culinair

Sushi

Dit weekend werd er naast goed gefeest, ook veel sushi gegeten. Vrijdag probeerden we na de feestelijke opening van Leuven kermis een nieuwe sushizaak uit. Restaurant Sakura stelde niet teleur. Al was het spijtig dat er zo weinig mensen in de zaak waren. Zeewier is lekker en rauwe vis is gezond, mensen!

En zondag bleek dat de ouders van mijn vriend voor ons bezoekje het afhaalmenu van de plaatselijke Japanner wilden uitproberen. En wie zijn wij om daar neen tegen te zeggen? De sushi was van mindere kwaliteit dan de Leuvense, maar wel aanvaardbaar. Er was alleszins meer dan genoeg om onze buikjes rond te eten.

Babyborrel/barbecue

De regen tikte op het canvas van de tent waaronder volwassen en kinderen een plekje hadden gevonden. De geuren van barbecue vermengden zich met die van regen en gras. De kinderen speelden vrolijk samen. Een klein drama waardoor er traantjes vloeiden, werd snel door de mama of papa gesust. We praatten over verre reizen, verlovingen en emigratieplannen, terwijl de berg vlees en vis (overheerlijke tonijn) nooit kleiner leek te worden.

En voor we het goed en wel beseften, was de dag voorbij en was de geur van barbecue in onze kleren en haren het enige aandenken aan een fijne dag.

Dinner for six

Eigen lof stinkt, maar aangezien mijn vriendje instond voor de uitvoering van het grootste deel van het menu deze avond, mag ik toch wel zeggen dat het overheerlijk was.

Wat aten wij?

  • aardappelen gevuld met gerookte zalm en zalmkaviaar
  • varkenshaas en nectarines
  • fruitsla

Het recept voor het hoofdgerecht wil ik jullie niet onthouden, wegens zeer geslaagd:

Ingrediënten:

  • 3 eetlepels plantaardige olie
  • 4 tenen knoflook
  • 2 kleine verse rode chilipepers, ontzaad en gehakt
  • 750 g varkenshaas, in dunne plakken
  • anderhalf pak spinazie
  • 3 citrusbladeren oftewel djeroek poeroet in sliertjes (vonden we niet in de Delhaize, vervingen we dan maar door citroen)
  • 5 eetlepels sojasaus
  • 2 verse limoenen
  • 3 stevige nectarines, ontpit en in plakken
  • gestoomde witte rijst voor het serveren

Verhit de olie in een wok op een middelhoog vuur. Roerbak er de knoflook en chilipeper ongeveer 1 minuut in tot de geuren loskomen. Voeg de varkenshaas, de spinazie en de citrusbladen toe en roerbak 3 tot 4 minuten tot het varkensvlees bruin wordt. Voeg de sojasaus, het limoensap en de nectarines toe en roerbak 1 tot 2 minuten tot alles doorgewarmd is. dien onmiddellijk op en geef er gestoomde witte rijst bij. Een recept voor zes personen.

The 4th of july

Na eerst verschrikkelijk lang in bed gelegen te hebben (ik kan me zelfs de laatste keer dat we tot 1 uur ‘s middags geslapen hebben niet meer herinneren), stonden we met verwarde haardos op en constateerden dat de zon uitnodigend scheen. We trokken snel wat kleren aan en richtten onze schreden naar de Bondgenotenlaan voor een overvloedige maaltijd aan de Langste Tafel voor slechts tien euro. En dat terwijl ik het huwelijksdiner van de dag ervoor nog aan het verteren was. Ik had meteen genoeg gegeten voor de rest van de dag.

Na het eten slenterden we door de Leuvense winkelwandelstraten, want het was de eerste koopjeszondag en onze outfit kon wel eens een opfrisbeurt gebruiken. Zowel mijn vriend als ik werden helemaal in het nieuw gestoken bij onze favoriete kledingwinkel Ritss. Helaas was dit de laatste keer dat we de uitbaatster “een klein maatje zeker?” tegen mijn vriend zullen horen zeggen, want het pand waarin de winkel gelegen was, is verkocht en het huurcontract wordt niet vernieuwd. De uitbaatster was er zichtbaar niet goed van. Erg spijtig.

Een hoop zomerse kleedjes, t-shirts en shorts rijker, keerden we ‘s avonds terug naar huis. Een mooie afsluiter van een geweldig weekend.

PS: Een jaar geleden brachten we onze fourth of july door aan de oevers van Hudson terwijl we naar het vuurwerk keken. Ongelooflijk hoe snel de tijd vliegt.

Exit zondag

Een zondag die bestond uit

  • een gratis ontbijt op de Heverleese braderie in ruil voor foto’s,
  • een verjaardagsfeestje met veel taart voor mijn oma die 90 werd. Het mensje had geen flauw idee waarom er taart gegeten werd en wie al die vreemde mensen waren die haar per sé wilden kussen en pakjes geven, maar de taart smaakte haar duidelijk en ze leek op haar manier te genieten van de aandacht.
  • en een etentje bij de ouders van mijn vriend om de gaatjes tussen de taart op te vullen.

Een zaterdagavond met vrienden

Door een kleine speling van het lot, zaten we gisterenavond met een dubbele boeking. Enkele maanden geleden hadden we bevriend koppel C en D en hun zoontje O uitgenodigd om bij ons te komen eten. Omdat het voor hen moeilijk was om zo ver op voorhand al toe te zeggen en ze toen nog hoopten rond deze periode midden in de verhuis naar hun nieuwe woonst te zitten, bleef de uitnodiging open staan. Wat later merkte ik het gat in mijn agenda op (en iedereen weet dat gaten in mijn agenda zo snel mogelijk gevuld moeten worden) en nodigde ik vrienden K en T en hun zonen N en U uit om bij ons te komen eten. Ik verkeerde immers in de overtuiging dat C en D niet zouden komen.

Uiteraard waren C en D onze uitnodiging niet vergeten en was de verhuis ondertussen met een paar maanden uitgesteld. Vrijdagavond kregen we dan een telefoontje met de vraag of ze nog welkom waren. Klein beetje vervelend, omdat de beide koppels elkaar helemaal niet kenden. Nu, we besloten ons daar niks van aan te trekken en betrouwend op de sociale ingesteldheid van onze vrienden, waren we ervan overtuigd dat het wel los zou lopen.

En het werd een heel succesvolle avond. We aten verse kersen van de markt, teriyaki, hapjes uit de oven, scampi met sherry, verse pasta met tomaat, champignon en basilicum en als dessert aardbeien gemarineerd in balsamico-azijn met mascarpone. Het was de eerste keer dat ik het vegetarische hoofdgerecht maakte en ik denk dat er nog wat aan gesleuteld moet worden. Het was wat flets van smaak. Gelukkig waren de andere gerechten wel erg lekker.

Jongeman N, tweeënhalf, toonde zich een prima gast. Hij at mooi mee van alle hapjes en heeft in zijn eentje zowat de helft van de kersen opgegeten. Toch leuk als een kind zoveel lust. De twee jongsten in het gezelschap hielden het op een flesje melk. Verder gedroegen ze zich alledrie voortreffelijk, al moesten we voor jongeman N wel even beroep doen op youtube om wat Nijntje-afleveringen op te snorren. Op het einde van de avond zorgde Nieuwjaarskindje O voor een vrolijke noot door zijn vader met een kakbroek op te zadelen. Blijkbaar absorberen niet alle pampers even goed. Gelukkig hadden we toen gedaan met eten. 😉

D’Hoogeschool

De hype is al lang voorbij, maar ondertussen waren mijn vriend en ik nog altijd niet in D’Hoogeschool geraakt. Restaurantweek leek ons daarom een geknipte gelegenheid om dit recht te zetten. En ‘t mag gezegd, D’Hoogeschool stelde niet teleur. De twee voorgerechtjes en het hoofdgerecht waren overheerlijk, alleen het dessert (met Madeleinekes, maar in tegenstelling tot Proust, ben ik niet echt een liefhebber) viel wat tegen. De bediening liet wat steken vallen, maar was zeer vriendelijk. We zullen er alleszins nog eens terugkeren.

Rode Runderkerrie

Zondag hadden we vrienden D en D te gast. Het scheelde niet veel of we hadden ons etentje moeten uitstellen, want vriendin D was vlak voor onze afspraak serieus ziek geweest. Gastro-enteritis (buikgriep in de volksmond), een mens kan daar serieus mottig van zijn. Gelukkig hebben wij geen kinderen die allerhande virussen en bacterieën binnenbrengen en blijven mijn vriend en ik grotendeels gespaard van ziektes.

We serveerden onze gasten bladerdeeghapjes van de Delhaize, een slaatje van tomaten, olijven, basilicum en balsamico en een heerlijke kerrie als hoofgerecht. Voor het dessert maakten we het ons gemakkelijk: Häagen-Dazs ijs en biologische aardbeien. Omdat ik het hoofdgerecht echt wel gemakkelijk én lekker vond, wil ik het recept graag met jullie delen:

Ingrediënten voor vier personen
250g biefstuk (hebben wij verdubbeld)
1 eetlepel plantaardige olie
1 eetlepel rode-kerriepasta (hebben er een volledig potje in gedaan)
2,5 cl kokosmelk (ook verdubbeld)
2 theelepels vissaus
1 theelepel palmsuiker of lichtbruine basterdsuiker
180g baby-maïs uit blik, uitgelekt
60 g stropaddenstoelen uit blik, uitgelekt (vervangen door oesterzwammen en bruine champignons)
15 g kleine verse basilicumblaadjes
gestoomde witte rijst voor het serveren

Wikkel de biefstuk in plasticfolie en leg hem circa 30 minuten in het vriesvak tot het vlees stevig aanvoelt. Neem het vlees uit het vriesvak, verwijder de folie en snijd het vlees in dunne plakken. Verhit de olie in een wok op een hoog vuur. Roerbak de plakken biefstuk in porties circa 1 tot 2 minuten tot ze bruin worden. Schep het vlees uit de wok en laat op keukenpapier uitlekken. Doe de kerrie pasta in de wok en roerbak 10 tot 15 seconden tot de pasta begint te borrelen. Schep er de kokosmelk, vissaus, suiker, maïs en paddenstoelen door en breng aan de kook. Draai het vuur lager en laat, zonder deksel, 5 minuten zachtjes koken. Schep er het rundvlees door en laat al roerend in circa 1 minuut doorwarmen. Schep de kerrie in kommen en bestrooi met basilicumblaadjes. Dien onmiddellijk op met gestoomde witte rijst.

Bezoek uit Italië

Vriendin F (die van het trouwfeest in Italië) was deze week voor een paar dagen in het land. Een goeie reden af te spreken om wat bij te kletsen. En dat er heel wat bij te kletsen zou zijn, dat wisten we al op voorhand, want een iets te radde tong had al verklapt dat F in blijde verwachting was van een klein Italiaantje. Geïnformeerd wat F graag wilde eten. Ribbetjes zei ze, waarop ik een reservatie voor acht personen maakte in de Wiering.

Ons groepje kreeg in de Wiering een gezellig plekje tussen de Belgische koningen toegewezen. Alleen jammer dat dit ook het donkerste plekje van het ganse restaurant was. De verlichting was zo schaars dat we amper konden onderscheiden wat er op ons bord lag. Of misschien was dit bewust gedaan zodat je maaltijd niet verstoord kon worden door het uitzicht op je op ribbetjes kauwende overbuur. Zelf ben ik niet zo’n ribbetjesfan en hield ik het op een wok met scampi. Veel makkelijker om te eten. En oja, de bediening in de Wiering is nog altijd even pover. Ik vermoed dat de uitbaters gewoon met te weinig personeel werken. Ofwel zagen ze ons donker hoekje al te gemakkelijk over het hoofd. Van het eten zelf geen klagen overigens. Lekker, goedkoop en de sabayon met kriekenbier was zo lekker als ik me herinnerde.

Maar het allerfijnste was natuurlijk F terug te zien en haar beginnende buikje te kunnen bewonderen. Jaja, la dolce vita in Italia.

Chocolade-overdaad

Deze namiddag hadden we zeven volwassenen en vijf kinderen tussen drie maanden en vier jaar op ons appartement over de vloer. Het was hier, om het met een understatement te zeggen, behoorlijk druk. In geen tijd lag onze vloer bezaaid met kinderspeelgoed. We hadden voor de gelegenheid chocoladetaartjes bij Demeestere gekocht, pralines en peperkoek van ‘t Zoet Mondje in de Diestsestraat en voor de kindjes een rijst- en een fruittaartje. En om toch ook een beetje gezond te doen, had ik een gigantische kom fruitsla gemaakt. En raad eens wat we cadeau kregen: drie keer chocolaatjes van Demeestere. Gelukkig had het vierde koppel twee flessen wijn bij, anders zou het helemaal grappig geweest zijn. We gaan nu nog weken van de heerlijke chocolade van Demeestere kunnen genieten. 😉

Uiteraard hadden we veel te veel voorzien, want zelfs ondanks de inspanningen van onze vrienden, is er nog superveel fruitsla over en gaan we nog een week chocoladetaartjes kunnen eten. Van de twee gewone taarten is zelfs niet gegeten. Ik wed dat mijn collega’s maandag blij zullen zijn met een stukje taart voor bij de koffie. De peperkoek werd zowat voor de helft opgegeten door U, bijna twee, en omdat het hem zo smaakte hebben we meteen ook maar de andere helft meegegeven.

PS: Vraag ik aan meisje M: “Hoe heet jouw juffrouw? Juffrouw Sofie?” Knikt ze ja. Waarop ik me nogal verbaasd omdraai naar de ouders die inderdaad bevestigen dat de juffrouw in kwestie Sofie heet. In één keer juist gegokt. Wat een ongelooflijk toeval.