feest

Casino Royale

Het verjaardagsweekend van mijn vriendje is gisteren van start gegaan met een filmavond. Hij mocht kiezen welke film, dus het werd Casino Royale. Een typische James Bond-film vol met geweld, ontploffingen, knappe vrouwen en spectaculaire special effects om je aandacht af te leiden van het feit dat het verhaal van de ene ongeloofwaardige situatie in de andere overloopt. Let op, soms kan ik wel degelijk van zo’n film genieten, maar gisteren was ik niet in de juiste stemming. Ik vind Daniel Craig ook helemaal niet zo’n knappe man, al is hij uiteraard een zeer goed acteur. Misschien hadden we Casino Royale beter op groter scherm gezien ipv op een computerscherm, want de film zat boordevol prachtige beelden. Al blijkt bij nader inzien dat veel van de scènes die zich zogezegd in Montenegro afspelen, eigenlijk elders gefilmd zijn. Maar dat heeft mij er alleszins niet van weerhouden Montenegro aan mijn lijstje toe te voegen. 😉

Kaas en wijn

Waaraan herken je een geslaagde kaas en wijn-avond? Aan de houten kop de dag nadien en de overweldigende kaaswalm die je ‘s ochtends overrompelt als je de koelkast open trekt. De collega’s van mijn vriend hebben hun best gedaan, maar zijn er niet in geslaagd alle kaas weg te werken. Door een ongelooflijk toeval bleek bovendien dat we voor ons feestje net de dag hadden uitgekozen dat het bedrijfje van mijn vriend en zijn collega’s tien jaar bestond. Het staatsblad werd erbij gehaald als bewijs. Een extra reden om de glazen nog eens vol te doen.

Too much of a good thing

Gisteren twee recepties afgeschuimd, eentje voor het werk en eentje voor ‘t plezier. Genetwerkt alsof mijn leven ervan afhing. En óf het plezierig was. Zó plezierig dat mijn hersencellen deze ochtend duidelijk nog aan het verder feesten zijn, zonder mij dan, welteverstaan. En dat met een zware dag vol vergaderingen voor de boeg…

MIA’s

Niet dat ik zo geweldig op de hoogte ben wat er tegenwoordig hip is in het muziekwereldje, maar hey, een invitatie voor een gratis feestje sla ik nooit af. En zo kwam het dat ik mij gisterenavond, samen met mijn vriend en wat collega’s op de prijsuitreiking van de MIA’s bevond. In de VIP-ruimte, wel te verstaan, alwaar we de prijsuitreiking via grote schermen konden volgen. De meeste aanwezigen (waaronder mezelf, ik geef het toe) wiepen echter slechts sporadisch een blik op het scherm. Te druk bezig met netwerken, u kent dat wel. Het was heel leuk, al had ik toch iets meer gratis drank verwacht op een VIP-feestje. We waren verrassend snel door onze voorraad bonnetjes en ik kon echt niet weerstaan aan de verleiding van nog een glaasje Jacob’s Creek. En oja, Daan en Absynthe Minded waren de grote winnaars van de avond, maar dat wisten jullie allemaal al.

Three kings

Het jaarlijkse driekoningenfeestje zit er weer op. De veertiende editie al, niet te geloven. Al de traditionele elementen waren aanwezig: een gigantische pot spaghetti, spelende kinderen, een zelfgebakken driekoningentaart met als hazelnoot vermomde boon, een koningin die gekroond werd (dit jaar greep ik langs het kroontje) en een nieuw spelletje met rubberen eieren en rond de tafel rennen. Ik zweer je, met een rubber ei tussen de knieën op hakken van tien centimeter rond de tafel hollen, er zijn gemakkelijkere dingen op de wereld.

Oudejaarsavond

Dit is wat we aten en dronken in de Rode Loper terwijl we het oude jaar uitwuifden en het nieuwe jaar verwelkomden:

  • Glaasje Champagne
  • St Jacobsvruchten drie maal anders
  • Carpaccio van zalm
  • Heldere bouillon van patrijs, schuimpje van curry
  • Zeebaars met krab, selderij en appel
  • Hertenfilet met boschampignons, wildsausje en kaneel
  • Al onze goede voornemens op één dessertbordje
  • Koffie met zoetigheden
  • Middernachtzoen met Champagne

Dit alles overgoten met heerlijke aangepaste wijnen (misschien zelfs een beetje té veel wijnen). Alleen de dessert viel tegen. Het was een dessert op basis van koffie en laat ik nu net een gloeiende hekel hebben aan koffie. Gelukkig kon ik beroep doen op mijn disgenoten om mij van mijn dessert te verlossen. En in hindsight was het misschien niet zo’n briljant idee om de nacht af te sluiten met een glaasje krupnik. Ik heb het mij deze ochtend alleszins beklaagd.

Twee lege stoelen

Kerstdiner bij de schoonfamilie. Traditioneel een familiefeest. Jammer genoeg ontbraken, net als vorig jaar, twee personen op het feest.

Het gebeurt dat er een wonde geslagen wordt. Het lijkt op het eerste zicht oppervlakkig te zijn. Er wordt er een pleister op gedaan, maar die blijft niet plakken. De zalfjes en smeersels helpen niet. De wond begint te etteren en te ontsteken en genezing lijkt verder weg dan ooit. Doodjammer is het, als je een voorheen perfect gelukkig gezin uiteen ziet vallen. De kloof lijkt er in vergelijking met vorig jaar alleen maar groter op geworden. Hopelijk wordt 2010 een jaar van bruggen bouwen.

Kerstperiode kickoff

Gisteren hebben we met onze vrienden de kerstperiode op een feestelijke manier geopend. Met z’n tweeëntwintig waren we in totaal. Jammer genoeg moest één van de ingeschrevenen afhaken door ziekte, anders waren we zelfs met drieëntwintig geweest. Een recordopkomst voor ons jaarlijkse kerstdiner. Dit jaar ging het diner door in de Voltaire, alwaar we smulden van een driegangenmenu en genoten van elkaars gezelschap. Bijpraten in een gemoedelijke sfeer, meer moet dan niet zijn. Laat de eindejaarsfeesten maar beginnen, ik ben er helemaal klaar voor!

10 jaar getrouwd

Vanavond waren we te gast bij T en T in Tongeren. We aten afhaalchinees en speelden een spelletje Taipan, waarbij mijn partner en ikzelf jammerlijk de boot in gingen, uiteraard door het ondermaatse spel van mijn partner. 😉

T en T vertelden dat ze deze maand tien jaar getrouwd waren. Tien jaar, wow, daar was ik toch even stil van. T en T zijn al samen van het middelbaar. Ze waren elkaars eerste lief. Ze waren het eerste koppel in mijn vriendenkring dat trouwde, het eerste koppel dat kinderen kreeg. Hun feest was het allereerste trouwfeest dat ik in mijn leven bijwoonde. Het eerste feest ook waar ik en mijn vriend als koppel naar buiten traden. Ze hebben het even moeilijk gehad, maar zijn door de storm heengevaren en zien er nu gelukkiger dan ooit uit.

Tien jaar al. Ik herinner me hun feest nog alsof het gisteren was.