film

Alweer een wervelende week

  • Maandag 2 december 19.oou: Cursus columns schrijven!
  • Dinsdag 3 december 17.55u: Even gedacht dat de toren van de Universiteitsbibliotheek in brand stond, bleek het om de opening van een tentoonstelling te gaan. Al goed dat we de brandweer niet gebeld hebben. 😉
  • Dinsdag 3 december 18.00u: Afspraak in Café Commerce om wat meer te vernemen over het op stapel staande project rond Vesalius. Volgend jaar is het namelijk vijfhonderd jaar geleden dat deze pionier van de moderne anatomie én alumnus van de Leuvense universiteit geboren werd.
  • Dinsdag 3 december 19.15u: Mijn baas belt mij op en houdt mij 20 minuten aan de praat voor een futiliteit. Een kleine domper op de avond.
  • Woensdag 4 december 20.00u: Superlange werkdag, blij dat ik een avond thuis achter mijn computer kon doorbrengen in de hoop al mijn achterstallige privémail weg te werken.
  • Donderdag 5 december 19.00u: Een wintertijd voorsmaakje in het mooiste stadhuis van het land! Wat historische achtergrond, een streepje muziek, een glaasje schuimwijn en lekker eten, meer moet dat niet zijn!
  • Vrijdag 6 december 19.00u: Dinner date met vrienden in Topinamboer. Mijn eerste kennismaking met dit huiskamerrestaurant. Voor herhaling vatbaar!
  • Zaterdag 7 december 9.00u: Mij uit bed gesleurd voor de Spaanse les. Uitslapen op zaterdag, ik mis het toch wel een beetje.
  • Zaterdag 7 december 13.00u: In een recordtempo het laatste cadeautje gekocht voor mijn jongste petekindje zijn sinterklaas, snel een boterhammetje binnen gestoken, gesnelfietst naar de markt in de Brusselsestraat en daar glutenvrije taartjes gekocht van de Kers naast de Taart terwijl mijn vriend de pasta kocht. Klaar voor het Sinterklaasbezoek van morgen!
  • Zaterdag 7 december 14.00u: Start van de ongelooflijk geweldige babyborrel van Kabouter. Elk dessertje was gemaakt met een ander soort bier en er waren cocktails van bier en cava. Ik ben zelf niet echt een bierdrinker, maar de combinatie van kriek en cava kon me wel bekoren. En bier in dessertjes = zaligheid. Die mannen van het M-café kunnen er wat van. En oja, Kabouter was uiteraard een modelbaby! Wat een schattig mannetje!
  • Zaterdag 7 december 20.00u: Naar de slotavond van het IKL. Enorm genoten van het ronduit cynische “De weg van alle Vlees” van Deben Van Dam en stiekem een traantje weggepinkt bij het prachtig ontroerende “Sonnet 81“ van Maaike Neuville! De slotreceptie toch maar aan ons voorbij laten gaan, al genoeg gedronken op de babyborrel van Kabouter. 😉
  • Zondag 8 december 10.00u: Bericht dat de ouders van ons petekindje uit Nederland autopech hebben. Gelukkig hadden ze een reserve-accu klaarliggen, omdat er zich al eerder incidenten met hun wagen hadden voorgedaan en konden ze met een beetje vertraging toch richting Leuven afzakken.
  • Zondag 8 december 12.15u: Ons appartement wordt ingepalmd door drie enthousiaste kindjes. Terwijl wij de lasagne uit de oven halen, worden alle knuffels uit onze kast geïnspecteerd en verspreid over ons ganse appartement. We laten de chaos ons appartement binnen en genieten samen van de pasta. Ondertussen doen we de was van onze vrienden. Hun wasmachine had er net deze week de brui aan gegeven (een ongeluk komt nooit alleen) en wij helpen hen uiteraard graag uit de nood.
  • Zondag 8 december 14.00u: Ons groepje van vier volwassenen en drie kindjes komt aan in de binnenspeeltuin van de Sportoase, waar de zus van mijn vriend en haar twee oudste dochters ons vervoegt. Het klikt tussen de meisjes en er wordt naar hartelust rondgerend. Ik ben erg trots op ons petekindje S die nog maar drie is en zonder vrees alleen van het hoge schuifaf gaat. Dat wordt nog wat!
  • Zondag 8 december 16.00u: Tijdens onze afwezigheid is de Sint geweest op ons appartementje! Wat een verrassing! We hebben voor alle kindjes snoepgoed voorzien en drie pakjes voor elk van de drie petekindjes. Klein drama als het oudste zusje van ons petekindje in Den Haag vraagt waarom zij geen cadeautje gekregen heeft. Tja, hoe leg je zoiets uit? Gelukkig waren er chocolade én chocoladetaartjes om de jongedame te troosten. 😉
  • Zondag 8 december 16.30u: Mij jongste petekindje komt aan met zijn mama en papa. Hij is nog maar negen maanden oud, maar draagt al kleertje van 18 maanden. Kruipen kan hij als de besten en hij begint zich al op te trekken aan stoelen en bloempotten (beetje gevaarlijk wel). Ons appartement ligt bezaaid met stukken chocolade, inpakpapier, kleurstiften, tekeningen, pluchen beesten. Superblij dat het ons gelukt is voor de allereerste keer al onze petekindjes samen te brengen.
  • Zondag 8 december 17.30u: We nemen afscheid van de zus van mijn vriend en onze vrienden uit Den Haag die allen nog een flinke rit voor de boeg hebben. De kindjes zien er moe, maar voldaan uit. We genieten stiekem van de stilte die wederkeert in ons appartement als de deur achter hen dichtvalt.
  • Zondag 8 december 18.00u: We warmen de rest van de lasagne op en praten bij met de ouders van mijn jongste petekindje. Ik geniet ervan hem even voor mij alleen te hebben. Dat alles goed functioneert blijkt uit de zeer goed gevulde pamper die ons even de adem beneemt. Het aanbod om de pamper te verwisselen sla ik beleefd af. 😉
  • Zondag 8 december 20.30u: Onze laatste gasten vertrekken naar huis en ik moet nog aan mijn column beginnen. De inspiratie is ver te zoeken, maar ik slaag er toch in op een uurtje tijd iets op papier te krijgen.
  • Zondag 8 december 21.30: Ik zet me achter mijn werk-pc om een aantal offertes te lezen, waaraan ik tijdens de werkweek niet was toegekomen. Spijtig genoeg blijkt dit meer werk dan initieel verwacht en lig ik pas rond half twee in bed. Geen goeie start van wat belooft een helse werkweek te worden.

Wat een ongelooflijke week, alweer, met als absoluut hoogtepunt ons bescheiden Sinterklaasfeestje.

Alweer een goed gevulde week

  • Maandag 25 november 19.00u: Ditmaal geen noemenswaardige voorvallen] tijdens de cursus columns schrijven.
  • Dinsdag 26 november 21.00u: Niet al te hard op mijn squashpartner gemept.
  • Woensdag 27 november 18.00u: Afspraak om te praten over sociale media en bloggen met iemand  uit de toeristische sector.
  • Donderdag 28 november 19.30u: Afgesproken om met een bevriend koppel uit het Leuvense de Burger Folie uit te proberen.Burger Folie stampvol. Uitgeweken naar de Wabi Sabi Sushi. Enorm genoten van de Pacific Boat. Winter of zomer, sushi smaakt altijd! De avond afgesloten met een cocktail in D’Entreprise. Een cosmopolitan mooi geserveerd recht uit de shaker. Heerlijk!
  • Vrijdag 29 november 20.00u: Openingsavond van het IKL. Erg genoten van de creativiteit van de kortfilmmakers én van de receptie met Noorse hapjes achteraf. Pluspunten voor de overheerlijke Noorse zalm.
  • Zaterdag 30 november 9.00u: Mijn zalig warme bedje in de steek gelaten om mij een paar uurtjes te concentreren op Spaans. De les lijkt wel één lange conversatie-oefening met een minuut of vijf uitleg over grammatica. Ik klaag niet, maar dat wil wel zeggen dat ik alle grammatica nog zal mogen blokken in de kerstvakantie.
  • Zaterdag 30 november 14.00u: Aan een hoog tempo Sinterklaascadeautjes ingeslagen voor de petekindjes, pasta gekocht bij La Stanza Bottega en lekkere taartjes bij Sukrée Salée. De zaterdagmarkt in de Brusselsestraat is zowat mijn favoriete shoppingplek van gans Leuven. Een poging gedaan om ons appartement een proper uitzicht te geven.
  • Zaterdag 30 november 17.00u: Twee bevriende koppels en hun kinderen (vier in totaal, mooi verdeeld over de twee koppels) verwend met de heerlijkheden die we de namiddag gekocht hadden. De pasta van La Stanza Bottega viel enorm in de smaak, dé ideale oplossing voor luie mensen met weinig tijd zoals mijn vriend en mezelf. De nagels van de meisjes gelakt en samen tekeningen gemaakt. I’m so popular! Ik moet er nu van profiteren, he. Tegen dat die kinderen tieners zijn, gaan ze mij een oude doos vinden. 😉
  • Zondag 1 december: De meet-up met Goya, Karel en gezin weer in het water gevallen. Ik zeg het jullie, die Goya zit meer in het buitenland dan in België! Naar Dendermonde afgezakt om ons te laten verwennen door de kookkunsten van Karel. Nu weten we eindelijk dat al die mooie gerechten die hij op Facebook plaatsteven lekker smaken als ze eruit zien. Boekjes voorgelezen, fijne wandeling gemaakt, gezellig gebabbeld, wat meer te horen gekregen over de ambitieuze plannen van Dendermonde, mij gerealiseerd dat ik nog altijd geen bloemencorso gezien heb.

En zo is er alweer een week voorbij gevlogen.

Gravity

Omdat ik dit weekend verjaarde, kreeg ik een gratis filmpje van Kinepolis cadeau. Omdat je een gegeven paard nooit in de bek moet kijken, trokken mijn vriend en ik dus vanavond naar de cinema. Ik had ergens opgevangen dat Gravity wel een goeie film was, dus de keuze was snel gemaakt. Bleek dat we bij het laten inscannen van onze filmtickets een 3D-brilletje in onze handen geduwd kregen. Dát detail was mij ontgaan…

Na ellendig lang veel voorfilmpjes en reclame, begon dan de film. And what a ride it was. Ongelooflijk spannend! Ik vergat zelfs even het knellende 3D-brilletje op mijn neus. Meermaals voelde ik mijn handpalmen klam worden. En geloof mij, dat overkomt me zelden. Maar het idee helemaal alleen rond te tuimelen in de oneindige koudheid van de onverschillige ruimte, yep, dat moet toch in de buurt komen van één van mijn oerangsten. Schitterend in beeld gebracht, ook. Het contrast tussen het claustrofobische van zo’n ruimtepak en de weidsheid van de ruimte. En hoe prachtig mooi is onze aarde gezien vanuit de ruimte!

De in de film gebruikte speciale effecten kwamen erg realistisch over en de 3D was voor mij in deze film zeker een meerwaarde (die rondvliegende brokstukken, geweldig!). Al blijf ik hopen dat er een alternatief komt voor die vervelende brilletjes die je het gevoel geven dat je blikveld beperkt wordt.

Een absolute must see, wat mij betreft.

De Nieuwe Wildernis

Zaal vijf van Kinepolis Leuven moet nagenoeg uitverkocht geweest zijn. Vooral gezinnen met kinderen, maar dat lieten we niet aan ons hart komen, want per verkocht ticket voor De Nieuwe Wildernis gaat er één euro naar Natuurpunt. Als dat niet mooi is.

De Nieuwe Wildernis is gedraaid in de Oostvaardersplassen in Nederland. Wat een fantastisch stukje natuur en wat een schitterende film! De beelden zijn magnifiek en je kan niet anders dan ontzag hebben voor de makers van dit huzarenstukje. Hier moet een ploeg maandenlang aan gewerkt hebben. Ik kan me niet voorstellen hoeveel uren film je moet doorploegen om een paar minuten bruikbare footage bijeen te krijgen.

De cirkel van het leven speelde zich voor onze ogen op het grote scherm af. En ja, menig kind hield het niet droog toen dat lieve hertje er het loodje bij legde. Want de natuur is ongenadig en de zwakkere dieren overleven de lange, strenge winter niet.

Vooral de grote kuddes konikspaarden stelen de show, dravend op de oneindig lijkende vlaktes. We zien een vos jagen op schattige ganzenkuikens en we zijn getuige van de baltstijd van de edelherten met confrontaties tussen de machtige mannelijke herten. Maar ook het kleine leven komt aan bod: kikkervisjes, strontvliegen, vlinders, bijen, allemaal hebben ze een plaats in dit complexe ecosysteem. Op zijn minst indrukwekkend te noemen.

Een absolute aanrader voor jong (maar niet té jong, je wil je kind geen trauma laten oplopen in de bioscoopzaal) en oud.

Dit is trouwens met stip de film met de meeste seksscènes ooit die ik in de bioscoop zag.

En nu kunnen we eindelijk antwoorden op de prangende vraag die op ieders lippen ligt: “Wat does the fox say?”