Scrabble

Maandagavond stond e na mijn werk een treinrit van Brussel naar Limburg op de planning. Nu mijn vriend zijn verlofaanvraag eindelijk (na anderhalve maand wachten en zagen!) is goedgekeurd, kunnen onze reeds lang gesmede vakantieplannen omgezet worden in de realiteit. Ik moet toegeven dat ik op een gegeven moment vreesde dat onze plannen voor een jaar de koelkast in zouden moeten. Gelukkig kwam het niet zover.

En dus spoorde ik naar Limburg om mijn internationaal paspoort aan te vragen en tegelijkertijd een nieuw rijbewijs én internationaal rijbewijs aan te vragen (want sinds ik bestolen ben, was dit er nog niet van gekomen). Al leek het er even op dat ik mijn trein niet zou halen en de hele expeditie afgeblazen diende te worden, want de pasfoto-automaat in Brussel-Centraal was buiten gebruik en ik had niet de vooruitziendheid gehad om op voorhand bij een fotograaf pasfoto’s te laten maken. Gelukkig bleek na een telefoongesprek met de pasfoto-automaatpechverhelpingsdienst (it’s a thing!) en een kleine zoektocht dat er nog een tweede automaat in Brussel-Centraal staat. Al een geluk dat ik riant veel marge genomen had om mijn trein te halen. Al kan ik jullie verzekeren dat mijn gelaatsuitdrukking op de foto niet bepaald stralend te noemen is.

Helaas stopte mijn pech niet bij de defecte automaat. Bij de overstap in Diest nam ik per ongeluk de rechtstreekse trein naar Hasselt i.p.v. de stoptrein die me naar het onooglijk kleine stationnetje van mijn geboortedorp moest brengen. Ik vergiste me omdat de rechtstreekse trein op hetzelfde spoor stopte als de trein die ik wilde nemen en doordat de rechtstreekse trein vertraging had, ongeveer op het tijdstip aankwam dat ik mijn eigen trein verwachtte. Toen de trein echter de volle drie minuten te vroeg vertrok, rook in onraad. En jawel, op de foute trein gestapt…

Gelukkig was mijn broer zo vriendelijk om redder in nood te spelen en mij in Hasselt te komen ophalen, zodat ik toch nog mooi op tijd op de dienst bevolking van het gemeentehuis geraakte. In amper aan kwartier was ik geholpen. Mijn zucht van verlichting moet ver hoorbaar geweest zijn.

Daarna was het plezante deel van de avond aangebroken: ik inspecteerde de net afgewerkte ruwbouw van mijn broertje en schoonzus, mijn schoonzus maakte heerlijke curry die we buiten opaten en vervolgens speelden we exploding kittens en scrabble (in een uitgave die ongeveer even oud geweest moet zijn als mijn schoonzus).

Alsnog, een happy end.

IMG_8535[1]

IMG_8537[1]

Bar Stark

Gespot: hipster plek voor koffie- en theeliefhebbers niet ver van mijn studio in Borgerhout. Toen mijn vriend en ik er waren, was het veel te warm voor koffie of thee, dus hielden we het bij een verfrissende limonade (ik) en een streekbiertje (mijn vriend). Na jaren geen limonade meer gedronken te hebben, heb ik dit jaar dit verfrissende drankje, dat ik altijd associeerde met mijn jeugd in Limburg, herontdekt. Fijn dat er tegenwoordig zo veel verschillende smaken limonade te vinden zijn en dubbel fijn dat die nieuwe limonades helemaal niet lijken op het plakkerig zoete goedje uit mijn herinnering.

Alleen jammer dat de openingsuren van Bar Stark nogal beperkt zijn.

Zomers buffet op het werk

Deze middag had ik afgesproken met een collega met wie ik in het verleden heel vaak heb samengewerkt. Door mijn nieuwe job is deze samenwerking echter tot een einde gekomen, waardoor we elkaar al een tijdje niet meer gesproken hadden. Meer dan stof genoeg om bij te praten tijdens een gezamenlijke lunch, dus. Ik plande enkele weken geleden iets in ons beider agenda’s, in de veronderstelling dat juli wel wat rustiger zou zijn dan de voorbije maanden (quod non). Ik hield echter koppig vast een de afspraak en duimde dat er geen onverwachte crisis zou tussen komen.

En jawel, wonder boven wonder, onze allereerste poging tot een lunchafspraak hield stand. We waren nog aan het twijfelen waar we zouden gaan lunchen toen we een collega tegen kwamen die ons erop wees dat de cafetaria vandaag een zomers buffet serveerde. Onbeperkt buffet aan vier euro, daar zegt een mens geen neen tegen, natuurlijk. En het toffe was dat we al snel door een bende andere collega’s omringd werden.

IMG_8410[1]

We sloten onze maaltijd af met een potje schepijs (chocolade en banaan). En zo waren mijn batterijen weer helemaal opgeladen voor een namiddagje vergaderen.

De Zomerfabriek

Deze zaterdag had ik niets gepland: ik moest mijn vuile was van veertien dagen wegwerken en dringend naar de winkel om mijn proviand aan te vullen. Het was de voorbije dagen al druk genoeg geweest dus ik keek wel uit naar een rustig dagje.

Dat was echter buiten mijn huisbazin gerekend die op de terugweg van een tweedaagse aan zee vroeg of ik geen zin had om samen te aperitieven rond een uur of vijf. Wel ja, waarom niet, eigenlijk? Van zodra ze terug was in Borgerhout bracht ik een flesje witte wijn naar beneden om samen van te genieten in de tuin (veel te warm op mijn dakterras). It was an all women affair, want haar echtgenoot zat ergens op een festival in Nederland.

Omdat we geen van beide plannen hadden, besloten we een uitstapje te maken naar de Zomerfabriek, één van de vele plekken waar je kan genieten van de Zomer van Antwerpen, vlakbij onze woonst. De kleinste van het gezelschap in de buggy en wij met z’n drietjes op stap. Het was pas een uur of zes, dus nog behoorlijk rustig. Geen probleem om een plekje in de schaduw te bemachtigen. We gingen voor Thais street food (voor amper 9 euro kan een mens niet sukkelen) en dronken daar nog een glaasje bij.

Onze anderhalf jaar oude meid bleek toch nog wat honger te hebben. Zonder schroom nestelde ze zich op mijn schoot en at ze gretig van de stukjes kip en broccoli die ik haar aanreikte. Al een geluk dat de curry helemaal niet pikant was! Ik moet zeggen dat het dochtertje van onze huisbazen echt mijn hart gestolen heeft met haar prachtige glimlach in combinatie met een pittig karaktertje. Echte girl power!

Een onverwacht fijne avond!

De ondernemer uitgebeeld

Vandaag was het de eerste dag van een tweedaagse opleiding voor de nieuwe teamverantwoordelijken binnen onze organisatie. De timing had amper slechter kunnen zijn, in deze gigantisch drukke junimaand volgepropt met teambuilding activiteiten allerhande. Aan de andere kant ben ik natuurlijk blij dat mijn organisatie wil investeren in zijn kersverse teamverantwoordelijken en ik ben er mij maar al te zeer van bewust dat het ideale moment niet bestaat.

De opleiding vond plaats op de zolderverdieping van het ViaVia Café in Brussel, een charmante plek om in groep aan onze leiderschapskwaliteiten te werken. De lesgeefster gaf ons ook de gelegenheid om voor sommige oefeningen een andere plek op te zoeken en we mochten ons zelfs buiten op een bankje op de Vismarkt zetten om te brainstormen.

Zo kreeg mijn groepje van drie dames de opdracht om de rol van de ondernemer uit te beelden. Het duurde even voordat we tot een goed idee kwamen, maar uiteindelijk denk ik dat we het er niet slecht vanaf brachten. Ziehier het resultaat van mijn allereerste volledig zelf-getekende stopmotion filmpje:

PS: Nog een voordeel van opleiding volgen op deze locatie: ijsjes van Gaston als dessert!

Tien Taarten van Simona Denicolai & Ivo Provoost

Gisterenavond had ik de eer en het genoegen van een zeer bijzonder kunstproject te mogen proeven. En dat proeven mogen jullie in dit geval heel letterlijk nemen.

Samen met nog wat hongerige collega’s was ik te gast bij Iselp in Brussel. Het was een prachtige zomeravond. Bijzonder geschikt voor een kunstig uitje! Kunstenaars Simona Denicolai & Ivo Provoost presenteerden er het eindresultaat van hun driejarig traject in samenwerking met Genk en zijn inwoners.

De aanleiding voor het project waren de aanvragen die de Stad Genk in de voorbije jaren ontving voor de oprichting van monumenten. De kunstenaars gingen aan de slag met tien van deze aanvragers en maakten voor elke memorabele gebeurtenis of persoon een bijzondere taart. Zo was er een taart voor de gedeporteerde Joodse vluchtelingen, een taart die het bombardement van Genk op 2 oktober 1944 herdacht, een Barbarataart om de sluiting van de mijnen te herdenken, een Ford Genk taart, een RAF crash taart, enzovoort.

De speeches duurden naar mijn goesting een beetje te lang, zeker omdat de taarten ondertussen in volle glorie uitgestald waren en we allemaal met het water in de mond stonden te wachten tot we konden proeven. Nadat ons geduld stevig op de proef gesteld werd, mochten we eindelijk proeven. Het was nét geen stampede. 😉

Mijn top drie:

De Vieze Taart
De taart voor de overledenen zonder graf
De Barbarataart (vooral het middelste stuk dat de likeur had geabsorbeerd

Taart voor de deportatie van Joodse vluchtelingen

Daniëlle gebak

Ford Genk taart

RAF crash taart

Taart voor de overledenen zonder graf

Verzetstaart

Barbarataart

Vieze taart

DOVO choco sleutel

Hét bewijs dat kunst ook lekker kan zijn. Alleen spijtig van die stenengooiende jongeren die mijn terugkeer naar Borgerhout serieus vertraagden.

In de reeks: waar was yab vandaag?

In Wiels! Voor onze afdelingsdag (allez ja, een halve dag, want het is nog steeds razend druk op het werk). Op die halve dag organiseerden we een speed date, luisterden we naar presentaties over zes belangrijke projecten binnen de afdeling en genoten we van een lekkere lunch en het mooie weer op het dakterras van Wiels. We hadden ook toegangstickets voor de tentoonstelling, maar de tijd vloog zo snel dat ik er gewoon niet aan toe gekomen ben de tentoonstelling te bezoeken. Ofwel was het te fijn in het zonnetje, dat kan ook zijn. 😉

In de reeks: Waar was yab vandaag?

In het verre Bilzen, alwaar ik eerst genoot van wat ongetwijfeld de lekkerste barbecue ooit was en vervolgens een zeer boeiende rondleiding kreeg in het gloednieuwe hotel Martin’s Rentmeesterij, op een steenworp afstand van Alden Biesen.

En de zon scheen, dat was ook mooi meegenomen!

Weekend in Waimes!

Toen ik in mijn facebook feed een foto van het splinternieuwe super fancy barbecuestel van Goofball en echtgenoot zag passeren, reserveerde ik me snel een plekje in hun vakantiehuisje in Waimes voor een barbecuefestijn.

Ik spoorde met de trein van Berchem naar Eupen, ervan overtuigd dat zaterdag rond de middag op een iet of wat grauwe en kille dag de treinen wel stipt zouden rijden. Helaas, ik had beter moeten weten: bij mijn overstap in Brussel Noord bleek meteen de de trein naar Eupen vertraging had. Op zich niet zo erg: had ik meer tijd om op mijn gemak cadeautjes uit te kiezen. En kon ik ook de recent heropende grote hal bewonderen.

Helaas bleef het niet bij vijftien minuten vertraging in Brussel Noord. Tijdens de rit zelf tikten de minuten vertraging aan en uiteraard arriveerde ik met veertig (!) minuten vertraging in Eupen, me ontzettende schuldig voelend dat ik Jan en de jongens zo lang op mij had laten wachten. De NMBS, altijd goed om je zorgvuldige plannen in de war te sturen.

Na een rit van een half uur kwam ik dan eindelijk aan in Waimes. Ik moet toegeven dat een wagen toch handig is om sommige uithoeken van het land te bereiken. Gelukkig vielen de boekjes die ik gekocht had in de smaak bij de jongens! We keken wat voetbal, maakten een fijne wandeling door het mooie groene landschap van de Oostkantons en groetten onderweg een hoop nieuwsgierige koeien.

Bij thuiskomst had Jan de barbecue al aangestoken en konden we ons te goed doen aan een heuse overdaad aan vlees. Denk dat Goofball and friends nog een hele week van de overschotjes hebben kunnen genieten. 😉

We kropen mooi op tijd in bed. Kabouter was zo vriendelijk mij zijn kamer af te slaan, zodat ik ‘s ochtends ongestoord lang kon uitslapen. Zalig. Dikke dankjewel, Kabouter! We ontbeten (of lunchten, afhankelijk van het tijdstip waarop we opgestaan waren) op het gemak en maakten vervolgens een tweede wandeling (allez, Goofball en ik wandelden, de mannen kozen voor de fiets als vervoersmiddel). Ik genoot van het buiten zijn in de gezonde buitenlucht en vond het zelfs maar een heel klein beetje jammer dat de zon niet scheen. Onderweg ontmoetten we een paar mooie pony’s en toen was het tijd om koekjes te bakken! Een heerlijk geurend moederdagcadeautje, dat Goofball echter zelf niet kon opeten, wegens geen fan van chocolade. Gelukkig was er ook taart met aardbeien!

En toen was het tijd om naar huis te keren. Omdat het nogal krapjes was op de achterbank, met twee kinderstoeltjes nam ik opnieuw de trein vanuit Eupen. Misschien toch niet de beste beslissing, want ik reed net het station van Luik binnen, toen Goofball een berichtje stuurde dat ze al in Leuven was.

De NMBS, altijd goed voor wat onverwachte wendingen.

Met twee Overzee, aflevering twee

Woensdagavond had ik een date met de coole mama van Adriaan en Isaak. Super dat sinds mijn verhuis naar Antwerpende afstand tussen ons kleiner geworden is en we elkaar wat vaker kunnen zien. Omdat ik er zeker van was dat restaurant Overzee bij haar in de smaak zou vallen, reserveerde ik een tafeltje voor twee. Al moet ik toegeven dat ik even getwijfeld heb of ik onze afspraak niet beter zou verplaatsen, omdat ik niet zeker was hoe ik me zou voelen na de afscheidsviering.

Maar de mooie wandeling langs de Cogels-Osylei en de fijne avond in goed gezelschap waren duidelijk het ideale tegengif tegen de zware emoties van de namiddag. De zon had haar beste beentje voorgezet en we dronken een (alcoholvrij!) aperitiefje op een terrasje in de zon, alvorens naar ons tafeltje aan het raam bij Overzee te verhuizen. Uiteraard konden we het niet laten onze maaltijd te laten voorafgaan door een cocktail, die zijn immers zalig lekker bij Overzee.

En jawel, het eten was nog even lekker als ik me herinnerde en we hadden heel fijne gesprekken over best wel serieuze onderwerpen. Tegelijkertijd realiseerde ik me dat ik sinds mijn terugkeer naar België te weinig tijd voor serieuze gesprekken met vrienden vrijgemaakt heb, zo overspoeld dat ik ben geraakt door mijn werk. Terwijl ik daar zo’n enorme behoefte aan had, toen ik in Genève wanhopig op zoek was naar eender welke job.

Dus wie zin heeft in een goed gesprek op eender welke locatie bereikbaar met het openbaar vervoer, geef een seintje.

Yet Another Blog

Life on my side

culinair