culinair

Yet another weekoverzicht

  • Maandag 17/3: Salsa en bachata! Het gaat echt elke week een beetje beter. Fijn dat we een nieuwe hobby gevonden hebben die mijn vriend en ik samen kunnen doen, nu hij geen Spaanse les meer volgt.
  • Dinsdag 18/3: Een bijna vervallen Social Deal opgesoupeerd bij La Vita è Bella. Gezellig avondje onder ons twee, mag ook wel eens.
  • Woensdag 19/3: Naar de opening van de Ravage-tentoonstelling in M.  Het was er een ware overrompeling van M-bassadeurs waardoor ik niet alles op het gemak heb kunnen bekijken. Geen nood, ik keer nog wel eens terug op een moment dat het wat rustiger is. Om zo’n tentoonstelling helemaal te laten inzinken heb je toch verschillende bezoeken nodig.
  • Donderdag 20/3: Een vriendin bezocht die onlangs apart is gaan wonen van haar echtgenoot. Haar nieuwe appartement bewonderd en geluisterd naar wat er op haar hart lag. Erg jammer dat het soms de omstandigheden zijn die de liefde fnuiken. Ik hoop dat ze erin slaagt dit alles achter zich te laten en dat zij en haar dochter hun leven snel weer op orde krijgen.
  • Vrijdag 21/3: Het begin van de lente én het officiële verjaardagsfeestje van mijn jongste petekindje die één jaar geworden was. Ik had de week voordien een gans nieuwe outfit voor hem gekocht, maar had een beetje schrik dat deze te klein zou uitvallen (mijn petekindje is een kloeke kerel). Gelukkig stelde de mama mij gerust en viel mijn keuze in de smaak. Het werd een fijne avond met toffe mensen, die me eens te meer deed beseffen dat ik in een erg geremd en ongelukkig gezin ben opgegroeid. Blij dat mijn petekindje met zoveel liefde wordt omringd.
  • Zaterdag 22/3: Beetje te veel gegeten op het feestje van mijn petekindje (én fajitas én falafelburgers was van het goede te veel), dus een minder goeie nacht gehad. In de voormiddag toch hard mijn best moeten doen in de Spaanse les, want we waren maar met vier. In de namiddag trokken we naar het stadhuis van Leuven voor de boekvoorstelling van het Liegend Konijn. Een kameraad van ons schreef een aantal bijdragen voor het themanummer over oorlog. Erg indrukwekkend om de dichters uit eigen werk te horen voorlezen. Én natuurlijk zijn we heel trots dat we een échte dichter tot onze vrienden kunnen rekenen. De dag afgesloten met een werkelijk fantastisch etentje in het gezelschap van al even fantastische mensen in restaurant Essenciel. Eén ding is zeker, bij Essenciel zien ze ons zeker nog terug. Wat een heerlijkheden kregen we daar voorgeschoteld!
  • Zondag 23/3: Lunchen bij vrienden in Kumtich (mooi historisch kerkje hebben ze daar, trouwens). Voor het eerst in mijn leven bananensoep en een stoofschotel met gehakt en banaan gegeten. Heel erg lekker. Mijn grote vriendin L was spijtig genoeg niet helemaal in goede doen, want ze was een pak stiller dan we van haar gewoon waren. Of kwam het misschien omdat ik mijn nagellakpotjes niet had meegebracht?

En zo kwam er een einde aan alweer een drukke week. Eén ding is zeker, we mogen ons gelukkig prijzen dat we zoveel toffe vrienden hebben die ons gastvrij in hun huis onthalen of met ons op restaurant willen gaan. Wat een zaligheid.

Over dagen die voorbij vliegen

Yep, yep, alweer een week voorbij. Ik val in herhaling, ik weet het.

  • Maandag 10/3: Te laat terug van mijn werk waardoor we het eerste  kwartier van de salsa les misten. Dankzij het mooie weer konden we eindelijk een keertje met de fiets naar de les gaan.
  • Dinsdag 11/3: Een avondlijk event voor het werk, waarbij we de gelegenheid hadden de tentoonstelling Lang Leve de TV te bezoeken. Uiteraard is er een foto van mij op de beroemde Joske Vermeulen stoel (en neen, ik ga die hier niet delen). Verder blijkt dat de tijd serieuze gaten in mijn geheugen geslagen heeft, want ik herkende me met moeite één derde van de opstellingen en dat terwijl ik vroeger toch echt wel intensief naar de tv gekeken heb. Zelfs het decor van Morgen Maandag, één van mijn all time favorites, deed geen belletje rinkelen. Fijne receptie om de avond af te sluiten en een hele toffe manier om wat collega’s beter te leren kennen.
  • Woensdag 12/3: Squash!
  • Donderdag 13/3: Dankzij de gebroken bovenleiding tussen Leuven en Brussel er anderhalf uur over gedaan om in Leuven te geraken en daardoor hopeloos te laat op de toekenning van de JCI Award voor de Vlaams-Brabantse Jonge Ondernemer. Omdat we echt zo hopeloos te laat waren, besloten we een taxi te nemen. Meevaller van de avond: een chique businessman die samen met ons op een taxi stond te wachten en ook hopeloos te laat was, stelde voor een taxi te delen en de rekening voor zich te nemen. Nice! De prijs ging naar iemand met wie ik nog samen gestudeerd heb en daar kon ik alleen maar blij om zijn. Receptie + walking dinner waren in orde, alleen bestond het aanbod voor het grootste deel uit vlees. Blijkbaar zijn er niet veel vegetariërs onder de ondernemers. Ook nog iemand die samen met ons in de Spaanse les zat, tegen het lijf gelopen. Fijne babbel gehad over haar nieuwe uitdaging als HR-freelancer. Omdat we op de heenreis de taxikosten hadden uitgespaard, konden we het ons permitteren om de taxi terug te nemen. Hoera!
  • Vrijdag 14/3: Diner op ons appartement met een bevriend koppel en hun schattige zoontje. Afhaalsushi gegeten en fijn gebabbeld. Altijd leuk!
  • Zaterdag 15/3: Spaanse les met vier in de ochtend. Heb het gevoel dat ik de taal langzaam in de vingers begin te krijgen. ‘s Avonds een date met vrienden uit Antwerpen. Lang geleden dat ik nog eens in de Zarza had gegeten. De dame in kwestie was heel erg zwanger, dus ik hoop dat we haar niet te veel verveeld hebben met ons licht aangeschoten gewauwel na het diner met aangepaste wijnen. 😉

Verjaardagsweekend

Mijn vriend verjaarde de laatste dag van februari, altijd goed voor enige festiviteiten. Dit jaar begon de aanloop naar de feestelijkheden al op donderdagavond, toen we te gast waren bij vrienden om ons uitstapje naar de Westhoek (naar ‘t schijnt is daar 100 jaar geleden vanalles voorgevallen) tijdens het paasweekend voor te bereiden. Een glaasje cava zorgde voor de nodige inspiratie bij het plannen. En om het geheel toch een beetje ontspannend te houden (al die kerkhoven, vrolijk wordt een mens daar niet van) planden wij ook enkele culinaire bezoeken in. Ik kijk er al naar uit!

Op zijn verjaardag zelf gingen we na een kortere werkdag dan gewoonlijk eerst aperitieven op het openingsfeest van de nieuwe Leuvense Exki (die biologische schuimwijn mocht er zeker zijn) om vervolgens de benen onder tafel te schuiven bij Beluga, Leuvens charmantste visrestaurant. Bediend worden door de chef-kok, ik blijf het geweldig charmant vinden. Ook charmant: het eten (natuurlijk) en mijn allerliefste vriend, die er nog altijd even jong uit ziet als al die jaren geleden, toen we elkaar voor het eerst ontmoetten. Op sommige mensen heeft de tijd echt geen vat.

IMG_4250[1]

IMG_4251[1]

IMG_4254[1]

Zaterdagochtend bracht ik door in de Spaanse les terwijl mijn vriend alles opruimde om een goede indruk te maken op ons bezoek. We hadden in de namiddag met nog drie andere koppels afgesproken om samen naar de wijnbeurs in de businesslounge van OHL te gaan. Het werd een ontspannende namiddag waarbij we heel wat lekkere (en minder lekkere) wijnen proefden. Aangezien onze wijnvoorraad ongeveer tot nul herleid was, lieten we ons flink gaan: we kochten 24 nieuwe flessen (hoe meer proevertjes achter de kiezen, hoe losser de knip op de portemonnée). Kunnen we er weer even tegen. 😉 Ik geef graag een goeie fles wijn cadeau, maar dan ben ik er ook graag zeker van dat het effectief om een goeie fles gaat. Al blijft zoiets natuurlijk altijd subjectief. Tussen het proeven door speelde ik met de twee slimme blonde dochters van één van de koppels die mee waren. Blondines één front! 😉

‘s Avonds had ik voor onze groep gereserveerd in de Oude Kantien. Het werd een heel fijn en ontspannen diner waarbij al de aanwezigen elkaar wat beter leerden kennen en de twee jongedames zich bijzonder voorbeeldig gedroegen. Lang leve de iPad, zullen we maar zeggen.

Zondag sliepen we uit, of deden we althans een poging tot uitslapen. Het is vreemd, als ik gasten te logeren heb (één van de koppels kwam uit West-Vlaanderen en bleef bij ons slapen), slaap ik zelf nooit zo goed. Ik ben altijd vroeg wakker en ook ‘s nachts lijkt het alsof ik minder vast slaap. Iets waarvan ik in een hotel nooit last heb. Goed, ik was dus te vroeg wakker, maar dat gaf niets, zo was er nog keuze genoeg bij de bakker.

Toen onze gasten dan eindelijk uit bed rolden (zij hadden duidelijk een pak beter geslapen dan ikzelf) was het al bijna middag en ontbeten we gezellig samen. We namen afscheid en wensten hen een fijne terugreis toe.

De rest van de dag brachten we gezellig met z’n tweetjes door, om de dag af te sluiten met aan huis bezorgd Indisch van de New Holy Cow en een filmpje. Een perfect einde van een bijzonder geslaagd weekend.

 

 

Soms heb ik toch echt een zwaar leven…

Zoals in de week van 10 februari, bijvoorbeeld. Maandag moest ik ocharme salsa en bachata gaan dansen, dinsdag werd ik door bvlg uitgenodigd voor een geleid bezoek aan de tijdelijke expositie ‘Meesters van het expressionisme’, afgesloten met een receptie met heerlijke wijn, lekkere hapjes én een fantastisch uitzicht over Brussel (iedereen weet dat kunst en lekker eten een combinatie is die mij helemaal niet kan bekoren), woensdag aten we (tegen onze zin, uiteraard) sushi in de Wabi Sabi Sushi met een collega en haar vriend die ons wat tips gaven voor onze IJslandreis, donderdag was ik aanwezig bij de opening van de Imec-toren en de opstart van het kunstwerk Global Rainbow (wat ik natuurlijk helemaal niet mooi vond en dat uitzicht vanuit de toren was ook maar niks) én dronk ik een glaasje vergezeld van een hapje (of vier) met sint-jacobsvruchten en wakame (helemaal niet mijn favoriete voedsel) én werd mij bijzonder vriendelijk een lift naar huis aangeboden (met de bus is zoveel toffer!).

Ik weet het, ik ben te beklagen.

Een bijzonder goed gevuld weekend

Jawadde, lang geleden dat we nog eens drie dagen achter mekaar volk over de vloer van ons appartementje gekregen hebben.

Kick-off van het weekend: de allerlaatste nieuwjaarsreceptie van het jaar, georganiseerd door onszelf voor een groep vrijwilligers die samen met ons aan een project werken. In totaal waren we met dertien personen en mengde ik veel cocktails die ik zelf nog nooit had uitgeprobeerd (een groot pisang-overschot noopte mij tot creatieve cocktailrecepten). Aanrader van de avond: de Avalon (1 deel pisang, 1,5 deel limoensap, 3 delen wodka, 6 delen appelsap). Echt een cocktail die kans maakt de nieuwe cocktail maison te worden. Het werd een erg fijne avond, leuk om al die verschillende karakters van zeer uiteenlopende leeftijden (het oudste koppel was in de zeventig, de jongste aanwezige was zestien) zich samen te zien amuseren. We wuifden de laatste gasten (de één al wat meer aangeschoten dan de ander) uit om 3 uur ‘s nachts en ik besloot wijselijk de Spaanse les de dag nadien te laten voor wat die was.

Zaterdag sliepen we dus uit om de cocktails de kans te geven verteerd te geraken. Vlak na de middag gingen we winkelen om de gasten die bij ons zouden langskomen van spijs en drank te voorzien. Het werd weer een rondje langs onze favoriete zaken: Sukrée Salee op het marktje in de Brusselsestraat, Saha in de Pensstraat en Pastificio Antonio en de Walvis in de Mechelsestraat. We probeerden ook voor het eerst enkele broden van het kraampje van het Broodmieke.

Zaterdagavond deden we ons samen met een bevriend koppel tegoed aan heerlijke crabcakes, toastjes met verse garnaalsla, gevulde pepertjes met smeerkaas, een mini-quiche met zalm en prei (waarin tot onze verbazing curry verwerkt was), bladerdeeg met spinazie en witte vis en als kers op de taart: werkelijk overheerlijke cannelloni met kreeft. Man, man, dat was smullen! Met dank aan de Walvis, want de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik enkel de garnaalsla op de toastjes gesmeerd heb en de warme gerechten in de oven geplaatst heb. Een luie-mensen-diner, dus, maar extra veel tijd om bij te babbelen met onze vrienden. Het had trouwens niet veel gescheeld of ze waren niet komen opdagen, want de afspraak was uit hun agenda verdwenen. Dat komt ervan als je een half jaar van te voren afspraken vastlegt, he. Al goed dat ik mezelf de goeie gewoonte aangekweekt heb reminders te sturen. Eén keer met eten blijven zitten omdat gasten niet kwamen opdagen, was wat mij betreft voldoende. Enfin ja, als dessert serveerden we chocoladefondue, can’t go wrong with that.

Zondag sliepen we opnieuw uit. Al moesten we iets vroeger uit de veren dan zaterdag. We verwachtten onze gasten namelijk om 12u. En ze waren stipt! Twee koppels met allebei twee kindjes tussen de drie en vijf jaar. Veel lawaai dus, af en toe een pruillip en een traantje, maar vooral veel plezier. Genoten van de heerlijke pasta van Pastificio Antonio, me gewaagd aan een patatas bravas dipsausje van Oil and Vinegar (succes!) en iedereen blij gemaakt met de heerlijke brownies, chocoladetaarten, sneden bananenbrood en cheese cakes van Sukrée Salee. Getoast op de zwangerschap van onze lieve vrienden die vorig jaar hun kindje verloren. Super blij voor hen, dat ze opnieuw zwanger zij. 2013 was een echt annus horribilis voor hen: met het verlies van hun kindje, een dubbele beenbreuk, een galcrisis en stormschade aan de dakkapel van de kamer die ze net vernieuwd hadden, hebben ze hun portie miserie wel gehad. Hopelijk verloopt deze zwangerschap wel goed en brengt 2014 hun niets dan geluk. Ik duim alvast!

Zo rond zes uur, een paar spelletjes Uno en memory (dik ingemaakt door een vierjarige!) later, namen we afscheid van onze gasten en genoten we van de wedergekeerde stilte.

Een heerlijk weekend vol met fantastische mensen. Echt genoten.

(Oja, nooit tegen één van twee zussen zeggen “ik kom naast jou zitten, want jij bent mijn vriend”, want dat levert gegarandeerd een huilbui van de andere zus op. Gelukkig heb ik twee kanten!)

Een relax weekendje

Het laatste weekend van januari goed ingezet met een diner op vrijdagavond bij vrienden wiens nieuwe keuken dringend moest ingewijd worden. Natuurlijk zijn wij steeds bereid vrienden uit de nood te helpen! We waren in totaal met drie reislustige koppels, gesprekstof verzekerd, dus. Altijd fijn om tips over reisbestemmingen te kunnen uitwisselen. Het was dan ook laat, voordat we er goed en wel erg in hadden. Gelukkig had ik op zaterdagochtend geen Spaanse les, zodat we lekker konden uitslapen.

Het plan was om de zaterdag rond de middag naar Trier te vertrekken. Ik had een overnachting in Hotel Villa Hügel geboekt om een bezoekje te brengen aan onze vrienden daar die net een baby’tje gekregen hadden. Helaas sliepen we een beetje te lang, moest ik nog een cadeautje gaan kopen en bleek onze auto nog maar eens administratief getakeld. Wat maakte dat we pas rond een uur of drie (na een busrit en een kleine wandeling langs de invalsweg) naar Trier konden vertrekken.

Gelukkig verliep de rit naar Trier erg vlotjes. Daar aangekomen, zagen we af van onze oorspronkelijke plannen om de stad in te trekken en besloten we gewoon iets te eten in de buurt van ons hotel en daarna de rest van de avond in het wellnesscentrum door te brengen. Zum alten Brauhaus bleek een onverwachte meevaller (ik leerde er dat schnecken slakken zijn, het wordt nog wat met dat Duits van mij) en de wellness was werkelijk zalig. Brandschoon, ijs om af te koelen en buiten een ouder koppel, waren we de enige die gebruik maakten van de faciliteiten. We konden er maar geen genoeg van krijgen en bleven er puffen en zweten tot sluitingsuur. Meteen goed voor mijn eerste keer seks op een waterbed. 😉

Onze kamer (suite eigenlijk) was ook meer dan in orde. Om over het ontbijt nog maar te zwijgen. Fantastisch om zo eens een weekendje in de watten gelegd te worden.

Na het geweldige ontbijt met Sekt en een gepocheerd eitje gingen we op bezoek bij onze vrienden. Hun dochter is een echt schatje én een geboren fotomodel. Mooi recht in de lens kijken, geweldig. We waren er ook bij toen ze voor de allereerste keer schaterlachte. Toch wel een bijzonder moment om te kunnen delen met onze vrienden.

Na de heerlijke zelfgemaakte chocoladetaart namen we afscheid en begonnen we op tijd aan de rit naar huis. We hadden een beetje schrik dat we onderweg sneeuw zouden tegenkomen (niet ideaal met onze zomerbandjes), maar die vrees bleek gelukkig ongegrond. Het bleef bij wat smeltende sneeuw.

Enfin, ik ben al aan het bekijken wanneer we opnieuw bij onze vrienden op bezoek kunnen, want dat hotel, daar zien ze mij beslist weer!

De laatste nieuwjaarsfeestelijkheden

Ja, na de receptie, de nieuwjaarslunch, je kan niet zeggen dat wij niet in de watten gelegd worden op het werk (dubbele ontkenning!). Heerlijk buffet op een toplocatie vlakbij het Koninklijk Paleis. Een enorme verbetering in vergelijking met vorig jaar toen we ergens in een zaal zonder daglicht in een stoffig hotel belandden, alwaar ze ons witte wijn schonken die een jaar of tien te oud was. Niets van dat alles dit jaar. Heel geslaagd feestje in het gezelschap van de beste collega’s ter wereld!

Na al die culinaire uitspattingen werd het tijd om nog eens iets sportiefs te doen. Dus zetten mijn vriend en ik het nieuwe jaar al dansend in met een cursus salsa én bachata! Het is de tweede keer dat we een bachata cursus volgen en deze eerste les was gewoon herhaling van de figuren die we al eerder gezien hadden, dus dat ging vlotjes. De eerste salsales was echter een ander paar mouwen. Ik zag mijn vriend enkele grimassen trekken tijdens het aanleren van de basispassen, dus dat wordt nog spannend de komende lessen. Ik vind het alleszins geweldig dat ik hem na al die jaren eindelijk heb kunnen overtuigen om samen een danscursus te volgen. En kijk, het valt zelfs beter mee dan hij verwacht had!

Watch out, world, binnenkort maken wij samen de dansvloer onveilig op salsafeestjes allerhande!

Een rustig weekend

De bedoeling was om heel veel Spaans te blokken, maar uiteindelijk kwam daar naar slechte gewoonte niet veel van in huis. Ik heb de hete adem van de deadline in mijn nek nodig om uit de startblokken te schieten. Op studeervlak altijd al een uitsteller geweest en dat is met het ouder worden helaas niet verbeterd. Gelukkig beperkt deze slechte eigenschap zich enkel tot mijn studeerprestaties en heb ik er voor andere activiteiten geen problemen mee om dingen op voorhand in te plannen.

Dus gingen we zaterdag een taartje eten op de nieuwjaarsreceptie van de stad Leuven. Helaas vond ik geen beeldje in mijn taart, maar ik won wel en passant een bon van 25 euro voor de INNO. Ik werd door een vriendelijke jongedame van ROB-tv geconfronteerd met drie uitspraken die zogezegd uit de mond van Louis Tobback kwamen. Er zat echter één nepuitspraak tussen en het was mijn taak om die eruit te vissen. Nu moeten jullie weten dat ik het citatenboek van ons aller burgervader naast mijn bed heb liggen, maar momenteel nog niet verder dan de kaft ben geraakt. Dus het koud zweet brak mij al een beetje uit. Gelukkig bleken de twee échte citaten bijzonder makkelijk te detecteren en was ik zonder veel moeite 25 euro rijker. Danku, ROB-tv! Misschien moet ik toch eens proberen naar jullie reportages te kijken.

Zaterdagavond aten mijn vriend en ik een wildmenu bij L’Etoile d’Or voor een gunstprijsje, met dank aan Social Deal. Ik snap eerlijk gezegd niet goed hoe de handelaars voordeel kunnen halen uit het aanbieden van zulke grote kortingen, zeker omdat ik vaak dezelfde handelaars zie terugkeren. Een zaak kan toch amper winst maken op het bedrag dat de klant betaalt minus het percentage dat Social Deal zelf afhoudt van dat bedrag? Maar goed, tegen een lekker etentje met een wildstoofpotje en crème brûlée als dessert, zeggen wij geen neen.

Zondagmiddag ging ik naar de mama en papa van mijn petekindje om zijn allereerste nieuwjaarsbrief in ontvangst te nemen. We lunchten eerst gezellig onder volwassenen, terwijl mijn petekindje zijn middagdutje deed. Ik kreeg een leuke brief in de vorm van de kerstbal, al vermoed ik dat de mama een handje geholpen heeft met het knutselwerk. :-) Mijn petekindje had als cadeautje bij de brief een flesje chocoladejenever voor mij uitgekozen, waar ik uiteraard zeer blij mee ben. Hij demonstreerde ook in één moeite dat hij nu moeiteloos zich kan rechttrekken en op twee benen blijven balanceren. De weg naar de onafhankelijkheid is ingezet!

 

 

2013 rustig uitgewuifd

Geen spectaculaire festiviteiten om 2013 af te sluiten. Gewoon een gezellig etentje met vrienden en hun twee schattige dochters in Leuven. Een lekkere gezonde maaltijd met vergeten groenten zoals aardpeer en pastinaak. Mij kan je altijd plezier doen met een lekkere curry! Wel een klein beetje gezondigd bij het dessert, maar hey, het is feest voor iets, he. De desserts van Demeestere zijn trouwens altijd een voltreffer, al hadden we ook voor verse fruitsla gezorgd om het geheel uit te balanceren.

Rond middernacht trokken we de straat op om naar het vuurwerk te kijken dat overal rondom ons werd afgeschoten. Daarna gingen we al pratend het nieuwe jaar in en voordat we er erg in hadden gaf de klok half vier ‘s nachts aan. Mijn vriend en ik wandelden naar huis door de Leuvense straten, waar we onderweg groepjes feestvierders tegenkwamen in min of meer benevelde toestand. Sommigen zagen eruit alsof 2014 voor hen minder goed begonnen was, maar ook dat hoort erbij. Er is nog nooit iemand doodgegaan van een flinke kater.

2014, bring it on!