Met twee Overzee, aflevering twee

Woensdagavond had ik een date met de coole mama van Adriaan en Isaak. Super dat sinds mijn verhuis naar Antwerpende afstand tussen ons kleiner geworden is en we elkaar wat vaker kunnen zien. Omdat ik er zeker van was dat restaurant Overzee bij haar in de smaak zou vallen, reserveerde ik een tafeltje voor twee. Al moet ik toegeven dat ik even getwijfeld heb of ik onze afspraak niet beter zou verplaatsen, omdat ik niet zeker was hoe ik me zou voelen na de afscheidsviering.

Maar de mooie wandeling langs de Cogels-Osylei en de fijne avond in goed gezelschap waren duidelijk het ideale tegengif tegen de zware emoties van de namiddag. De zon had haar beste beentje voorgezet en we dronken een (alcoholvrij!) aperitiefje op een terrasje in de zon, alvorens naar ons tafeltje aan het raam bij Overzee te verhuizen. Uiteraard konden we het niet laten onze maaltijd te laten voorafgaan door een cocktail, die zijn immers zalig lekker bij Overzee.

IMG_8221

IMG_8222

IMG_8223

IMG_8225

En jawel, het eten was nog even lekker als ik me herinnerde en we hadden heel fijne gesprekken over best wel serieuze onderwerpen. Tegelijkertijd realiseerde ik me dat ik sinds mijn terugkeer naar België te weinig tijd voor serieuze gesprekken met vrienden vrijgemaakt heb, zo overspoeld dat ik ben geraakt door mijn werk. Terwijl ik daar zo’n enorme behoefte aan had, toen ik in Genève wanhopig op zoek was naar eender welke job.

Dus wie zin heeft in een goed gesprek op eender welke locatie bereikbaar met het openbaar vervoer, geef een seintje.

Met twee Overzee

orige vrijdag had ik na het werk afgesproken met een goede vriendin (als in: vroeger hebben we ettelijke city trips samen gedaan) die ik al veel te lang niet meer gezien had. Zij was zo vriendelijk om na haar werk naar Antwerpen te rijden speciaal om met mij iets te gaan eten. Ik reserveerde een tafeltje voor twee bij Overzee, het Thaise restaurant gelegen boven het immens populaire Zeezicht café, mij aangeraden door een collega.

We hadden veel om bij te praten, niet in het minst omdat we er allebei een lastige periode op hebben zitten. Waarbij mijn kleine akkefietjes uiteraard in het niets verzinken in vergelijking met haar grote verdriet. Chapeau voor de manier waarop ze haar verlies een plaats wist te geven in haar leven. Ik kan niet anders dan duimen dat haar grootste wens, against all odds, toch in vervulling gaat.

Ondanks de soms zware onderwerpen, was het een heel fijne avond. Het eten was om duimen en vingers van af te likken (letterlijk, want de rundsvleesblokjes mochten we, gewikkeld in een blaadje sla, met de vingers eten) en de margarithai (geen schrijffout) cocktail was bijzonder geschikt om dit alles door te spoelen. Een luisterend oor zo af en toe doet deugd. In beide richtingen.

IMG_7129

IMG_7130