Een mooie dag voor een bezoekje aan Oostende!

De donkere donderwolken waarmee ik deze dag was begonnen, verdwenen als sneeuw voor de zon, toen ik deze ochtend op de trein opeens een inval kreeg. In mijn hoofd klikten opeens alle puzzelstukjes ineen en ik zag opeens heel helder hoe we het probleem dat mij al een paar dagen in de greep hield, konden oplossen. Met veel plezier kan ik jullie bijgevolg meedelen dat mijn collega’s en ik het bedrag dat we niet kunnen opvragen tot 9000 euro wisten terug te brengen. En amai, opeens kon mijn dag niet meer stuk. De verwachte lastige vergadering in de voormiddag werd opeens een fluitje van een cent. We kregen zelfs felicitaties voor het goede werk.

Het kon me zelfs niet deren dat ik in de namiddag een half uur te laat was voor mijn vergadering in Oostende en dat mijn twee collega’s en ik bij de terugkeer naar het station van Oostende de trein net voor onze neus zagen vertrekken. Ik trakteerde mezelf op een warme chocomelk met de dikste toef slagroom aller tijden en het was zelfs gezellig toeven op de onaangenaam harde zitjes in het station van Oostende, terwijl we wachtten op de volgende trein. Het stoorde me zelfs niet dat ik nog een korte vergadering moest afhandelen op de trein en ik door de trein te missen ook mijn salsales van deze avond moest laten passeren. (Had toch al niet zoveel zin in een fietstocht van een half uur heen en terug door de kou.)

Over een happy end gesproken.

Culinair thuiskomen bij Dumon

In een opwelling van stoerdoenerij besloten mijn vriend en ik met de blue-bike naar Dumon te fietsen om daar samen te dineren met onze vrienden. De afstand op zich daar draaien we allebei onze hand niet voor om, maar boy, het was toch een tikkeltje kouder dan ik verwacht had. In de helft van onze rit begonnen met voeten pijn te doen van de kou en mijn wangen te prikken. Geen slimme beslissing dus, zeker niet omdat we heel die weg ‘s nachts nog eens zouden moeten terug fietsen.

Eens binnen bij Dumon warmden we gelukkig snel weer op door ons fijne gezelschap, het heerlijke eten en de rondom fantastische bediening. Toevallig was mijn oud-collega ook daar, heel fijn om haar persoonlijk te kunnen feliciteren met haar nieuwe job en even te kunnen bijpraten. Naarmate de avond vorderde en de glazen steeds bijzonder gul werden bijgeschonken, raakten we naar goede gewoonte steeds meer aangeschoten. En die laatste twee drankjes op kosten van de zaak waren er wellicht te veel aan. Maar we zijn wel heel nieuwsgierig om te proeven van de Portugese wijn van Maria Cristina die we kochten!

Hapjes:

IMG_8368

 

Consommé bospaddestoelen, gerookte eendenborstfilet, oesterzwam, koriander, postelein:

IMG_8370

 

Sint-Jacobsvruchten, crème van pastinaak, buikspek, bloedappelsiengel, zacht mosterdsausje, cress:

IMG_8372

 

Reefilet, aardappelgratin, pompoen, jagersaus, spruitjes, crème van gepofte rode biet:

IMG_8374

 

Karamel peer:

IMG_8375

En ja, op de terugtocht had ik helemaal geen last meer van de kou. Al staan de details mij niet meer echt fris voor de geest. 😉

Girls’ night out at Baracca

Genoten van een vrijdagavond bijkletsen met mijn vriendin uit Zichem. Fijn om samen met haar te kunnen klinken op de gezondheid van haar vader, die er gelukkig elke dag op vooruit gaat. Voor de gelegenheid hadden we restaurant Baracca uitgekozen, omdat mijn vriendin zich enkel kon vrijmaken tijdens de schaakles van haar zoon en ik weet dat de bediening bij Baracca stipt de tijdsloten respecteert. Hoewel dat zeker zijn voordelen heeft, voelt dineren tijdens dat eerste tijdslot van 18 tot 20u toch een beetje als bandwerk aan. De spontaneïteit is wat zoek. En ik was ook een beetje teleurgesteld dat de menu nog exact hetzelfde was als een jaar voordien, zoals blijkt uit de (iets minder rode) foto’s.

IMG_8342

IMG_8345

IMG_8347

IMG_8349

IMG_8351

PS: Het bedrag dat we potentieel zullen verliezen, is helaas weer opgelopen tot 370 keuro.

Stressy sushi at Goofball’s

Gisterennamiddag belandde een vrij desastreus bericht in mijn mailbox: het zag ernaar uit dat we geen verantwoording konden aanleveren om de 500 keuro waarop we gerekend hadden, op te vragen. Het risico om 500 keuro in rook te zien opgaan, was niet bepaald bevorderlijk voor mijn humeur. Dus twijfelde ik of ik mijn sushiafspraak met Goofball en haar twee jongens niet beter zou afzeggen. Maar uiteindelijk besloot ik toch te gaan en de date wat in te korten. Samen sushi eten zou me helpen mijn gedachten wat te verzetten. De kans dat ik op een donderdagavond in mijn eentje het probleem zou kunnen oplossen was immers zo goed als onbestaande en het kan soms deugd doen om je hart te luchten. Al vrees ik dat ik voor Goofball niet bepaald het meest toffe gezelschap was, gisteren. Gelukkig was de sushi lekker én won ik het partijtje Exploding Kittens dat we samen speelden.

IMG_8324

IMG_8326

IMG_8327

IMG_8330

Ik ging wel vroeger naar huis dan normaal, omdat ik ter voorbereiding van de crisisvergadering van deze voormiddag graag nog wat documenten wilde doornemen. Uiteindelijk zijn we met vereende krachten erin geslaagd het bedrag dat we potentieel zullen verliezen tot 100 keuro terug te brengen. Enfin, als alles klopt wat we samen hebben overlopen. Dat moeten we deze namiddag nog in meer detail bekijken.