Oog in oog met de Dood.

Don’t worry, darlings, de onheilspellende titel van deze blogpost verwijst naar een nieuwe tentoonstelling van Musea Brugge in het Sint-Janshospitaal. De volledige titel van de tentoonstelling is ‘Oog in oog met de Dood. Hugo van der Goes, oude meesters, nieuwe blikken‘. Het centrale werk in deze tentoonstelling is ‘De dood van Maria’ van Hugo van der Goes, één van de belangrijkste werken in de wereldbefaamde collectie Vlaamse primitieven van Musea Brugge. Tussen 2018 en 2022 onderging het schilderij een intensieve restauratie en nu kan het publiek eindelijk het eindresultaat van dit harde werk bewonderen.

Ik had een uitnodiging gekregen voor de feestelijke opening van de tentoonstelling op donderdag. Ik twijfelde even of ik wel zou gaan, omdat ik effectief langer in de trein zou zitten dan ik aanwezig kon zijn in het Sint-Janshospitaal, maar ik hakte de knoop door en ging toch. Benieuwd om dit prachtige werk van Hugo van der Goes met eigen ogen te kunnen aanschouwen. Het avondmaal moest ik daardoor wel overslaan, maar gelukkig waren er lekkere vegetarische hapjes op de feestelijke receptie. Fijn trouwens om twee oud-collega’s tegen het lijf te lopen op de tentoonstelling. Ze straalden allebei, bij voor hen dat ze elders hun draai gevonden hebben.

De tentoonstelling zelf is prachtig. Het Sint-Janshospitaal is echt een perfecte plek om zo’n beladen thema als de dood te behandelen. En ja, het topstuk van Hugo van der Goes is letterlijk en figuurlijk het schitterende middelpunt van de tentoonstelling. Echt heel blij dat ik al dit moois met eigen ogen heb kunnen aanschouwen. De lange treinrit meer dan waard!

Continue reading →

Lunch bij Frank

Ik heb me voorgenomen om dit najaar de banden met de collega’s wat nauwer aan te halen door ‘s middags samen te gaan eten. En dat lukt tot nu toe aardig goed. En Frank blijft daarbij één van mijn favoriete lunchplekken: lekker en met genoeg gezonde opties op de kaart om je niet schuldig te moeten voelen. Zo was ik aangenaam verrast door deze kikkererwtenpannenkoek.

Een sobere verjaardag

Vandaag stonden er twee vergaderingen van drie uur en dan nog eentje van een uur in mijn agenda gepland, waardoor ik zelfs amper de tijd had om ‘s middags iets te eten. En één van die drie vergaderingen moest ik dan ook nog eens voorzitten. Een stevige kluif voor mijn verjaardag dus. Gelukkig slaagde ik erin tussen de vergaderingen door toch mijn collega’s te trakteren op de fantastische chocolaatjes van Bittersweet. Ook de grote baas was zeer blij met mijn traktatie en kwam op zijn beurt aanzetten met een ‘verjaardagscadeau’ voor mij. Een vaas met daarop het logo van een organisatie die ondertussen niet meer bestaat… Enfin ja, we zullen maar denken dat het gebaar telt, nietwaar?

De rest van de avond bracht ik gans alleen al werkend op ons appartement door. Maar geen erg: ik heb goeie vooruitzichten het komende weekend!

Ovenkrieltjes met fetakaascrème, broccoli en granaatappel

Yep, we zijn dit receptje nog altijd niet beu!

PS: Deze ochtend naar Brussel gespoord voor een vergadering die uiteindelijk last minute digitaal bleek door te gaan. Ach ja, daardoor had ik in de voormiddag in totaal al meer dan een veertig minuten gewandeld en geraakte ik vandaag makkelijk aan mijn tienduizend stappen per dag.

Dans en cocktails Onder den Toren

We zetten ons rustig oktoberweekend verder op zondag, sliepen lekker lang uit en werkten wat administratie weg. Voor het avondeten reserveerden we een tafeltje voor twee bij Onder den Toren. We maakten een kleine omweg langs de stadsschouwburg om een klein stukje van het Dansvloer festival mee te pikken. De stadsschouwburg zat afgeladen vol en het was er vrij warm. Lang bleven we niet hangen, maar wel lang genoeg om te supporteren voor de dansers van Damba.

De cocktails bij Onder den Toren waren zoals gewoonlijk weer fabuleus. Al viel het everzwijnstoofpotje mij een beetje tegen. Het vlees mocht wat mij betreft gerust wat malser zijn. Volgende keer misschien toch ook voor de pulled pork burger op Koreaanse wijze gaan, want die zag er werkelijk heerlijk uit.

Bij onze terugkeer op ons appartement brak er een spectaculair droog onweer uit boven Leuven. Ik maakte talloze filmpjes, maar dit is mijn favoriet.

Een heropgevist Foodbag recept

Een zaterdag zonder verplichtingen, dat was al een tijdje geleden! Ideaal om even de batterijen wat op te laden met het ongetwijfeld vermoeiende verlengde Allerheiligenweekend van volgende week in het vooruitzicht. We hadden zelfs tijd om boodschappen te doen en zelf iets te koken. Allez ja, we deden samen boodschappen en mijn vriend kookte. 😉 We visten ons favoriete foodbag recept op en verdubbelden alle ingrediënten, kwestie van hier meerdere keren van te kunnen eten. En ja, het recept was nog even lekker als we ons herinnerden.

Het recept hieronder voor wie het zelf eens wil proberen. Wij voegden als extra champignons en spruitjes toe, maar dat hoeft dus niet.

Ingrediënten:

krielaardappelen
knoflook
granaatappel
kleine broccoli
fetakaas
volle yoghurt
munt
oesterzwammen
bakpapier
olijfolie
nootmuskaat
zout en zwarte peper

Recept

Verwarm de oven voor op 200°C en bedek een bakplaat met bakpapier.
Spoel de krieltjes en boen ze goed schoon, schillen mag, maar hoeft niet. Snijd ze doormidden en leg ze in het midden van de bakplaat. Kneus de knoflook, snijd in twee en leg bij de krieltjes op de bakplaat. Giet er een flinke scheut olijfolie over, kruid met zout en zwarte peper en hussel goed door elkaar. Schuif de oven in voor 15-20 min.
Granaatappel: klop met een houten lepel rondom op de granaatappel om de pitjes gemakkelijker los te maken. Snijd horizontaal doormidden en haal de pitjes eruit.
Verdeel de broccoli in roosjes en snijd de stam in blokjes van 2 cm.
Fetakaascrème: mix de fetakaas met de yoghurt tot een gladde crème. Haal de blaadjes munt van de takjes en snipper de helft fijn. Meng de versnipperde munt mee onder de crème, proef en breng op smaak met zout en zwarte peper.
Haal de krieltjes uit de oven, druk ze met de pureestamper wat platter en bestrooi met nootmuskaat. Leg er de broccoliroosjes, de broccolistukjes en de oesterzwammen in hun geheel rond, besprenkel nog eens met olijfolie, kruid de broccoli en oesterzwammen met zout en zwarte peper en schuif opnieuw de oven in, voor zo’n 15min.
Controleer of de groenten mooi gaar zijn. Serveer de gecrushte krieltjes met de geroosterde broccoli en oesterzwammen, de fetakaascrème en de rest van de munt en werk af met de granaatappelpitten. Smakelijk.

Genieten bij Barba

Mijn vriendin uit Tienen en ik genoten gisteren samen van een heerlijk diner bij Barba. Een gezamenlijk bezoek aan dit restaurant stond al een tijdje op ons todo-lijstje en nu was het eindelijk zover. Ik had op voorhand niet online de menu opgezocht, dus ik was aangenaam verrast vast te stellen dat Barba nu ook de mogelijkheid biedt om een zesgangenmenu te bestellen. Een gang extra dan voorheen. En dat in het wildseizoen! Lang moesten we dus niet twijfelen: doe ons maar de zesgangenmenu, met hier en daar geen aangepast wijntje erbij. We startten de avond goed met heerlijke appetizers en gingen op hetzelfde elan verder. Amai, dat wild was fabuleus lekker! Echt fijn om dit te kunnen delen met iemand die net als ik een foodie is. Met dank aan de stad Leuven die ons samen bracht op de preview van de Leuven Hotel Day. Grappig: een kennis van mij zat aan een tafeltje vlak bij ons en hij was ook heel enthousiast over het nieuwe menu.

Churros als apetizers:

Heerlijke appetizers:

Makreel, oester, zeewier, yuzu, komkommer:

Sint-Jacobsnoot, zwarte pens, chorizo, pompoen:

Eend, aubergine, perzik, aardappel:

Haas, rode wijn, biet, cacao, polenta:

Hert, amandelkroket, witloof, appel, veenbes:

Pannenkoek, chocolade, ananas, kokos:

Zoetjes bij de koffie/thee:

Ook dit weekend waren er opnieuw werken aan het spoor. Om te vermijden dat mijn vriendin de vervangbus zou moeten nemen, hadden we op voorhand gevraagd om zeker op tijd te eindigen met het diner. Dat lukte perfect, tot de chefkok zelf ons nog een drankje van het huis kwam aanbieden. Dat konden we toch moeilijk afslaan, nietwaar? Ik ging voor een glaasje bubbels en mijn vriendin voor een limoncello. En dus moesten we ons alsnog in stevig marstempo naar het station van Leuven begeven om ervoor te zorgen dat mijn vriendin de laatste trein naar Tienen zou halen. Goed voor de spijsvertering, zullen we maar denken. Onderweg passeerden we nog een bevriend koppel, maar helaas dus geen tijd voor een babbel. En jawel, we haalden de trein met nog drie minuten op overschot! Oef!

Een heerlijke avond!

Business lunch in Vilvoorde

Deze middag was ik samen met drie andere collega’s uitgenodigd voor een lunch door een belangrijke business partner. En dus treinde ik naar Vilvoorde station (blijft één van de triestigste stations van België) alwaar mijn collega en ik opgehaald werden door een derde collega om samen naar Brasserie Taste te rijden. Een aangename ontdekking moet ik zeggen. Een zeer stijlvolle brasserie gelegen in een industriële zone, met veel ruimte en dagverse en zeer verzorgde gerechten. Geen culinaire hoogstandjes, maar eerlijke, klassieke gerechten. Ik genoot zowel van het eten als van de gesprekken. En meer moet dat echt niet zijn.

Kalfstartaar, kwartelei, radijs, focaccia, jus van appel en selder:

Vis van de dag:

En een heerlijke dame blanche om de avond mee af te sluiten:

Ladies who love sushi

Vanavond had ik hoog bezoek over de vloer: het Leuvense damesgroepje dat ondertussen al een paar jaar op regelmatige basis samen komt. Ik had voorgesteld om sushi te bestellen bij Kintsugi en er vervolgens een gezellige avond van te maken op mijn appartement. Ik haalde voor de gelegenheid een flesje champagne of twee uit de koelkast en de witte wijn die we onlangs kochten bij Ad Bibendum.

De avond begon zeer goed en de sushi was heerlijk, maar toen het gesprek kwam op een aantal beslissingen die het management (waarvan ik deel uitmaak) onlangs nam, was de fun er voor mij een beetje af. Uiteraard heb ik er geen probleem mee om beslissingen toe te lichten en ik heb veel begrip voor de omstandigheden waarmee collega’s zich dagdagelijks op de werkvloer geconfronteerd zien: veel werk dat zelfs met bergen inzet alleen maar toeneemt, omdat er onvoldoende middelen zijn om het personeelsbestand uit te breiden. Ik deed mijn best om de beslissing in een ruimer kader te plaatsen, maar dat lukte niet goed. Het gesprek werd erg emotioneel en achteraf bezien, had ik de discussie veel eerder moeten stopzetten. Want eerlijk, ik werk al zoveel en had uitgekeken naar een zorgeloze avond kletsen onder vriendinnen. Een klein beetje escapisme dus.

Een beetje dus een dubbel gevoel bij deze avond, maar wel blij dat de wijn in de smaak viel bij al die lovely ladies.

Lunch with a friend at Wolf

Genoten van een snelle lunch met een kameraad die zich tegenwoordig mijn collega mag noemen. Benieuwd waar deze carrièrewending hem zal brengen, want ik begrijp van hem dat er een paar lastige obstakels op zijn pad liggen. Ik probeerde hem dan ook zo goed mogelijk te adviseren tijdens onze korte, maar lekkere lunch bij Wolf. Want ja, een heerlijke phô van Hanoï station gaat er bij mij altijd wel in (al had de jongen die mij bediende nog nooit van sriracha gehoord, gelukkig hadden ze wel andere pikante saus).

Yet Another Blog

Life on my side