdrukt kon worden met wat perdolan. Of althans dat dacht ik. De eerste dag voelde ik me echter niet veel beter en het werd nog erger toen ik de nacht van Paaszaterdag op Paaszondag meer op het toilet zat dan in mijn bed lag. Iets buikgrieperig had me te pakken gekregen en bleef hardnekkig sluimeren de rest van de trip, ondanks alle immodium die ik slikte.
Nu is mijn standaardmanier om om te gaan met ziek zijn, doen alsof er niet aan de hand is, het ongemak te negeren en verder te werken business as usual. Helaas bleek deze handelswijze ditmaal minder effectief. Dus werd het een soberder trip dan gewoonlijk. Vroeg in bed, geen alcohol (op de slotavond na, dat kon ik mezelf toch echt niet ontzeggen, al droeg ik de dag erna de gevolgen, de schuimwijn en de cosmopolitan hadden toch gesmaakt). Doodjammer, want het eten dat we in Budapest geserveerd kregen was uitstekend, alleen kon ik er niet ten volle van genieten met steeds de vrees elk moment naar het toilet te moeten hollen in het achterhoofd.
Ik zal nog eens terug moeten gaan om al die verschillende soorten dessertwijn (tokaji) en schuimwijn uit te proberen, nietwaar?
Terug van een vijfdaagse in Budapest. In tegenstelling tot wat jullie normaal van mij gewoon zijn, verschenen er de afgelopen dagen geen verslagen van onze belevenissen. Mijn gezondheid liet het een beetje afweten waardoor de energie mij ontbrak. Wat mogen jullie wel nog verwachten de komende dagen op yab.be? Een overzichtje van mijn persoonlijke Budapest highlights. Ik zal enkele plekken of momenten in de spotlights zetten die mij bijzonder geïnspireerd hebben. Een soort persoonlijke best-of, als het ware.
Ondertussen ben ik al een beetje bekend met de Japanse cultuur, maar het land blijft verrassen met haar bijzondere gewoontes. Lees vooral dit artikel over fruit in Japan en vergeet zeker niet de slideshow te bekijken. Toch jammer dat de taal zo moeilijk onder de knie te krijgen is.
Overspoelde een allesvernietigende tsunami Japan. De cijfers zijn even hallucinant als onbevattelijk. Zoveel doden, zoveel ontheemden, zoveel schade, het gebied rond Fukushima zal nog jaren een niemandsland blijven. Maar de voor en na foto’s in deze slideshow van de Standaard bieden ook hoop. Ze tonen een land dat aan de heropbouw begonnen is. Het puin werd (gedeeltelijk) geruimd; straten, huizen, spoorwegen werden heraangelegd. Met dat ondoorgrondelijke doorzettingsvermogen dat Japanners nu eenmaal bezitten.
Eén jaar geleden dreigden in één verschrikkelijke golf onze reisplannen naar het land van de rijzende zon van de tafel geveegd te worden. Dagenlang volgden we het nieuws op de voet. Nieuws dat van slecht naar slechter naar onvoorstelbaar evolueerde. Maar kijk, we zetten door, vertrokken toch en ontmoetten niets dan vriendelijkheid en dankbaarheid. Dit jaar zullen we voor de tweede keer voet op Japanse bodem zetten. Het zal ongetwijfeld een heel andere reis worden. Meer relax dan de vorige keer. Maar de schaduw van Fukushima en de ramp zal Japan nog vele jaren blijven achtervolgen.
Ezra Eeman, collega-student Japans, is momenteel in Japan:
頑張って、日本!
Deze namiddag stond in het teken van de voorbereidingen voor onze Japanreis. We hebben namelijk het idee opgevat om van de platgetreden paden af te wijken en deze vakantie over een gans andere boeg te gooien dan we gewoon zijn. Daarom kozen we voor een fietstocht door Hokkaido. Het is eens wat anders dan dagelijks een museumbezoek, nietwaar? Back to nature. Lang leve de fysieke inspanningen! En zeg nu zelf, een fietstocht die zichzelf “The playground of the Gods” noemt, dat moet toch wel de moeite zijn?
Omdat onze fietstochten zich normaalgezien beperken tot boodschappen doen en naar de avondschool fietsen, allemaal binnen de ring van Leuven, laat onze fietsconditie nogal wat te wensen voor. Niet dat we de zwaarste tocht eruit gekozen hebben, maar het leek ons niet slecht ons toch een beetje voor te bereiden.
Gelukkig is het station van Leuven zowat het vertrekpunt van een hele hoop verschillende routes. Mijn vriend stippelde een route uit van zo’n 15 kilometer, maar doordat we een aantal keren de bordjes gemist hebben en flink verkeerd gereden zijn, hebben we er eerder 20 kilometer over gedaan. En boy, het Hageland telt een aantal venijnige heuveltjes, zeg. Het zal ongetwijfeld aan mijn te platte banden en slecht werkende versnellingen gelegen hebben (kuch), maar ik heb toch een aantal keer moeten afstappen. Die Boskouter is een stevig heuveltje.
Gelukkig kwamen we ergens halverwege in Linden een Kasteelhoeve tegen om wat op krachten te komen met een soepje en een croque. Nu is Linden niet onze normale uitgangsplek, maar zie, kwamen we daar toch geen medebewoners van ons appartementsgebouw tegen én iemand met wie we ooit nog in de Italiaanse les gezeten hebben. It’s a small world, ik val in herhaling.
De terugweg leek een pak vlotter te gaan, of misschien reden we toen gewoon minder verkeerd. Al kan ik jullie met stelligheid verzekeren: bergaf is zoveel toffer dan bergop!
Onze vlucht naar Japan is geboekt! Eind augustus, begin september keren wij terug naar het land van de rijzende zon. We zullen onze trip starten in Tokyo waar het trouwfeest van onze vriend plaatsvindt. Een goede motivatie om ons Japans wat op te frissen, want buiten ons, de vader van de bruidegom en nog een kameraad, zullen er niet veel Belgen op het feest aanwezig zijn. Daarna reizen we met grote waarschijnlijkheid door naar Hokkaido in het noord voor een fietstocht van meerdere dagen. Iets helemaal anders dan wat we normaal doen op reis, maar het zal ons een keer deugd doen om fysiek bezig te zijn.
En het tofste van alles is: we maken een tussenlanding in Moskou! Ik zal mij voor de eerste keer in mijn leven op Russische bodem bevinden, zij het dan wel in de transitzone van een luchthaven, maar toch, Russische mensen om mijn Russisch op uit te proberen!